Amin. Biz durduğumuzda anlaşılıyor aslında ne kadar çabaladığımız. Bakın bir kere durduk adım atmayan taraf olduk benim bir ayı geçti. Sizin ne kadarı bulacak kim bilir. Erkekler ne boş nazlar tripler çekiyor ama söz konu küsen eşler olduğu zaman hiçbir şeye hakkın olmuyor.Yaklaşık 3 gündür biz de eşimle aynı durumdayız. Bugüne kadar hiç iletişim yoktu desem yeri. Bugün çocuklar konusunda bi iki konuştuk ama asla göz göze gelmeden. Ve sorun maalesef aynı. Her sorun da trip atan küsen eşim olurdu. 5 yıllık evliliğimizde asla trip attığımı küstüğümü bilmem. Olaki yanlışlıkla trip attım benden daha çok trip atarak üste çıkmanın yolunu bulur ve nasıl oluyorsa ben yine orta yolu bulmaya çalışan olurdum. Kendi %1000000 hatalı olduğu konuda bile kendisi trip attı ve yine orta yolu bulmaya çalışan ben oldum. Ama artık yoruldum. Kendisine de söyledim böyle işine geliyorsa artık ben de adım atmayacağım. Konuşmuyorsan konuşmam, trip atıyorsan daha çok atarım diye. Hatta gerekirse inceldiği yerden kopsun da dedim. Kaç gündür aynı devam bakalım pes eden olacak mı. Ama ben artık çok yıprandığımı fark ettim. 10 yıl sonunda evlendik biz eşimle ama sevgisinden bile emin değilim artık. Bunu da söyledim ama değişen bişey olmadı. İlk evlendiğim sıralar görümcem büyük bi cemiyette erkekler şimdi kadınlar memur diye evleniyor demişti ve bingo ben de memurum. Artık ciddi anlamda acaba düzenli para için mi evlendi diye düşünmeye başladım. Bu psikolojik şiddetin alası. Tam böyle düşünürken de sizin konunuz çıktı karşıma. Hakkımıza hayırlısı olsun konu sahibi...
bireysel terapi icin adim atmaniz guzel olmus bence. terapist de guzel bir teklifte bulunmus. esiniz gelmek isterse gelir, gelmezse kendi bilir, siz devam edin. bu arada duygular cok siddetliykin, ozellikle terapide bir seylerin ustu acilmaya basladiginda, terapistler cok ani, hayati etkileyen kararlar almayi tavsiye etmiyorlar genelde. umarim kendi acinizdan guzel bir sonuca erisirsiniz. bu arada esiniz yardim etmiyorsa, artik soylemeyi birakin, cunku anlamak istemiyor demek ki. kendinize dikkat edin ve sizi rahatlatacak seyler yapin. mesela haftada bir temizlikci almak gibi... ben de cok fazla para harcamayan biriyim, ama bu tarz kendim icin yaptigim harcamalar benim sagligima cok iyi geldi..Kızlar mesajlarınızı okuyorum ama bu ara biraz meşgulüm. Bu arada Onun bir gönül alma girişimi oldu. Ama yüzüne bile bakmadım çünkü çok sıkıldım. Dün terapist ile görüştüm. Evliliğe odaklanmak istedi. Ama tek başıma çabalamak istemiyorum bu konuda. Bu yüzden bireysel iyiliğim için bir şeyler yapmak istediğimi söyledim.birkaç şema ile başlamaya karar verdik.bireysel Başlayalım eşini davet edelim bir çabası olacak mı bakalım olmazsa bireysel çalışmlardan sonra daha sağlıklı bir gözle değerlendir dedi. Şuan bu duyguların boşanmayı düşünmen çok normal dedi. Bazı iletişim yanlışlarıma değindi(bayağı farkındalık oldu bana) son seans saati olunca iki saate yakın oturduk. Sadece kendimden bahsetmek iyi geldi. Bir gelişme olursa güncellerim.
