Gercekten cok merak ediyorum genel olarak insanlar nasil yasiyorlar? Bir tek biz miyiz bu hayatin yukunu ceken yoksa herkes mi boyle yasiyor...
Evliligimin 6. Yilindayiz 2 yasinda bir oglum var. Esim medya sektorunde, dizi film reklam vs yapiyor ve calisma saatleri tam bir rezalet.
Ortakoy de calisiyor, evimiz zaten isyerine cok uzak cunku o civardaki evlere paramiz asla yetmiyor. Sabah 10 da isbasi ama gece korunde arayip yarin 9 a yetismesi gereken bir yayin var deyip 6 da cagirdiklari da oluyor.
Aksam 7 de paydos, ama ben esimin 7 de ciktigini nerdeyse hic gormedim. Ciktigi gunlerde de cikabilir miyim diye izin almak zorunda oglen gibi ki is akisi ona gore planlansin. Haftada 6 gun bu sistemde calisiyor sadece pazar gunleri izinli o da acil yayin yoksa...
Fakat nerdeyse her aksam 7 de cikamadigi gibi 10-11 bazen gecr 2-3 hatta bazen ertesi sabah geldigi bir kac saat uyuyup tekrsr gittigi oluyor. Bu fazla mesailerin maddi bir karailigi olmadigi gibi izin karsiligi da yok.
Onceki isyerinde 7 yil calisti ve canina tak etti. Suan sektorun istanbuldaki en buyuk ve tek kurumsal firmasina girdi, tabiki buyuk umutlarla en azindan burda kurumsal oldugu icin daha duzenli olur saniyordu ama o da ne? Daha bile rezalet calisma saatleri.
Elimdeki projeyi bitireyim de aksam gecikmeyeyim diye oglen yemegi yemiyorum diyor. Yine de aksam bitirmis dahi olsa yaptigi isi musteriye gonderiyorlar musteri keyfi gelip izliyor varsa revizyon veriyor pnu duzeltiyorlar filan boyle salak bir sistem.
Biz her ne yaptiysak cozum bulamadik. Sadece calismak icin yasiyor. Ne kendine ne bana hayri yok evde oldugu saatlerde. Dusa girmek icin bile alarm kurmak zorunda cunku evde oldugu saatlerin tamamini uyuyarak gecirse bile dinlenmeye yetmiyor.
Belki gelir diye yaptigim ve cope giden yemeklerin haddi hesabi yok. Hadi bu aksam yemek yapmayalim gelirken ekmek al yumurta kiralim dedigimde bile cogu kez gelmedigi icin bazen evde haftalar geciyor yemek yapilmiyor.
Evimiz toplu tasima veya ana caddeye cok uzak ve yokusta. Bir ihtiyacim oldugunda cok basit bir tuhafiye bir kirtasiye vs en az 40 dakika bebek arabasiyla yokus tirmanmazsam asla ulasamam. Tek alternatifim bim. Bimden baska hic bir secenek yok park bahce dahil. Kaldirim bilr yok yurumek icin lanet olasi yerde.
Bir tek pazar gunu evde olunca da, vakit mi gecirelim markete mi gidelim dinlensin mi sosyalleselim mi derken asla ama asla zaman yetmiyor.
Cocugum bazen bir hafta geciyor babasinin yuzunu gormuyor.
Esimin psikolojisi vok bozuldu, bizim ne yatak odamiz kaldi ne sohbetimiz...
Ben sinirli agrasif ofkeli bir insan haline donustum iyice, atismaya bile firsat bulamiyoruz ne yazikki...
Cok uzun oldu, ama gercekten merak ediyorum. Boyle mi sizin eslerinizin de calisma sistemi?
Bu arada aldigi maas 6 bin. Bu adam meslegini kariyerini birakip alelade bir iste (kaldiki pnu bile bulmak mesele suan ) asgari ucretle calisirsa daha mi az calisacak?
Yoksa bizim gibi bu sartlarda calisan baskalari da varmi gercekten hayat evlilik dedigimiz sey boyle bisey mi? Gercekten bilmiyorum benim butun sulalem memur herkesin duzenli bir hayati var ozel sektorde isler boyle mi yuruyor yoksa biz mi talihsiziz...