- 15 Aralık 2016
- 4.036
- 10.484
- Konu Sahibi Amazing family
- #1
Konuyu açıp açmamakta çok kararsız kaldım ama sonunda yazmaya ve fikir almaya karar verdim.
Öncelikle bir iki ön bilgi geçmeliyim.
Eşim ev işlerinde yardımcı çocuklarıyla ilgili bir baba. Benimle de ilgili diyebilirim.
Son zamanda ev temizliği sorumluluğu eşimde.
Ben yemek yapıyorum çocuklarla ilgileniyorum,kendimi iyi hissedersem bulaşıkları toparlıyorum. Düzenimiz değişti biraz riskli bir gebelik geçiriyorum.
Eşim hep destekçi oldu bu süreçte hiç gocunmadı hakkını yiyemem. Ama içten içe evden de çıkmamanın verdiği stresle bunaldığını hissediyordum.
Çocuklarına fazla otoriter davranır bazen. Bazen de çok yüz verir. Tam dengeyi tutturmuş değil bu konuda. Ben daha dengeli davrandığımı düşünüyorum.
Konuya gelelim.
Dün iftar sonrası küçük oğlumun elinde abisine yeni sipariş ettiğimiz kitap vardı. Benim gözetimimde biraz inceledi kitabı. Bu oğlum 2 yaşında. Sonra kitabı hırpalamaya başladı bende elinden alıp beraber bakmayı teklif ettim. Bu ara 2 yaş sendromu dönemi malum,fazla hırçınlaştı. Kendini yere attı,bağıra bağıra ağladı. Güç bela odasına götürüp sakinleştirmeye çalıştım. Kitaba beraber bakmaya ikna etmek istedim o sırada eşim niye ağlatıyorsun çocuğu diye seslendi varan 1 buydu.
Sonra içeri geçtik eşimin yanına ve durumu anlattım. Ver ne olcak baksın yırtarsa da bir şey olmaz dedi. Bende o an daha fazla inatlaşmak ve uğraşmak istemedim. Çünkü oğlumun gözünde eşim sayesinde ben denileni yapmayan gaddar anne konumundaydım.
Oğluma hadi otur koltuğa kitabı vereyim bak dedim ama iyice yüz aldığı için bunu söylediğimi bile anlamadı çıldırmış gibi kendini yerlere attı,kafasına vurdu kitap elinde olmasına rağmen.
Bende eşimin bana müdahale ettiğinden kaynaklı böyle olduğunu düşündüğüm için iyice sinirlendim ve sinirle oğlumu yerden alıp kanepeye bıraktım. Biraz sert bıraktığım için elindeki kitap kafasına çarpmış o an ama ben fark etmedim. Aldım kitabı iki kere de poposuna vurup sana kitap felan yok dedim çıktım odadan. Arkamdan bağırdı eşim gittim ve ona bana karışmasaydın böyle olmayacaktı diye kızdım.
O da bana çıkıştı çocuk nefesini alamıyor nasıl fırlattın koltuğa diye arkasına tokat attı ve bende o şokla kendisine tokat attım. Sonrada nefes alamıyor diyorsun alıp çocuğu sakinleştirmiyorsun bile diye diye aldım oğlumun elini yüzünü yıkadım,sakinleştirdim.
Arkasına bir iki sözlü dalaşımız oldu. Çocuklar daha fazla etkilenmesin diye konuyu uzatmadık. Sonra ben ağrım olduğu ve hala tokat şokunu atlatamadığım için odaya gittim ve ağlarken uyumuşum biraz.
Kalktığımda çocukları yatırmış içeride oturuyordu. Hiç yanına gitmedim. Gece yatmaya veya bir özür dilemeye hiç bir şey için gelmedi yanıma.
Sabah oldu hala konuşmuyoruz.
Çocuklarıma asla şiddetle yaklaşan bir anne olmadım hiç. Dün eşimin yaklaşımı ve hamileliğin de vermiş olduğu psikolojiyle böyle sert davrandım keşke hiç yaşanmasaydı böyle bir olay çok üzülüyorum dünden beri.
Eşim daha sinirli ve serttir çocuklara karşı ama ben ağlatınca kıyamadı galiba anlam veremedim. Kendisine de hiç karıştırmaz bu arada. Kızar ceza verir ama beni asla karıştırmaz.
Evet ne düşünüyorsunuz?
Tavrım nasıl olmalı ?