Bu mesajın beni çok üzdü.Yok o lafı yediğini görmek istiyorum. Bütün bunları yapıp birde boşanma sorumluluğunu ben almayacağım.
Eşyalar dediniz ya aklıma ne geldi. Bugün bir arkadaşımla konuşurken gözümde bir sahne canlandı. O kadar ağladım ki. Ben gelinliğimi bir öğretmen arkadaşımdan almıştım. Ondan başka kimse giymemiş. 1000 lira gibi bir rakama ve kendi paramla. Doğu görevinde idim ta ülkenin öbür ucundan sırf daha uygun diye tuttum aldım geldim üstelik babamla. Kabine almadılar bagajda geldi gelinlik. O valizlerin arasındaki halini hatırlıyorum uçakta pencereden bakarken. O dönem kendimle o kadar gurur duyuyordum ki. Kendimi güçlü ve farklı hissediyordum yaşıtım kadınlardan.
Kayınvalidem kimseye söyleme bu fiyata aldığını dedi. Neden söylemeyeyim gürür duyarım dedim. Şimdi anlıyorum ki sevilmek için nasılda basitleşmişim. Nasılda çabalamışım. Kimsede sen ne yapıyorsun dememiş. Bu kadar olmaz kızım dememiş.
Benim bir psikoloğa ihtiyacım var bence. Bu kadar neden basitleşir ki insan. Neden fedakarlık yapmadan sevilmeyeceğini düşünür ki.
Ben de düşünüyorum biliyor musunuz terapi almayı. İyi değilim çünkü. Hatta çok kötüyüm. Ama görmüyor. Anlamıyor. Sen böyle yaptıkça sevilmediğimi düşünüyorum diyorum umursamıyorKızlar mesajlarınızı okuyorum ama bu ara biraz meşgulüm. Bu arada Onun bir gönül alma girişimi oldu. Ama yüzüne bile bakmadım çünkü çok sıkıldım. Dün terapist ile görüştüm. Evliliğe odaklanmak istedi. Ama tek başıma çabalamak istemiyorum bu konuda. Bu yüzden bireysel iyiliğim için bir şeyler yapmak istediğimi söyledim.birkaç şema ile başlamaya karar verdik.bireysel Başlayalım eşini davet edelim bir çabası olacak mı bakalım olmazsa bireysel çalışmlardan sonra daha sağlıklı bir gözle değerlendir dedi. Şuan bu duyguların boşanmayı düşünmen çok normal dedi. Bazı iletişim yanlışlarıma değindi(bayağı farkındalık oldu bana) son seans saati olunca iki saate yakın oturduk. Sadece kendimden bahsetmek iyi geldi. Bir gelişme olursa güncellerim.
Kendiniz için yapacağınız en iyi şey olur. Ben saçımı boyattım, ertelediğimiz kıyafet ve teknolojik aletleri aldım, canım ne istiyorsa yaptım paraya hiç acımadım. Ama o kadın değilmişim. Hiç biri kendimi şu terapist kadar iyi hissettirmedi. İmkanınız varsa hiç düşünmeyin. Ben bir yılda böyle doldum ise siz 10 yıldır kim bilir nasılsınız.Ben de düşünüyorum biliyor musunuz terapi almayı. İyi değilim çünkü. Hatta çok kötüyüm. Ama görmüyor. Anlamıyor. Sen böyle yaptıkça sevilmediğimi düşünüyorum diyorum umursamıyor
Dünya yazmışım yaMerhabalar. Güncelleme için geldim. Ne çok şey oldu bir haftada nasıl toparlayacağım bilmiyorum. O yüzden kelimesi kelşmesine yazamayacağım.
