Evliliğimin bitmesi gerek sanki.

kesenmakas .!.:

Öncelikle ferahlıklar diliyorum. Uzun bir aradan sonra kk ya dönünce dikkatimi çeken kişilerden oldunuz. Bazı konularınızı okumuştum. Her defasında ne kadar da bana benziyor dedim. Bu konu da bile.
Hayatımın bir çok alanında bir çık zamanında hayatı kendime ben zorlaştırdım. Bunun zorlaştırırken de farkındaydım hep fakat yapım diyorshm. Gel zaman git zaman bir evlat nasip etti rabbim. Evhamlarım, çocuğuma karşı bazen gelen kötü hislerim vs derken oğlum için kendimi psikiyatr kapısında buldum.
1 ay oldu o kadar iyi ve huzurluyum ki üzerimdeki kara bulutlar dağıldı.
Kendimi yazdım birden kusura bakma. Ama bir yol mudur? Fayda görürsünüz belki.

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim yorumunuz için. İki haftadır gitmeye çalışıyorum psikoloğa. Ancak her defasında bir sorun çıkıyor. İki gündür oğlumu hastaneye götürüyorum hava veriliyor. Ondan önceki hafta yine oğlumun alerji testleri için koşturup durdum. Nedense bir türlü kendime zaman ayıramadım.

idrakyollariiltihabi .!.:

Merhaba hatunlar
Bu konuda başarabilirsem sadece evliliğimle ilgili yazmak istiyorum ki, sağlıklı ve işe yarayan cevaplar alayım. Oğlumu ya da geriye kalan hiçbir şeyi dahil etmeyeceğim konuya.

Eşimle iki buçuk yıllık bir beraberliğin sonunda evlenmeye karar verdik. Evliliğimizin beşinci yılındayız. Toplamda yedi yıldır hayatımda kendisi. Önceden de evliliğimizle ilgili bir konu açmıştım lakin içerik farklı olduğundan ve o dönem benim kendi hatalarım fazla olduğundan dolayı herkes evliliğimi kurtarmama yönelik fikirler verdi. Belki yine hatalarım vardır bilmiyorum.

Evliliğimizin ilk iki yılı nispeten güzeldi. Oğlum hareketlenmeye başladıktan sonra öncelikle yatakları ayırdık. Çünkü gece kırk kere uyanan, uyandığında ses çıkarmadan yataktan atlamaya çalışan, hatta abartıp diğer odalara giden bir oğlumuz vardı. Tek yatırmaya çalıştığım her gece mutlaka bir kaza atlattık. Sabah erken saatte işe gitmesi gereken eşim çok fazla uykusuz kalınca çözümü oğlumla diğer odaya geçmekte bulduk. Sonraki zamanlarda yatak ayırma girişimlerim, oğlumun ısrarla yataktan düşmesi veya gece evin içinde uykulu dolaşmaya çalışması yüzünden hüsranla sonuçlandı. Sonuç itibariyle 41 aylık oğlumla birlikte uyuyoruz hala. Eşim de yatak odasında. Bu ayrıntıdan sonra diğer konulara geçeyim.

Eşimin yaptığı bazı hatalar ve oğlumuzun çok zor bir çocuk olması münasebetiyle ciddi kopukluk oldu aramızda. Önce sarılıp öpmeler bitti, sonra cinsel hayatta sorunlar başladı. Son olarak sohbet etmekten bile aciz iki insana dönüştük. Maddi sorunlar da zor çocuk yorgunluğuna eklenince birbirimize tahammülümüz bitti.

Iki hafta önce bu konuyu konuşmak istedim eşimle. Bana "sen sadece eleştiriyorsun çözüm üretmiyorsun ben bu durumdan bıktım. Ayrılmak ise isteğin, lafı oraya getireceksen itiraz etmeyeceğim" dedi. Ben de "neden çözümü ben üretmek zorundayım sen neden o güzel kafanı yormuyorsun" dediğimde "ben artık bu evlilik için ne yapalım diye düşünmeyeceğim, düşünmüyorum zaten. Sen zamanında attığım tüm adımları geri teptin." dedi. Konuşma yarım kaldı,tıkandı. Çünkü en sevdiği şey geçmişteki hataları meydana çıkarmaktır. Lakin bunu ben yapsam rahatsız oluyor.

