Evliliğimin bitmesi gerek sanki.


Ayakta tutuyor ama cinselliğin de ruhuna el fatiha :) seninle benzer şeyler yaşadık evliliğimizde. Benim tek farkım, senin durumundaki gibi devam eden bir borç ödemiyor olmam. Çok büyük maddi kayıp yaşamamış olmam. Lakin o güven kayboldu bir kere. Gelmiyor geri.
 

Bizimki daha çok oedipus kompleksi :) esasında maddi olarak refah seviyesinde falan değilim. Boşanınca bundan çok kötü durumda olmam. Ancak oğluma yetemem. Çünkü şu an kendi evimizde oturuyorken boşanırsam kira vereceğim. Bence incitici bir durum değil. En nihayetinde ortak çocuğumuzun geleceği için endişe ediyorum. Kendim için değil. Evladımız olmasa herhangi bir endişem olmazdı maddi anlamda.
 

Haklısın bu konuda. Eşim ayrılma isteğinden hiç bahsetmedi belki de bundan rahatlığm. Belki bir gün gerçekten o da ister ve söylerse ben pişman olurum bilemiyorum.

Mesela eşim belli aralıklarla şimdi değilse de bir süre sonra ikinci çocuğu istediğini, oğlumun yalnız kalmasını istemediğini söylüyor. Bunu söylemesi bile beni sinirlendiriyor. Bir keresinde haddimi fazlaca aşıp "senden bir çocuk daha istemiyorum" demiştim ve çok sinirlenmişti haklı olarak. Esasında bu konuda dilimi epey törpüledim. Eskiye nazaran çok daha sakin ve normal konuşuyorum.

Ancak fazlaca rahat olduğu, gamsız gamsız oturduğu zamanlarda sabrım taşıyor. Ben istiyorum ki kendisi düşünsün bazı şeyleri. Benim zorlamamla olmasın. Çünkü gerçekten çok fazla yoruluyorum.
 
Bana bununla gelmeeee :)) bak 40 yillik hayat tecrubemin bana ogrettigi birsey var , ya affedeceksin ya birakacaksin , affettiysen unutacaksin yok affedemediysen unutamiyorsan yol vereceksin gidecek
3 yil olmus kuzu , koskoca 3 yil , hatasini tekrar etmediyse guveneceksin ve adam da adim atiyorsa sende ona adim atacaksin bunun otesi yok
Yaptigin en cok kendine zarar , hem allah askina biz analarimiza bile merhamet gosteren kadinlariz , pisman olup hatasini tekrar etmeyen adama mi merhamet mi gosteremeyeceksin??
 

Evet ben anneymişim. Tabi ki anneler daha fedakar ve sabırlı olmalıymış. Eşimin sözleri bunlar.

Telefon konusunda ne zaman bir şey desem, e sen aç sohbet konusu madem diyor. O da benim görevim çünkü. E ne yapalım diyor, onu da ben bulmalıyım çünkü.

Geçen haftalarda bir gün oğlum beni o kadar yordu ki tüm gün hastanede, oğlumu yatırıp çıktıktan sonra eşim "hatun hadi kahve yap da içelim beraber" dedi. Görünüşte hoş bir istek değil mi? Ama değil işte. Ben saatlerce çocukla hırpalanmış ve zorla uyutmuşken o telefonla oynamak yerine kahveyi yapabilirdi. Yapmadı. Karşılığında da buyur kahveni yap ve iç. Ben yatıyorum yanıtını aldı. Kimse kusura bakmasın böyle bir bencillik karşısında tatlı dilli geyşa olamıyorum.
 

Heh işte eşimin sorunu bu. Her şeyin zamanla bekleyerek düzeleceğini sanıyor. Çocuk normal davranmıyor büyüyünce geçer. Cinsel sorunlar var zamanla düzelir. E ben tertemiz delirdim, olsun zamanla geçer. E iletişimimiz yok, geçer geçer o düzelir az bekle.
 
Belki bana kızacaksınız ama
Siz sogudunuz evet ama çocuklarınız için ya da eski günlerin hatrına eşinize sıcaklık ya da sevgi gösteremez misiniz?
Zoelayın lütfen herşeyi ve şartları.
Biz kadınlar bazen çok farklı şeyler düşünüyoruz.
Bir de bu adamlar çabuk vazgeçiyor. Vazgeçmeyin ona olan sevgisizliği değil sevgiyi dinlendirin eskisi gibi.
Deneyin deneyin en azından kendi mutluluğunuz için
 

Ben tek bir mesajda zor çocuğu olmayanın anlamadığını söyledim ki bunu söyleyen arkadaşı onaylamak için yazılmış, ona verilen bir cevaptı. Hani durduk yere kimseye böyle bir şey söylemedim. Bana cevap verenlere "sen anlamazsın benim çocuğum en zoru" dediğimi, buna benzer bir şey yazdığımı hatırlamıyorum. Siz nereden vardınız bu sonuca onu anlamadım :)

Elbette kimsenin hayatı toz pembe değil. Hatta benden çok daha zor hayatlara maruz kalanlar var. Bu, yarış yapılacak bir alan değil zaten. Oğlumu tekrar tekrar anlatmak istemiyorum herkesin zorluğu kendine :)))

Teşekkür ederim yorumunuz için.
 