Biliyorsunuz ailem geldi bende onlara uğradım tabi geçtiğimiz günlerde. Akşam eşim beni almaya gelince aileme ayıp olmasın hoşgeldin demek için erken gelmek istedi. Bende herkesin her şeyi bildiğini ayıp olmayacağını erken gelmesine gerek olmadığını söyledim. O da utancından(bence) kapıdan değil sokak başından alacağını söyledi. Gece geç saati sorun etmedim. Birkaç komşu görünce annemle konuşmuşlar sorun mu var diye. Bizimkiler aradılar gelin konuşalım rezil olacağız diye.
Neyse gittik kabaca annem boşanın madem istiyorsun.benim kızımla mecburen kalma başımın üstünde yeri var dedi(anneme kızdı ama belli etmedi tabi) babamla abim olur böyle şeyler büyütmeyin tekrar konuşun anlaşmanın yolunu buluna getirdiler. Eşimde bir eve gidelim konuşalım dedi ama eve geldiğimizde herkes köşesine çekildi. Ertesi gün eşyalarımı toplayacağım ben bu ilişkinin kangreniyim belli ki kesip atacağım dedi. Ama toparlandı ise de kapıdan çıkamadı sonra eşyalarını da yerleştirdi yerine. Ben tabi üzüldüm ama gitme demedim. Nasıl ki yatağa geri çağırmıyorum annesinin evinden de gidip almayacağımı biliyor.
Hemen her akşam konuşuyoruz. Sürekli ne yapacağız ne yapacağız deyip durdu. Bende terapist seçeneğini işaret ettim. İki yol var hangisini seçersen peşinden geleceğim dedim. yine arafta beklemeye başlayınca(1 buçuk ay olacak yeter yani) içten içe öfkelenmeye başladım. Duygularımı kontrol edip boşanmak terapiste gitmekten daha mı kolay geliyor sana? Boşanma ihtimali hep orada.boşandıktan sonra terapiye gidemeyiz ama boşanmadan önce terapiyi deneyebiliriz dedim. tamam dedi. İçimden bir ses yola inanmışlarla çıkılır ikna edilmişlerle değil deyince onu boşanmamakta ikna ediyormuş gibi hissettim. O yüzden Bu fikir senin içine tam sinmedi sanırım bir süre düşün tekrar konuşalım dedim.
Bugünde terapide ikinci seansa gittim. Geçen hafta bana gönderdiği formları doldurup göndermiştim onların sonuçları ile ilgili konuştuk. Bana beni bir güzel anlattı kadıncağız. Orta düzeyse anksiyete ve depresyon belirtilerim olduğunu söyledi. Yanlış davranışlarımı farkettiğim için bunları törpülemeye çalışırken içimde dışarıya göstermediğim bir savaşın yaşandığı ve bunun da olur olmadık yerde patlayarak sinir krizine neden olduğunu bu bekleyişin belirsizliğin yıpratıp pasif agresyon yarattığını buna sahip olduğumu söyledi(bende hep olduğunu düşünürdüm zaten).
Düşüncelerim ile olay arasında bağlantıyı biraz koparmamı ödev verdi. Mesela bugün ilişkimizin yıl dönümü cumhuriyet konserleri var. Arkadaşlarımın ortamı içkili gitmek istemedim. Eşime teklif etmek istediğimi söyledim terapiste. Ama bu toparlamak için adım gibi algılanacak dedim. Terapist heh bundan bahsediyorum düşüncelerinden sıyrıl formlarda gösteriyor ki çok düşünüyorsun dedi. Onun yerine düşünme kendine düşüncelerin yüzünden set çekiyorsun dedi. Biraz burada kafam karıştı. Bitince bazı nefes egzersizleri verdi. Yeni formlar verdi.
Biraz kendim için endişeli hissediyorum.Obsesyondan bile bahsetti. Çok başarılı bir öğrenciydin dimi falan dedi. BingoEvliliğim içinse hissizim. Bir haftada böyle geçti kızlar
Terapinin size çok iyi geleceğine eminim.Merhabalar. Güncelleme için geldim. Ne çok şey oldu bir haftada nasıl toparlayacağım bilmiyorum. O yüzden kelimesi kelşmesine yazamayacağım.
