Hayaldi gerçek oldu (Antidepresan)

gibigibiyim .!.:

Kızlar merhaba, aslında yazmaya bile enerjim yok ama fikirlerinizi merak ediyorum, özet geçmeye çalışacağım;

Şimdi benim uzun uğraşlar sonucu 39 yaşında doğurduğum 16 aylık minnak,huysuz,tatlı bir oğlum var. Beni anneannem büyüttü 24 yaşındayken vefat etti, annemle anlaşabilen bir insan değilim, karakterlerimiz aşırı zıt ve bir arada olduğumuz her an itişen bir çiftiz.

Hamileyken eşime dedim ki bebeğime annemin bakmasını istemiyorum, eşim de dedi ki ben de bir yabancının bakmasını istemiyorum,deneriz olmazsa duruma göre bakarız. Doğum yaptım (1 hafta önce korona oldum,eşim ben doğuma girerken korona oldu,doğuma ve sonrasında bir süre yanımda olamadı,bebeğim ve ben ölümden döndük, bu süreçlerde eşim hiç yanımızda olamadı kısacası kendimi çok çaresiz ve yalnız hissettim) Sonrasında lohusa sendromu denen şeyin dibini yaşadım. Bebeğimin sağlık problemleri bi türlü bitmedi, alerjisinden koliğine aylarca ne uyku yüzü gördük ne bişey, gerildik de gerildik.

4,5 aylıkken işe başladım, annem gelip gündüzleri bakmaya başladı bebeğime, ve o dönemde de beni ekstra ve sürekli olarak gerdi, bebeğimi sevmesi dışında bana hayatı zorlaştıracak her türlü şeyi yaptı detaya girmiyorum. O dönem yine bakıcı arayışına girdim eşim yine ısrar kıyamet istemedi asla olmaz dedi güvenemem dedi kabul etmedi, ve yine annemle devam ettik.

Öyle-böyle derken bu günlere kadar bi şekilde geldik. Evet geldik ama olan bana sağlığıma psikolojime oldu. İnanılmaz farklı bir insan haline dönüştüm. Aşırı ama gerçekten aşırı sinirli ve tahammülsüz biriyim, bazen hiç istemesem de bebeğime bile kızarken yakalıyorum kendimi, eşimi sürekli azarlıyorum, annemle zaten çatışmalarımız hiç bitmiyor, etrafımdaki insanları kırıp döküyorum ve bunun farkındayım en sonunda geçen hafta bi gün yine eşimi durduk yere bi tersledim, o da bana dedi ki sen çok değiştin ben eski karımı istiyorum, bu oluşan karakterle ben yapamıyorum, kendini toparlaman gerekiyor dedi. Buna çok üzüldüm ağladım zırladım hatta boşanalım o zaman falan dedim. Olayı beni artık sevmiyorsunlara getirdim. Seviyorum ve boşanmıycam,boşanmak istiyosan beni bu evden kovman gerekecek dedi, başka türlü hiçbiyere gitmem dedi.

Sonuç: Psikiyatriye gittim ve bana ilaç ve terapi başladı. Ama bu ilaç beni mal gibi yaptı. Bir de eşime çok kırgın hissediyorum Haklı olduğunu biliyorum ama neden bilmiyorum aşırı üzgün hissediyorum, yüzüne bakmak istemiyorum. Gerekli olmadığı sürece konuşmuyorum, gün içinde telefonla aramıyorum. Aradığında hemen kapatmaya çalışıyorum Bana resmen seni sevmiyorum dedi gibi hissediyorum Bu hislerim geçer mi bilmiyorum Canım çok sıkkın. Bir de antidepresan kullanan arkadaşlar ben hep böyle mal gibi mi olacağım bir yazıverin lütfen

Genişletmek için tıkla...

