Ben eşim olacak o adama asla güvenmiyorum. Zaten ben ona bu durumdan rahatsız olduğumu söylediğim zaman, sende istiyorsun diyip, işin içinden çıkıyor, yani tek tarafli deBurdaki duruma istinaden yazıyorum.aynu durum benim arkadasımın eşindede vardı.eşi hayal kurarken grup kurardı.baska bir erkegin arkadasımla birlikte oldugunu sekretmek isterdi.yeri geldi arkadan bile birşeyler yapmasını istedi.onlar buna fantazi diyor ama bu bildigin muhafrzakar ailelerde daha cok oluyor.asırı baskıdan dolayı karakterlerini yansıtamama durumu.mesela arkadasımn eşine doktor gaylik durumu teşhşisini koydu ama aile ve toplum baskısından dolayı asla bunu yapamayacagını söyledi.sonra doktor tavsiyleriyle sunu yaptı.Sende uygula istersen ve eşine sunu de.bir süre onun fantazilerine uy ve cok hoşnut oldugunu aşırı sevdigini söylemeye basla.sonra normal bir zamanda normal konusurken askım ben cok cahilmişim gerçekten yaa sen öyle dedikten sonra hep grup yapasım geliyor.yolda yürürken artık baska erkekelre bakar oldum resmen.gerçekten haklısın.yurt dısındakilerde agzının tadını biliyor dogrusu.gözümü nası açtın dee güll mesrla kahkaha at.onun istedigi gibi bir kadın ol ama farkı gerçek hayatta olsun.ters pskoljşyle arkadasının eşi tövbeler etti bir daha asla dedi.belki seninkindede işr yarar.burda önemli etken zaten aile konusundada sıkıntılısın hani kendi adını sanki o...gibi cıkartmıcakdın azmıssın gibi degilde onun yüzünden tercih degiştini sürekli seni sayende dikkatmi çekti senin sayende ilk defa baska adamlar yakısıklı geldi.gerçekten senden daha iyileride varmıs askım tarzında konusursan belki sendede ters teper ve bir daha böyle şeyler beklemez
Ben bu durumdan rahatsız olduğumu söyleyince, sende istiyordun diyip, beni de işin içine dahil ediyor. Ben onunla bağlarımı kopardim, ayrı yatıyorum zaten. Aşkım demek bile içimden gelmiyor ona.Burdaki duruma istinaden yazıyorum.aynu durum benim arkadasımın eşindede vardı.eşi hayal kurarken grup kurardı.baska bir erkegin arkadasımla birlikte oldugunu sekretmek isterdi.yeri geldi arkadan bile birşeyler yapmasını istedi.onlar buna fantazi diyor ama bu bildigin muhafrzakar ailelerde daha cok oluyor.asırı baskıdan dolayı karakterlerini yansıtamama durumu.mesela arkadasımn eşine doktor gaylik durumu teşhşisini koydu ama aile ve toplum baskısından dolayı asla bunu yapamayacagını söyledi.sonra doktor tavsiyleriyle sunu yaptı.Sende uygula istersen ve eşine sunu de.bir süre onun fantazilerine uy ve cok hoşnut oldugunu aşırı sevdigini söylemeye basla.sonra normal bir zamanda normal konusurken askım ben cok cahilmişim gerçekten yaa sen öyle dedikten sonra hep grup yapasım geliyor.yolda yürürken artık baska erkekelre bakar oldum resmen.gerçekten haklısın.yurt dısındakilerde agzının tadını biliyor dogrusu.gözümü nası açtın dee güll mesrla kahkaha at.onun istedigi gibi bir kadın ol ama farkı gerçek hayatta olsun.ters pskoljşyle arkadasının eşi tövbeler etti bir daha asla dedi.belki seninkindede işr yarar.burda önemli etken zaten aile konusundada sıkıntılısın hani kendi adını sanki o...gibi cıkartmıcakdın azmıssın gibi degilde onun yüzünden tercih degiştini sürekli seni sayende dikkatmi çekti senin sayende ilk defa baska adamlar yakısıklı geldi.gerçekten senden daha iyileride varmıs askım tarzında konusursan belki sendede ters teper ve bir daha böyle şeyler beklemez
Nasıl yani? Konu sahibi şimdi kocası yola gelecek diye eşinin dediklerini yapsın mı diyorsunuz? Beynim yandı şuanBurdaki duruma istinaden yazıyorum.aynu durum benim arkadasımın eşindede vardı.eşi hayal kurarken grup kurardı.baska bir erkegin arkadasımla birlikte oldugunu sekretmek isterdi.yeri geldi arkadan bile birşeyler yapmasını istedi.onlar buna fantazi diyor ama bu bildigin muhafrzakar ailelerde daha cok oluyor.asırı baskıdan dolayı karakterlerini yansıtamama durumu.mesela arkadasımn eşine doktor gaylik durumu teşhşisini koydu ama aile ve toplum baskısından dolayı asla bunu yapamayacagını söyledi.sonra doktor tavsiyleriyle sunu yaptı.Sende uygula istersen ve eşine sunu de.bir süre onun fantazilerine uy ve cok hoşnut oldugunu aşırı sevdigini söylemeye basla.sonra normal bir zamanda normal konusurken askım ben cok cahilmişim gerçekten yaa sen öyle dedikten sonra hep grup yapasım geliyor.yolda yürürken artık baska erkekelre bakar oldum resmen.gerçekten haklısın.yurt dısındakilerde agzının tadını biliyor dogrusu.gözümü nası açtın dee güll mesrla kahkaha at.onun istedigi gibi bir kadın ol ama farkı gerçek hayatta olsun.ters pskoljşyle arkadasının eşi tövbeler etti bir daha asla dedi.belki seninkindede işr yarar.burda önemli etken zaten aile konusundada sıkıntılısın hani kendi adını sanki o...gibi cıkartmıcakdın azmıssın gibi degilde onun yüzünden tercih degiştini sürekli seni sayende dikkatmi çekti senin sayende ilk defa baska adamlar yakısıklı geldi.gerçekten senden daha iyileride varmıs askım tarzında konusursan belki sendede ters teper ve bir daha böyle şeyler beklemez
Böyle pis istekleri 2. Çocuktan sonra başladı.Arkadaşlara katılıyorum. Ben de oranı aç buranı açtan sonrasını okumadım. Elin,adamının size bakması için çabalayan ve buna fantezi diyen adamla nasıl ikinci çocuk yaptınız hayret. Eşinizi sevmemek için çok geç kalmışsınız. Söylenecek çok söz var da ayrılsanız da çocuklarınız için barışırsınız zaten, ayrılın demiycem hiç. Çocuklarınıza yazık, size veya babasına değil.
Amin, artık sabır da kalmadı.Valla tek okuyan ben miyimşuan bulanık görüyorum gözlerim yandı da
Kaynanam kayınpeder kaynı eşi eltisi kombisi çocuklar bacım Allah sabır versin insallah
Çocuklarımdan ayri kalamam. Onlarsiz alıp başımı gidemem. En azından dayağı yok eşim olacak adamın. Tehditle, suçlayıcı laflarla, hakaretlerle şiddet yapar. Dogulularda şu da var, kadinin erkek kardeşleri yoksa o kadını eserler. Benim hiç erkek kardeşim yok. Babam sessiz olduğu için beni zayıf gördüler. İlk evliligimde annem istediğine verdi, olmadı çekti aldı. Bu evliliğim için ise, öncekini ben buldum, bunu da sen buldun dedi. Çekip almak istedi ama çocuk var diye birşey yapamadı. Onların da gözlerini korkuttu.Ben sonuna kadar okudum
Kendi eşimde böyle benim.