Biliyorsunuz ailem geldi bende onlara uğradım tabi geçtiğimiz günlerde. Akşam eşim beni almaya gelince aileme ayıp olmasın hoşgeldin demek için erken gelmek istedi. Bende herkesin her şeyi bildiğini ayıp olmayacağını erken gelmesine gerek olmadığını söyledim. O da utancından(bence) kapıdan değil sokak başından alacağını söyledi. Gece geç saati sorun etmedim. Birkaç komşu görünce annemle konuşmuşlar sorun mu var diye. Bizimkiler aradılar gelin konuşalım rezil olacağız diye.
Neyse gittik kabaca annem boşanın madem istiyorsun.benim kızımla mecburen kalma başımın üstünde yeri var dedi(anneme kızdı ama belli etmedi tabi) babamla abim olur böyle şeyler büyütmeyin tekrar konuşun anlaşmanın yolunu buluna getirdiler. Eşimde bir eve gidelim konuşalım dedi ama eve geldiğimizde herkes köşesine çekildi. Ertesi gün eşyalarımı toplayacağım ben bu ilişkinin kangreniyim belli ki kesip atacağım dedi. Ama toparlandı ise de kapıdan çıkamadı sonra eşyalarını da yerleştirdi yerine. Ben tabi üzüldüm ama gitme demedim. Nasıl ki yatağa geri çağırmıyorum annesinin evinden de gidip almayacağımı biliyor.
Hemen her akşam konuşuyoruz. Sürekli ne yapacağız ne yapacağız deyip durdu. Bende terapist seçeneğini işaret ettim. İki yol var hangisini seçersen peşinden geleceğim dedim. yine arafta beklemeye başlayınca(1 buçuk ay olacak yeter yani) içten içe öfkelenmeye başladım. Duygularımı kontrol edip boşanmak terapiste gitmekten daha mı kolay geliyor sana? Boşanma ihtimali hep orada.boşandıktan sonra terapiye gidemeyiz ama boşanmadan önce terapiyi deneyebiliriz dedim. tamam dedi. İçimden bir ses yola inanmışlarla çıkılır ikna edilmişlerle değil deyince onu boşanmamakta ikna ediyormuş gibi hissettim. O yüzden Bu fikir senin içine tam sinmedi sanırım bir süre düşün tekrar konuşalım dedim.
Bugünde terapide ikinci seansa gittim. Geçen hafta bana gönderdiği formları doldurup göndermiştim onların sonuçları ile ilgili konuştuk. Bana beni bir güzel anlattı kadıncağız. Orta düzeyse anksiyete ve depresyon belirtilerim olduğunu söyledi. Yanlış davranışlarımı farkettiğim için bunları törpülemeye çalışırken içimde dışarıya göstermediğim bir savaşın yaşandığı ve bunun da olur olmadık yerde patlayarak sinir krizine neden olduğunu bu bekleyişin belirsizliğin yıpratıp pasif agresyon yarattığını buna sahip olduğumu söyledi(bende hep olduğunu düşünürdüm zaten).
Düşüncelerim ile olay arasında bağlantıyı biraz koparmamı ödev verdi. Mesela bugün ilişkimizin yıl dönümü cumhuriyet konserleri var. Arkadaşlarımın ortamı içkili gitmek istemedim. Eşime teklif etmek istediğimi söyledim terapiste. Ama bu toparlamak için adım gibi algılanacak dedim. Terapist heh bundan bahsediyorum düşüncelerinden sıyrıl formlarda gösteriyor ki çok düşünüyorsun dedi. Onun yerine düşünme kendine düşüncelerin yüzünden set çekiyorsun dedi. Biraz burada kafam karıştı. Bitince bazı nefes egzersizleri verdi. Yeni formlar verdi.