Antidepresanı ne kadar zamandır kullanıyorsunuz? Alışmanın bir iki ay aldığını söylüyorlar. Benimki o kadar sürmemişti. Sizin sorununuzun çözümü annenizin gitmesi, eşinizi karşınıza alıp bunu anlatmanız lazım. Eşiniz sizi sevmediğini söylememiş "bu halinizi" sevmediğini söylemiş. Eşiniz evlendikten sonra değişmiş olsa siz de aynısını söylerdiniz. "benim bu hale gelmemin sebebi annem o giderse eski karın da yavaş yavaş geri gelir" demelisiniz ona. Ben de çocuğuma annemin bakmasını istemedim çünkü sizinki gibi şeyler yaşayacaktım. Çok şükür annem "ben yapamam siz bakıcınızı bulun" dedi de kurtuldum. Kızımı 8 aylıkken bakıcıya teslim ettim, çok şükür kendi torunu gibi baktı. Bakıcıların hepsi cani değildir. Görümcem de çocuklarını bakıcıyla büyüttü ve çok memnun. Allah sizi de iyilerle karşılaştırsın ama sizin sorununuzu çözecek asıl nokta annenizi yollamanız. Bu konuda eşinizi ikna edin.

gibigibiyim .!.:

Aslında beni anneme muhtaç bırakmasından dolayı kırgın değil kızgınım diyebilirim. Benim kırıldığım hem beni bu hale getiren şeyleri bildiği halde başka çözüm yoluna yanaşmaması, hem de böyle oldum diye resmen bana bu halini sevmiyorum demesi. Antidepresan pek denemiş bi insan değilim daha önce bilmiyorum açıkçası kullanmaya başlayalı bugün daha 1 hafta oldu 15 gün yarım alacağım. Doktor bünyen alışır dedi ama ne biliim bi tuhafım yaa salak gibi bişey oldum. Kafam durmuş gibi

Genişletmek için tıkla...

Rest çekmeniz gerekiyor sanırım eşinize

Aslında bu salak gibi olmanın keyfini çıkarmayı deneseniz olmaz mı, ne güzel hiçbir şeye kızmıyorsunuz, düşünmüyorsunuz, sorgulamıyorsunuz. Bir süre sonra geçecek zaten. Belki antidepresan kullanıyor olmanın paniğini yaşıyorsunuz ve bu size daha da kötü hissettiriyor

gibigibiyim .!.:

Ben zaten kurallar kraliçesiyim yaa gerçekten. Evdeki kötü polis benim

Genişletmek için tıkla...

Konunun gerisini okudukça abarttığınızı düşündüm. Ben huysuz size laf sokan bir anne hayal etmişim (benim annem öyle biri de ) Sizinki öyle değil. Çocuklar iki farklı kişinin kurallarına uyum sağlayabilirler. "Ben evdeyken benim kurallarım geçerli"yi herkese benimsetmeniz mümkün. Ayrıca ayakta sallamak ya da tezgahta yemek yemek korkunç şeyler değil. Ben öğretmenim çocuk gelişimi konusunda onlarca kitap okudum ama mecburiyet halinde ayağımda da salladım arkasından gezip yemek de yedirdim. Zamanla hepsi değişip normal seyre döndü. Çocuğu şımartıp sizin otoritenizi sarsmıyorsa gerisini önemsemeyin derim. Siz evdeyken sizin istediğiniz gibi olmasını sağlayın, bebeğe yalnız baktığınız zamanlarda da size özel olan kuralları işletin.

Merhaba
Sigara kullanıyormusunuz?
Antidepresan a bünye 20 günde alışıyor
Dozunuzu bilmiyorum ama alıştıktan sonra kendinizi zımba gibi hissedeceksiniz bu seferde insan yorulmak bilmiyor

gibigibiyim .!.:

Emin olun dedim, ama hala maddi olanaklardan dem vuruyor güvenden dem vuruyor bi şekilde buna mecburmuşuz gibi davranıyor.

Genişletmek için tıkla...

Depresyon ilaci alacak raddeye geldiyseniz paranız olsa ne olur ? Eşinizle yeniden sakince konuşun. Annenizin çocuğunuza baktığı hergün size zehir oluyorsa , zarar veriyorsa para artık geri plana düşmeli.