Ama tek fark aile apartmani değil ve kayonbabam hiç seni döverim falan demmedi . Iyi katlanmışsin
Unutulacak şeyler değil ki, benimle birlikte anneme babama da manevi yönden zarar verdiler.Tamamını okuyamadım ama şunu demek istiyorum. İnsanları affetmeyi, bir şeyleri unutmayı öğrenmelisiniz. Taa 15 yıl önce ilk çocuğunuz doğduğunda olanları anlatmışsınız mesela. Bu kırgınlıklarınızı, üzüntülerinizi kendi sağlığınız için boşvermelisiniz. Benim annem de sizin gibiydi. Ben liseye giderdim o odasında ağlar kvsine söverdi (taa evlenirlerken yaptıkları şeylerden dolayı). Annem şu an Alzheimer hastası. Doktorları her şeyden önce o kırgınlıklarını bırakamayıp aklında kurup durdukları yüzünden içine kapanışını sebep gösteriyor. -hastalığın 46 gibi erken bir yaşta ortaya çıkmasında en azından- Yıllarca da antidepresan kullandı. Yine kendisini kıranları affedemediği unutamadığı boşveremediği için. Kendinize bunu yapmayın lütfen.
Buraya daha dün olmuş gibi yazabildiğinize göre belli ki çok kafanıza takıyorsunuz. Boşanmayacaksanız da boşvermeyi unutmayı öğrenin.
Çocuklarımdan ayri kalamam. Onlarsiz alıp başımı gidemem. En azından dayağı yok eşim olacak adamın. Tehditle, suçlayıcı laflarla, hakaretlerle şiddet yapar. Dogulularda şu da var, kadinin erkek kardeşleri yoksa o kadını eserler. Benim hiç erkek kardeşim yok. Babam sessiz olduğu için beni zayıf gördüler. İlk evliligimde annem istediğine verdi, olmadı çekti aldı. Bu evliliğim için ise, öncekini ben buldum, bunu da sen buldun dedi. Çekip almak istedi ama çocuk var diye birşey yapamadı. Onların da gözlerini korkuttu.
Unutulacak şeyler değil ki, benimle birlikte anneme babama da manevi yönden zarar verdiler.
Zaten bugüne kadar hep alttan aldim, iyi olmak istedim. Eşim sil dedi, sildim, sünger çek dedi çektim. Bosveremiyorum. Her gün seslerini duymam bile beni öyle rahatsız ediyor ki.
Evet, eşim bana psikologa git dedi, ben kabul etmedim, çünkü ilaç bağımlılık yapar diye, sonra ne diyecekler bana deli işte ilaç kullanıyor. Anneniz için ise üzüldüm, Allah şifalar versin. Bakalım bende ne çıkacak ileride hastalık olarak bilmiyorum. Rabbim kimsenin eline düşürmeden alsın canımı diye hep dua ediyorum.
Tamamını okuyamadım ama şunu demek istiyorum. İnsanları affetmeyi, bir şeyleri unutmayı öğrenmelisiniz. Taa 15 yıl önce ilk çocuğunuz doğduğunda olanları anlatmışsınız mesela. Bu kırgınlıklarınızı, üzüntülerinizi kendi sağlığınız için boşvermelisiniz. Benim annem de sizin gibiydi. Ben liseye giderdim o odasında ağlar kvsine söverdi (taa evlenirlerken yaptıkları şeylerden dolayı). Annem şu an Alzheimer hastası. Doktorları her şeyden önce o kırgınlıklarını bırakamayıp aklında kurup durdukları yüzünden içine kapanışını sebep gösteriyor. -hastalığın 46 gibi erken bir yaşta ortaya çıkmasında en azından- Yıllarca da antidepresan kullandı. Yine kendisini kıranları affedemediği unutamadığı boşveremediği için. Kendinize bunu yapmayın lütfen.
Buraya daha dün olmuş gibi yazabildiğinize göre belli ki çok kafanıza takıyorsunuz. Boşanmayacaksanız da boşvermeyi unutmayı öğrenin.
[/QUTeşekkürler.Ağzınızdan yel alsın, daha gençsiniz öyle düşünmeyin. İnanın başlığı okuyunca da üzülmüştüm tek başına, eminim sevmediğiniz birinin birilerinin yanında olmak çok zordur acı vericidir. Ama iyi yanından bakmak lazım, çocuklarınız büyümüştür artık. Bir yerde eyt’ye takıldığınızı emekli olacağınızı okudum, emekli olumca basın tekmeyi de kendi hayatınızı yaşayın artık. İnanın bunun için geç değil. Her şey gönlünüzce olsun.
Siz ne yasamissiniz oyleMerhaba, 15 yıllık evliyim, 2 çocuk annesiyim, eşimle aile apartmanında oturuyorum, kayınvalideler alt katta oturuyor, eltim de bahçe katında oturuyor.
Bu benim 2.evliliğim, ilk evliliğim görücü usulü oldu, yani ilk evliliğimle 2.evliliğimin arasında 8 yıl geçti, ama nasıl geçti bir de bana sorun.
Şimdiki eşimin annesi biz evlenmeden 1-2 yıl önce rahim kanseri tedavisi görmüş, zaten evlendiğimde de tedavisi sürüyordu.
Ancak, evliliğimin ilk günlerinde kayınvalide safra kesesinden ameliyat olacaktı.
Neyse, evlendik ilk sabahımız, annesi babası erkenden yola çıkmışlar hasteneye gidiyorlarmış, babası telefonla eşimi aradı eşimle hemen apar topar çıktık yolda onlara yetişeceğiz. ama suratları asık.
bu böyle 1,2,3 devam etti. Sonra safra kesesinden ameliyat için hastaneye yattı, 2 gün refekatçı olarak yanında kaldım.
Sonrasında eve çıktı. Ben tabi çalışıyordum evlenince işi bıraktım. Eşimin ailesi doğuludur, onlar bir arada olmak ister.
Ben akşam kayınvalide de oturuyorum. Eşimde gelecek yemek yiyeceğiz diye bekliyorum. Kayınpeder ben acıktım dedi, bende eşimde gelecek sofra hazırlayacağım diye birşey demedim, kalkmadım da yerimden.
Vay efendim ona sofra hazırlamamışım diye sinirlendi.
Biz yemekleri beraber yerdik, bütün gün beraber geçirirdik yatmadan yatmaya eve çıkardık, hatta evimde yemek yapmak için gizli gizli evimde kalırdım. Hep eşimle evde yemek yemek istemiştim, hatta biz ev panjurludur, balkonlar, pencereler..
Bir gün panjurları düzgün açmamışım diye kayınpeder yine sinirlendi. Kahvaltı için aşağıya inmek zorundaydık.
Ben bu durumdan rahatsız olmaya başladım, neden biz evimizde yemek yiyemiyoruz, evimizde zaman geçiremiyoruz diye, eşime söylenip duruyorum, bu durumu bile eşimle tartışarak neyse ki halletim. Zor oldu.
Hata işte, evlendim 4. ayda hamile kaldım. İnanın hamile olduğumu ilk eşime söylediğimde ilk annesiyle paylaştı, hiç bana sarılmak filan yok.
Tabi ben bu arada yine işe girdim, 7,5 ay karnım burnumda sabahın köründe evden çıkıp işe gidiyordum.
Ha bu arada, başta ikimiz aynı işyerinde tanıştık, evlilik dolayısı ile ben ayrıldım, tazminat aldım. Eşim başta tazminatımı kredi borcunu kapatmak için kullanmak istediğini söyledi, bende karşı çıktım neden benim yıllardır çalıştığım aldığım bu parayı senin borcuna gitsin dedim.
Sonra kız kardeşine çocuklarının odalarını yaptırmak için onlara söz vermiş, benim tazminatı orayada kullanacaktı, buna da karşı çıktım.