Biraz kendim için endişeli hissediyorum.Obsesyondan bile bahsetti. Çok başarılı bir öğrenciydin dimi falan dedi. BingoEvliliğim içinse hissizim. Bir haftada böyle geçti kızlar
Aslında 102 sayfalık konuyu özetlemişsinizyola inanmışlarla çıkılır ikna edilmişlerle değil
Probis.. İki gün önce osuruktan bir sebeple çok pis kavga ettik, çata çat tartışma inada bindi, boşanmaya kadar gitti. Ben de gidecem diyenin önüne gerilecek değilim, aha kapı üstünde sapı dedim. Yatağı terketti. Ben sinir harbini biraz atlattım, tam uyuyacam kapı açıldı, dışarda yağmur yemiş kedi yavrusu gibi birden içeri girdi, sarıldı, özür diledi, o gece uyku uyumadık. 7 yıllık evliyiz, yaşadığımız sıkıntılar atlattığımız badirelerin yanından geçmez sizin sorunlarınız. Bu sizdeki evlilik değil, savaş. Evlilik savaş kaldırmaz Probis. Kazanan taraf kaybedeni ya öldürür ya esir alır. Birkaç ayda bu hale gelmeniz doğal değil. Seni dişine göre görmüş savaş açmış. Ailene yat kalk dua et, arkanda olmasalar yanmıştın. Arkanda olmasalar, karşındaki adamın farklı bir yüzünü görecektin, şimdi arkandalar diye süklüm püklüm duruyor.Merhabalar. Güncelleme için geldim. Ne çok şey oldu bir haftada nasıl toparlayacağım bilmiyorum. O yüzden kelimesi kelşmesine yazamayacağım.
Biliyorsunuz ailem geldi bende onlara uğradım tabi geçtiğimiz günlerde. Akşam eşim beni almaya gelince aileme ayıp olmasın hoşgeldin demek için erken gelmek istedi. Bende herkesin her şeyi bildiğini ayıp olmayacağını erken gelmesine gerek olmadığını söyledim. O da utancından(bence) kapıdan değil sokak başından alacağını söyledi. Gece geç saati sorun etmedim. Birkaç komşu görünce annemle konuşmuşlar sorun mu var diye. Bizimkiler aradılar gelin konuşalım rezil olacağız diye.
Neyse gittik kabaca annem boşanın madem istiyorsun.benim kızımla mecburen kalma başımın üstünde yeri var dedi(anneme kızdı ama belli etmedi tabi) babamla abim olur böyle şeyler büyütmeyin tekrar konuşun anlaşmanın yolunu buluna getirdiler. Eşimde bir eve gidelim konuşalım dedi ama eve geldiğimizde herkes köşesine çekildi. Ertesi gün eşyalarımı toplayacağım ben bu ilişkinin kangreniyim belli ki kesip atacağım dedi. Ama toparlandı ise de kapıdan çıkamadı sonra eşyalarını da yerleştirdi yerine. Ben tabi üzüldüm ama gitme demedim. Nasıl ki yatağa geri çağırmıyorum annesinin evinden de gidip almayacağımı biliyor.
Hemen her akşam konuşuyoruz. Sürekli ne yapacağız ne yapacağız deyip durdu. Bende terapist seçeneğini işaret ettim. İki yol var hangisini seçersen peşinden geleceğim dedim. yine arafta beklemeye başlayınca(1 buçuk ay olacak yeter yani) içten içe öfkelenmeye başladım. Duygularımı kontrol edip boşanmak terapiste gitmekten daha mı kolay geliyor sana? Boşanma ihtimali hep orada.boşandıktan sonra terapiye gidemeyiz ama boşanmadan önce terapiyi deneyebiliriz dedim. tamam dedi. İçimden bir ses yola inanmışlarla çıkılır ikna edilmişlerle değil deyince onu boşanmamakta ikna ediyormuş gibi hissettim. O yüzden Bu fikir senin içine tam sinmedi sanırım bir süre düşün tekrar konuşalım dedim.