Teşekkür ederim. İnançlı bir insanım ve kuran kelamına da saygım var. O yüzden önerinizi ben uygulayamıyorum. Hürmet ettiğim kelamlar okunurken alelade işlerle uğraşmak bana pek doğru gelmiyor. Daha sakin kafayla, normal zamanlarda okumayı yahut dinlemeyi tercih ediyorum. Yine de teşekkürler :)
 

Öyle çok istiyorum ki uzaklaşmayı. Çok sevdiğim oğlumdan bile bir müddet ayrı kalmak iyi gelecek ama kıyamıyorum.

Yatak ayırmak o dönem gerekliydi. Ancak sonrasında bunu sürdürmek gereksizdi. Kabul ediyorum. Oğlumu asla etiketlemiyorum. Hatta etiketlememek için zor çocuk tabirini kullanıyorum. Zor olan kolaylaşabilir zamanla, ancak diğer teşhis ve etiketler kalıcı olur zannımca.
 
Yani ben size kendi ailemden örnek vereyim. Hiperaktivitebozukluğu teşhisi konmuş yeğenim (amcamın oğlu) 1 ay benimle kaldı, annesi rahatsızdı ve kimse bakmak istemedi:) annem de yaramaz çocuklara bayılır öyle bir kadın.. 1 ay boyunca sadece ilk gün ben okuldan dönene kadar ortalığı yıkmış sonra el mecbur, nazı bana geçmiyor öyle normal davrandı ki herkes şaşırdı:) ama anneyi gördüğü gibi yine eski haline döndü normal derken tabi hala yaramaz ama çocuk sonuçta.
Yani demek istediğim hiç denememişseniz bilemezsiniz. Bu ona da iyi gelecektir mutlaka ama emin olduğunuz birine emanet edebilirseniz edin. Annelik çok zor ve benim gördüğüm bütün çocuklar anneyi zorluyor. Sizin herşey üst üste gelmiş.
Bence babaya bırakabilirsiniz hem iyi bakar mecbur, sizi anlar, ve aralarında ki ilişki gelişir. Hafta sonu hatta 1 gun bile yeter başlangıç için.
 

Böyle düşününce kendi annemi babamı affettiysem eşümi her türlü affetmem gerekiyor aslında :) ancak mevzu sadece affetme de değil. Şimdi bu iddia at yarışı falan sebep olduğu adrenalin sebebiyle tekrar ermesi muhtemel durumlar. Evet üç yıldır tekrar etmedi en azından ben bilmiyorum. Para girmiyor, borç yok tekrar etmedi bu durumda. Ancak ya olursa korkusu benim yelkenleri indirmemi engelliyor. Bu biraz da acı çekme, hayal kırıklığı yaşama korkusu aslında. Sanıyorum ki, teslim olmazsam ve aynı şeyler olursa daha az acı çekerim. Aman zaten beklediğim bir durumdu derim. Düşününce saçma aslında. Önlem alsan da çekeceğin acı ya da hayal kırıklığı değişmiyor. Bari mutlu olmaya bak, olursa düşünürsün değil mi? Ama yok kontrol manyağı biri olarak tetikte olmalıyım. Çünkü az daha delirmek lazım.
 
Daha önce çabalayın diye fikir belirtmiştim ama bir kadın olarak yaşadıklarınız kolay değil.
İnsan şunu düşünebilir, eşiniz zaten neredeyse hayatınızda değil, ne diye çekeceksiniz ki.
Geçmişe dair güvensizliğiniz de de çok haklısınız, insanın zoruna gider , ev de insan yiyecek bir ekmek bulamazken , dışarıda abuk subuk yarışlarda para yiyen bir eş. Ama bu kısmı devam ettiğiniz sürece ve 2. Defa yaşanmadığı sürece artık devamlı öne getirmeye gerek yok, affetmek zorundasınız, yoksa zaten gitmez bu iş.
Çocuğunuzla ilgili malesef herşey size kalmış, zorsa zor , bu çocuğun babaya ihtiyacı var, bir babanın çocuğuyla 15 dakika vakit geçirmemesini kimse anlayamaz hakta vermez. Zorsa size de zor, sizin haliniz ne olacakmış peki. Birşekilde size yardımcı olmalı, sizin için değilse bile sadece çocuğun babasıyla vakit geçirmeye hakkı olduğu için evladı için bunları yapabilmeli.
Hayatı , yapılacakları, düşünülecekleri fazla yıkmış sizin üstünüze, ittire kaktıra nereye kadar.
Yine de ısrarla beklentilerinizi anlatmanızı , düzelmesi adına biraz daha iteklemeniz tarafındayım, sonra malesef olmuyorsa olmuyordur.
 
