Teşekkür ederimEşinizde bir tramva yaşamış ve atlatmaya calisiyor gibi. Erkekler duygularını göstermekte ve yaşamakta bizden daha zayıf genelde.
Durumunuz iyi gibi geldi bir psikologla konuşabilirsiniz daha da toparladikca. Geçmiş oluşunun şimdiden
Hamile olduğumu öğrendiğimde onu hiç suçlamamıştım. Sonra düşük yaptığım süreçte çok çok panik olmuştum. Sağlıklı düşünemiyorum. O zaman hep senin yüzünden demiştim. Ama hiç gerçekten öyle düşünmedim ki. Ne bileyim temmuzda 5 yıldır evli olacağız. Bu kadar olsun tanıyoruz birbirmizi. Bilmeliydi, anlamalıydı diye düşünüyor. Hem sonra ben de istedim bebeği. Onun kadar heyecanlanmadım belki ama istedim, merak ettim. Şimdi fark ediyorum sevmişim de. Böyle hiç kendimi anlatmama bile izin vermeyince üzülüyorum. Bilmiyorsa bile keşke üzgün olduğumu söylememe izin verseydi. İhanet etmişim gibi davranıyor. 7 hafta 5 günlüktü. Doktorla dün konuştum. Yarın tekrar konuşalım duruma göre gelmeni isteyebilirim dedi.Adamın öfkesine var demekki sana karşı konuşursa kırmaktan kötü söz söylemekten çekiniyor belki de. Biraz zaman tanıyın öfkesi geçsin.
Önceki konunuzu hatırlıyorum eşinizin haklı olduğu noktalar var bence. Aylık iğneyi unutan sensin ama hamile kaldım diye eşini suçladın.
Eşinin deli gibi istediği bebeği öğrenince
ağlama krizlerine girdin olayı çok dramatize ettin yine de eşin sana çok destekçi ve ilgiliydi anlattığın kadarıyla.
Tamam hormonal ve fiziki sen etkilendin ama bu adam da taş değil duyguları var çok istediği bebeği kaybetti eşini teselli etmek yüzünden sevincini bile yaşayamadan.
Biraz sabır göstermelisin ve üstüne gitme bi süre düzelecektir.
Ayrıca kaç haftalık düşük yaptın bu kadar bayılman normal değil sanki. Doktorunun haberi var mı hastaneye gitmen gerek bence.
Anladım. Burada birbirimizi yazdığımız kadar tanıyabiliyoruz, beni yargıladığınızı düşünmüyorum.Öncelikle geçmiş olsun
Daha önceki konularınızı tam olmasada hatırlıyorum,bebeği sizden çok eşiniz istemişti diye biliyorum.siz istemiyordunuz,eşiniz çok istekli ve ısrarcıydı.en son düşük yaparken konu açmıştınız,konunuzu okurken panik ataktan gergin ve endişeliydiniz ve yazdıklarınızdan bile terör esiyordu.ben bile burda okurken,o olumsuzluğu ve gerginliği hissettim.ki eşiniz ne yaşadı ne hissetti eminim ki kat ve kat üstüdür.yazdıklarınızdan hareketle bencil ve kendi isteklerini ön planda tutan biri gibi geliyorsunuz bana.eşinizin bu süreçte bir kaybı oldu sizin gibi, onun da manevi olarak desteğe ihtiyacı var.ama siz bebeği de pek istemediğiniz için onun kadar empati yapabileceğinizi düşünmüyordur ve panik atağınız tetiklenir diye içini açamıyordur diye düşünüyorum
(Yazdıklarım sizi yargılamak için değil,biraz olumsuz olabilir ama niyetim bir de bu açıdan bakın, belki yardımı olur yazdıklarımın ve sizler yine eski günlerinize dönersiniz diye umuyorum )
Cok gecmiş olsun, bende bir kayıp yasadım. Şu an duygularınızı o kadar iyi anlayabiliyorum ki. Halsiz oluşunuz psikolojik de olabilir ama yine de doktora gidin ihmal etmeyin. Kendinizi toplamaya calısın. Esinizin tavrı da değişecektir zamanla. Yazarak anlatmayı önermişler zaten. Azar azar da olsa saglıklı seyler yiyin, gerekirse takviye alın. Kendinize zarar vermeyin. Daha iyi bir zamanda isterseniz yine bebeğiniz olucaktır.Anladım. Burada birbirimizi yazdığımız kadar tanıyabiliyoruz, beni yargıladığınızı düşünmüyorum.
Sen de acıklamaya calısma kendı iyileşmene bak, su an Bı de onun tiplerini hıc cekme ugrasma. Yemegını ye dinlen iyileşmeye bak.Teşekkür ederim. Hiçbir şekilde kendimi açıklamama izin vermiyor oluşu beni üzüyor.