Sonra evlendik borcumuz vardı evlilik dolayısı ile, tazminatın bir kısmı borca gitti, takılan takılar hep borca gitti. Kalan parayla araba aldık.
Ama o arabayla ailesini gezdirmeye başladı, hadi oraya gidelim hadi buraya gidelim, bana karşı tabiki de diktatördüler, onların dediği olsun gibi gibi. Benim kılığıma kıyafetime çok karıştılar, kayınpeder neden kapanmıyorsun diye laf etti, eşim de aynı, dışarı çıkarken bile etek giymemi istediler, eşimle dolaşırken bile neden etek giymedin diye kızardı.
Ben buna da karşı çıktım, onların istediği gibi kapanmadım.
Çünkü açığım, eşim başta bu konuyla ilgili benimle konuşmadı, sadece kıyafetlerin biraz bol olsun dedi.
Zaten açık saçık giyinen biri değilim.
Makyajı çok nadir yapardım.
Sonra, hamileyim doğuma az kalmış, ben annemin gelmesini istedim bu en doğal hakkımdı, bu konuyla ilgili eşimle tartıştık ve annesi sesimizi duyunca yukarı geldi, eşim annesine biz anlaşamıyoruz dedi, kayınvalide de tabi annemin gelmesini istemedi.
Neyse doğuma gittik, annem torun hevesiyle battaniye ördürmüştü, geldi hastaneye dedi ki, hastaneden bu battaniyeyle çıksın dedi, bende ses çıkarmadım, kayınvalidenin kızından 2 torunu vardı zaten, ilk torun ya anlayış bekledim onlardan ama maalesef. Vay efendim bunu dedi diye, eşimle annesi hastane koridorunda turladılar, geldiler. Eşim, anneme bir tek ninesi sen değilsin dedi, kadını orada üzdü zaten. Eve geldik annemde geldi, Kaldı bende. Sağolsun. Fakat bebeğin kırklanmasına gelince 17. gündü hatta yarı kırklamasıymış bu. Bebek yıkayacağız, suyu açtım su soğuk, ısınmıyor, eşimi aradım sabah işyerinden su soğuk dedim, annemde baktı kombi kapalı değil.
Kayınvalidem geldi yukarıya, geldiği gibi kombinin yanındaki şalteri açtı, kombi çalıştı.
Bu konuda da tartışma çıktı, kombiyi annem kapamış, yok onlar kapamış diye evde gergin ortamlar oldu. Annemde gücendi tabi, ben fazla kalamayacağım dedi ve evine gitti. Sonra, annem bizde kalırken, kayınvalidenin komşuları geldi, akşam vakti eşimin eve gelme vaktiydi, annemin başı ağrıdığı için misafirlere çıkamadı, ben meyve suyu filan götürdüm, yarım saat oturdular kalktılar gittiler, gider gitmez kayınvalide anneme kızmaya başladı sen nasıl olur da benim misafirlerimin yanına çıkmazsın diye. Konuşa konuşa evine gitti, eşim geldi annesine uğradı tabi her zamanki gibi önce anne sonra evi. Eşim bir hışımla eve geldi anneme bağırmaya başladı, ağzından köpük geliyordu anneme bağırırken, annesi doldurmuş evdeki telefonu aldı anneme doğru cinnet geçiriyorum dedive yere fırlattı. Annem korktu, kadın dil döktü ama olan oldu. Bu olanlar beni üzdü tabi ki, evden gitmek istedim gidemedim. Başta ayrılmak istedim fakat, 2. evliliğimdi, konu komşudan, akrabadan çekindik, gene mi olmadı derler diye. Önce ki eşimde annesine çok düşkündü bunun için ayrıldım.
Bu arada, bebek daha kırkı çıkmamıştı, sürekli hergün saatlerce aşağıda kayınvalideler de kalırdı, emzirmek için inerdim, gene yukarı çıkardım bazen bebeğimin yanında kalırdım. İstediler ki bizde dursunlar, bebeği alırlardı pusetiyle daha da getirmezlerdi. Eşim zaten onları tutardı, onlara sesi çıkmazdı, benimle hep annesi yüzünden tartışırdı. Zaten hep o baktı, ben doyururdum doymamış diye yemek vermeye çalışırdı, yemek yemiş mi yememiş mi diye kayınpeder hoplatırdı kızımı ona göre sen buna yemek vermedin mi derdi. Kızım ağladığında hemen kayınvalide alırdı kucağına bana vermezdi almak isterdim, sırtını çevirdi bana, kızımı bana vermezdi.
Sürekli kızıma karşı bir müdahele vardı, uykusuna olsun, yemeğine olsun, kıyafetlerine olsun. Hatta yine kızım gene ağlıyordu, gündüz vaktiydi, odasında bende yanında duruyorum susuması için ilgileniyorum. Eşim hemen eltimi gönderdi yukarı kızımı sustursun diye. Eltim de akrabaları bu arada. Eltime de çok baktırdı kızımı, annesine de..
Ben evimde kızımla doğru dürüst vakit geçiremiyordum daha doğrusu kızımla çok arama girdikleri için kızıma anne sevgisi, anne kokusu tam olarak veremedim.. Benimle uğraşırlardı, sinirlerimi bozarlardı. Bu durum devam edince ayrılmak istedim, eşim hep tehdit ederdi kızı da alırsan orman kanunlarını uygularım diye..
Ben tabi duramıyorum gitmek istiyorum, aradım annemi ben geliyorum dedim, hazırladım bavulumu, eşyalarımı, kayınvalidelerin evde olmadığı bir günde maalesef ki korkarak kızımı da bırakarak evden ayrıldım. O zamanlar eltim kayınvalideyle oturduğu için giderken eşimin kardeşi evdeydi, kızımı bıraktım sende kalsın sonra alacağım dedim. Ve öyle evi terk etmek zorunda kaldım, anneme gittim, tekrar işe girdim, avukat tuttum. Kızımı alacağım diye dava açtım. 9 ay sürecinde kızımı göremedim, hep ilaç kullandım ki aklıma geldiği zaman üzülüyorum, geceleri ağlıyordum, eltimle kocası işyerine kızımı getirdirler, hasret giderdim 1 gün sadece, bir dafeda anneme getirdiler oda barıştırmak için 1 gün de o zaman gördüm. Elimden yemek yemeyen çocuk elimden yemek yedi. Anne diye ağlaya ağlaya göbek fıtığı olmuştu o zaman kızım. Sonra avukat araya girince taraflar anlaştık, Kızım hafta içi bende, hafta sonu eşimde kalacaktı bir müddet böyle oldu, ama annemle babam bu durumu sorun etmeye başladılar, eşimle maalesef ki, çocuk yüzünden barışmak durumunda kaldım, ve eve geri döndüm, tabi eve geri döndürürken bir takım sözler verdi fakat hiçbirini yapmadı.
Neyse, evdeydim tekrar, kızım evindeydi, en azından yıksada döksede evidir, kimse laf edemezdi.
Sırf kızım için geri döndüm. Kızım 5 yaşındayken bir kardeşi daha oldu. Oğlum oldu. Bu sefer doğumumda ve doğumdan sonra kimseyi istemedim yanımda, tek başıma durdum evde.
Eşim yine her zamanki gibi ailesiyle birlikte zaman geçirmeye devam etti. Kayınvalide hastaydı evet ama bunu çok iyi kullanyor, hala daha kullanmaya da devam ediyor. Oğlu hep onla ilgilensin onun yanında olsun istiyor, eşimde annesine çok bağlı, bütün ilgisini alakasını hep annesine verdi, biz hep tartıştık, paylaştığımız bir anımız yok, sinema olsun, yemek olsun, ya da el ele tutuşmuşluğumuz bile yok. ben tartışırken alındığımı söylerdim ama annesi de alınıyormuş çünkü hastaymış hep böyle derdi. biz mesela yeni evlendiğimizde bir yer oturmaya giderdik, gece 12-1 olsa bile kayınpeder bahçede bizi beklerdi, kayınvalide yatakta yatardı, anneniz hasta niye bu saatte geliyorsunuz derdi, bu tekrarlardı yani, ama sonra ki gün kayınvalide dimdik ayakta olurdu, bana karşı hep suratları asıktı.
