Ben göremiyorum. Gören var mı gerçekten merak ediyorum. En başında iyiydim aramak için can atardım ama daha sonra soğuttular üç kez arasam dördüncüyü neden aramıyorsun serzenişine geçtiler. Arama sıklığım asla yetmedi. Ve öyle uzun aralıklarla da değildi iki günde bir kayınbabam ayrı kaynanam ayrı arıyordu. Ve saatlerce konuşuyorlardı.
Artık biz senin anne babanız bizde öyle bizde şöyle. Zamanla bunalttı beni bu durum. Aleni bir şekilde söylemediler ama eşim huzursuz oluyordu.
Ve çok farklı iki kültürdeniz her aramada farklı bir adetlerinden bahsettiler. Ben daha rahat yetiştirildim baktığımda onlarda hayat sanki görevlerle yürütülüyor. Personel görev listesi gibi listem vardı sanki bir ara. Asla anlayamadım onları onlar da beni.
Örneğin bi cenazemiz oluyor tam bir hafta boyunca başın sağ olsun diye arıyorlar. Aynı kişiler arıyor bu arda.
ben de herhalde konuştuklarını unutuyorlar diyordum dilediniz ya sorun yok diyorum alınıyorlar konuşmak istemiyorum diye.
Beni yanlarına çağırıyorlar rahat edemem diyorum buna da alınıyorlar bizi sevmiyor diye.
Neyse orda kendi adetlerin buraya gelince de bizim adetlere uyarsın diyorlar.
Her şeye ama her şeye alınıyorlar. Ben de tedirgin oluyorum her konuşmada huzursuzluk çıkacak diye. Böyle olunca konuşmaları azalttım eşim en başında anlamasa da daha sonra anlayış gösterdi. Ailesinin saçmaladığını görüyordu çünkü ama ona kalsa onlar da öyle görmüştü kendi çocuklarına da aynısını yapıyorlardı bana özel değildi.
Ama ben onların çocuğu değilim onlar da benim anne babam değil. Sorsan gelin pek kıymetli.
Bizde hediyeleşme vardır yani büyük küçük içinden ne gelirse alır ebeveynler. Bir tane bir şeylerini görmedim şimdiye kadar ha almak zorunda değiller tabii ki. Sinirime giden külfet olan konularda hiç ağızlarını açmamaları.
Ev alacaklar altınları istediler tuhaf gelse de kabul ettim yeter ki beni rahat bıraksınlar dedim. Bir sıkıntım olursa zaten kendi anne babam arkamda.
Yani saygımı da bozmadım hiç sadece farklılıklar var ve onlar gibi olamıyorum olmak da istemiyorum açıkçası her şey kurallı çünkü.
Eşim onlara karşı eski sevgimin olmadığını biliyor sebeplerimi de sunuyorum anlıyor ama üzülüyor muhtemelen. Yine haftada bir arıyordum ki o bile fazla bence. Şimdi hamile olduğumu öğrendim öncesinde düşüklerim var eşim anne babamın adı geçti mi ürküyorsun ama asgari düzeyde sevginin geri gelmesi lazım kabuk etmesen de onlar da senin ailen artık diyor. Sıkıldım artık gerçekten bu durumdan. Ve insanlar için gelin olmakla damat olmak aynı şey değil beni gün aşırı saçma sapan aradıkları gibi damatlarını arayamıyorlar mesela.
Üç sene oldu son zamanlarda rahatsız etmiyorlardı ama şimdi bebek girince araya telefona girişeceklerdir eminim. Bekliyordum da zaten.
Siz nasılsınız eş ailesiyle ?
Eşiniz ilişkilerinize karışıyor mu ?
Ve siz benim yerimde olsanız ne yapardınız ?
Artık biz senin anne babanız bizde öyle bizde şöyle. Zamanla bunalttı beni bu durum. Aleni bir şekilde söylemediler ama eşim huzursuz oluyordu.
Ve çok farklı iki kültürdeniz her aramada farklı bir adetlerinden bahsettiler. Ben daha rahat yetiştirildim baktığımda onlarda hayat sanki görevlerle yürütülüyor. Personel görev listesi gibi listem vardı sanki bir ara. Asla anlayamadım onları onlar da beni.
Örneğin bi cenazemiz oluyor tam bir hafta boyunca başın sağ olsun diye arıyorlar. Aynı kişiler arıyor bu arda.
ben de herhalde konuştuklarını unutuyorlar diyordum dilediniz ya sorun yok diyorum alınıyorlar konuşmak istemiyorum diye.
Beni yanlarına çağırıyorlar rahat edemem diyorum buna da alınıyorlar bizi sevmiyor diye.
Neyse orda kendi adetlerin buraya gelince de bizim adetlere uyarsın diyorlar.
Her şeye ama her şeye alınıyorlar. Ben de tedirgin oluyorum her konuşmada huzursuzluk çıkacak diye. Böyle olunca konuşmaları azalttım eşim en başında anlamasa da daha sonra anlayış gösterdi. Ailesinin saçmaladığını görüyordu çünkü ama ona kalsa onlar da öyle görmüştü kendi çocuklarına da aynısını yapıyorlardı bana özel değildi.
Ama ben onların çocuğu değilim onlar da benim anne babam değil. Sorsan gelin pek kıymetli.
Bizde hediyeleşme vardır yani büyük küçük içinden ne gelirse alır ebeveynler. Bir tane bir şeylerini görmedim şimdiye kadar ha almak zorunda değiller tabii ki. Sinirime giden külfet olan konularda hiç ağızlarını açmamaları.
Ev alacaklar altınları istediler tuhaf gelse de kabul ettim yeter ki beni rahat bıraksınlar dedim. Bir sıkıntım olursa zaten kendi anne babam arkamda.
Yani saygımı da bozmadım hiç sadece farklılıklar var ve onlar gibi olamıyorum olmak da istemiyorum açıkçası her şey kurallı çünkü.
Eşim onlara karşı eski sevgimin olmadığını biliyor sebeplerimi de sunuyorum anlıyor ama üzülüyor muhtemelen. Yine haftada bir arıyordum ki o bile fazla bence. Şimdi hamile olduğumu öğrendim öncesinde düşüklerim var eşim anne babamın adı geçti mi ürküyorsun ama asgari düzeyde sevginin geri gelmesi lazım kabuk etmesen de onlar da senin ailen artık diyor. Sıkıldım artık gerçekten bu durumdan. Ve insanlar için gelin olmakla damat olmak aynı şey değil beni gün aşırı saçma sapan aradıkları gibi damatlarını arayamıyorlar mesela.
Üç sene oldu son zamanlarda rahatsız etmiyorlardı ama şimdi bebek girince araya telefona girişeceklerdir eminim. Bekliyordum da zaten.
Siz nasılsınız eş ailesiyle ?
Eşiniz ilişkilerinize karışıyor mu ?
Ve siz benim yerimde olsanız ne yapardınız ?