Teşekkür ederim, son iki gündür gerçekten çok büyük bir hata yaptığımı düşünüp kendime kızmaya başlamıştım.Sen de acıklamaya calısma kendı iyileşmene bak, su an Bı de onun tiplerini hıc cekme ugrasma. Yemegını ye dinlen iyileşmeye bak.
Yaptıgı dogru degıl esının, en kısa zamanda anlar umarım hatasını.
Bence Bı de onun yorma kendini. Sadece kendine bak suan.
Teşekkür ederim, inşallahCok gecmiş olsun, bende bir kayıp yasadım. Şu an duygularınızı o kadar iyi anlayabiliyorum ki. Halsiz oluşunuz psikolojik de olabilir ama yine de doktora gidin ihmal etmeyin. Kendinizi toplamaya calısın. Esinizin tavrı da değişecektir zamanla. Yazarak anlatmayı önermişler zaten. Azar azar da olsa saglıklı seyler yiyin, gerekirse takviye alın. Kendinize zarar vermeyin. Daha iyi bir zamanda isterseniz yine bebeğiniz olucaktır.
Düşük yapma sebebinz neydi peki doktor ne söyledi belki doktorun söyledigi bi söz sizi suclu görmesine sebep oluyodur...ama her ne olursa olsun yaptıgı dogru deglEn son açtığım konuda karşılaştığım tepkilerden sonra çok tereddüt ettim ama bu kadarını paylaşacak kimsem yok. Lütfen, inanmıyorsanız kendinizi de yormayın, beni de üzmeyin.
Cumartesi düşük yaptım. O günden beri beş defa bayıldım. Ne zaman ayağa kalksam başım dönüyor, dizlerim titriyor. Defalarca yürürken dizlerimin üstüne düştüm. Bacaklarımda inanılmaz bir güçsüzlük var. Sonra gün içinde birden inanılmaz derecede yemek yemek istiyorum, sonra önüme gelince doğru dürüst bir şey yiyemiyorum. Duygularım karman çorman. Durup dururken ağlama geliyor, birdenbire aşırı sinirleniyorum
Ve kendimden nefret ediyorum. Ama sanırım sadece ben nefret etmiyorum kendimden. Kocam da benden nefret ediyor gibi. Hiç konuşmuyor benimle, ağrın var mı, aç mısın falan diye sormak dışında. Bayılırsam ya da düşersem kaldırıp kanepeye koyuyor sonra gidiyor. Onun dışında olur da eline, koluna bir yerine dokunacak olursam sanki yanmış gibi çekiyor. Bir çalışma odası var, gününü orada geçiriyor. Saatlerce kemanını çalıyor, kitaplarını okuyor. Akşam yemeği yapıyor, benimkini mutfağa bırakıyor, kendininkini alıp o odada yiyor. Akşamları yine orada, birasını içip bilgisayar başında sızıyor. Yatak odasında benim yanımda yatmıyor. Salonda veya çalışma odasında uyuyor.
Bu bana kendimi aşırı kötü hissettiriyor. Suçlu hissediyorum. Her şey benim yüzümden olmuş gibi. Ne düşünmem, ne yapmam lazım bilmiyorum. Şimdiden teşekkür ederim.
Teşekkür ederim, son iki gündür gerçekten çok büyük bir hata yaptığımı düşünüp kendime kızmaya başlamıştım.
Hayır doktor bir şey söylemedi. Hamileyken ilaç kullanıp kullanmadığımı sordu, anlattım, bi yüzünü buruşturdu başka da bir şey demedi.Düşük yapma sebebinz neydi peki doktor ne söyledi belki doktorun söyledigi bi söz sizi suclu görmesine sebep oluyodur...ama her ne olursa olsun yaptıgı dogru degl
Biliyorum, o da insan. Acı çekiyor olmasını da anlıyorum. Ama tek taraflı bir acı yok ki, ben de üzülüyorum. Cumartesi günü burada yazdığımdan pek farklı bir şey de demedim ki. İkimiz de yıkıcı bir deneyim yaşadık ve birbirimizi yok saymak bana saçma gelen. Ben tüm düşünce ve davranışlarımın sağlıksız olduğunu düşünmüyorum.Erkekler de insandir diye yaziyim suraya
Bebegi isteyen esinizdi ama siz kendi hataniz yuzunden hamile kalmistiniz
Buna ragmen cumartesi gunu esinize korkunc seyler soylediniz
Hatta burda bize bile soylediniz
Yani bize burda bunlari yazan kimbilir yanindaki adama neler yapmistir
Esinizle konusmaya calismayin sadece yanina gidip icten bir sekilde ozur dileyin
Sonrasini akisina birakin ve psikologunuzla online gorusun mutlaka
Sizin hicbir davranisiniz ve dusunce sekliniz saglikli degil , boyle devam ederseniz de hicbir insan sizinle beraber bir omur gecirmek istemez
Esiniz bebegi istemediginizi bildigi icin acinizi tahmin edemiyor olabilirBiliyorum, o da insan. Acı çekiyor olmasını da anlıyorum. Ama tek taraflı bir acı yok ki, ben de üzülüyorum. Cumartesi günü burada yazdığımdan pek farklı bir şey de demedim ki. İkimiz de yıkıcı bir deneyim yaşadık ve birbirimizi yok saymak bana saçma gelen. Ben tüm düşünce ve davranışlarımın sağlıksız olduğunu düşünmüyorum.
