- 20 Şubat 2017
- 1.654
- 6.579
- 158
Ya aslında sadece babanızı suçluyor musunuz demek istemiş. Ki bence suçluyorsunuzdurSiz kimsiniz de annemin bana verdiği emeğe açıyorsun yorum yaparken haddinizi aşmayın herkesin yaşadığı kendine herşeyi anlatma imkanımız olmadığı için hayatımızdan genelleme yaparak söylüyoruz ama görüyorum ki sizin hadsizliğin had safhada
Babamla görüşmüyorum bile ama hadsiz olunca demek gibi sizin gibi sormak yerine arkadaşın yaptığı gibi direk iğrenç söylentilerde bulunuyorlarYa aslında sadece babanızı suçluyor musunuz demek istemiş. Ki bence suçluyorsunuzdur
Babamı severdim dedim hani o zaman küçüktüm ya demi mesajda belirtmişim se ver dim demişim demi ben orda annemi atıp babamı savunduğum annemden vazgeçip babamdan vazgeçmediğim bi cümle söyleyin kullandığım asıl bencillik sizin yaptığınız insanların yaralarına dokunup zehirli dilinizle laf sokmak ötesi yokSizinle tartışıp had ölçüştürecek değilim. Ancak kendine bakmayan babasına laf kondurmayıp annesini suçlamaya hazır bir evlat benim nazarımda saygıdeğer bir evlat değildir.
Bunu tamamen genelleme yaparak söylüyorum. İster üzerinize alının ister alınmayın. Anaların emeğinin kıymeti hiç bilinmiyor
3 tür mesajlarınızda bana hakaret ediyorsunuz bu da kendi kişiliğinizin yansıması. Sizin aile içi dinamiğinizle ilgilenmiyorum. Sadece anneniz için üzüldümBabamı severdim dedim hani o zaman küçüktüm ya demi mesajda belirtmişim se ver dim demişim demi ben orda annemi atıp babamı savunduğum annemden vazgeçip babamdan vazgeçmediğim bi cümle söyleyin kullandığım asıl bencillik sizin yaptığınız insanların yaralarına dokunup zehirli dilinizle laf sokmak ötesi yok
Hala annen için üzüldüm diyorsun ya gerçekten hadsizsiniz asıl hakaret eden asıl laf söyleyen sizsiniz sizin açtığınız konu değil ama ne haddinizeyse beni yargılayıp anneme acıyabiliyorsun yazık size3 tür mesajlarınızda bana hakaret ediyorsunuz bu da kendi kişiliğinizin yansıması. Sizin aile içi dinamiğinizle ilgilenmiyorum. Sadece anneniz için üzüldüm
Çok doğru, bu yüzden bütün kadınların default anne muamelesi görmesine ve hamileysen mutlaka doğur onun bı gülüşü yetercilere falan şiddetle karşıyım
Uzmanların her dediğine uyalım mı dediniz. Siz uymayın madem o zaman.
Bundan ötürü size daha fazla bilimsel bilgi yazmayacağım.
Sadece size son yorumum şu, sizin durumunuz endemik. Genele uyarlanamaz. Uyarlanmamalı da. O yüzden benim doğrum, bir çocuğun hem annesine hem babasına ihtiyacı olduğu yönünde.
Üzgünüm ama biri var. Ve O ahlaksız adam bunu söylemek yerine suç bastırıyor. Yerinizde olsam bebeği aldırmam ama size yaptıklarını dedillendirmeye çalışıp ne verne yoksa alır çocuğuma da bakardım. Siz çok iyi bir anne olursunuz eminim. ÜzülmeyinMerhaba,
5 yıldır evliyim.Severek evlendik ancak bir süre sonra şiddetli tartışmalar yaşadık yine de eşimin ağzından boşanalım lafını hiç duymadım. 2019 yılı Mart ayında eşim görevi için yurt dışına yerleşince tam 18 ay ayrı kaldık. Eşim döndüğünde yaşımız da arttığı için çocuk istemeye başladı ancak salgın hastalıktan çekindiğim için bu sefer de ben tedbirli olmak adına en azından aşının gelmesini beklemek istiyordum.bu esnada hayalim olan bir işe de kabul edilmişken hamile oldugumu öğrendim. Bizim için planlı değildi ama olmuştu. Herşeyden vazgeçmeye hazırdım, hayalim olan işten vazgeçtim, kendimi bebeğin sağlıgı için herşeyi yapmaya hazırşadım çünkü duydugum ilk andan itibaren kendimi anne gibi hissetmeye başlamıştım.ancak tam 2 gün önce eşim çocugu aldırmamı ve benden ayrılmak istediğini