Kayınvalideler köye gider yazları 4-5 ay veya bazen 6 ay kalırlardı, ama bizde her yaz yanlarına giderdik, arabayla 20-25 saat yolculuk yapardık, giderdik ama orada da suratları asık olurdu, bana hep laf sokarlardı. Zaten evlendiğim günden beri bana hep laf sokarlardı.
Sevmediler beni, annesine hakkımda vaatler verdi herhalde, birgün mahallede bir komşusu bana dediki, kayınvalide benim için hiç beklediğim gibi çıkmadı demiş, niye dediyse artık. Pervane olacaktım çünkü onlara.
Eşim, ailesiyle vakit geçirdiğim zaman benle ilgilenirdi, ilgilendirdi derken, hafta sonları çocuklarla dışarı çıkardık, gezerdik.
Yoksa bana özel ilgi göstermezdi, afedersiniz, bir gece çocuklar yatmıştı, bizde oturuyorduk, bilgisayarın kablosuna oturdum diye bana kızdı, yani hep beni eleştirirdi, kızardı, her konuda anneme sor, anneme danış, annem şöyle yapardı gibi gibi. Yemek yapmayı bilmiyordum, çalıştığım için yapmadım hiç. Bu durumda bile insan şunu istiyor, yumurta bile kırsam bu yemeği eşimle güzel güzel yemek isterdim, hiç hoşgörüsü yoktu. Annesine inerdi yemek için. Kızıma hamileyken bir gün görümceme gitmiştik, onlar otururken eşimle sahile inmek istedik, indik turluyoruz, canım mısır istedi, inanın fiyatı yüzünden almadı, orda pahalı burda daha uygun diye almadı. Ve ben o mısırı yiyemeden eve geldim. 15 yıl geçti ama aklımdan çıkmadı. Halen daha söylenirim.
Eşim, afedersiniz biz beraber olurken hep, başka adamlarla beni hayal ettirdi, fantaziymiş bunun adı. Hatta bir keresinde kızım 2,5 yaşındaydı 3 yıldızlı bir otele gittik, orada bile bana oranı buranı aç, şöyle otur birini ayarla derdi. Bende oralı olmazdım.
Ama bu ilerleyen yıllarda sıklaştı, hep benimle ilgili hikayeler yazardı o an hayal ederdi bana da zorla hayal ettirdi ben her defasında istemezdim, neden başkalarını aramıza sokuyorsun derdim, yurtdışında karı kocalar varmış ülkemizde de varmış evli çiftler beraber olurmuş, banada teklif etti benim kız arkadaşım vardı, hep derdi ki ara gelsinler, hep bunu derdi, komşularımıza kadar geldi, yok mini etek giy, adamı evine çağır bir şeyleri bahane ederek, diye diye. Soğudum eşimden. İstemiyorum onu. Sonra düşündüm. Acaba dedim benim namusuma söz mü söyletmek istiyor da, çocukları elimden alıp beni kapı dışarı etmek için, bunlar geldi aklıma, yoksa bir adam karısına bunları niye teklif eder. Kayınpeder, 15 yıllık evliyim, 2 defa beni dövmek için evime geldi.
Ablamla 1 ay arayla doğum yaptık, o benden 1 ay önce doğum yaptı, mevlüt okuttu bende hamileyim ablama gittim, eşimde beni akşam saat 11 gibi almaya geldi, apartmana girdim kayınpeder kapıyı açtı sen nerdesin bu saate kadar nerdeydin diye sinirlenerek bana bağırdı, bende hamilelik ya ona cevap verdim, söylene söylene eve çıktım, sonra kapıya geldi bana parmak salladı bir daha bu evden dışarı çıkmayacaksın seni öldürürüm delirdi kapıda, içeriye girmemesi için eşim babasına müdahele etti. Ben o zaman 35 haftalık hamileydim, ve stresten düşük yapmamam için doktor iğne verdi, eşim beni anneme bıraktı ve iğnelerimi yaptırmaya giderken annemle babamla gittim, eşim yanımda değildi. Çünkü ailesinin tarafındaydı. beni tutmazdı.
Sonra, oğlum anaokuluna gidiyordu, 23 nisandı, kızım 4.sınıfa gidiyordu. Gösterisi vardı. Soğuktu hava esiyordu sabahım erken saatiydi, oğlum küçüktü. Bakıcı abla vardı çalıştığım zaman abla evimize gelirdi, bende işe giderdim. O günde tatildi, bayram olduğu için. Oğlanı bakıcı ablaya bıraktım aynı mahallede oturuyordu. Üşütür diye okula götürmek istemedim. Okula gittim. Bir baktım ki, oğlum eşimin omuzlarında okulun bahçesinde dolaştırıyor, yanına gittim neden getirdin dedim, beni dikkate almadı. Tören bitti, eve geldik, kayınvalidenin kapısını çaldım. Çünkü o istedi niye bıraktın bakıcıya o da gelseydi gibi mızıldandı. Onun başının altından çıktığı için her işime de karıştıkları için, niye alıyorsun bakıcıdan dedim, kızdım kayınvalideye. Eve çıktım. Akşam oğlumu ayağımda sallıyorum, kapı çaldı, kayınvalide ve kayınpeder. Girdiler oturdular, suratlar asık. Bana kayınpeder bağırmaya başladı, kayınvalide de şişinmiş oturuyor. Kalktı beni dövmeye yeltendi. Eşim yine engellemeye çalıştı. Böyle böyle eşimle tartışa tartışa evliliğimi yaşadım. Kara bulut gibi hep tepemizdelerdi. Dışarı çıksam kayınpeder veya kayınvalide perde arkasından dikizlerler, hala daha aynılar.
2 sene önce, kayınvalide yolda giderken düşmüş, kolunu incitmiş, ben hep yapılanlara eşim sünger çek derdi, aman aramız açılmasın, aman iyi olalım, aman ağzımın tadı kaçmasın diye hep alttan alan ben.
Evet 2 sene önce, kayınvalideye indim hergün evini temizlerdim, hasta olunca meyve sularını hazırlar götürürdüm, akşamları haftanın genelde 3-4 günü hafta sonları da dahil akşam yemeklerini birlikte yerdik. Kayınpederle tartışınca giderdim, boyununa sarılırdım, babacım derdim, barışırdık, o kadar yaptılarına rağmen.
Yine yaz oldu, köye gittiler, bizde okul tatil olunca köye gittik. Arabada perperişan 25 saat yolculuk, gidiş ve geliş toplam 50 saatlik yol.
Ramazan bayramına denk getirdik. Ben evde hizmet ediyorum, koşturuyorum, amcası da bizle kalıyordu. Eşim köyde yanımda durmazdı, bir yere gidecekse gider gelir, habersizdik birbirimizden ben ailesiyle haşır neşirdim.
Benim bermuda şortlarım vardır, pantalonlarımı kestirdim diz hizasında, onlardan birini bayram sabahı giydim, dizimden 1 parmak alttaydı. Ben minyon tipliyim.