Şu yazdıklarınızı okudukça, düşünmeye başlama aşamasında oldugum çocuk sahibi olma fikrimi rafa kaldırdım. Zira siz kadar güçlü ve sabırlı bir kadın değilim. Merakımı maruz görün ama siz hasta oldugunuzda nasıl idare ediyorsunuz. Yani ben artık sizin durumunuza romantik yönden bakamıyorum diğer arkadaşlar gibi. Yüce kalbinize de bu adamı hala sevmeye devam ettiği ve ona dair umudunu yitirmediği için çok saygı duyuyorum. Ben diğerlerinin aksine sizin artık yeteri kadar kendinizden verdiğinizi görüyorum. Kumar iddia borçlar ı hesaba bile katmayarak konuşuyorum şuan. Eşiniz sizin herşeyi üstlenmenize o kadar alışmış ki kahve ricası onun için çok normal. Eşinizin sizi anladıgını hiç sanmıyorum çünkü o hiç sizin kadar fedakarlık yapmamış. Eşinizin adımları sadece sizin gazınızı almaya yönelik şeyler bence. Anı kurtarma ve sizi anlık sakinleştirecek ve düzelmeye dair umudunuzu canlı tutacak çözümler. Çok üzgünüm...
 
Canım hayatını kurman 3 yılı bulacaksa eğer bu sitede maddi olarak kendini toplamakla geçir bence. Para birikimi yap, kendine yetecek duruma gelene kadar. Adamın aldatması şiddeti vs yoksa ve mecbursan da orda kalmaya onu görmeden duymadan yaşamaya çalış. Evde o yokmuş gibi davran. Oğlumla ikiniz için bir düzen kur , ev arkadaşı olarak gör durumunu toparlayana kadar.
 
Ama kendine yapiyorsun, yapma bunu , bunca zaman yapmamis , affet , unut ve hayatina devam et , sen mutlu olmayi hak ediyorsun , kendi kendine engel olma
Ya valla su anda raki iciyorum , turkiyeden bi arkadas geldi sagolsun raki getirmis , keske burda olsan oturur icer konusurduk , affet su adami , rahat birak kendini artik
Ay daral geliyor bana affetmeyince :) yapma bunu bana
 
Yaaa idrak burdan yola çıkarak tavsiyede bulunmak istiyorum ben de. Benim eşim de senin eşinin bu konuda çok çok alt modeli. Kızıma tahammül edemediği için hep “seni istiyor” bahanesiyle yerde düzgünce oynayan çocuğu bile bana yapıştıra yapıştıra anneye aşırı düşkün bir çocuk haline getirdi. Kendi keyiflerine bakabilmeleri için acayip işlerine gelen birşey. Ben de çocuk tahammülsüz babaya maruz kalmasın diye bütün yükü yüklenmiş,mümkün mertebe onları biraraya getirmemeye çalışıyordum çocuk zarar görmesin diye. Ama olan bana olmuştu geçen yıl.
-ben her fırsatta boncuğumu babasıyla başbaşa bırakıyorum(parka,markete,camiye, galericiye..birlikte gitsinler de). Dışarda halletmen gereken işleri oğlan babasıyla evde olduğu saatlere denk getirsen, bi şekilde baş başa bıraksan. Atom bombası değil ki mübarek onun da çocuğu. Yazık sana yaaa, az bi dinlendirsin seni.
-telefonları saklıyorum. Çünkü eşim de bir ergen gibi tel bağımlısı. Çocuk çok fazla haşır neşir olmasın,görmesin diye. Bu çok işe yaradı bak. Sende bi denesen mi acaba?
-şu aralar yeni bebekten dolayı bulantılarım var, dinlenmem gerek diyip daha fazla kendimle başbaşa kalmaya çalışıyorum. Sende ufak tefek rahatsızlık dile getirip,en azından bi mola vermem gerek oğlana deyip dışarıya mı göndersen onları. Bırak baş etmeyi öğrensin çocukla.
Daha ne desem bilemedim, zor çocuk anneyi mahvediyor gerçekten. Baba da köşe minderi gibi öylece yığılıp tek amacı oyun skoru yapmak olunca hayattan soğumamak işten değil. Ama sen kocanın konforunu boz bence. Senin olduğu kadar onun da çocuğu, öyle pimpiriklenip kafada kurmakla iyi baba,ilgili baba olunmaz.
 
Sen emzirmeyi bıraktın mı sonunda milana
 
Önce aynı yatakta yatmaya, laf sokmadan konuşmaya başlayın hele.
İlişki durumunuz normale dönsün.
Hala telefonla yapışık yaşarsa telefonu kırarsın göz korkutmak için :)
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…