7 yıllık evliyim, 5. Evimdeyim. Son 2 ev kendinden eşyalı.
Her taşınmamda eşyalar elden geçti, kimisi taşınmadan verildi, kimisi boyandı falan, hep bi değişiklik halleri, zaten eşyaların yerini değiştirse bile insana değişiklik oluyor.
Şu an 6. Evime taşınıcam ve o eşyasız olacak inş. O zaman yenileyip bu sefer ömürlük şeyler alayım diyorum
Gerçi her aldığımı o mantıkla aldım ya ben
Bence eşya o kadar önemli değil de çok eşya hakikaten dert. Japonların bir felsefesi var, ihticanın olmayıp da bulundurduğun her eşya seni kendine köle eder diye. Bizde o mantık var. 4 kişilil aileyiz, 4 kişilik yemek masamız var, biri gelirse bir şeyler itip çekip yer yapıyoruz, çok gelenimiz olmayınca sorun olmuyor :)
Atılır mı israf diye düşünürüm ben de çoğu zaman. Ama atınca (verince/satınca) da bir rahatlık ki :)
Kölelik ki ne kölelik... Bi de sevdiğim, kendim isteyerek aldığım şeyler olsa bari...
Evde ipin ucu kaçmaya başlayınca, eşya da çoksa temizliği de, dağınıklığı toplaması da her şeyi gözde büyüyor insanın.
Çalışma odamı dağıttığımdan beri hele, daha bir karıştı sanki her yer. "Bu kadar eşya olmamalı bu evde" diye daha düşünür oldum. Çünkü esas ilgilendiğim-kullandığım şeylere yer açamıyorum süs duran şeyler sebebiyle.
Kölelik ki ne kölelik... Bi de sevdiğim, kendim isteyerek aldığım şeyler olsa bari...
Evde ipin ucu kaçmaya başlayınca, eşya da çoksa temizliği de, dağınıklığı toplaması da her şeyi gözde büyüyor insanın.
Çalışma odamı dağıttığımdan beri hele, daha bir karıştı sanki her yer. "Bu kadar eşya olmamalı bu evde" diye daha düşünür oldum. Çünkü esas ilgilendiğim-kullandığım şeylere yer açamıyorum süs duran şeyler sebebiyle.
En kotu cope atiyorum ben. Hatta mutfak esyalarindan artik gonlum gecmisse kirletip oyle atiyorum. Sahan mesela, bikmisim eskimis. Yumurta yaptiysam yikamakla ugrasmadan oylece cope.
Annem de tursu kavanozlarini bile atmayan biridir. Duysa ve bilse yuregine iner
6 yıl olacak artık.
Eşyalarımın hiç birini keyifle seçme şansım olmadı.
Bu hayal kırıklıklarıyla taburede, tahtta, koltukta ya da yerde otursam ne olmuş gibi bir kafayla
almış bulundum. Hepsini tek mağazadan, iki gün gezme ile..
Maalesef çok kötü değiller ancak zevkimi direk yansıtmıyorlar da..
Atsan atılmaz satsan satılmaz halleri var.
Tayinciyiz diye pek umursamamıştım ama hata etmişim.
Az ve öz seçmiş olsaydım keşke diyorum ben de ama
kendi evimde, memleketimde evimi kurmadan da bu eşyaları elden çıkarmaya kıyamam sanırım.
Çünkü yepyeniler..
En fazla küçük değişikliklerle içime bir parça daha sindirebilirim.
5 yıl daha var önümde bunun için de..
Belki o günleri hiç göremeyeceğim.
Yine de başka huzursuzlarımı düşününce eşyalar en son düşüneceğim şey..
Siz evi benimsemiyorsunuz ben de yasadigim hayati, yasiyor muyum o da ayri mesele...
Belki huzursuz oldugunuz seylerden dolayi batiyordur .
Onunla alakasi yok, zamanla zevkler ve begeni degisiyor. Ben kendi ellerimle sectigim esyalari perdeleri, halilari evliligimizin ilk yili dolmadan komple degistirdim. Yapacak bisey yok.
Bence bu olayı benimseyebilirsiniz .
- Japon minimalist evler
- Eki Görüntüle 2136505 Eki Görüntüle 2136506 Eki Görüntüle 2136507
- Şunun içinde insan ne sanatlar ortaya koyar .
Yokuspokus sizde sanatçıydınız sanırım .
Offf Gangsta yarama tuz bastın :/
Evde 3 kişiyiz ama baksan 8-10 kişi yaşıyor.
Dağıtıyorum kıyafet, eşya... Atıyorum da...
Ama sonra gözüm bir şeye takılıyor ve hemen alıyorum. Çok seviyorum eve yapılan alışverişi, evde eşya değişimini
Resmen döngüye girdim.
Evde her şeyin yedeği var yaa. Cidden.
Bazen her şeyi fırlatıp atasım geliyor.
Bir gün yapacağım ama du bakalım ne zaman
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?