Eski halinizi geri istiyorsa karar versin; kreşe mi vereceksiniz , siz evde kalıp mı bakacaksınız , başka bir çare arayın.

İlaç kullanmak sorununuzu çözmez. Sorun belli , sorunu çözün , ilacı bırakın.

gibigibiyim .!.:

Kızlar merhaba, aslında yazmaya bile enerjim yok ama fikirlerinizi merak ediyorum, özet geçmeye çalışacağım;

Şimdi benim uzun uğraşlar sonucu 39 yaşında doğurduğum 16 aylık minnak,huysuz,tatlı bir oğlum var. Beni anneannem büyüttü 24 yaşındayken vefat etti, annemle anlaşabilen bir insan değilim, karakterlerimiz aşırı zıt ve bir arada olduğumuz her an itişen bir çiftiz.

Hamileyken eşime dedim ki bebeğime annemin bakmasını istemiyorum, eşim de dedi ki ben de bir yabancının bakmasını istemiyorum,deneriz olmazsa duruma göre bakarız. Doğum yaptım (1 hafta önce korona oldum,eşim ben doğuma girerken korona oldu,doğuma ve sonrasında bir süre yanımda olamadı,bebeğim ve ben ölümden döndük, bu süreçlerde eşim hiç yanımızda olamadı kısacası kendimi çok çaresiz ve yalnız hissettim) Sonrasında lohusa sendromu denen şeyin dibini yaşadım. Bebeğimin sağlık problemleri bi türlü bitmedi, alerjisinden koliğine aylarca ne uyku yüzü gördük ne bişey, gerildik de gerildik.

4,5 aylıkken işe başladım, annem gelip gündüzleri bakmaya başladı bebeğime, ve o dönemde de beni ekstra ve sürekli olarak gerdi, bebeğimi sevmesi dışında bana hayatı zorlaştıracak her türlü şeyi yaptı detaya girmiyorum. O dönem yine bakıcı arayışına girdim eşim yine ısrar kıyamet istemedi asla olmaz dedi güvenemem dedi kabul etmedi, ve yine annemle devam ettik.

Öyle-böyle derken bu günlere kadar bi şekilde geldik. Evet geldik ama olan bana sağlığıma psikolojime oldu. İnanılmaz farklı bir insan haline dönüştüm. Aşırı ama gerçekten aşırı sinirli ve tahammülsüz biriyim, bazen hiç istemesem de bebeğime bile kızarken yakalıyorum kendimi, eşimi sürekli azarlıyorum, annemle zaten çatışmalarımız hiç bitmiyor, etrafımdaki insanları kırıp döküyorum ve bunun farkındayım en sonunda geçen hafta bi gün yine eşimi durduk yere bi tersledim, o da bana dedi ki sen çok değiştin ben eski karımı istiyorum, bu oluşan karakterle ben yapamıyorum, kendini toparlaman gerekiyor dedi. Buna çok üzüldüm ağladım zırladım hatta boşanalım o zaman falan dedim. Olayı beni artık sevmiyorsunlara getirdim. Seviyorum ve boşanmıycam,boşanmak istiyosan beni bu evden kovman gerekecek dedi, başka türlü hiçbiyere gitmem dedi.

Sonuç: Psikiyatriye gittim ve bana ilaç ve terapi başladı. Ama bu ilaç beni mal gibi yaptı. Bir de eşime çok kırgın hissediyorum Haklı olduğunu biliyorum ama neden bilmiyorum aşırı üzgün hissediyorum, yüzüne bakmak istemiyorum. Gerekli olmadığı sürece konuşmuyorum, gün içinde telefonla aramıyorum. Aradığında hemen kapatmaya çalışıyorum Bana resmen seni sevmiyorum dedi gibi hissediyorum Bu hislerim geçer mi bilmiyorum Canım çok sıkkın. Bir de antidepresan kullanan arkadaşlar ben hep böyle mal gibi mi olacağım bir yazıverin lütfen

Genişletmek için tıkla...