Eşim işi dışında bir şey düşünmeyen, sürekli elinde telefon olan ve de ailece aktivite yapmaya yanaşmayan birine dönüştü. Açıkçası ben de artık talepte bulunmuyorum. Oğlumla vakit geçiriyorum ve bu durumu da kanıksadım. Yani genel olarak oğlumla iki kişilik bir hayat sürüyoruz esasında.

Uzunca süredir ayrılmak istiyorum. Sevgim bitti mi bitmedi mi bilmiyorum. Çok da umurumda değil artık. Ancak oğlumun özel durumundan dolayı, oğlumla birlikte hayat kuracak durumum yok şu an. Ne maddi ne de manevi. Ailemin yanına asla gitmem. Fazlaca sebebim var. Ancak oğlumla ayrı bir hayat kurabilmek için de en az üç yıla ihtiyacım var. Sebepleri tek tek yazmayayım, uzun sürer. Lakin durum bu.

Öte yandan eşim bir iki yıl sonra yeni bir çocuk sahibi olmaktan bahsediyor ara sıra. Çünkü dengesiz. Başlarda şiddetle karşı çıkarken şimdi "hı hı" deyip susuyorum. Cevap vermek bile gelmiyor içimden.

Evliliğimiz nasıl bu hale geldi derseniz, inanın ben de bilmiyorum. Eşimin hataları benim hatalarım, oğlumuzun zorluğu, maddi sıkıntılar. Bir şekilde koptuk sonunda.

Şimdi ben öyle bir haldeyim ki, boğuluyorum sanki. İçimden "şu an bu evde durman gerekiyor. Oğluna bir gelecek sağlaman için bu şart. Beklenti içine girme. Ev arkadaşın gibi düşün" diyorum. Öte yandan "şu an ayrılamıyorsan ufacık da olsa bir umut varsa düzelmesi için, o yönde adım at" diyorum. Lakin içimden gelmiyor.

Kavga etmiyoruz. Hani seslerin sürekli yükseldiği bir ev değil bizimkisi. Ya da birbirimize hakaret edip psikolojik şiddet uygulamıyoruz. Ancak sürekli laf sokma, imada bulunma mevcut. Fazlasıyla hem de. Oğlum son dönemlerde babasına karşı çok tepkili. İtiyor, gitmesini istiyor. Sevmek istediğinde karşı çıkıyor. Birlikte oyun oynamıyor babasıyla vs. Biliyorum eşim bu duruma da çok üzülüyor. Çünkü oğlunu sever fazlaca. Ancak yetiştirilme tarzından dolayı oğluyla eğlenmeyi, oynamayı bilmez. Beceremez.

Bir süre önce bizi birbirimize bağlayan oğlumuz vardı. Şimdi oğlum da sadece benimle zaman geçirmek isteyince, tamamen koptuk diyebilirim. Bilmiyorum bu durum geçici mi ama eşime karşı tamamen nötr durumdayım şu anda. Hasta olunca ya da ölme ihtimalini düşününce merhamet duyuyorum. Ancak onun dışında bir his yok.

Eşime göre ben çok kurcalıyor, çok düşünüyorum. Abartacak bir durum yok. Ben ise, ömür boyu böyle büyük bir boşlukta yaşamak istemiyorum. Öte yandan sırf annesinin hisleri köreldi diye oğlumu aile ortamından mahrum bırakmak da istemiyorum.

Kafamdan atamadığım ayrılık fikri, büyük şehirde özel ilgi bekleyen bir çocukla yalnız yaşama zorluğu ki şu an öyle bir ihtimal bile yok. Evliliğin düzelmesi adına zerre adım atma isteğim de yok şu an için.

Esasında üzülüyorum da bu duruma. Biz birbirimizi çok sevmiştik düşününce. Neden ve nasıl bu hale geldik hiç bilmiyorum.

