Konuşmak istemiyor ki. Ne zaman yanına gitsem, konuşmak istediğimi söylesem gidiyor. Çok üsteleyince, kızınca da evden çıkıyor gidiyor.O da olumsuz etkilenmiş siz de. Belki o da acısını öyle yaşıyor. Hissettiklerinizi mutsuzluğunuzu onunla paylaşsanız?
Teşekkür ederimCok gecmiş olsun ne diyececegımı bilemedim gecmıs olsun dileklerimi iletmek istedim
Eşiniz de üzülmüştür. Sizden nefret ettiği için öyle yaptığını sanmıyorum. Ona da kendinize de biraz zaman verin. Daha çok yeni.En son açtığım konuda karşılaştığım tepkilerden sonra çok tereddüt ettim ama bu kadarını paylaşacak kimsem yok. Lütfen, inanmıyorsanız kendinizi de yormayın, beni de üzmeyin.
Cumartesi düşük yaptım. O günden beri beş defa bayıldım. Ne zaman ayağa kalksam başım dönüyor, dizlerim titriyor. Defalarca yürürken dizlerimin üstüne düştüm. Bacaklarımda inanılmaz bir güçsüzlük var. Sonra gün içinde birden inanılmaz derecede yemek yemek istiyorum, sonra önüme gelince doğru dürüst bir şey yiyemiyorum. Duygularım karman çorman. Durup dururken ağlama geliyor, birdenbire aşırı sinirleniyorum
Ve kendimden nefret ediyorum. Ama sanırım sadece ben nefret etmiyorum kendimden. Kocam da benden nefret ediyor gibi. Hiç konuşmuyor benimle, ağrın var mı, aç mısın falan diye sormak dışında. Bayılırsam ya da düşersem kaldırıp kanepeye koyuyor sonra gidiyor. Onun dışında olur da eline, koluna bir yerine dokunacak olursam sanki yanmış gibi çekiyor. Bir çalışma odası var, gününü orada geçiriyor. Saatlerce kemanını çalıyor, kitaplarını okuyor. Akşam yemeği yapıyor, benimkini mutfağa bırakıyor, kendininkini alıp o odada yiyor. Akşamları yine orada, birasını içip bilgisayar başında sızıyor. Yatak odasında benim yanımda yatmıyor. Salonda veya çalışma odasında uyuyor.
Bu bana kendimi aşırı kötü hissettiriyor. Suçlu hissediyorum. Her şey benim yüzümden olmuş gibi. Ne düşünmem, ne yapmam lazım bilmiyorum. Şimdiden teşekkür ederim.
Konuşmayı denedim evet. Ama sürekli kaçıyor. Yanına oturduğumda mesela kalkıp gidiyor. Açık açık konuşmak istiyorum dediğimde de öyle. Çalışma odasına gidip kapıyı çarpıyor ve saatlerce çıkmıyor. En son dün akşam yine konuşalım dediğimde kaçmaya çalışınca ben de kızdım. Bağırdım, ağladım. Evden çıktı gitti bu sefer. Gece üç gibi uyanıktım en son hâlâ gelmemişti.Konularınızı biliyorum.
Düşük yapmıştınız.
Umarım günden güne daha iyi olursunuz.
Eşinizle konuşmayı denediniz mi?
Belki o da kendini suçluyor. Size sürekli çocuk çocuk dediği için pişmanlığı vardır.
Ben size dokununca hemen kendini çekmesini ona bağladım. Suçluluk hissediyor olabilir eşiniz.
Eşinizle konuşmanız lazım bir an önce..
Umarım bir an önce iyileşirsiniz.
Yani artık başlarım bunalımına diyesim geliyor amaNeden böyle davranıyor? Neden suçlasın ki sizi? Önceki konularınızı bilmiyorum ama böyle bir dönemde insanın manevi desteğe çok ihtiyacı oluyor?
Acaba o da mı bunalıma girdi?
Konuşmuyor adam ergen gibi davranıyor. Burada eleştirdiğim ne kadar adam varsa hepsinin karışımı oldu. Issız Adam'ı oynuyor.Çok geçmiş olsun sizdeki anı duygu geçişleri normal, hormonal olsa gerek... eşinizin de acısı vardır muhakkak ama sırt sırta verip atlatsanız daha çok yol alırsınızacısını o da öyle yaşıyor sanıyorum sizi üzmek istemem ama yanlış yapıyor hayatta herşey insanlar için, Allah beterinden korusun da Böyle günde birbirinize destek olmayacaksanız ne anlamı var ki konuşmaya ikna edin bence
Sokağa çıkma yasağı olan bir yerde yaşamıyoruz bizDün sokağa çıkma yasağı vardı
Bazı erkekler duygularını gizlemek için uzak durabiliyor canım .Allah yardımcınız olsun zor zamanlar geçiriyorsunuz ikiniz de .biraz anlayış gösterin birbirinize .tabi gönül ister birlikte bu süreci atlatın diye ama onunda içinde yaşadıklarını bilemeyiz .En son açtığım konuda karşılaştığım tepkilerden sonra çok tereddüt ettim ama bu kadarını paylaşacak kimsem yok. Lütfen, inanmıyorsanız kendinizi de yormayın, beni de üzmeyin.
Cumartesi düşük yaptım. O günden beri beş defa bayıldım. Ne zaman ayağa kalksam başım dönüyor, dizlerim titriyor. Defalarca yürürken dizlerimin üstüne düştüm. Bacaklarımda inanılmaz bir güçsüzlük var. Sonra gün içinde birden inanılmaz derecede yemek yemek istiyorum, sonra önüme gelince doğru dürüst bir şey yiyemiyorum. Duygularım karman çorman. Durup dururken ağlama geliyor, birdenbire aşırı sinirleniyorum
Ve kendimden nefret ediyorum. Ama sanırım sadece ben nefret etmiyorum kendimden. Kocam da benden nefret ediyor gibi. Hiç konuşmuyor benimle, ağrın var mı, aç mısın falan diye sormak dışında. Bayılırsam ya da düşersem kaldırıp kanepeye koyuyor sonra gidiyor. Onun dışında olur da eline, koluna bir yerine dokunacak olursam sanki yanmış gibi çekiyor. Bir çalışma odası var, gününü orada geçiriyor. Saatlerce kemanını çalıyor, kitaplarını okuyor. Akşam yemeği yapıyor, benimkini mutfağa bırakıyor, kendininkini alıp o odada yiyor. Akşamları yine orada, birasını içip bilgisayar başında sızıyor. Yatak odasında benim yanımda yatmıyor. Salonda veya çalışma odasında uyuyor.
Bu bana kendimi aşırı kötü hissettiriyor. Suçlu hissediyorum. Her şey benim yüzümden olmuş gibi. Ne düşünmem, ne yapmam lazım bilmiyorum. Şimdiden teşekkür ederim.
Yalnız kalmak tamam da böyle yok sayılmak canımı sıkıyor.Bu süreçte yalnız kalmak ikinize de iyi gelecektir. Üstüne gitmeyin.