Evden çıkarken, kayınvalide, dizlerini örtseydin kayınpeder kızıyor dedi. Bende aldırış etmedim açıkcası, o kadar da rahatsız edici değildi, rahat hareket ediyordum, her yer taş toprak, oturması kalkması rahattı yani. Sonra mezarlık var oraya gidip ziyaret ederdik, yanıma tülbent alırdım oraya gidince başımı kapatırdım. Tabi evden çıkıyoruz, onlar kararlaştırmışlar, eşimde benle konuşmadı şuraya gideceğiz buraya gideceğiz diye. Arabaya bindik normalde ev ziyaretlerinden sonra mezarlığa giderdik. Bu sefer böyle olmadı ev ahalisi anlaşmış, benim haberim yok bunlar ilk olarak mezarlığa geldiler, bende arabada bilseydim yanıma tülbent alırdım dedim.
hemen amcası, bana dediki, gelin bizim dinimizde islam var, istersen başını kapat dedi. Bende aşkolsun amca ben dinsizmiyim dedim. Anlamadım lafın nereye gideceğini, sonra sonra kafama dank etti,ne demek istediği. Amcaya darılmıştım, eşimede söyledim ama oralı olmadı amcasının lafına, zoruma gitti amcanın sözleri, 1-2 gün amcayla konuşmak istemedim. Bunu kayınpeder fark etmiş, köyde bahçede otururken bana laf sokmaya başladı, sen amcaya şöyle demişsin böyle demişsin, arkadan kayınvalide fişekliyor, sen bir ton laf etmişsin. Allahtan kızım yanımdaydı sordum kızım bir şey söyledim mi diye, hayır anne dedi. Sadece ben dinsizmiyim dedim o kadar. Zaten diken üstündeyim kıyafetim yüzünden kayınpeder kızacak bana laf edecek diye. bu da ateşledi, ağzımı açtım köy yerinde, susmadım. Ne varsa söylendim. Eşimede kızdım. Kayınpeder benle konuşurken seni döverim demişti çünkü. Bende gel döv dedim. Karakola gideceğim dedim. Beni zorla sakinleştirdirler, onca yol gelmişiz, araba içinde iki büklüm, onlar için, hala daha kıyafetimle uğraştılar, zoruma gitti ama açıkcası.
Ondan sonra konuşmadım kayınpederle. Köyden ayrılırken de elini de öpmedim. Kayınvalideyle konuşuyorduk ama o da kayınpederi dolduruşa getiriyordu kayınpeder ona çok kızardı, herkezin yanında aşağılardı. Ama kayınpederi dolduruyordu.
Ben gücendim, eşim barıştırmaya çalıştı ben istemedim. Hala da konuşmuyorum. Eve de almıyorum. İstemiyorum.
Kayınvalideye de gücendim çünkü, geliniyim beni savunmasını beklerdim, beni tanımıyormuş gibi yapmışsın etmişsin diye kayınpederin yanında durdu.
Eşimle hala tartışırım, çünkü benim yanıma kafasında ailesiyle geliyor, iyi olunca bekliyor ki ailesiyle barışırım. Neden ezdiriyor beni. Neden babasının bu hareketlerine sessiz kalıyor.
Böyle dediğimde bana, bunda ne var ki babam bana da söyler döverim diye dedi. Ben geliniyim dedim bana diyemez dedim.
Yani içlerine girdim, o kadar şey yaşadıktan sonra yine hep yapıcı olmak için iyi olmak istedim, ama olmuyormuş beni istedikleri şekle sokamadıkları için hep bana karşı dolularmış, yani yüzüme güldüler ama samimi değillermiş.
Kira vermiyoruz, çocuklar küçük eşime derdim bir eve gir, bir arsaya gir, ileride çocuklarına kalsın dedim. Neyse ki bir arsa aldı, taksitlerini ödüyor. Ev borcuna girseydi daha iyiydi. O arsaya bir sürü masraf yaptı, yine de yapıyor.
Ayrı eve çıkmak istiyorum, yanaşmıyor, durumum yok diyor, beni burada ailesiyle yaşattırıyor, perde arkalarında dikizlenmekten nefret ediyorum. Hep göz önündeyim.
Ben barışmam demiyorum, eşime dedim ki, gelsinler benden hakikatten ama, benden özürdilesinler, kızım kusura bakma desinler. Nasıl ki benim hatam olunca gidip özürdiledim. Onlar dan da bekledim. Ancak bu şartla barışırım dedim.
Eşimin ailesi bize gelmiyor diye, eşimde benim ailemin gelmesini istemiyor, ailem bana gelemiyor.
Bunları hep annesi istiyor, annesi ne derse eşim onu yapıyor, onlara sormadan hiç bir şey yapmıyor, aynı binadayız her gün ama her gün yanlarına gider, hafta sonları saatlerce gider oturur. Eşimin kardeşi var, eltimin kocası o öyle değil. Dobradır, o eşini korur, eşinin yanında durur, ezdirmez eşini.
Ama benim eşim öyle değil. Evime kimse gelip gitmez, her gelene karışırlar, dört duvar kimseyle görüşmem, ekmek almak için bakkala giderim, komşularımla ayak üstü öyle görüşürüm.
Evet kızıyorum, yapılan o kadar çok haksızlıklar var ki, daha buraya yazamadığım. Gerçi başka eve de çıksa, adam aynı, ailesine bağlı, anne babası tabiki olacak, ama eşimin ki çok fazla.
Eşim benden 1 yaş küçük. Bana söyler, ben sevigimi göstermem, söylemem diye.
Babası bir kere demiş zaten eşim söylerdi, kadına sevgini belli etme ki ,tepene çıkmasın demiş.
Eşim çok katı, hiç empati yapmaz, bazen ona söylenirim şunu yaptın bunu yaptın, neden böyle yaptın diye, suçlu olduğu halde beni suçlu çıkarır. Ben konuşurken benim yüzüme bakmaz, telefonuyla ilgilenir, kızıyorum neden yüzüme bakmıyorsun sana bir şey anlatıyorum diye, dinliyorum seni der her zaman, ama insan dinlendiğini hissetmek ister değil mi? Yine böyle oldu, çok sinirlendirdi beni, oralı olmuyor, sanki ben konuşmuyorum, dinlemiyor, elimde küçük ping pong topu vardı, fırlattım kafasına geldi, bu hemen hastaneye gitti, kafatası yamulmuş dediğine göre, beni korkutmak için, ne oldu sonra geçti. İşine gelmeyince ben yokmuşum gibi davranır. Dikkate almaz. Bendeki öfke patlaması oldu.
O kadar kırar ki, artık son zamanlarda ona kızıyorum, yanımda istemiyorum, bana dokunmasın istiyorum, sevmiyorum, ondan nefret ediyorum. Bunları ona da söylüyorum.
Geçmişi unutamıyorum, geçmişi unutturmak için eşim hiçbir çaba göstermedi, aynı tavırlar, herşey aynı, herkez aynı..
Çok konuşuyorum, bazen hakaret boyutuna geliyor, ama şöyle düşünün, birini bir yere kapatın, istemediği bir yere, ne olur o kişi bir düşünün, benimki de böyle birşey.
Değişen tek şey çocuklarım büyüyor.
İyi olsak da aynı, kötü olsak da, çocuklar için mecburum. mutsuzum. Güzel anılarım yok.
Boşanamıyorum çocuklarımın düzenleri bozulacak diye. Boşansam nereye anne evine gideceğim, hem de çocuklarımı bana vermez. Bende terk edip gidemem çocuklarım var. Büyüyünce annem bizi terk etti demesinler diye.
Çok uzun oldu yazım biliyorum. Buraya yazdım biraz olsun derdimi dökmüş gibi rahatladım.
Kalp kırılınca bir daha tamiri olmuyor.
Yine de şükrediyorum, sağlığım yerinde, herkez başka başka nedenlerle bu dünyada imtihan ediliyor, bende böyle sınav veriyorum.
Dayanabiliyor muyum? Hayır.