Ben içinde bulunduğum zamanı nasıl daha katlanılır hale getirebilirim söyleyin lütfen. Nefes alamıyorum çünkü artık. Ne gitmek mümkün oluyor ne de kalmak. Heh arabeske de bağladım sonunda çok güzel. Ancak durumu özetleyecek tek cümle bu.

Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

Yani ben ayrılmayı gerektirecek bir durum göremedim açıkçası. Belki de benim evliliğim çok daha ağır vaka olduğu içindir ama ben şahsen, sizin ifadenizle, sırf sizin duygularınız köreldi diye oğlunuzu ailesinden mahrum etmemeniz kanısındayım.

nomunomuchua .!.:

Sevgili idrak bence en büyük hata yatakları ayırma ve bu süreyi çok uzatma olmuş.

Oğlan artık oldukça büyümüş aslında.
Bilmiyorum pedagog yardımı alıyorsun diye hatırlıyorum ama bu konuda
yardımı olmadı mı?

Genişletmek için tıkla...

Bu konudan hiç bahsetmedim pedagog arkadaşa :) ya nomu öyle bir durumdayız ki yatakları birleştirmeye bile kimse yanaşmıyor. Hem oğlumun tek yatması zor, kıyamıyoruz ikimiz de. Hem de çok afedersin gerdeğe girecek yeni evli çift gibi hissediyoruz bu konuda. Hani böyle saçma bir kaçış hali var.

musmusu .!.:

Sevgi hiç yok mu kalbinizde?

Genişletmek için tıkla...

Bilmiyorum. Bazen var. Özellikle eskiyi düşününce. Ancak şimdiki zamanda hissizleştim sanki.

Bence rutin bir hayat sizi boğmuş. Eşinizden ilgi görmeyince kendinizi ona kapatmışsınız gibi geldi.
3 yıl daha aynı evdeyseniz daha eğlenceli hale getirin, bugünleri kötü hatırlamayın. Acaba eğlendiğiniz bir aktivitemi yapsanız. Biz tango kareografisi izleyip ona çalışıyoruz. Bir oğlumla bir eşimle çalışıyorum çok eğlenceli böyle evde yapabileceğiniz bir şey denemenizi öneririm.
Hayatınıza mutlaka eşinizi de katın. Çocuk büyütmek ekip işidir, tek başına sizi yıpratır. Aynı evi paylaşmayın sadece aynı hayatı da paylaşın.

puccaoki .!.:

Gurur mu yaptınız hep içinize atıp surat mı astiniz acaba eşiniz sana attığım tüm adımları teptin demiş çözüm üretmiyor şikayet ediyorsun cümlesi çok can alıcı ve biz kadınlar maalesef bunu sık sık yapıyoruz farkında olmayasinizin nedeni bence kendinizi daima haklı gormussunuz onun penceresinden bakamamissiniz ve sonuç ne oldu ki olmuş erkeklerde kalp taşır ilgi alaka beklerler ne kadar biz aksini düşünsekte .. oğlunuza sağlam korkuluklu bir yatak yaptırın 41 aylık çocukla yatmak ileride sağlıklı kişisel gelişim yasamini etkiler oğlunuza kötülük yapıyorsunuz bir kere ben özel eğitim sektöründe çalışan biriyim hiçbir bahane ile onu tutmayın artık yanınızda ve esinize geri dönüş yapın yarın akşam ona güzel bir sofra hazırlayın giyinin makyaj yapın ve tatlı dille karsilayin onu ne kadar ozlediginizi dile getirin sasirtin onu simartin ve asla gurur yapmayın yazık evliliğe çocuğa geleceğinize yazık olmasın

Genişletmek için tıkla...

Gurur yaptık evet. Uzunca süre ben, sonra da o. Affedemedim bana yalan söylemesini. Surat astım evet çok uzun bir süre hem de. Sonra o da vazgeçti adım atmaktan.

