Ömrünüzün sonuna kadar böyle yaşanmayacak merak etmeyin. Düşük yapmışsınız acınız taze bu süreçlerde dengeler bozuluyor. O yüzde sizde kafanızı dinleyin, eşiniz de kafasını dinlesin. Üstüne gitmeyin, konusmaya calısmayın. Hatta kendisine görünmemeye calısın. Belirli bir süreden sonra yanınıza gelip konusacaktır zaten.Yalnız kalmak tamam da böyle yok sayılmak canımı sıkıyor.
Yaşadıklarıniz hiç kolay şeyler değil. Bedenen ve ruhen iyileşmeye ihtiyacınız var bunun tek ilacı da zaman.En son açtığım konuda karşılaştığım tepkilerden sonra çok tereddüt ettim ama bu kadarını paylaşacak kimsem yok. Lütfen, inanmıyorsanız kendinizi de yormayın, beni de üzmeyin.
Cumartesi düşük yaptım. O günden beri beş defa bayıldım. Ne zaman ayağa kalksam başım dönüyor, dizlerim titriyor. Defalarca yürürken dizlerimin üstüne düştüm. Bacaklarımda inanılmaz bir güçsüzlük var. Sonra gün içinde birden inanılmaz derecede yemek yemek istiyorum, sonra önüme gelince doğru dürüst bir şey yiyemiyorum. Duygularım karman çorman. Durup dururken ağlama geliyor, birdenbire aşırı sinirleniyorum
Ve kendimden nefret ediyorum. Ama sanırım sadece ben nefret etmiyorum kendimden. Kocam da benden nefret ediyor gibi. Hiç konuşmuyor benimle, ağrın var mı, aç mısın falan diye sormak dışında. Bayılırsam ya da düşersem kaldırıp kanepeye koyuyor sonra gidiyor. Onun dışında olur da eline, koluna bir yerine dokunacak olursam sanki yanmış gibi çekiyor. Bir çalışma odası var, gününü orada geçiriyor. Saatlerce kemanını çalıyor, kitaplarını okuyor. Akşam yemeği yapıyor, benimkini mutfağa bırakıyor, kendininkini alıp o odada yiyor. Akşamları yine orada, birasını içip bilgisayar başında sızıyor. Yatak odasında benim yanımda yatmıyor. Salonda veya çalışma odasında uyuyor.
Bu bana kendimi aşırı kötü hissettiriyor. Suçlu hissediyorum. Her şey benim yüzümden olmuş gibi. Ne düşünmem, ne yapmam lazım bilmiyorum. Şimdiden teşekkür ederim.
Düşük öncesi her şey iyiydi. Ama düşük yaptığım gün ben bir panikle 'hep senin yüzünden, senin yüzünden hamile kaldım' falan demiştim. Öyle düşünmüyordum gerçekten ama. Sağlıklı bir ruh halinde değildim sadece.Eşinizin bu şekilde davranması için düşük öncesi süreçte olumsuz birşey mi yaşadınız?
Oda üzülmüştür falan diyemeyeceğim yoksa.
İki kere düşük yaptım. Hem ruhen hem bedenen asıl etkilenen sizken davranışlarıyla kendinizi kötü hissettirmeye hakkı yok.
Eşinizle iletişime geçmek için ekstra çaba sarf etmeyin, olumsuz tavır gördükçe canınız daha çok sıkılır.
Geçmiş olsun, geçiyor merak etmeyin.
Teşekkür ederim. Hiçbir şekilde kendimi açıklamama izin vermiyor oluşu beni üzüyor.Yanlış hatırlamıyorsam siz eşinizi suçlamıştınız.
Rahatsızlığınız etkisiyle başka kırıcı şeyler de söylediyseniz o yüzden olabilir. Üzerine bir de istediği bir bebeği kaybetmenin de üzüntüsü vardır illaki.
İkiniz de en kısa sürede toparlarsınız umarım.
İkimiz de böyle sürekli susar, sürekli kaçarak aramızda bir şeyler zedelenecek diye korkuyorum.Yaşadıklarıniz hiç kolay şeyler değil. Bedenen ve ruhen iyileşmeye ihtiyacınız var bunun tek ilacı da zaman.
kendinize de eşinize de zaman tanıyın, bazen konuşmak yerine susmak da iyi gelir insana
Konuşmuyorsa hissettiklerinizi, söylemek istediklerinizi yazın, çalışma odasına bırakın. Zor bir süreçten geçiyorsunuz umarım bir an önce toparlarsınızTeşekkür ederim. Hiçbir şekilde kendimi açıklamama izin vermiyor oluşu beni üzüyor.
Sürekli böyle devam etmez inan bana, eşin senin sakinleştiğini gördükçe yakinlasacaktir.İkimiz de böyle sürekli susar, sürekli kaçarak aramızda bir şeyler zedelenecek diye korkuyorum.
Mektup yazmak iyi bir fikir olabilir. Mektup yazabilirim, teşekkür ederim.Eşiniz muhtemelen şaşkınlık, suçluluk ve kırgınlık duygularını bir arada yaşıyor. Ben de çok üstelememek gerektiğini düşünüyorum.
Kendinizi ifade etmek istiyorsanız zarif bir mektup, e mail, whatsapp mesajı yazabilir hislerinizi anlatabilirsiniz.
Geçmiş olsun