Merhaba, 15 yıllık evliyim, 2 çocuk annesiyim, eşimle aile apartmanında oturuyorum, kayınvalideler alt katta oturuyor, eltim de bahçe katında oturuyor.
Bu benim 2.evliliğim, ilk evliliğim görücü usulü oldu, yani ilk evliliğimle 2.evliliğimin arasında 8 yıl geçti, ama nasıl geçti bir de bana sorun.
Şimdiki eşimin annesi biz evlenmeden 1-2 yıl önce rahim kanseri tedavisi görmüş, zaten evlendiğimde de tedavisi sürüyordu.
Ancak, evliliğimin ilk günlerinde kayınvalide safra kesesinden ameliyat olacaktı.
Neyse, evlendik ilk sabahımız, annesi babası erkenden yola çıkmışlar hasteneye gidiyorlarmış, babası telefonla eşimi aradı eşimle hemen apar topar çıktık yolda onlara yetişeceğiz. ama suratları asık.
bu böyle 1,2,3 devam etti. Sonra safra kesesinden ameliyat için hastaneye yattı, 2 gün refekatçı olarak yanında kaldım.
Sonrasında eve çıktı. Ben tabi çalışıyordum evlenince işi bıraktım. Eşimin ailesi doğuludur, onlar bir arada olmak ister.
Ben akşam kayınvalide de oturuyorum. Eşimde gelecek yemek yiyeceğiz diye bekliyorum. Kayınpeder ben acıktım dedi, bende eşimde gelecek sofra hazırlayacağım diye birşey demedim, kalkmadım da yerimden.
Vay efendim ona sofra hazırlamamışım diye sinirlendi.
Biz yemekleri beraber yerdik, bütün gün beraber geçirirdik yatmadan yatmaya eve çıkardık, hatta evimde yemek yapmak için gizli gizli evimde kalırdım. Hep eşimle evde yemek yemek istemiştim, hatta biz ev panjurludur, balkonlar, pencereler..
Bir gün panjurları düzgün açmamışım diye kayınpeder yine sinirlendi. Kahvaltı için aşağıya inmek zorundaydık.
Ben bu durumdan rahatsız olmaya başladım, neden biz evimizde yemek yiyemiyoruz, evimizde zaman geçiremiyoruz diye, eşime söylenip duruyorum, bu durumu bile eşimle tartışarak neyse ki halletim. Zor oldu.
Hata işte, evlendim 4. ayda hamile kaldım. İnanın hamile olduğumu ilk eşime söylediğimde ilk annesiyle paylaştı, hiç bana sarılmak filan yok.
Tabi ben bu arada yine işe girdim, 7,5 ay karnım burnumda sabahın köründe evden çıkıp işe gidiyordum.
Ha bu arada, başta ikimiz aynı işyerinde tanıştık, evlilik dolayısı ile ben ayrıldım, tazminat aldım. Eşim başta tazminatımı kredi borcunu kapatmak için kullanmak istediğini söyledi, bende karşı çıktım neden benim yıllardır çalıştığım aldığım bu parayı senin borcuna gitsin dedim.
Sonra kız kardeşine çocuklarının odalarını yaptırmak için onlara söz vermiş, benim tazminatı orayada kullanacaktı, buna da karşı çıktım.
Sonra evlendik borcumuz vardı evlilik dolayısı ile, tazminatın bir kısmı borca gitti, takılan takılar hep borca gitti. Kalan parayla araba aldık.
Ama o arabayla ailesini gezdirmeye başladı, hadi oraya gidelim hadi buraya gidelim, bana karşı tabiki de diktatördüler, onların dediği olsun gibi gibi. Benim kılığıma kıyafetime çok karıştılar, kayınpeder neden kapanmıyorsun diye laf etti, eşim de aynı, dışarı çıkarken bile etek giymemi istediler, eşimle dolaşırken bile neden etek giymedin diye kızardı.
Ben buna da karşı çıktım, onların istediği gibi kapanmadım.
Çünkü açığım, eşim başta bu konuyla ilgili benimle konuşmadı, sadece kıyafetlerin biraz bol olsun dedi.
Zaten açık saçık giyinen biri değilim.
Makyajı çok nadir yapardım.
Sonra, hamileyim doğuma az kalmış, ben annemin gelmesini istedim bu en doğal hakkımdı, bu konuyla ilgili eşimle tartıştık ve annesi sesimizi duyunca yukarı geldi, eşim annesine biz anlaşamıyoruz dedi, kayınvalide de tabi annemin gelmesini istemedi.
Neyse doğuma gittik, annem torun hevesiyle battaniye ördürmüştü, geldi hastaneye dedi ki, hastaneden bu battaniyeyle çıksın dedi, bende ses çıkarmadım, kayınvalidenin kızından 2 torunu vardı zaten, ilk torun ya anlayış bekledim onlardan ama maalesef. Vay efendim bunu dedi diye, eşimle annesi hastane koridorunda turladılar, geldiler. Eşim, anneme bir tek ninesi sen değilsin dedi, kadını orada üzdü zaten. Eve geldik annemde geldi, Kaldı bende. Sağolsun. Fakat bebeğin kırklanmasına gelince 17. gündü hatta yarı kırklamasıymış bu. Bebek yıkayacağız, suyu açtım su soğuk, ısınmıyor, eşimi aradım sabah işyerinden su soğuk dedim, annemde baktı kombi kapalı değil.
Kayınvalidem geldi yukarıya, geldiği gibi kombinin yanındaki şalteri açtı, kombi çalıştı.
Bu konuda da tartışma çıktı, kombiyi annem kapamış, yok onlar kapamış diye evde gergin ortamlar oldu. Annemde gücendi tabi, ben fazla kalamayacağım dedi ve evine gitti. Sonra, annem bizde kalırken, kayınvalidenin komşuları geldi, akşam vakti eşimin eve gelme vaktiydi, annemin başı ağrıdığı için misafirlere çıkamadı, ben meyve suyu filan götürdüm, yarım saat oturdular kalktılar gittiler, gider gitmez kayınvalide anneme kızmaya başladı sen nasıl olur da benim misafirlerimin yanına çıkmazsın diye. Konuşa konuşa evine gitti, eşim geldi annesine uğradı tabi her zamanki gibi önce anne sonra evi. Eşim bir hışımla eve geldi anneme bağırmaya başladı, ağzından köpük geliyordu anneme bağırırken, annesi doldurmuş evdeki telefonu aldı anneme doğru cinnet geçiriyorum dedive yere fırlattı. Annem korktu, kadın dil döktü ama olan oldu. Bu olanlar beni üzdü tabi ki, evden gitmek istedim gidemedim. Başta ayrılmak istedim fakat, 2. evliliğimdi, konu komşudan, akrabadan çekindik, gene mi olmadı derler diye. Önce ki eşimde annesine çok düşkündü bunun için ayrıldım.
Bu arada, bebek daha kırkı çıkmamıştı, sürekli hergün saatlerce aşağıda kayınvalideler de kalırdı, emzirmek için inerdim, gene yukarı çıkardım bazen bebeğimin yanında kalırdım. İstediler ki bizde dursunlar, bebeği alırlardı pusetiyle daha da getirmezlerdi. Eşim zaten onları tutardı, onlara sesi çıkmazdı, benimle hep annesi yüzünden tartışırdı. Zaten hep o baktı, ben doyururdum doymamış diye yemek vermeye çalışırdı, yemek yemiş mi yememiş mi diye kayınpeder hoplatırdı kızımı ona göre sen buna yemek vermedin mi derdi. Kızım ağladığında hemen kayınvalide alırdı kucağına bana vermezdi almak isterdim, sırtını çevirdi bana, kızımı bana vermezdi.