söyledi. Yakın zamanda annemle yüzeysel bir fikir uyuşmazlığı tartışması yaşamıştı, sebebi bu olarak gösterdi ve benim onun çocuğunu doğrumamı istemediğini, zaten ortada daha bebek olmadığını bu yüzden nazlanmamamı, şuan hayatında biri olmadıgını ama ona uygun birinden yine çocuk yapabileceğini söyledi. O ana kadar hamilelik sürecim rahat gelmişti ama bunu duyduktan sonra bulantı ve iştahsızlık başladı. Kendimi hiç iyi hissetmiyorum, yanında kendimi ve bebeğimi güvende hissetmiyorum. Ne olursa oldun bebeğimi doğurmak istiyorum ancak eşimle de daha fazla evli kalmak istemiyorum ki o da benle istemiyor. Ne yapmalıyım, başına benzer şeyler gelen oldu mu? Hamileyken boşanmak nasıl olur? Lütfen akıl verin kızlareşim benle iletişim kurmuyor, yüzüme bakmıyor. Hiç bir şey konuşmamız şu aşamada mümkün görünmüyor ve tüm bunlar olurken yarın bebeğimin ilk kalp atışlarını duyacağım. Dini olarak kendini çok bilge görüyor ama gözünü kırpmadan hiç uğruna ilk hamileliğimde ben ve bebeğim sağlıklı iken onu aldırmamı istiyor. Akıl verin nolur
Şimdi sizin bir sorun yaşamamanız, bizim “ha önemli değil ya, kocam alkolik olsada çocukta etki bırakmıyormuş” dememizi mi sağlayacak? Böyle şey olur mu? İstisnalar her zaman vardır, ama genele göre yorum yapılır.
Mesela genetik testlerde %99 özürlü olma ihtimali olan çocuk için, “aman bana da öyle dendi ama ben sağlıklı doğurdum” diye yorum yapıp, kadını sağlıklı doğum yapacağına mı inandıracağız? Olmaz yani. Vebal alamazsınız, hele ki yükünü kendiniz taşımayacaksanız, hiç alamazsınız.
Babamı severdim dedim hani o zaman küçüktüm ya demi mesajda belirtmişim se ver dim demişim demi ben orda annemi atıp babamı savunduğum annemden vazgeçip babamdan vazgeçmediğim bi cümle söyleyin kullandığım asıl bencillik sizin yaptığınız insanların yaralarına dokunup zehirli dilinizle laf sokmak ötesi yok
Ben öyle mi dedim :) benim yazdıklarımdan bunu mu anladınız gerçekten. Benim dediğim bir hamile kadına aldır demek yerine tek doğrunun olmadığını göstermek. Sonuçta bu kararı o vermeli senin yazınla etkilense çocuğunu aldırsa sonrası daha kötü olursa ne olacak, iyi de olabilir, kötü de bunu bilemeyiz ama sadece kötü diye yazmak bence acımasızlık. Hayatta tek doğru yoktur.
Testlerle örnek vermişsiniz evet burada onu yapanda çok kişi var ve çocuklarını doğuranlar var ve çocukları sağlıklı. Demek ki testler bile %100 sonuç vermiyorken, baba ilgilenmedi diye ya da Doğum olunca belki ilgilenecek %100 kötü denebilir mi, aldır denebilir mi tabi ki hayır. Demek istediğim bu Zaten yazan arkadaş çocuğumu aldırayım mı dememiş, hamile boşanmak zor mu ne olacak demiş.
Evet, alıntıladığım mesajınızdan direkt bunu anladım.
Kadın diyor ki “ bebeğim ve ben sağlıklı iken onu aldırmamı istiyor. Akıl verin nolur” ne aklı verilecek burda. Konu aldırma ise, aldırma aklı verilecek.
Ayrıca zaten birine bebeğini aldır/aldırma demek kimsenin haddi değil. Bakın bunu özellikle söylüyorum, aldır demek ne kadar haddi değilse aldırma demek de değil. “Benim okuduğum” aldır ile ilgili tüm yorumlar, ben olsam aldırırımdım minvalinde. Aldırma diyenler gibi cehennemde yanarsın, çok pişman olursun gibi değildi. Ve kendi psikolojisine göre karar vermeli.
Ayrıca evet bir çocuk %99 özürlü doğacak deniliyorsa, çocuğun özürlü olarak doğacağını kabul edip, ona göre hareket etmelisiniz. Bu çocuk özürlü doğacak ve ben bunun zorluklarını bilerek kabul ediyorum diyip doğurmak her zamanki gibi seçim meselesi. Hayır benimki o %1 ilk gruba girecek diye ileriki hayatınızı planlayamazsınız.