Antidepresan hangisi, P mi L mi C mi?
P ise bendeki etkisi 2 hafta mal gibi olma hali sonrasında aşırı özgüven gereksiz mutluluk ve enerji olmuştu,
L ise mala bağlamamıştım ama olumlu etkileri çoook uzun zamana yayılmış şekilde görmüştüm.
C kullanmadım, kullanan yakınımda korkunç düzey cinsel isteksizlik ve iştah yapmasıydı.
Geçmiş olsun, en kısa zamanda atlatmanızı dilerim

gibigibiyim .!.:

Kızlar merhaba, aslında yazmaya bile enerjim yok ama fikirlerinizi merak ediyorum, özet geçmeye çalışacağım;

Şimdi benim uzun uğraşlar sonucu 39 yaşında doğurduğum 16 aylık minnak,huysuz,tatlı bir oğlum var. Beni anneannem büyüttü 24 yaşındayken vefat etti, annemle anlaşabilen bir insan değilim, karakterlerimiz aşırı zıt ve bir arada olduğumuz her an itişen bir çiftiz.

Hamileyken eşime dedim ki bebeğime annemin bakmasını istemiyorum, eşim de dedi ki ben de bir yabancının bakmasını istemiyorum,deneriz olmazsa duruma göre bakarız. Doğum yaptım (1 hafta önce korona oldum,eşim ben doğuma girerken korona oldu,doğuma ve sonrasında bir süre yanımda olamadı,bebeğim ve ben ölümden döndük, bu süreçlerde eşim hiç yanımızda olamadı kısacası kendimi çok çaresiz ve yalnız hissettim) Sonrasında lohusa sendromu denen şeyin dibini yaşadım. Bebeğimin sağlık problemleri bi türlü bitmedi, alerjisinden koliğine aylarca ne uyku yüzü gördük ne bişey, gerildik de gerildik.

4,5 aylıkken işe başladım, annem gelip gündüzleri bakmaya başladı bebeğime, ve o dönemde de beni ekstra ve sürekli olarak gerdi, bebeğimi sevmesi dışında bana hayatı zorlaştıracak her türlü şeyi yaptı detaya girmiyorum. O dönem yine bakıcı arayışına girdim eşim yine ısrar kıyamet istemedi asla olmaz dedi güvenemem dedi kabul etmedi, ve yine annemle devam ettik.

Öyle-böyle derken bu günlere kadar bi şekilde geldik. Evet geldik ama olan bana sağlığıma psikolojime oldu. İnanılmaz farklı bir insan haline dönüştüm. Aşırı ama gerçekten aşırı sinirli ve tahammülsüz biriyim, bazen hiç istemesem de bebeğime bile kızarken yakalıyorum kendimi, eşimi sürekli azarlıyorum, annemle zaten çatışmalarımız hiç bitmiyor, etrafımdaki insanları kırıp döküyorum ve bunun farkındayım en sonunda geçen hafta bi gün yine eşimi durduk yere bi tersledim, o da bana dedi ki sen çok değiştin ben eski karımı istiyorum, bu oluşan karakterle ben yapamıyorum, kendini toparlaman gerekiyor dedi. Buna çok üzüldüm ağladım zırladım hatta boşanalım o zaman falan dedim. Olayı beni artık sevmiyorsunlara getirdim. Seviyorum ve boşanmıycam,boşanmak istiyosan beni bu evden kovman gerekecek dedi, başka türlü hiçbiyere gitmem dedi.

Sonuç: Psikiyatriye gittim ve bana ilaç ve terapi başladı. Ama bu ilaç beni mal gibi yaptı. Bir de eşime çok kırgın hissediyorum Haklı olduğunu biliyorum ama neden bilmiyorum aşırı üzgün hissediyorum, yüzüne bakmak istemiyorum. Gerekli olmadığı sürece konuşmuyorum, gün içinde telefonla aramıyorum. Aradığında hemen kapatmaya çalışıyorum Bana resmen seni sevmiyorum dedi gibi hissediyorum Bu hislerim geçer mi bilmiyorum Canım çok sıkkın. Bir de antidepresan kullanan arkadaşlar ben hep böyle mal gibi mi olacağım bir yazıverin lütfen

Genişletmek için tıkla...