Bugünde terapide ikinci seansa gittim. Geçen hafta bana gönderdiği formları doldurup göndermiştim onların sonuçları ile ilgili konuştuk. Bana beni bir güzel anlattı kadıncağız. Orta düzeyse anksiyete ve depresyon belirtilerim olduğunu söyledi. Yanlış davranışlarımı farkettiğim için bunları törpülemeye çalışırken içimde dışarıya göstermediğim bir savaşın yaşandığı ve bunun da olur olmadık yerde patlayarak sinir krizine neden olduğunu bu bekleyişin belirsizliğin yıpratıp pasif agresyon yarattığını buna sahip olduğumu söyledi(bende hep olduğunu düşünürdüm zaten).
Düşüncelerim ile olay arasında bağlantıyı biraz koparmamı ödev verdi. Mesela bugün ilişkimizin yıl dönümü cumhuriyet konserleri var. Arkadaşlarımın ortamı içkili gitmek istemedim. Eşime teklif etmek istediğimi söyledim terapiste. Ama bu toparlamak için adım gibi algılanacak dedim. Terapist heh bundan bahsediyorum düşüncelerinden sıyrıl formlarda gösteriyor ki çok düşünüyorsun dedi. Onun yerine düşünme kendine düşüncelerin yüzünden set çekiyorsun dedi. Biraz burada kafam karıştı. Bitince bazı nefes egzersizleri verdi. Yeni formlar verdi.
Biraz kendim için endişeli hissediyorum.Obsesyondan bile bahsetti. Çok başarılı bir öğrenciydin dimi falan dedi. BingoEvliliğim içinse hissizim. Bir haftada böyle geçti kızlar
Tabi ki dünya yazacaksın. Bir süre psikoloğunu dinleyerek hareket etsen iyi olur. Belki onun baktığı yer bizimkinden doğrudur. Hiç sabredilecek yanı kalmamış benim gözümde ama sen elinden geleni yapmış olmak istiyorsunDünya yazmışım ya
Cevabı içim ortak bir süre belirlemeyi düşünüyorum. Öyle ucu açık bir biçimde bir ay daha beklemeye niyetim yok.Terapinin size çok iyi geleceğine eminim.
Babanızın ve abinizin bir konuşun demesi normal çünkü git gel olmasını istemiyorlardır. Bitecekse tam bitsin diye.
Eşiniz... Yani.. yok eşya topla yok geri diz. Trip atarak isteklerini yaptıracagini yeni keşfeden ergenliğin ilk aşamasındaki kız çocukları bile daha olgun.
Sizden tek ricam düşünmesi için zaman verdiniz ya, o size bir cevap ile gelmeyecektir. Siz tekrar sorup sıkıştırınca yine ık mık edecek. İşte o gün, o an lütfen sakin olun. Çok akıllı bir kadinsiniz siz. Terapiyle duygularımızı yeniden görürken bazen kontrolümüz kacabiliyor, bunun önüne geçmek için en baştan kendinizi tutun.
Güncelleme için çok teşekkür ederim. Sizi hiç tanımasam da size çok saygı duyduğumu bilin.
Terapist ilk yıllarda kimsenin evliliği cicim ayları değil İnan bana. bu yıl sizin evliliğe uyum süreciniz dedi. Savaş belki ama kimsenin kazanamayacağı bir savaş sonucundan ikimizde etkileniyoruz etkileneceğizProbis.. İki gün önce osuruktan bir sebeple çok pis kavga ettik, çata çat tartışma inada bindi, boşanmaya kadar gitti. Ben de gidecem diyenin önüne gerilecek değilim, aha kapı üstünde sapı dedim. Yatağı terketti. Ben sinir harbini biraz atlattım, tam uyuyacam kapı açıldı, dışarda yağmur yemiş kedi yavrusu gibi birden içeri girdi, sarıldı, özür diledi, o gece uyku uyumadık. 7 yıllık evliyiz, yaşadığımız sıkıntılar atlattığımız badirelerin yanından geçmez sizin sorunlarınız. Bu sizdeki evlilik değil, savaş. Evlilik savaş kaldırmaz Probis. Kazanan taraf kaybedeni ya öldürür ya esir alır. Birkaç ayda bu hale gelmeniz doğal değil. Seni dişine göre görmüş savaş açmış. Ailene yat kalk dua et, arkanda olmasalar yanmıştın. Arkanda olmasalar, karşındaki adamın farklı bir yüzünü görecektin, şimdi arkandalar diye süklüm püklüm duruyor.