Oğluma iyilik yapmıyoruz farkındayım ama kastettiğiniz yatağı almadan yatakları ayırmam imkansız. Onu da araştırıyorum ve doğalgaza 400 ödediğimiz bir dönemde alamıyoruz. Mecbur baharda alacağız.

idrakyollariiltihabi .!.:

Bu konudan hiç bahsetmedim pedagog arkadaşa :) ya nomu öyle bir durumdayız ki yatakları birleştirmeye bile kimse yanaşmıyor. Hem oğlumun tek yatması zor, kıyamıyoruz ikimiz de. Hem de çok afedersin gerdeğe girecek yeni evli çift gibi hissediyoruz bu konuda. Hani böyle saçma bir kaçış hali var.

Genişletmek için tıkla...

Odanız müsaitse 1 yatak daha alıp yanyana 2 yatakta hep beraber uyuyun. Biz 1 yıl öyle yaptık oda duvardan duvara yataktı . Hem üstünde zıplarsınız çocukla düşme tehlikesi olmadan.

Hayir idrak ya, bitmesi "gereken" bir evliligin yok.
Sadece bir sure boyle idare etmek zorundasiniz.
Oglan da biraz buyuyup bagimsizligini ilan edince cok daha rahatlayacaksiniz.

Esin de sen de kafasini kuma gomup kici acikta kalan iki deve kususunuz, hepsi bu.
Evet, babanin cocukla alakadar olmasi yani hep birlikte bir seyler yapmaniz aile sicakligini artiriyor ama bir durt adami, kendin icin degil oglan icin.
Kocaam kocaam kalk da veledine iki saril öp de.
Al telini elinden ya bizimle oynarsin ya da telini hic dusunmeden eline civilerim de.

İrdeleme artik, sal su evliligi.
Kizginligini, kirginligini, beklentini, yorgunlugunu esinle aranda set araci olarak kullanma, ona yaslan, onda dinlen.
Siz rakip degil ekipsiniz.

Biliyorum, biliyorum, istemek, beklemek, surekli durtmek zor geliyor.
Ya da senin/cekirdek ailenizin ihtiyacini, zevklerini, ilgilerini kesfetmis olmasini umuyorsun.
Ama adami iki pohpohlamaktan da geri duruyorsun.

Ornegin gecen haftalarda dogum gunumdu.
Sevgili kocam iki gozumun kaktusu çiçeeni sevdigim hic sevmeme ragmen cicek almis gelmis.
Yedirsem mi yoksa kurutup bitini ustune mi salsam bilemedim.
E be sen beni hic mi tanimadin dedim.
Biliyorum evet ama icimden geldi dedi.
Bir dusundum.
İcimden geldi, icimden geldi, yani benden hicbir beklentisi yok hatta kizacagimi bilse de sevgiliyken nasil aliyorduysam oyle alayim demis.
Dusundum dusundum, icimden geldi, dedim, ne guzel kafa ya.
Bunlar boyle anneeem, kuzum, icinden geldigi gibi yasiyorlar, hesapsiz kitapsizve durtmezsen aylarca oturmali yasiyorlar.

Git saril su adama yav.
Oglun senin tavirlarini kopyaliyor, gozu uzerinizde bunu bil.
Saril su adama.