Anneniz adına üzüldüm.bende bi anneyim siz böyle yazınca 5 yaşındaki kızımı getirdim gözümün önüne böyle olmayı,benim icin böyle düşünmesini istemezdim.neden annenize karşı bu duygular içindesiniz?

labellevie .!.:

Çocuklar her zaman aynı olmuyor. Benim oğlum da 2 yaşında hiç sallamadım, bazen gidip kendisi uzanıp uyuyor bazen uyutmaya çalışıyorum uyumuyor. Değişiyor sürekli. Bütün her şeyi annenizden bilmeyin, çocuk siz işe gittiğiniz için sizinle birlikte olmak istiyor olabilir. Benim oğlum 2 yaşına girecek o uyanıkken ben de iş yapamıyorum. Ben mutfaktayken kucağıma gelip tek elle yemek yaptığım oluyor, yada bütün çekmeceleri boşalttığı, birşeyler döktüğü.

Genişletmek için tıkla...

Haklısınız sorun benden de kaynaklanıyor obsesifim bazı konularda salamiyorum kendimi.. doktor anksiyete bozukluk durumunuz dedi.. ben de farkındaydım kendimdeki sorunun aslında ama annem giderse cozulecek gibi düşünüyordum, eşim bakici da senin kurallarına harfiyen uymayacak ki dedi hatta belki hiç uymayacak falan.. haklı buldugum için şimdilik kendimi düzeltmeye sonrasına da bakmaya karar verdim..

iyivegucluol .!.:

Muhtemelen eşiniz yüzünden hastalandığınızın bilinçaltınız farkında. Görünürdeki neden basit gelebilir, ancak temelinde anneniz baksın diye zorlaması sizi depresyona itmiş. Bunu çözmelisiniz bence.

Genişletmek için tıkla...

Depresyon değil de anksiyete bozukluk tanısı aldım yani sorunun büyüğü eşim veya annem değil bendeymis malesef

Louder .!.:

Antidepresan hangisi, P mi L mi C mi?
P ise bendeki etkisi 2 hafta mal gibi olma hali sonrasında aşırı özgüven gereksiz mutluluk ve enerji olmuştu,
L ise mala bağlamamıştım ama olumlu etkileri çoook uzun zamana yayılmış şekilde görmüştüm.
C kullanmadım, kullanan yakınımda korkunç düzey cinsel isteksizlik ve iştah yapmasıydı.
Geçmiş olsun, en kısa zamanda atlatmanızı dilerim

Genişletmek için tıkla...

Bu içeriğinde mutluluk hormonu tetikleyiciler olanlardan baş harfi p ama yan etkilerinde sizin yazdiginiz C de yazanlar yazıyor. En hafiflerden biri diyerek yazdı.

gibigibiyim .!.:

Haklısınız sorun benden de kaynaklanıyor obsesifim bazı konularda salamiyorum kendimi.. doktor anksiyete bozukluk durumunuz dedi.. ben de farkındaydım kendimdeki sorunun aslında ama annem giderse cozulecek gibi düşünüyordum, eşim bakici da senin kurallarına harfiyen uymayacak ki dedi hatta belki hiç uymayacak falan.. haklı buldugum için şimdilik kendimi düzeltmeye sonrasına da bakmaya karar verdim..

Genişletmek için tıkla...

Ben eleştirmek için değil de, annenize kızdığınız zaman şöyle düşünün çocuğunuz sevgiyle büyüyor, bir başkası o kadar sevemez, tabi ki çok iyi bakıcılar da var ama iyi birini bulmak çok zor. Çocuklara zaten belli yaşa kadar çok fazla kural, sınır koymamak gerekiyor. Sadece tehlikeli bir durumda müdahale etmek gerekiyor. Zaten ondan sonra siz ele alırsınız, ya annenizi uyarırsınız ya da kreşe verirsiniz. Çocuk sağlıklıysa mutluysa sorun yok öyle düşünün.

