Evlilik yıldönümü/Sorunlar/Bıkkınlık

Konu sahibi sizin sorunlarinizi tee eşinizin kardeşiyle ortaklık yaptığı zamandan beri biliyorum .

Dünya gerçekten naif insanlar için bir cehennem. Burda bile derdinizin maddiyat olmadığını bir hediye dusunulmesini istediginizi , maddi durumunuzdan bahsederken çalışıyorum ama işte ev hanımları alınmasın onların haketmedigini kastetmiyorum vs vs bir ton kendinizi açıklamasınız.
Sizi yıpratan bunlar işte .

Hayatı , insanları her şeyi bu kadar ciddiye almayın. Kimse kimseyi zerrece umursamıyor bu dünyada . Eşiniz o kadar alışmış ki sevgisizlige böyle büyümüş hep kardeşi tercih edilmiş o adam size sevgi vermeyi bilmiyor . Belki sizden nefret bile ediyor o ailenin onu sevmediğini gösterdiniz kardeşine para vermişti ailesi biraz onu adam yerine koyuyordu şimdi haksızlığa baş kaldirdj kendisi istemefi siz yaptırdınız azıcık yaranarak aldığı sevgiden mahrum kalıyor sizin onu sevmeniz ondan ilgi beklemenizi bundan umursamıyor belki.

Çözüm çop gibi davranın o adama. Paranız varmış durumunuz da var çocuğunuzu alın yiyin , için , gezin . Gencecik yaşınızda yazık değil mi size ? Çocuğunuz neden bunlara maruz kalsın ? Bir daha bu zamanlar gelecek mi bu kadar genç görünecek misiniz ? Gidin kendinize pahalı bir parfüm alın bir guzellik merkezine gidin sacinizfan tirnaginiza bakım yaptırın artık ne sizi mutlu ederse. Hassaslığı bırakın
 

Bunları yapmaya başladım zaten yapıyorum da bir çocuğunu. Ama bunlar uzun vadede sonuç verecek şeyler. Ben şu an o kadar sinirliyim ki. Şimdi bir şey yapmak istiyorum. Dünden beri tek kelime etmeyip, gidip uyuması beni deli ediyor çünkü.
 
Defolsun gitsin şu adamı ve duygularını düşünmeyin sürekli aklınız fikrinizi enerjinizi yormayın kendinizi mutlu etmeye odaklanın .emin olun peşinizden o zaman koşacak bu adamın anladığı dil bu böyle yetişmiş görülmediği sevilmedigi değer görmediği ortamda anca rahat eder
 

Belki de haklısınız. Benden nefret bile ediyor olabilir. Kendisi de söylüyor, onlarla öyle yaşamaya alışmıştım bana normal geliyordu diyor. Peki benim suçum ne? Bunlara onun yüzünden maruz kaldım ama tek bir pişmanlığı yok gibi görünüyor. Ya da pişmanlığı varsa bile görünürde en ufak bir çabası yok düzeltmek için
 
Yukarıda Khomyuk bir yorum yapmış ve bana haklı yanları da var gibi geldi bu krizler sık sık oluyorsa gerçekten karşıdakini de çok yipratmis olabilir . Çocuğunuz açısından bakınca o yüzden de sinirlenmiş olabilir bu başka bir tarafı olayın . Siz kendinizi toparlamaya bakın sürekli o ne düşünüyor ne hissediyor diye değil
 
bastiracaksin, baska yolu yok.
Karsinda su an icin laftan, sözden anlayacak biri yok gibi görünüyor.
Onun bir seyleri anlamasi imkansiz bu noktada, ne yaparsan yap.
Allah korusun, simdi ölsen yine tık demez ona.
 