Merhaba ,sizi çok iyi anlıyorum .Benim oğlum da 41 aylık ve dediğiniz gibi biraz zor bir çocuk .Uykuyu sevmez yeni doğduğunda da böyleydi hep böyle fiziksel veya psikolojik bir durum cikmadi yapısı böyle dediler .Yemek yemez,iki dk içinde nereye elini atacağını jestiremiyorum .Eşim polis bende tek başıma buyutuyorum eşimi evde bulunca yardım ediyor ama genel olarak tek başıma gibiyim o yüzden neler hissettiğinizi çok iyi biliyorum
Ve bende zaman zaman niye evlendim vs gibi düşündüğüm eşimden nefret ettiğimi ,sevmediğimi hissettiğim oluyordu .Esiminde sigudunu hissediyordum çünkü yoruluyoduk gerçekten .1,5aydir filan ailemin yanına geldim hem bana biraz iyi geldi yine oğlum bende ama ne bileyim bı hastaneye tek başıma gitmek bile iyi geldi .Eşim de dinlendi zaten ve birbirimizi özledik biraz .Öyle bir ihtimal varsa 1 hafta bile uzaklassaniz biraz ayrı kalınca tekrar degerlendirseniz durumu.
Tabiki evlst candır ,lütfen kimse kınamasın ama böyle afacan bir çocuğunuz olunca ve herşeye tek başınıza kisturunca bunaliyorsunuz 5 dj bile olsa tek başınıza vakit geçirip kendinize zaman ayırmak istiyorsunuz gerikiyorsujuz .
Anlattiginiz duyguları bizde yaşadık bence en büyük sebebi yorgunluk ,biraz dinlenmeye ihtiyacınız var anne ,kv kimle aranız iyiyse biraz gidin ogkunuzu bırakıp 1 saat dolasin çok iyi geliyor .
Birde yer yatağı gibi birşey mi yapsaniz yere düşme durumu olmaz oda kapılarını ,mutfağı filan kilitleyen sadece girişte dolaşıp gidip yatar en azından eşinizle artık birlikte uyusaniz iyi gelir diye düşünüyorum .
Allah yardımcınız olsun sevgilerimi yolluyorum :*

idrakyollariiltihabi .!.:

Bu konudan hiç bahsetmedim pedagog arkadaşa :) ya nomu öyle bir durumdayız ki yatakları birleştirmeye bile kimse yanaşmıyor. Hem oğlumun tek yatması zor, kıyamıyoruz ikimiz de. Hem de çok afedersin gerdeğe girecek yeni evli çift gibi hissediyoruz bu konuda. Hani böyle saçma bir kaçış hali var.

Genişletmek için tıkla...

En önemli sorundan bahsetmemişsin ama :)

Sana bu konuda yol gösterici konuşmayacağım.
Eğitimci olduğunu hatırlıyorum.
Sen de benim kadar iyi biliyorsun ki oğlunun gelişimini olumsuz etkileyen çok ciddi bir durum bu..
Evliliğine de zarar verdiği çok açık.

İlk olarak bu noktaya el at olur mu?
Bu düğüm çözüldüğünde her şeyin kendiliğinden iyiye gideceğine inanıyorum.

Gitmezse bile şuanki durumundan kötü olmayacağı kesin :/

Yatağı birleştirmeyi direk cinsellik olarak düşünmeye gerek yok.
Sarılıp uyumanız, hatta bilinçsizce birbirinize değen tüm uzuvlarınız evliliğinize
fark etmeden iyi dokunuşlar yapar..

Başlangıçta ihtiyacınız olan sadece bu bence..

sonanda .!.:

Iki tarafin da cabasi olursa ve de istegi, kurtarabilirsiniz bu evliligi aile terapistine giderek... Ancak oyle bir istek yok gibi.
Oglumun aile ortaminda buyumesini istiyorum demissiniz de aile gibi de degilsiniz. Herkes bireysel takiliyor. Sadece ayni ebi paylasiyorsunuz gibi ya da bosanma suresini geciktiriyorsunuz ama bosanmis gibi yasiyorsunuz zaten.

Genişletmek için tıkla...

Evet maalesef durum bu. Aynı evi paylaşıyoruz sadece... Boşanmak şu an için mümkün değil. Birbirimize laf sokmaktan vazgeçersek adım atabiliriz belki ama o da olmuyor.

idrakyollariiltihabi .!.:

Evet maalesef durum bu. Aynı evi paylaşıyoruz sadece... Boşanmak şu an için mümkün değil. Birbirimize laf sokmaktan vazgeçersek adım atabiliriz belki ama o da olmuyor.

Genişletmek için tıkla...