Elara .!.:

Anneniz adına üzüldüm.bende bi anneyim siz böyle yazınca 5 yaşındaki kızımı getirdim gözümün önüne böyle olmayı,benim icin böyle düşünmesini istemezdim.neden annenize karşı bu duygular içindesiniz?

Genişletmek için tıkla...

Açıkçası ben de üzülüyorum ve çoğu zaman da haksızlık ettiğimi düşünüyorum ama buna engel olamıyorum.. iste tedaviyle inşallah çözülür bilemiyorum.. kızınızı Allah bağışlasın

labellevie .!.:

Ben eleştirmek için değil de, annenize kızdığınız zaman şöyle düşünün çocuğunuz sevgiyle büyüyor, bir başkası o kadar sevemez, tabi ki çok iyi bakıcılar da var ama iyi birini bulmak çok zor. Çocuklara zaten belli yaşa kadar çok fazla kural, sınır koymamak gerekiyor. Sadece tehlikeli bir durumda müdahale etmek gerekiyor. Zaten ondan sonra siz ele alırsınız, ya annenizi uyarırsınız ya da kreşe verirsiniz. Çocuk sağlıklıysa mutluysa sorun yok öyle düşünün.

Genişletmek için tıkla...

Haklısınız eşim de hep çok seviyor gormuyor musun? Kadın çocuğu sevgiye boğuyor diyor.. zaten o yüzden hak veriyorum ve de annemin de durumundan dolayı başta yazmistim babamı kaybetmesi oğluma tutunmasi vs. Zaten bakıcı gelse de ben de gelirim diyor annem.. bu koşullarda da başka çözüm yok gibi duruyor.. en başta belki hiç baktirmasaydik eşimin ısrarıyla böyle olmazdi, ama ben de böyle olmazdım orada da eşimi sucluyorum içten içe galiba

lckystr .!.:

Merhaba
Sigara kullanıyormusunuz?
Antidepresan a bünye 20 günde alışıyor
Dozunuzu bilmiyorum ama alıştıktan sonra kendinizi zımba gibi hissedeceksiniz bu seferde insan yorulmak bilmiyor

Genişletmek için tıkla...

Malesef sigara kullanıyorum, dozum 15 gün yarım sonra tam (20 mg) seklinde.. aslında fiziken pek sıkıntım yoktu, enerjim falan yerindeydi ilaçtan önce sadece sinir asabiyet falan baya boldu şimdi baya sinirlerim alınmış gibi.. kendimi garip hissediyorum, uykuluyum sürekli inşallah geçer dediğiniz gibi

gibigibiyim .!.:

Haklısınız eşim de hep çok seviyor gormuyor musun? Kadın çocuğu sevgiye boğuyor diyor.. zaten o yüzden hak veriyorum ve de annemin de durumundan dolayı başta yazmistim babamı kaybetmesi oğluma tutunmasi vs. Zaten bakıcı gelse de ben de gelirim diyor annem.. bu koşullarda da başka çözüm yok gibi duruyor.. en başta belki hiç baktirmasaydik eşimin ısrarıyla böyle olmazdi, ama ben de böyle olmazdım orada da eşimi sucluyorum içten içe galiba

Genişletmek için tıkla...

Bilemiyorum eşiniz o zaman aranızdaki sorunları görememiş olabilir. Bebeği çok seven ve bakmak isteyen bir annene varken bakıcıya bırakmak mantıksız gelmiştir. Sizin psikolojiniz de önemli tabi. Ama eşinizin yerinde kim olsa aynısını yapardı.

gibigibiyim .!.:

Malesef sigara kullanıyorum, dozum 15 gün yarım sonra tam (20 mg) seklinde.. aslında fiziken pek sıkıntım yoktu, enerjim falan yerindeydi ilaçtan önce sadece sinir asabiyet falan baya boldu şimdi baya sinirlerim alınmış gibi.. kendimi garip hissediyorum, uykuluyum sürekli inşallah geçer dediğiniz gibi

Genişletmek için tıkla...

Emzirmiyorsunuz dimi? Aslında hepimizin ihtiyacı var rahatlamaya.

labellevie .!.:

Emzirmiyorsunuz dimi? Aslında hepimizin ihtiyacı var rahatlamaya.