Yazdıklarınızın hepsi bende de var. Ay bi de tam küseceğim biri gelir biri çağırır arada kaynat gider. Ben de bu sabah dedim ki 7 Yıldır beraberiz her yıldönümümüzde sana kızarım neden 1 hafta önceden şık bir şey hazırlamıyorsun diye, o kadar oldu mu dedi xD sonra herhalde aşık olsaydın yapardın dedim , ne alakası var bu işler çok zor of dedi, ama mesela tabiki aşığım falan da demedi yani
 
Uzun uzun mesaj yazip anlatmayin hatta hic birsey anlatmayin.Size deger vermiyorsa siz de deger vermeyin. Evlilik yildonumunu Hatirlamazsa hatirlamasin,siz de hatirlamayin siz de ona hediye almayin.Hediyeleri kendinize alin.Kendi zevkinize paranizi harcayin.Onun icin kendinizi hasta etmeye deger mi?Onem vermiyor ,deger vermiyor.Siz de ayni sekilde davranacaksiniz.Once kendi sagliginiz.
 

öyle yapacağım artık. Laftan anlamıyor çünkü. Ne yaşadıysam onun yüzünden. Ailesiyle olan problemim bile eşimin pasifliği, iletişimsizliği yüzünden. Bıktım artık.
 
Ben cok üzüldüm adınıza oysaki cok iyi, naif birine benziyorsunuz. Uzüntünüz, hayal kırıklığınız bize bile gecti. Oysaki adam iki sarılsa biticek ama bunu bile çok görüyorlar. Ben sizi cok iyi anladim. Ama susup geri cekilmelisiniz bence. Siz sevdiginiz icin cabaliyorsunuz,cozmek istiyorsunuz ama inanin ne yazarsaniz yazin anlamak istemeyen anlamiyor. Lutfen dikkat edin kendinize çok degerlisiniz. Bu arada ben olsam davete gitmez ve bir sure kendimi gerj cekerdim konusmazdim,islerini yapmazzdim yani
 

Davete gitmedim. Eşime davet mesajını iletmiştim. İstersen gidebilirsin, gitmezsen de haber verirsin demiştim. İnsanlara haber bile vermemiş. Akşam olunca davet eden kişi bana yazdı tekrar. Sinir krizi geçiriyorum artık en ufak şeye tahammülüm kalmadı. Çok basit bir şey ama bu bile tetikliyor resmen insanı. Bu kadar umursamazlık da ne bileyim.
 
Sizi anliyorum ama takmamaya calisin olan size oluyor. Insallah hakkettiginizi yaşarsıniz
 
Daha önceki yorumumda eşiniz umarsız biri demiştim.
Akrabasına gelemeyeceğinizi haber vermeyerek bunu doğrulamış oldu.
Umarsız ve kayıtsız bir erkekle, fazla hassas ve her detayı düşünen kadının evliliği çok zor yürür.
Ben odağınızı kendinize yöneltmeniz gerektiğini düşünüyorum.
Biraz çekin kendinizi.
Tartışmaya, kendinizi anlatmaya uğraşmayın kocanıza.
Çocuğunuzla çıkın gezin, ailenizle ve arkadaşlarınızla buluşun.
Kocanız merak etsin noluyor bizim hanıma? Diye.
 

Kendisine sorarsanız o daveti bugün sanıyormuş. Dün olduğunu anlamamış mesajda. Bana ne zaman olduğunu sorabilirdin dediğimde susuyor.

Ama dünden beri dibimden ayrılmıyor. Gözümün içine bakıyor.

Bugün de bir yakınının düğünü var ve gitmeyeceğim. Ne kalkıp gidebiliyor ne de bana gidelim diyebiliyor. Öyle kıvranıyor.

Evet gerçekten eziyet gibi.
 
Normalde pek senli benli yazmam ama biraz dertleşme gibi olsun istedim.

Neler yaşadık be Gülbeen...diyerek söze başlayayım. Doğumuma bir hafta kala (hayati tehlikem olan bir doğum olacaktı başından belliydi ) kendi doğum günümdü. Eşim iş sebebiyle uzaktaydı ve akşam 10da WhatsApp'tan sticker atarak kutladı, parmaklarını yorup klavyeye basmamış o derece düşün. Tabi bende inanılmaz bir inkar durumu var, adamın ilgisizliğine bahaneler buluyorum aklımca falan ama o çok kötü koydu. Daha aklıma gelmeyen yüzlerce şey var. Özel günler falan hayal tabi.