O yüzden günlük yazmıyorum ailem arkadaşlarım herkes bir şeyler söylüyor. Biraz kendimi dinlemek istiyorum elimde geldiğince.Tabi ki dünya yazacaksın. Bir süre psikoloğunu dinleyerek hareket etsen iyi olur. Belki onun baktığı yer bizimkinden doğrudur. Hiç sabredilecek yanı kalmamış benim gözümde ama sen elinden geleni yapmış olmak istiyorsun
Ben de aşırı şaşırıyorum. En büyük kavgamız 1 hafta sürmedi. Bu insanlar haftalar aylarca küs küs evlilik nasıl yürütüyorlar? Bu evlilik mi yani o da tartışılır aslında. Bi kulp bulup haftalarca aylarca küsen adamın neyine güveneceğim sırtımı dayayacağım acaba? Bu benim içime sindirebileceğim bir hayat değil. Anlamıyorum.Hala konuşamamanıza çok şaşırıyorum
Evde konuşuruz deyip evde köşelerinize çekilmişsiniz
Bir de Koalina vardı böyle
15 tane konu açar ama her konusuna eve geldik konuşamadık yazardı. Nasıl sabrediyorsunuz anlamıyorum. Neyse ki sonunda sen adım atmışsın. Bir kaç nir şey konuşulmuş ama havada kLmış yinr.
Aynısını eşim için düşünüp terapiste sordum. Bu sensin probis sen duramaz bekletmez bekleyemezsin.Bir adım atamıyor belli ki gerçekten ne yapacağını bilmiyor olamaz mı dedi. Bilemedim.Hala konuşamamanıza çok şaşırıyorum
Evde konuşuruz deyip evde köşelerinize çekilmişsiniz
Bir de Koalina vardı böyle
15 tane konu açar ama her konusuna eve geldik konuşamadık yazardı. Nasıl sabrediyorsunuz anlamıyorum. Neyse ki sonunda sen adım atmışsın. Bir kaç nir şey konuşulmuş ama havada kLmış yinr.
Bu bir zihniyet meselesi. Yetiştirilme tarzı, belki de karakter. Adına ne denir bilmiyorum. İkinizde çalışıyorsunuz, temizlik için yardımcı tutabilirsiniz ama her gün yardımcı gelmeyecektir. İlla ki evinizde iş güç vs olacak. Bunları evde yaşayan herkes paylaşmak zorunda. Kadın çalışmıyorsa haliyle daha fazla üstlenir ama çalışmıyorsa bile erkek yine de yardım eder. Nitekim kendiniz de çevrenizde bunu görmüşsünüzdür.Merhabalar kk kadınları. Direkt konuya gireceğim. Zaman zaman eşimin yardım etmemelerinden şikayetçi idim. En son terasa çay çıkarmaya gelince iş yine birbirimize girdik. Bana karımdan karılık beklediğim için suçlu benim tabi dedi. Ben karımdan karılık beklemeyeyim dedi.Yapma falan dedi ki bir hafta önce koronaydı Kendisi bende memlekette idim eve döndüğümde sen olmasan ben ne yaparım naraları falan attı. Neyse bende o zaman çalışmayan bir kadınla evlenseydin falan dedim. Hep aynı şeyler. Ertesi sabah kalkınca kafamı toplayıp bir mesaj attım aynen şu şekilde:
Bu ev benim değil ikimizin evi kuzu. Sen çalışıyorsan bende çalışıyorum. İkimizde yemek yiyor ikimizde tuvaletleri kullanıyor i. İkimizde çamaşırları kirletiyoruz. Ama neden sadece ben temizliyorum kadın olduğum için mi? Ben nasıl ki evin geçimine katkı sağlıyor sana yardımcı oluyorsam şeninde bana yardımcı olman gerek. Sen bu işlerden kaçtıkça ben de yapmak istemiyorum. Evet arada yapıyorsun görüyorum teşekkür edip takdir ediyorum ama yüzünde görüyorum o gocunma ifadesini sessizliğinden anlıyorum aslında hiç istemediğini.Bende severek yapmıyorum sende yapmak bana yardımcı olmak istemiyorsan ayda bir bir temizlikçi tutalım. Seninle her şeyi baştan konuştum her şeyi kafede (nişanlı iken kahvaltı yaptınız bir mekan ona kadar yazdım) kahvaltı yapmaya çalışırken. Çevremizde çalışan kadın yok(ki çalışmayana bile yardım ediyor eşleri) bizim evliliğimiz ailelerimizinki gibi olmayacak dedim. Bilmiyorum ama öğrenirim hayat müşterek dedin. Şimdi neden oyunbozanlık yapıyorsun. Deseydin ki probisin o dediğin olmaz bak ben yapmam haberin olsun ona göre evlen. en azından başta konuştuk derdim.Sen(senin deyiminle ben asla öyle görmüyorum)karılık yapmayacaksan banada kocalık yaptırtma o zaman. Sen kendini erkek hissedeceksin diye hem ev geçimi için çalışıp hem ev işleri sorumluluğunu üstlenemem.Seni gerçekten seviyorum dün işten gelince sarıldığım açadamdan bu sabah nefret etmiyorum. Seni seviyorum ve bu soruna seninde içine sinen bir çözüm bulmayı istiyorum.(bunları mesaj olarak yazıyorum çünkü seninle tartışırken üzüntüden kafamı toplayamıyorum)
O da cevaben her şey için teşekkür ederim canım bundan sonra yapmam gerekeni yapacağım dedi. Bende tehditini görmezden gelip teşekkür ettim. Akşam eve geç geldi(arkadaşları ile ayrı sorunumuz var zaten bakmak isteyenler eski konula bakabilir) bu sabahta kahvaltı yapmadı. Sakince konuşmak için bir kahve götürdüm onu da içmedi falanca yere gidiyorum deyip çıktı.
Bir yıllık evliyiz ve artık istersek anlaşmalı boşalabiliriz. Bu köle tavrından istediği zaman yatıp yayılıp istediği zaman işin ucundan tutan adeta lütfeden halinden gına geldi. Bazen abarttığımı düşünüyorum bazen cinnet getirecek gibi oluyorum. Bundan sonraki tavrım ne olmalı bilemiyorum. Böyle zihniyetteki bir adamı nasış farkedememişim bilemiyorum. İnanın hiç böyle davranmıyordu sadece diyebildiğim kendini güzel saklamış.
Şimdi senelerimi haftasonlarımı böyle geçirmek istemediğim. O gezerken evde ütü yapmak istemediğim. Ne yapmalı bundan böyle nasıl davranmalıyım bilmiyorum. Boşanmadan önce göstereceğiniz bir yol bir yöntem varsa tavsiyelerinizi bekliyorum. Aslında konu biraz iç dökme gibi oldu yazdıkça hafifledim. Sevgiler.
Şurayi okurken içimin yağları eridi yeminle....Anaciğının ellerinden , alnından öperim probis, mutlaka selamımı söyle...Neyse gittik kabaca annem boşanın madem istiyorsun.benim kızımla mecburen kalma başımın üstünde yeri var dedianneme kızdı ama belli etmedi tabi) babamla abim olur böyle şeyler büyütmeyin tekrar konuşun anlaşmanın yolunu buluna getirdiler.