Sanki hayatında biri varmış ve çocuğuda en başından istemiyormuş gibi geldi bana , öylesine söylüyordu belki de istemeyeceğinizi düşünüyordu o da bunu bahane edip ayrılacaktı birden hamile kaldığınızı öğrenince geride yapamadı annenizi bahane etti bu sefer çünkü nafakada ödemek istemiyor ben olsam dürüst olsa başkası olduğunu söylese hırs yapıp kimseyle yarışmaz aldırırdım ama yalan söylüyor başkası yoksa bile asıl nedeni söylemiyor madem art niyetli o yüzden bakacak durumum varsa doğurur üzerine de nafaka tazminat neyi var neyi yok alırdım ondan sonrada yolunmuş tavuğa dönen adamlada kim napıyorsa yapsın bakalımMerhaba,
5 yıldır evliyim.Severek evlendik ancak bir süre sonra şiddetli tartışmalar yaşadık yine de eşimin ağzından boşanalım lafını hiç duymadım. 2019 yılı Mart ayında eşim görevi için yurt dışına yerleşince tam 18 ay ayrı kaldık. Eşim döndüğünde yaşımız da arttığı için çocuk istemeye başladı ancak salgın hastalıktan çekindiğim için bu sefer de ben tedbirli olmak adına en azından aşının gelmesini beklemek istiyordum.bu esnada hayalim olan bir işe de kabul edilmişken hamile oldugumu öğrendim. Bizim için planlı değildi ama olmuştu. Herşeyden vazgeçmeye hazırdım, hayalim olan işten vazgeçtim, kendimi bebeğin sağlıgı için herşeyi yapmaya hazırşadım çünkü duydugum ilk andan itibaren kendimi anne gibi hissetmeye başlamıştım.ancak tam 2 gün önce eşim çocugu aldırmamı ve benden ayrılmak istediğini söyledi. Yakın zamanda annemle yüzeysel bir fikir uyuşmazlığı tartışması yaşamıştı, sebebi bu olarak gösterdi ve benim onun çocuğunu doğrumamı istemediğini, zaten ortada daha bebek olmadığını bu yüzden nazlanmamamı, şuan hayatında biri olmadıgını ama ona uygun birinden yine çocuk yapabileceğini söyledi. O ana kadar hamilelik sürecim rahat gelmişti ama bunu duyduktan sonra bulantı ve iştahsızlık başladı. Kendimi hiç iyi hissetmiyorum, yanında kendimi ve bebeğimi güvende hissetmiyorum. Ne olursa oldun bebeğimi doğurmak istiyorum ancak eşimle de daha fazla evli kalmak istemiyorum ki o da benle istemiyor. Ne yapmalıyım, başına benzer şeyler gelen oldu mu? Hamileyken boşanmak nasıl olur? Lütfen akıl verin kızlareşim benle iletişim kurmuyor, yüzüme bakmıyor. Hiç bir şey konuşmamız şu aşamada mümkün görünmüyor ve tüm bunlar olurken yarın bebeğimin ilk kalp atışlarını duyacağım. Dini olarak kendini çok bilge görüyor ama gözünü kırpmadan hiç uğruna ilk hamileliğimde ben ve bebeğim sağlıklı iken onu aldırmamı istiyor. Akıl verin nolur
Ailem kesinlikle arkamda, maddi olarak çocuğa bakabilecek durumdayım. Ancak minik bir yavru daha doğmadan anne babasıyla bir evde olamayacak, belki hamileliğin getirdiği duygusallık belki de mantıklı düşünemiyor oluşumdan korkuyorum. Bebeğimin babası hayattayken babasız büyümesi onun psikolojisini ne kadar etkiler daha şimdiden bundan çekiniyorum.
Sakın aldırma.Ayrıca hamıleykende hayallerınızdekı ıste calısabılırdınız.Sakın aldırmayın sakın .Yaşınız kaç .O pislıgı def edın .Zaten hakım mahkemede suratına tukurur o pislıgın.Annenızle anlaşamama sebebı nedır ?Merhaba,
5 yıldır evliyim.Severek evlendik ancak bir süre sonra şiddetli tartışmalar yaşadık yine de eşimin ağzından boşanalım lafını hiç duymadım. 2019 yılı Mart ayında eşim görevi için yurt dışına yerleşince tam 18 ay ayrı kaldık. Eşim döndüğünde yaşımız da arttığı için çocuk istemeye başladı ancak salgın hastalıktan çekindiğim için bu sefer de ben tedbirli olmak adına en azından aşının gelmesini beklemek istiyordum.bu esnada hayalim olan bir işe de kabul edilmişken hamile oldugumu öğrendim. Bizim için planlı değildi ama olmuştu. Herşeyden vazgeçmeye hazırdım, hayalim olan işten vazgeçtim, kendimi bebeğin sağlıgı için herşeyi yapmaya hazırşadım çünkü duydugum ilk andan itibaren kendimi anne gibi hissetmeye başlamıştım.ancak tam 2 gün önce eşim çocugu aldırmamı ve benden ayrılmak istediğini söyledi. Yakın zamanda annemle yüzeysel bir fikir uyuşmazlığı tartışması yaşamıştı, sebebi bu olarak gösterdi ve benim onun çocuğunu doğrumamı istemediğini, zaten ortada daha bebek olmadığını bu yüzden nazlanmamamı, şuan hayatında biri olmadıgını ama ona uygun birinden yine çocuk yapabileceğini söyledi. O ana kadar hamilelik sürecim rahat gelmişti ama bunu duyduktan sonra bulantı ve iştahsızlık başladı. Kendimi hiç iyi hissetmiyorum, yanında kendimi ve bebeğimi güvende hissetmiyorum. Ne olursa oldun bebeğimi doğurmak istiyorum ancak eşimle de daha fazla evli kalmak istemiyorum ki o da benle istemiyor. Ne yapmalıyım, başına benzer şeyler gelen oldu mu? Hamileyken boşanmak nasıl olur? Lütfen akıl verin kızlareşim benle iletişim kurmuyor, yüzüme bakmıyor. Hiç bir şey konuşmamız şu aşamada mümkün görünmüyor ve tüm bunlar olurken yarın bebeğimin ilk kalp atışlarını duyacağım. Dini olarak kendini çok bilge görüyor ama gözünü kırpmadan hiç uğruna ilk hamileliğimde ben ve bebeğim sağlıklı iken onu aldırmamı istiyor. Akıl verin nolur
Allah yardımcın olsun .Bende boşandım bebegım yoktu.Hamd olsun .Ama olsaydı aldırırmıydım bilmiorum.Sen onu hıssettın.Ben hıc hamıle kalmadım.Allah hakkında en hayırlısını nasıp etsınMerhaba,
5 yıldır evliyim.Severek evlendik ancak bir süre sonra şiddetli tartışmalar yaşadık yine de eşimin ağzından boşanalım lafını hiç duymadım. 2019 yılı Mart ayında eşim görevi için yurt dışına yerleşince tam 18 ay ayrı kaldık. Eşim döndüğünde yaşımız da arttığı için çocuk istemeye başladı ancak salgın hastalıktan çekindiğim için bu sefer de ben tedbirli olmak adına en azından aşının gelmesini beklemek istiyordum.bu esnada hayalim olan bir işe de kabul edilmişken hamile oldugumu öğrendim. Bizim için planlı değildi ama olmuştu. Herşeyden vazgeçmeye hazırdım, hayalim olan işten vazgeçtim, kendimi bebeğin sağlıgı için herşeyi yapmaya hazırşadım çünkü duydugum ilk andan itibaren kendimi anne gibi hissetmeye başlamıştım.ancak tam 2 gün önce eşim çocugu aldırmamı ve benden ayrılmak istediğini söyledi. Yakın zamanda annemle yüzeysel bir fikir uyuşmazlığı tartışması yaşamıştı, sebebi bu olarak gösterdi ve benim onun çocuğunu doğrumamı istemediğini, zaten ortada daha bebek olmadığını bu yüzden nazlanmamamı, şuan hayatında biri olmadıgını ama ona uygun birinden yine çocuk yapabileceğini söyledi. O ana kadar hamilelik sürecim rahat gelmişti ama bunu duyduktan sonra bulantı ve iştahsızlık başladı. Kendimi hiç iyi hissetmiyorum, yanında kendimi ve bebeğimi güvende hissetmiyorum. Ne olursa oldun bebeğimi doğurmak istiyorum ancak eşimle de daha fazla evli kalmak istemiyorum ki o da benle istemiyor. Ne yapmalıyım, başına benzer şeyler gelen oldu mu? Hamileyken boşanmak nasıl olur? Lütfen akıl verin kızlareşim benle iletişim kurmuyor, yüzüme bakmıyor. Hiç bir şey konuşmamız şu aşamada mümkün görünmüyor ve tüm bunlar olurken yarın bebeğimin ilk kalp atışlarını duyacağım. Dini olarak kendini çok bilge görüyor ama gözünü kırpmadan hiç uğruna ilk hamileliğimde ben ve bebeğim sağlıklı iken onu aldırmamı istiyor. Akıl verin nolur
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?