Her neyse benim aydınlanma dönemi böyle başladı, uzun da sürdü aslında. Ben küçüklükten beri babam beni sevsin diye uğraştım, evlendim eşim beni sevsin diye uğraştım falan böyle bir hayatım oldu. İkisinden de beklediğim dönüşü alamadım elbette. Neyse oradan yıpran, buradan ağla derken ben 30 yaşıma girdim öyle böyle. Bir sabah (burası aşırı saçma gelecek ama) uyandım ve dedim ki "Ulan bunlar kim beni sevmeyecek ? Muhtaç mıyım sanki ?"

A aaa... Ben yıllardır kendim hariç herkesi sevmiş ve kendimi sevdirmek istemişim. Birden 180 derece döndüm. Hatta hatırlıyorum en yakın arkadaşım çok gülmüştü, hayatımda yapmadığım şeyleri yapmak istiyordum sanki dünyayı yeni keşfediyor gibi. Ben yeni deneyimler edinirken eşim hala farkında değil, kafasına göre takılıyor ya da öyle görünüyor. Bir tatil akşamı kızımı uyuttum, aldım arabanın anahtarını, çok yakında oturan bir arkadaşıma gidecegimi söyledim, kızlar gecesi yapacaktık, sabah kahvaltıya yetişirim dedim. Eşim yüzüme bakakaldı çünkü ben normalde çocuk uyuyunca kahve yapar eşimle sohbet etmeye çabalardım. Çabalardım diyorum, çünkü gerçekten tek taraflı bir çabaydı. Çıktım gittim, sabah erkenden kızım uyanmadan geri döndüm ve baktım ki adam benle sohbet etmeye çabalıyor. Tabi ben bu süreçte kendimle ilgilenmeye başladığım için bana bir ışık geldi resmen herkesten iltifat almaya başladım. Eşimle oturuyoruz mesela, o laf açmaya çalışmamı bekliyor eski alışkanlık, ben alıp bir kitap okumaya başlıyorum. Baktım kendisi gelmeye başladı hadi dizi izleyelim diyerek. Böyle böyle birkaç ay geçti. Bu arada bu süreçte ben çok neşeliydim çünkü kendimle mutluydum dolayısıyla ortada trip kavga mesafe hiçbir şey yoktu. Okuluma odaklandım, onur belgeleri aldım falan keyfim yerinde yani.

Şu anki halimiz şöyle, beraber vakit geçirmeye yer arayan bir eşim var. En sevdiğim kahveden koliyle almış, her akşam kahve teklif ediyor. 14 Şubat'ta minimal bir kolye almış çünkü ben öyle severmişim, anneler gününde aylar öncesinden sadece gösterip ne güzelmiş dediğim ayakkabıyı bulup almış, tanışma yıl dönümümüzü bile kutladı ya adam resmen... Sürekli beni en sevdiğim yerlere götürmeye çalışıyor, tatiller planlıyor ve işin garibi uyguluyor. Koltuğun öbür ucunda oturan adam şimdi bana temas etmeden oturmuyor. Ha, bunlar eskiden olsa beni havalara uçuracak şeylerken, şimdi sadece "normal" hissettiriyor çünkü ben eski ben değilim. Bazen hüzünleniyorum eski halimi de seviyordum ama demek ki mental anlamda yeni bir seviyeye ulaşmam gerekiyormuş.

Şu anki öfkeni çok iyi anlıyorum. İnsan delirecek gibi oluyor evet, ne yapsan hırsını alamayacaksın yılların birikmişliği var hediye değil ki mevzu. Ama işte kısa vadede yapacağın hiçbir şey uzun vadede kendine yapacağın yatırım kadar etki etmeyecek. Çok iyi biliyorum, mutfakta elimde kahve ses çıkarmamaya çalışarak ağlardım. Ben tükendikçe sevgisizliğin dozu artıyordu. Kısır döngü gibi ya... Arkadaşlarım bana hep akıl verirdi işte ilgilenme şöyle yap böyle yap. Ben taktik ile ilişki yürümez kafasındaydım, öyle birisi olamıyordum. Denedim sonra, geçici oluyor çünkü ben hala o kendini seven kadın değildim. Yapay çözümler onlar. Şimdi hiçbir taktik yapmıyorum inan bana, sadece artık kendime döndüm. Benim bir kızım var, bu şekilde görsün bilsin ve bunu normalleştirsin o da yaşasın istemedim çünkü benim annem bunları yaşadı ve ben normal sandım. Bir de kendime bakmak istedim, hani hep sevilme çabası gösterip karşılık alamadım ya, esas karşılık kendimdeymiş meğer.

Çok çok uzun yazdım biliyorum, ben hep upuzun yazıyorum zaten huy gibi bir şey. Ama mesajlar kısa artık. Uzun uzun dert anlatmaya gerek yok, anlıyorlar çok üzgünüm ama çok iyi anlıyorlar. Erkekler bir şeyleri bilerek beceremiyor veya anlamıyor gibi davranırlar ki beklentiye girmeyelim. Bunun terimsel bir adı da var fakat aklıma gelmedi şu an. N'olur üzülme o yüzden. Şu anda gidip ona ne yapsan veya ne söylesen hiçbir işe yaramayacak. Denedim her şeyi denedim, biliyorum. Bir de dön kendine bak. Sen kimsin, ne seversin ne sevmezsin, şu ana kadar neler yapmak istedin de erteledin ? Mesela nasıl giyinmek isterdin ? En çok hangi renkleri seversin ? Son zamanlarda hiç farklı tarzda bir müzik dinlemeyi denedin mi ? En sevdiğin anın ne ? En sevmediğin peki ? Bir dön bak kendine. İnsanoğlu derya deniz kendimizde keşfedecek onca şey var. Tüm bunlar olurken ben bir sürü psikoloji kitabı okudum, kişisel gelişim değil dikkat, psikoloji. Onlar beni çok güçlendirdi. Kendini tanıdıkça güçleniyormuş insan. Bir yolculuğa çık, yolun sonu güzel. O yolda adam da sana yetişirse yetişir, yetişemezse onu aradan çıkarman için ihtiyacın olan gücü kendinde bulacaksın zaten. Çok mutlu ol sevgili kız kardeşim, sen bunu hakediyorsun
 

Yazdıklarını gözlerim dolarak okudum. Desteğin ve içtenliğin için çok teşekkür ederim iki gündür ben de bunu uygulamaya başladım. Böyle de devam edeceğim
 
Beklentiler insanı yaraliyor malasef . yaz dönemi olduğu için çoğu kişinin yıldönümü yaklaştı.tipki bizim olduğu gibi.bende birşeyler yaparız ederiz dedim hatta çocuğu bırakırız beraber takiliriz.yok malasef duygusuzun önde gideni bazıları..konuk çok farklı yerlere taşındı.kavgaya dönüştü.yani benimki de ya otekliyor ya sizin ki gibi sonralara sığınıyor ve o gün hiç gelmiyor unutuluyor.esleri bu konuda düşünceli olanlar çok şanslı ben hep düşünceli olmaya çalıştım ama bana zarardan başka bir şey vermedi
 
Normalde pek mesaj yazmam ama buna yazmadan geçemeyeceğim. Aynı döngüyü yaşadım. Babam beni sevsin diye mücadele verdim olmadı. Sonra eşimle başladı aynı süreç. Ben çok sevilmek istedim ve bunun için her şeyimi vermeye de hazırdım. Öyle açtım sevgiye yani. Ama eşim tam bir kacingandi. Sanki dönmüş gibiydi bana karşı. Ne yaptıysam çözemedim. Aramızda kavga dövüş saygısızlık seviyesizlik olmaz. Ama benim aradım o yakınlık, o tam vaktinde kalbime dokunulması,
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…