Laf sokmaniz bir yonden iyi. Hala umit var demektir. Susmak daha kotu. Susmak artik tamamen umidi kesip kafada tamamen bitirmek demek.

phalanx .!.:

Bence rutin bir hayat sizi boğmuş. Eşinizden ilgi görmeyince kendinizi ona kapatmışsınız gibi geldi.
3 yıl daha aynı evdeyseniz daha eğlenceli hale getirin, bugünleri kötü hatırlamayın. Acaba eğlendiğiniz bir aktivitemi yapsanız. Biz tango kareografisi izleyip ona çalışıyoruz. Bir oğlumla bir eşimle çalışıyorum çok eğlenceli böyle evde yapabileceğiniz bir şey denemenizi öneririm.
Hayatınıza mutlaka eşinizi de katın. Çocuk büyütmek ekip işidir, tek başına sizi yıpratır. Aynı evi paylaşmayın sadece aynı hayatı da paylaşın.

Genişletmek için tıkla...

Ben tek başıma büyütüyorum oğlumu maalesef. Çünkü eşim oğlumun aşırı hareketli olmasına ve hırçınlığına tahammülsüz. Gerginliği çocuğa da yansıdığı için oğlum da babasıyla bir şey yapmak istemiyor artık.

Eşim hayattan pek zevk almayan bir tip. Enerji emen türlerden. O yüzden birlikte pek bir şey yapamıyoruz. "yo no gorok vor" diye benim de enerjimi emmesin diye bireysel takılıyorum ben.

Sizi oğlunuza alakalı konularinizi hatırlıyorum biraz. Durumunuzu bnm ikinci bebeğim olduğu zamana benzettim azıcık. Hiç kimsemin olmadığı doğu illerinden birine mecburi hizmete gitmiştik. evim bir dağ tepesindeydi. evin tek arabası eşimi ise götürmeye yarıyordu. oğlum 15 aylıkken yeni doğan kızımı o denli kiskandiki çocuk sustu yani bildiğiniz bir ay önce konuşan bebek sustu. en az 1,5 sene konuşmadı. kızım çok zor olmasa da her bebek kadar huysuzdu. Ve tüm bu izalasyon ve kaosun ortasında hiç konusmadigim benle hiç konuşmayan aynı yatağa girmedigim hatta yeri gelip aynı sofraya oturmadığım bir eşim vardı.
Deliliğe beş kala yaşıyor gibiydim. Bı haftasonu artık konuştuğumuzda dedim ki bu ilişkiden önce benim iyilesmem lazım bunu bir ayrılık yada ayrılığa hazırlık görme beni terapiye gitmiş varsay dedim .
Bir ay ailemin yanına gittim. Alışık olduğum şehir arkadaşlarım ailem eskisi gibi kitap ve filmler derken insana benzer halde döndüm evime. İlk iş oğlumu bir şekilde kendi yatağında yatmaya ikna etmek oldu. Bunun için odasını Montessori düzeninde yaptım. Çok masraflı olmadı yere bir döşek bile yetti. Hem düşmesinin önüne geçtim böylece.
Kızım zaten o sıra emekliyordu ona da başka odaya bir yatak yaptım. Arada gece ağladı ama sıktım dişimi. Hayatımın kontrolü çocuklardan bana geçince ilgimi evliliğime yönelttim.
Benim eşim yapı olarak sirnasikligi sevmez haliyle hemen full power press yapamazdim. Bende yemekte ufak bı kaç espiri akşam izlenebilecek en azından bir gün haftada dizi falan ayarladım. Çayımı alip yanında oturdum evmiş camasirmis bıraktım akşamları bı muddet. Konusmasada oturdum. O kitap okuyosa bnde aldım bı tane oturduk sessizce gecelerce. Bı gün baktık ki artık konuşuyorduk.
İletişim ufak tefek kurulunca biraz yol alınca ciddi meseleleri konuştuk. Onun ilgisizliğinden benim güvensizliğimden.
Yani uzun isi kısası size önerim yavaş yavaş iletişim kanallarını açmaya çalışın. Bı şekilde o evde yanlizca anne kimliğinde kalmayın. Çocuğunuz zor olabilir. asla size ahkam kesemem şöyle yapın yada böyle yapın diye ama oglunuzun size aşırı bağımlılığı hali için bı uzmana danışabilirsiniz belki. Çünkü okuduğum kadarıyla oglunuzun hayatiniz üzerindeki egemenliği sadece eş ilişkinizi değil herşeyi tepetaklak etmiş. Biraz iletişim tekrar oluşunca ağır mevzulari konusursunuz. Hemen işin başında bunları irdelemek hem sizin hem eşinizin gardını almasını sağlıyor cunku.