Yavruma davranışımı lütfen yargılamayın ilk ve sondu.
Eşimle olan mevzuya yorumunuz nedir ?
Öncelikle bir iki ön bilgi geçmeliyim.
Eşim ev işlerinde yardımcı çocuklarıyla ilgili bir baba. Benimle de ilgili diyebilirim.
Son zamanda ev temizliği sorumluluğu eşimde.
Ben yemek yapıyorum çocuklarla ilgileniyorum,kendimi iyi hissedersem bulaşıkları toparlıyorum. Düzenimiz değişti biraz riskli bir gebelik geçiriyorum.
Eşim hep destekçi oldu bu süreçte hiç gocunmadı hakkını yiyemem. Ama içten içe evden de çıkmamanın verdiği stresle bunaldığını hissediyordum.
Çocuklarına fazla otoriter davranır bazen. Bazen de çok yüz verir. Tam dengeyi tutturmuş değil bu konuda. Ben daha dengeli davrandığımı düşünüyorum.
Konuya gelelim.
Dün iftar sonrası küçük oğlumun elinde abisine yeni sipariş ettiğimiz kitap vardı. Benim gözetimimde biraz inceledi kitabı. Bu oğlum 2 yaşında. Sonra kitabı hırpalamaya başladı bende elinden alıp beraber bakmayı teklif ettim. Bu ara 2 yaş sendromu dönemi malum,fazla hırçınlaştı. Kendini yere attı,bağıra bağıra ağladı. Güç bela odasına götürüp sakinleştirmeye çalıştım. Kitaba beraber bakmaya ikna etmek istedim o sırada eşim niye ağlatıyorsun çocuğu diye seslendi varan 1 buydu.
Sonra içeri geçtik eşimin yanına ve durumu anlattım. Ver ne olcak baksın yırtarsa da bir şey olmaz dedi. Bende o an daha fazla inatlaşmak ve uğraşmak istemedim. Çünkü oğlumun gözünde eşim sayesinde ben denileni yapmayan gaddar anne konumundaydım.
Oğluma hadi otur koltuğa kitabı vereyim bak dedim ama iyice yüz aldığı için bunu söylediğimi bile anlamadı çıldırmış gibi kendini yerlere attı,kafasına vurdu kitap elinde olmasına rağmen.
Bende eşimin bana müdahale ettiğinden kaynaklı böyle olduğunu düşündüğüm için iyice sinirlendim ve sinirle oğlumu yerden alıp kanepeye bıraktım. Biraz sert bıraktığım için elindeki kitap kafasına çarpmış o an ama ben fark etmedim. Aldım kitabı iki kere de poposuna vurup sana kitap felan yok dedim çıktım odadan. Arkamdan bağırdı eşim gittim ve ona bana karışmasaydın böyle olmayacaktı diye kızdım.
O da bana çıkıştı çocuk nefesini alamıyor nasıl fırlattın koltuğa diye arkasına tokat attı ve bende o şokla kendisine tokat attım. Sonrada nefes alamıyor diyorsun alıp çocuğu sakinleştirmiyorsun bile diye diye aldım oğlumun elini yüzünü yıkadım,sakinleştirdim.
Arkasına bir iki sözlü dalaşımız oldu. Çocuklar daha fazla etkilenmesin diye konuyu uzatmadık. Sonra ben ağrım olduğu ve hala tokat şokunu atlatamadığım için odaya gittim ve ağlarken uyumuşum biraz.
Kalktığımda çocukları yatırmış içeride oturuyordu. Hiç yanına gitmedim. Gece yatmaya veya bir özür dilemeye hiç bir şey için gelmedi yanıma.
Sabah oldu hala konuşmuyoruz.
Çocuklarıma asla şiddetle yaklaşan bir anne olmadım hiç. Dün eşimin yaklaşımı ve hamileliğin de vermiş olduğu psikolojiyle böyle sert davrandım keşke hiç yaşanmasaydı böyle bir olay çok üzülüyorum dünden beri.
Eşim daha sinirli ve serttir çocuklara karşı ama ben ağlatınca kıyamadı galiba anlam veremedim. Kendisine de hiç karıştırmaz bu arada. Kızar ceza verir ama beni asla karıştırmaz.
Evet ne düşünüyorsunuz?
Tavrım nasıl olmalı ?
Yavruma davranışımı lütfen yargılamayın ilk ve sondu.
Eşimle olan mevzuya yorumunuz nedir ?