Sürekli kızıma karşı bir müdahele vardı, uykusuna olsun, yemeğine olsun, kıyafetlerine olsun. Hatta yine kızım gene ağlıyordu, gündüz vaktiydi, odasında bende yanında duruyorum susuması için ilgileniyorum. Eşim hemen eltimi gönderdi yukarı kızımı sustursun diye. Eltim de akrabaları bu arada. Eltime de çok baktırdı kızımı, annesine de..
Ben evimde kızımla doğru dürüst vakit geçiremiyordum daha doğrusu kızımla çok arama girdikleri için kızıma anne sevgisi, anne kokusu tam olarak veremedim.. Benimle uğraşırlardı, sinirlerimi bozarlardı. Bu durum devam edince ayrılmak istedim, eşim hep tehdit ederdi kızı da alırsan orman kanunlarını uygularım diye..
Ben tabi duramıyorum gitmek istiyorum, aradım annemi ben geliyorum dedim, hazırladım bavulumu, eşyalarımı, kayınvalidelerin evde olmadığı bir günde maalesef ki korkarak kızımı da bırakarak evden ayrıldım. O zamanlar eltim kayınvalideyle oturduğu için giderken eşimin kardeşi evdeydi, kızımı bıraktım sende kalsın sonra alacağım dedim. Ve öyle evi terk etmek zorunda kaldım, anneme gittim, tekrar işe girdim, avukat tuttum. Kızımı alacağım diye dava açtım. 9 ay sürecinde kızımı göremedim, hep ilaç kullandım ki aklıma geldiği zaman üzülüyorum, geceleri ağlıyordum, eltimle kocası işyerine kızımı getirdirler, hasret giderdim 1 gün sadece, bir dafeda anneme getirdiler oda barıştırmak için 1 gün de o zaman gördüm. Elimden yemek yemeyen çocuk elimden yemek yedi. Anne diye ağlaya ağlaya göbek fıtığı olmuştu o zaman kızım. Sonra avukat araya girince taraflar anlaştık, Kızım hafta içi bende, hafta sonu eşimde kalacaktı bir müddet böyle oldu, ama annemle babam bu durumu sorun etmeye başladılar, eşimle maalesef ki, çocuk yüzünden barışmak durumunda kaldım, ve eve geri döndüm, tabi eve geri döndürürken bir takım sözler verdi fakat hiçbirini yapmadı.
Neyse, evdeydim tekrar, kızım evindeydi, en azından yıksada döksede evidir, kimse laf edemezdi.
Sırf kızım için geri döndüm. Kızım 5 yaşındayken bir kardeşi daha oldu. Oğlum oldu. Bu sefer doğumumda ve doğumdan sonra kimseyi istemedim yanımda, tek başıma durdum evde.
Eşim yine her zamanki gibi ailesiyle birlikte zaman geçirmeye devam etti. Kayınvalide hastaydı evet ama bunu çok iyi kullanyor, hala daha kullanmaya da devam ediyor. Oğlu hep onla ilgilensin onun yanında olsun istiyor, eşimde annesine çok bağlı, bütün ilgisini alakasını hep annesine verdi, biz hep tartıştık, paylaştığımız bir anımız yok, sinema olsun, yemek olsun, ya da el ele tutuşmuşluğumuz bile yok. ben tartışırken alındığımı söylerdim ama annesi de alınıyormuş çünkü hastaymış hep böyle derdi. biz mesela yeni evlendiğimizde bir yer oturmaya giderdik, gece 12-1 olsa bile kayınpeder bahçede bizi beklerdi, kayınvalide yatakta yatardı, anneniz hasta niye bu saatte geliyorsunuz derdi, bu tekrarlardı yani, ama sonra ki gün kayınvalide dimdik ayakta olurdu, bana karşı hep suratları asıktı.
Kayınvalideler köye gider yazları 4-5 ay veya bazen 6 ay kalırlardı, ama bizde her yaz yanlarına giderdik, arabayla 20-25 saat yolculuk yapardık, giderdik ama orada da suratları asık olurdu, bana hep laf sokarlardı. Zaten evlendiğim günden beri bana hep laf sokarlardı.
Sevmediler beni, annesine hakkımda vaatler verdi herhalde, birgün mahallede bir komşusu bana dediki, kayınvalide benim için hiç beklediğim gibi çıkmadı demiş, niye dediyse artık. Pervane olacaktım çünkü onlara.
Eşim, ailesiyle vakit geçirdiğim zaman benle ilgilenirdi, ilgilendirdi derken, hafta sonları çocuklarla dışarı çıkardık, gezerdik.
Yoksa bana özel ilgi göstermezdi, afedersiniz, bir gece çocuklar yatmıştı, bizde oturuyorduk, bilgisayarın kablosuna oturdum diye bana kızdı, yani hep beni eleştirirdi, kızardı, her konuda anneme sor, anneme danış, annem şöyle yapardı gibi gibi. Yemek yapmayı bilmiyordum, çalıştığım için yapmadım hiç. Bu durumda bile insan şunu istiyor, yumurta bile kırsam bu yemeği eşimle güzel güzel yemek isterdim, hiç hoşgörüsü yoktu. Annesine inerdi yemek için. Kızıma hamileyken bir gün görümceme gitmiştik, onlar otururken eşimle sahile inmek istedik, indik turluyoruz, canım mısır istedi, inanın fiyatı yüzünden almadı, orda pahalı burda daha uygun diye almadı. Ve ben o mısırı yiyemeden eve geldim. 15 yıl geçti ama aklımdan çıkmadı. Halen daha söylenirim.
Eşim, afedersiniz biz beraber olurken hep, başka adamlarla beni hayal ettirdi, fantaziymiş bunun adı. Hatta bir keresinde kızım 2,5 yaşındaydı 3 yıldızlı bir otele gittik, orada bile bana oranı buranı aç, şöyle otur birini ayarla derdi. Bende oralı olmazdım.
Ama bu ilerleyen yıllarda sıklaştı, hep benimle ilgili hikayeler yazardı o an hayal ederdi bana da zorla hayal ettirdi ben her defasında istemezdim, neden başkalarını aramıza sokuyorsun derdim, yurtdışında karı kocalar varmış ülkemizde de varmış evli çiftler beraber olurmuş, banada teklif etti benim kız arkadaşım vardı, hep derdi ki ara gelsinler, hep bunu derdi, komşularımıza kadar geldi, yok mini etek giy, adamı evine çağır bir şeyleri bahane ederek, diye diye. Soğudum eşimden. İstemiyorum onu. Sonra düşündüm. Acaba dedim benim namusuma söz mü söyletmek istiyor da, çocukları elimden alıp beni kapı dışarı etmek için, bunlar geldi aklıma, yoksa bir adam karısına bunları niye teklif eder. Kayınpeder, 15 yıllık evliyim, 2 defa beni dövmek için evime geldi.
Ablamla 1 ay arayla doğum yaptık, o benden 1 ay önce doğum yaptı, mevlüt okuttu bende hamileyim ablama gittim, eşimde beni akşam saat 11 gibi almaya geldi, apartmana girdim kayınpeder kapıyı açtı sen nerdesin bu saate kadar nerdeydin diye sinirlenerek bana bağırdı, bende hamilelik ya ona cevap verdim, söylene söylene eve çıktım, sonra kapıya geldi bana parmak salladı bir daha bu evden dışarı çıkmayacaksın seni öldürürüm delirdi kapıda, içeriye girmemesi için eşim babasına müdahele etti. Ben o zaman 35 haftalık hamileydim, ve stresten düşük yapmamam için doktor iğne verdi, eşim beni anneme bıraktı ve iğnelerimi yaptırmaya giderken annemle babamla gittim, eşim yanımda değildi. Çünkü ailesinin tarafındaydı. beni tutmazdı.