phalanx .!.:

Odanız müsaitse 1 yatak daha alıp yanyana 2 yatakta hep beraber uyuyun. Biz 1 yıl öyle yaptık oda duvardan duvara yataktı . Hem üstünde zıplarsınız çocukla düşme tehlikesi olmadan.

Genişletmek için tıkla...

Maalesef uzunca bir süre çözüm aradık ama olamadı. Yatak odası küçük ekstra yatak sığmıyor. Bir ara ciddi uğraştık ama olmayınca eski düzene geri döndük.

idrakyollariiltihabi .!.:

Ben tek başıma büyütüyorum oğlumu maalesef. Çünkü eşim oğlumun aşırı hareketli olmasına ve hırçınlığına tahammülsüz. Gerginliği çocuğa da yansıdığı için oğlum da babasıyla bir şey yapmak istemiyor artık.
Eşim hayattan pek zevk almayan bir tip. Enerji emen türlerden. O yüzden birlikte pek bir şey yapamıyoruz. "yo no gorok vor" diye benim de enerjimi emmesin diye bireysel takılıyorum ben.

Genişletmek için tıkla...

Evlenmeden önce beraber yapmaktan keyif aldığınız bir şey varsa onları deneyin. Ama kilit nokta bu deneyin. Siz vazgeçerseniz kimse mutlu edemez.

Kreş’e başlama yaşı gelmiş zaten. Eylül de kreşe başlatabilirsiniz. O zaman enerjisini atıp sosyalleşir ve daha sakin bir çocuk olur. Bu dönem geçici merak etmeyin. Herşey güzel olacak.

Diğer konularınıda okumustum. Sız oglunuzla bu kadar yorulurkenn, esınızın size yardımcı olmadıgını asıl surecı baslatanın o oldugunu dusunuyorum. Sız kendınıze yuklenmeyın yanı hem ıyı anne hemde ıyı eslık olmuyor Maalesef, destek lazım bunlar ıcın.
Bebek emzırıyorum arada yanlıs yazıyosam, kusura bakma. Onun dısında gıdecek durum yok, o zaman en ufak bir ihtimal varsa oda esınızın ayrılıgı ıstemeyecegını umut ederek, daha cok adım atarak daha cok yuzeysel bakarak ve oglunuzu yenıden babaya yonlendırerek ıse baslayın.

Aranıza fazlaca soğukluk girmiş. Ben ayrı yatmanızdan kaynaklandığını düşünüyorum. Bence ortada bir sorun yok. Zor bir çocuğunuz olduğu için birbirinizi unutmuşsunuz. Bi tanıdığımda sizin gibi eşinden soğumuştu bi psikoloğo gitti çok faydasını gördü. Bence bu evliliğe yeniden şans verin.

bendeuyeolcam .!.:

Hayir idrak ya, bitmesi "gereken" bir evliligin yok.
Sadece bir sure boyle idare etmek zorundasiniz.
Oglan da biraz buyuyup bagimsizligini ilan edince cok daha rahatlayacaksiniz.

Esin de sen de kafasini kuma gomup kici acikta kalan iki deve kususunuz, hepsi bu.
Evet, babanin cocukla alakadar olmasi yani hep birlikte bir seyler yapmaniz aile sicakligini artiriyor ama bir durt adami, kendin icin degil oglan icin.
Kocaam kocaam kalk da veledine iki saril öp de.
Al telini elinden ya bizimle oynarsin ya da telini hic dusunmeden eline civilerim de.