Genişletmek için tıkla...

Hayır emzirmiyorum şu anda

Vah guzum vahh. Bir insan kendini doguran anayla neyi anlasamaz ki,annedir konusur konusur susar kendi annen senin kotuluguunu mu istiyor,ölmeni mi, mutsuz olmanımı ne isteyebilir ki neyi anlasamıyorsunuz ya da ne hareketi sizi geriyor. Anneyim annemi kırmamaya calısırım.tabi ki bazen annelerin ben sizn büyügünüzm sizden iyi bilirim edasında lafları hareketleri olur bazen annem mesela birgün esimin yanında dedi ki oyle bir köyden konusuyorduk koala seni isteyen bir dişçi yokmuydu onların koyunden işte dedi.oyle sok oldum beni isteyen derken annesi gil geldi gordu benden 15 yas büyük dayı gibi bir tip. Gorduler istemedik gectı gitti esimede annatacagım bir mevzu bile degldi eşim bozuldu ben nişanlılık falan gecirdim ama anlatmadım sanmıs cozduk aramızda ama o an napsaydm kalkıp kadının ağzına yapıstırsa mıydım. Yaslılar işte bi zaman sonra alınır mı bozulur mu dusunmuyorlar konusuyolar.üzülüyorum valla smdiki gencler affedersiniz i.t gibi azarlıyor o kadınları.annemız toplumda bizle ilgili bisey dese itişiyoruz anlasamıyoruz patavatsız diyoruz,ama biz onları toplumda bozunca ne hissedeceklerini üzüleceklerini hiç dusunmuyoruz.azarlanıp susturuluyorlar yazık.oglunuz varmış bakalım ne kadar anlasabilem bir anne ogul olacaksınız.kız cocugu anneden ne gorurse,erkek ccougu babadan ne gorurse oyle davranırmıs sanırım oyleydi bir yazı. Siz anneden gorfugunuzu uygularsanız yakında. Bebek büyütme sürecinde strese giren sinir tahammülsüzlük yasayan tek kişi siz degilsinşz cogumuzun bebesi vaar ben asırı relaks biriyken smdı cocuk ustume gelince bile esime oflayıp pufluyorum alda biraz benim ustumden gitsin diyorum.sonra bakıyorum bebem saskın saskın korkmus bakıyor sonra geri cagırıyorum pişman olup.yani depresanlar kullanacak hiçbir sebeb yok kendinizi ilaçlara mahkum etmeyin.bu bebek hergun yeni birsey ogrencek,konusamadıgı için surekli aglayarak ifade edecek kendini cocuga bagıra cagıra şamara dondurceksiniz cocuk artık bişey yaptığında siz bagırırsınuz korkusuyla cesarette edemez.yazık ona kızmayın.büyüycek nasıl olsa su hallerini okadar özleyeceksşniz ki kızım 22 aylık her gece eski fotolarına bakıyorum ay ne tatlıymıs su zaman bu zaman diyorum ozlıyorum o yasalarını.eminim kzıdıktan snra pişman oluyorsunuzdur ama o cocuk sizin pişmanlıgınızı bilmez hep bagırıp cagıran kızan vir anne olarak kalırsınz aklında. Sakin olmaya calısın .bebegin uzerune iş size agır gelmiş birde evde bebek tumgun szin üstünüzdeyse bunalıyorsunuz .gun içinde cogumuz eslerimizi aramayız claısan adamı arayıp ne konusalım durduk yere.emib olun bu surecte cogu kişi gecti geciyor.bir birey yetiştiriyoruz zor elbet .ama siz abartmıssınuz kendi kendinize herseyı buyutuyorsunuz sanırım oda sizde sinir yapıyor bende bebegm o yaslardayken cok agrsftim bebegm yeni temizledigş yerlere yemek döker elimde bezle dolasırdım esim TV ızlerdı ,o yemegi yyp dıyup kalkardı.ben bi yandan kendimi biyandan beebgi yedirdim sonra ıgrenc bir üslupla kalk su