Sizi çok iyi anlıyorum bundan 2 sene önce bende düşük yaptım o an için dünyanın sonu gibiydi okadar mutsuz umutsuzdum.fakat 1 yıl sonra tekrar hamile kaldım ve şuan hayallerimden bile güzel bir minnoşum var sonsuz sınırsız şükürler olsun Rabbime.lutfen okadar üzmeyin kendinizi.o düşükler bozuk embriyo tutunamayıp düşüyor doğsa sakat olma ihtimali çok yüksek demişti benim doktorumEn son açtığım konuda karşılaştığım tepkilerden sonra çok tereddüt ettim ama bu kadarını paylaşacak kimsem yok. Lütfen, inanmıyorsanız kendinizi de yormayın, beni de üzmeyin.
Cumartesi düşük yaptım. O günden beri beş defa bayıldım. Ne zaman ayağa kalksam başım dönüyor, dizlerim titriyor. Defalarca yürürken dizlerimin üstüne düştüm. Bacaklarımda inanılmaz bir güçsüzlük var. Sonra gün içinde birden inanılmaz derecede yemek yemek istiyorum, sonra önüme gelince doğru dürüst bir şey yiyemiyorum. Duygularım karman çorman. Durup dururken ağlama geliyor, birdenbire aşırı sinirleniyorum
Ve kendimden nefret ediyorum. Ama sanırım sadece ben nefret etmiyorum kendimden. Kocam da benden nefret ediyor gibi. Hiç konuşmuyor benimle, ağrın var mı, aç mısın falan diye sormak dışında. Bayılırsam ya da düşersem kaldırıp kanepeye koyuyor sonra gidiyor. Onun dışında olur da eline, koluna bir yerine dokunacak olursam sanki yanmış gibi çekiyor. Bir çalışma odası var, gününü orada geçiriyor. Saatlerce kemanını çalıyor, kitaplarını okuyor. Akşam yemeği yapıyor, benimkini mutfağa bırakıyor, kendininkini alıp o odada yiyor. Akşamları yine orada, birasını içip bilgisayar başında sızıyor. Yatak odasında benim yanımda yatmıyor. Salonda veya çalışma odasında uyuyor.
Bu bana kendimi aşırı kötü hissettiriyor. Suçlu hissediyorum. Her şey benim yüzümden olmuş gibi. Ne düşünmem, ne yapmam lazım bilmiyorum. Şimdiden teşekkür ederim.
Ben suçlu hissediyorum. Hiç hazır değildim bebek sahibi olmaya hamileliğimi öğrendiğimde. Pek sevinemedim. Hatta ilk günler baya kötüydüm, sürekli ağlıyordum. Eşim çocuğu istiyordu. Çok mutluydu, çok heyecanlıydı. Sonra ben de alışmaya başladım. Çok korkunç, aşırı zor bir şey gibi gelmemeye başladı. Merak etmeye başladım nasıl bir bebek olacak acaba diye. Bebek odalarına, bebek giysilerine bakmaya başladım. Sonra yine hiç beklemediğimiz bir anda bebek düştü. 1,5 yıldır anksiyete ve panik bozukluğum var. Düşük yaptığım süreçte aşırı kaygılıydım, ataklar geliyordu. O süreçte hep senin yüzünden hamile kaldım, demiştim. Tabi biliyorum öyle olmadığını. Ama sağlıklı düşünemiyordum. Bir de hamile olduğumu öğrenmeden önce çok ilaç kullandım, iyi beslenmedim. Her şeyin suçlusu benmişim, her şeyi berbat etmişim gibi hissediyorum.Sizi çok iyi anlıyorum bundan 2 sene önce bende düşük yaptım o an için dünyanın sonu gibiydi okadar mutsuz umutsuzdum.fakat 1 yıl sonra tekrar hamile kaldım ve şuan hayallerimden bile güzel bir minnoşum var sonsuz sınırsız şükürler olsun Rabbime.lutfen okadar üzmeyin kendinizi.o düşükler bozuk embriyo tutunamayıp düşüyor doğsa sakat olma ihtimali çok yüksek demişti benim doktorum