- 7 Haziran 2018
- 8.062
- 20.998
Hayretle okuyorum şaşkınlıkla algılamaya çalışıyorum. İnsanlar başkalarına izin verip vermeme hakkını nasıl kendinde buluyor nasıl böyle despot bi tavır takınıp çocukla çocuk olabiliyor aklım almıyor.
Çocuk yahu çocuk ön koltukmuş yeni gelinmiş şu yeni gelin kafalarını hiç anlamıyorum 4 aylık gelin olarak. Benim eşimde çocuklara çok düşkün bir dediklerini iki etmez bu konuda ben çok mutluyum çok çok iyi baba olabileceğini görebiliyorum.
Şu ön koltuk olayına bu kadar kafa yoran değişik anlamlar yükleyip sahiplenen bu kafaları gerçekten anlamayacağım.
Tabii ki de ben izin vereceğim. Benim arabamda yetişkin ya da çocuk nereye oturacak, nasıl davranacak başka kim karar verecek ki? Bunu kabul etmeyen zaten bana ait bir araca binmez. Saygı bekleyen, önce saygı duymayı öğrenmeli. Ki bu araba, ev vs. fark etmez. Siz rahat olabilirsiniz, ben değilim. Benim alanımda herkes istediğini yapamaz.
Çocuk dediğiniz de 10 yaşında ve pekala kuralları algılayabilir. Sınıfa girince öğretmenin masasına 1. sınıf çocuğu bile oturmaz. Neden? Çünkü orası onun yeri değildir, yanlış olduğunu bilir. Bu sınırları aile çizmezse ben çizerim. Kaldı ki çocukların ön koltuğa oturması tehkikelidir. Bunu da idrak edebilir ama edememiş. Ben de çocuk oldum ama hiç böyle şımarıklıklar yapmadım. Herkesin çocuk yetiştirme stili farklı. Tekrar ediyorum siz rahatsınız diye herkes öyle olmak zorunda değil.
Eşin yanında oturmak arabada da, evde de, dışarıda da benim için normal olandır. Fiziksel ve ruhsal bütünlük arayan biriyim. Sizin için bir anlam ifade etmiyor diye herkes için öyle mi olmalı ? Hayır..
Keşke birbirimizin hassas olduğu konulara saygılı olabilsek. Hepimiz aynı değiliz ve bunu kabul etmek zorundayız.