ccougu sen yedirsene gormuyormusn ben bir yemek zıkkımlanamadım cocugu yedircem diye hemen nereye doyup kalkıyosun diye adama yürürdğm.cocugu yeni yıkamıs giydirmişimdir bi bakarım babası arkamdan cocuga biletler yediriyor bebegin tsortunn onleri les gibi daha yeni yıkadım diye baslardım sinire.sanırm bıkmıstı o agresif hallerimden suan cok sukur bebek buyudukce sizi anladıkca anlastıkca sizde sakinliyor rahatlıyorsunuz suan cocugada esinize de fazla fevrisiniz.gereksz yere ilac kullanıyorsunuz bunların hepsinin gececegini dusunseniz normale doenrsiniz.onlar sakin tutuyor tutuyor patlatıyor bianda.valla bu kadar sinirli bir kadın olsam cocuk yapmaya kalksamazdm.suan Esra Erol'da bir kız geliyor gozluklu kucuck yasta evlenmiş kacmıs.birde anasının babasının affedersiniz agzına ediyor herkese bagırıp cagırıyor kimse basedemiyor birde kalkmış hamile kalmış Allah o bebegn yardımcısı olsun o an sinirle zarar verebilir cocuga yazık gunah.bence öfke kontrolu olmayan ilaca kadar basvuran insanlardan sakınmalı yani bebekleri. Bakıcıya güvenip annenize kendi torununa bakamayacagını düşünmeniz enterasan. Bebeginize siz tahammul edemiyorsunuz ,bakıcı tahammül edecek ha? Kimbilir nasıl tahammül eder artık cocugundoverek mi terbiye eder pıstırarak mı vah vah yazık ola o yavruya.biraz daha Boyle devam ederseniz sanırım esiniz kullandığınız ilaçları da kanıt sunarak cocuguda alır ofkelerinizle basbasa bırakır sizi. Ben cocuguma ne zaman kızacak olsam Allah koruusun ama aklıma kotu senaryolar geliyor ya sona kendimi engellşyorum.bebeginiz kesif yasında cekmeceleri acacak kurcalayacak(bu durumda cekmecedem kesıcı deliic aletlerı kaldırın ulasamayacagj yere xekmecye plastik vs seyler koyun zamanla o cekmece kurcalama domemını gecıyolsr sıkılıp artık ugrasmıyolar) etrafa yapma desenizde su dokecek yemek dokecek,oturarak ye dersinz gezerek yiyecek doke doke, 2 saatte bir elbiselerini kirletecek yani arkasını 2 dk temizleyince ne oluyor elimize mi yapısıylr gelen giden mi var kirletsin inanın en ufak hastalıgında onu bitkin halsiz yorgun iştahsız gorunce keske ayaklansa da etrafa s.csa diyorsunuz.yapmayn gerek yok.işte anneden ne görsek cocuga onu yapıyoruz siz böyle bagıran cagıran öfkesini kontrol edemeyen bir anne oldukca bebginzide ilerde sizin anneniz gordugunz gibi görecek valla. bu konuda size anlayıs gosteremiyorjm cunku bu surecı yasayan tek kişi siz degilsiniz ama kontrol edemeyen büyüten tek kişi sizsiniz. ve burda en hassas olanda bebege kızma kısmı.yaraladın beni damned.

Gibiyim gibiyim alıntıla mayı unuttum ya ortaya konusmus giibi oldu.ama yine de cocuklu her kadın tahammulsuzlugu yasıyor cok abartmaya gerek yok eslerimiz kadar kaygısız olsak hiç bu durumlara gelmeyiz

Eşin belli ki seni çok seviyor, Allah bağışlasın tatlı bir yavrun var. Hepiniz sağlıklısınız

Zor bi dönem geçirmişsin. Şimdi de bi süreçten geçiyorsun, ilaçlara uyum sağlayamazsan dozunu düşürür, terapiyle birlikte daha iyi hissetmeye başlayacaksın.

Geçecek Kendini üzme, bu günler geçince güleceksin