Sonra, oğlum anaokuluna gidiyordu, 23 nisandı, kızım 4.sınıfa gidiyordu. Gösterisi vardı. Soğuktu hava esiyordu sabahım erken saatiydi, oğlum küçüktü. Bakıcı abla vardı çalıştığım zaman abla evimize gelirdi, bende işe giderdim. O günde tatildi, bayram olduğu için. Oğlanı bakıcı ablaya bıraktım aynı mahallede oturuyordu. Üşütür diye okula götürmek istemedim. Okula gittim. Bir baktım ki, oğlum eşimin omuzlarında okulun bahçesinde dolaştırıyor, yanına gittim neden getirdin dedim, beni dikkate almadı. Tören bitti, eve geldik, kayınvalidenin kapısını çaldım. Çünkü o istedi niye bıraktın bakıcıya o da gelseydi gibi mızıldandı. Onun başının altından çıktığı için her işime de karıştıkları için, niye alıyorsun bakıcıdan dedim, kızdım kayınvalideye. Eve çıktım. Akşam oğlumu ayağımda sallıyorum, kapı çaldı, kayınvalide ve kayınpeder. Girdiler oturdular, suratlar asık. Bana kayınpeder bağırmaya başladı, kayınvalide de şişinmiş oturuyor. Kalktı beni dövmeye yeltendi. Eşim yine engellemeye çalıştı. Böyle böyle eşimle tartışa tartışa evliliğimi yaşadım. Kara bulut gibi hep tepemizdelerdi. Dışarı çıksam kayınpeder veya kayınvalide perde arkasından dikizlerler, hala daha aynılar.
2 sene önce, kayınvalide yolda giderken düşmüş, kolunu incitmiş, ben hep yapılanlara eşim sünger çek derdi, aman aramız açılmasın, aman iyi olalım, aman ağzımın tadı kaçmasın diye hep alttan alan ben.
Evet 2 sene önce, kayınvalideye indim hergün evini temizlerdim, hasta olunca meyve sularını hazırlar götürürdüm, akşamları haftanın genelde 3-4 günü hafta sonları da dahil akşam yemeklerini birlikte yerdik. Kayınpederle tartışınca giderdim, boyununa sarılırdım, babacım derdim, barışırdık, o kadar yaptılarına rağmen.
Yine yaz oldu, köye gittiler, bizde okul tatil olunca köye gittik. Arabada perperişan 25 saat yolculuk, gidiş ve geliş toplam 50 saatlik yol.
Ramazan bayramına denk getirdik. Ben evde hizmet ediyorum, koşturuyorum, amcası da bizle kalıyordu. Eşim köyde yanımda durmazdı, bir yere gidecekse gider gelir, habersizdik birbirimizden ben ailesiyle haşır neşirdim.
Benim bermuda şortlarım vardır, pantalonlarımı kestirdim diz hizasında, onlardan birini bayram sabahı giydim, dizimden 1 parmak alttaydı. Ben minyon tipliyim.
Evden çıkarken, kayınvalide, dizlerini örtseydin kayınpeder kızıyor dedi. Bende aldırış etmedim açıkcası, o kadar da rahatsız edici değildi, rahat hareket ediyordum, her yer taş toprak, oturması kalkması rahattı yani. Sonra mezarlık var oraya gidip ziyaret ederdik, yanıma tülbent alırdım oraya gidince başımı kapatırdım. Tabi evden çıkıyoruz, onlar kararlaştırmışlar, eşimde benle konuşmadı şuraya gideceğiz buraya gideceğiz diye. Arabaya bindik normalde ev ziyaretlerinden sonra mezarlığa giderdik. Bu sefer böyle olmadı ev ahalisi anlaşmış, benim haberim yok bunlar ilk olarak mezarlığa geldiler, bende arabada bilseydim yanıma tülbent alırdım dedim.
hemen amcası, bana dediki, gelin bizim dinimizde islam var, istersen başını kapat dedi. Bende aşkolsun amca ben dinsizmiyim dedim. Anlamadım lafın nereye gideceğini, sonra sonra kafama dank etti,ne demek istediği. Amcaya darılmıştım, eşimede söyledim ama oralı olmadı amcasının lafına, zoruma gitti amcanın sözleri, 1-2 gün amcayla konuşmak istemedim. Bunu kayınpeder fark etmiş, köyde bahçede otururken bana laf sokmaya başladı, sen amcaya şöyle demişsin böyle demişsin, arkadan kayınvalide fişekliyor, sen bir ton laf etmişsin. Allahtan kızım yanımdaydı sordum kızım bir şey söyledim mi diye, hayır anne dedi. Sadece ben dinsizmiyim dedim o kadar. Zaten diken üstündeyim kıyafetim yüzünden kayınpeder kızacak bana laf edecek diye. bu da ateşledi, ağzımı açtım köy yerinde, susmadım. Ne varsa söylendim. Eşimede kızdım. Kayınpeder benle konuşurken seni döverim demişti çünkü. Bende gel döv dedim. Karakola gideceğim dedim. Beni zorla sakinleştirdirler, onca yol gelmişiz, araba içinde iki büklüm, onlar için, hala daha kıyafetimle uğraştılar, zoruma gitti ama açıkcası.
Ondan sonra konuşmadım kayınpederle. Köyden ayrılırken de elini de öpmedim. Kayınvalideyle konuşuyorduk ama o da kayınpederi dolduruşa getiriyordu kayınpeder ona çok kızardı, herkezin yanında aşağılardı. Ama kayınpederi dolduruyordu.
Ben gücendim, eşim barıştırmaya çalıştı ben istemedim. Hala da konuşmuyorum. Eve de almıyorum. İstemiyorum.
Kayınvalideye de gücendim çünkü, geliniyim beni savunmasını beklerdim, beni tanımıyormuş gibi yapmışsın etmişsin diye kayınpederin yanında durdu.
Eşimle hala tartışırım, çünkü benim yanıma kafasında ailesiyle geliyor, iyi olunca bekliyor ki ailesiyle barışırım. Neden ezdiriyor beni. Neden babasının bu hareketlerine sessiz kalıyor.
Böyle dediğimde bana, bunda ne var ki babam bana da söyler döverim diye dedi. Ben geliniyim dedim bana diyemez dedim.
Yani içlerine girdim, o kadar şey yaşadıktan sonra yine hep yapıcı olmak için iyi olmak istedim, ama olmuyormuş beni istedikleri şekle sokamadıkları için hep bana karşı dolularmış, yani yüzüme güldüler ama samimi değillermiş.
Kira vermiyoruz, çocuklar küçük eşime derdim bir eve gir, bir arsaya gir, ileride çocuklarına kalsın dedim. Neyse ki bir arsa aldı, taksitlerini ödüyor. Ev borcuna girseydi daha iyiydi. O arsaya bir sürü masraf yaptı, yine de yapıyor.
Ayrı eve çıkmak istiyorum, yanaşmıyor, durumum yok diyor, beni burada ailesiyle yaşattırıyor, perde arkalarında dikizlenmekten nefret ediyorum. Hep göz önündeyim.
Ben barışmam demiyorum, eşime dedim ki, gelsinler benden hakikatten ama, benden özürdilesinler, kızım kusura bakma desinler. Nasıl ki benim hatam olunca gidip özürdiledim. Onlar dan da bekledim. Ancak bu şartla barışırım dedim.
Eşimin ailesi bize gelmiyor diye, eşimde benim ailemin gelmesini istemiyor, ailem bana gelemiyor.
Bunları hep annesi istiyor, annesi ne derse eşim onu yapıyor, onlara sormadan hiç bir şey yapmıyor, aynı binadayız her gün ama her gün yanlarına gider, hafta sonları saatlerce gider oturur. