Sevgilimle çok uzun yıllardır birlikteyiz, yurtdışına taşındık ve birlikte yaşıyoruz.
İkimizde burada master yaptık. Ben okul okurken maddi durumum onunkinden daha iyiydi. Hiçbir sıkıntm yoktu bursum falan vardı ve part-time çalışıyodum. Bazen benden borç almak zorunda kalıyodu kira için vs. Her zaman vaktinde geri ödedi ben de hiçbir zaman para muhabbeti yapmadım ödersin zamanı gelince vs dedim.
Şimdi bursum artık kesildi mezun olduğum için, sevgilim iş buldu ve bu ülkenin şartlarına göre normal kazanıyor orta sınıf gibi gayet. Ben ise henüz işe giremedim. Elim dar yani. Ailemden de isteyemem.
Bu aşamada sevgilimden (burada feministlerden linç yiyebilirim ama) bana hiç harcama yaptırmamasını vs bekliyorum. Ki allah var bu ayın kirasını ondan borç alıcam ama onun dışında sevgilim hiç "merak etme ben hallederim, önemli değil, sen iş bulana kadar evi geçindiririm" vs demiyor. Yani tabii ki bana bakmak zorunda değil ama şu an iş arıyorum zaten bu süre geçici. İçimde galiba bir kezo var ve onun "evin erkeği" rolüne girmesini istiyor
Ya belki kızacaksınız ama arkadaşlarıma bakıyorum, sevgilileri ellerini ceplerine attırmıyor. Ben ne pahalı bi hediyesini ne romantikliğini gördüm şu güne kadar. Bu tarz beklentilerde olmam yanlış mı?
Kızlar anlatamadım pek ama mesela geçen markete gittik ve ondan önce 3-4 gün hesapları o ödediği için "senden miyiz" diye sordu mecburen ben ödedim. Banka hesabımda o kadar az para kaldı ki bunu biliyor buna rağmen bana ödetiyor. Çok mu yanlış düşünüyorum acaba?