İrdeleme artik, sal su evliligi.
Kizginligini, kirginligini, beklentini, yorgunlugunu esinle aranda set araci olarak kullanma, ona yaslan, onda dinlen.
Siz rakip degil ekipsiniz.

Biliyorum, biliyorum, istemek, beklemek, surekli durtmek zor geliyor.
Ya da senin/cekirdek ailenizin ihtiyacini, zevklerini, ilgilerini kesfetmis olmasini umuyorsun.
Ama adami iki pohpohlamaktan da geri duruyorsun.

Ornegin gecen haftalarda dogum gunumdu.
Sevgili kocam iki gozumun kaktusu çiçeeni sevdigim hic sevmeme ragmen cicek almis gelmis.
Yedirsem mi yoksa kurutup bitini ustune mi salsam bilemedim.
E be sen beni hic mi tanimadin dedim.
Biliyorum evet ama icimden geldi dedi.
Bir dusundum.
İcimden geldi, icimden geldi, yani benden hicbir beklentisi yok hatta kizacagimi bilse de sevgiliyken nasil aliyorduysam oyle alayim demis.
Dusundum dusundum, icimden geldi, dedim, ne guzel kafa ya.
Bunlar boyle anneeem, kuzum, icinden geldigi gibi yasiyorlar, hesapsiz kitapsizve durtmezsen aylarca oturmali yasiyorlar.

Git saril su adama yav.
Oglun senin tavirlarini kopyaliyor, gozu uzerinizde bunu bil.
Saril su adama.

Genişletmek için tıkla...

Ya bütün mesele bu zaten. Bak mesela telefonuna tükürdüğümün adamı bir savaş oyununa taktı bu ara. Ergen gibi salyasını akıta akıta oynuyor sürekli. Ulan bir kaldır kafanı da bak kadın ne yapıyor kendini mi hırpalıyor işleri yetiştirip çocukla ilgileneceğim diye bir bak yahu.

Ben bu durumda işve cilve güzel söz düşünemiyorum mesela. Öfke ile doluyorum. Laf sokuyorum "iki gram beynin var onu da oyunda tükettin. Ergen misin olum sen. Şu diğer odadaki çocuk senin oğlun farkında mısın? Oyunda adamları koyuna çevireceğine oğlunla ilgilen" vs şeklinde söyleniyorum. Ya da mesela gelip bana laf attığında "hayırdır şarjın mı bitti" diyorum.

Çünkü ben bu adamı zaten düşünmesi ve yapması gerekenler konusunda itmekten, dürtmekten yoruldum. Ve çok sıkıldım.

idrakyollariiltihabi .!.:

Eşim evliliğin ilk iki yılında iddia, at yarışı vs oynadı. Çok büyük bir borçlanma olmasa da bizi yıprattı maddi anlamda. Sonra düzeldi. Borçlarını ödedi. Normale döndü en azından bu konuda. Sonra o iğrenç dönemde yıpranan evliliği ve benim yok olan güvenimi geri kazanmak için adımlar da attı. Alttan aldı birçok konuda. Ancak ben düzelemedim. Her daim hesap soran, kuşkulanan bir insana dönüştüm. Bir sene de böyle geçti. Sonra ben kısmen kendimi düzelttim. Ancak onda sabır ve istek kalmadı. Sonra da tamamen koptuk zaten.

Bir de zor bir çocuğumuz var. Epey yordu bizi sağolsun.

Genişletmek için tıkla...

aslında çocuğu biraz fazla bahane ediyorsunuz.ben anlattıklarınızda hatanın büyüğünü sizde gördüm yine.yatak ayırmak zaten en büyük hatanız olmuş.bunun başka çözümleri de var.ne çocuklar var ne sorunları var ama siz bir şeylerden kaçmak için çocuğu öne sürmekten , çocuğa kaçmaktan vazgeçmemişsiniz.çocuğu alıp eşi atmışsınız ve olaylar böyle gelişmiş.çocuk için de daha büyük sorunlara sebep olacak davranışlarınız, en en en basiti hala beraber yatılmaz o kadar aylık çocukla.bence bir profesyonel yardım almanızda fayda var.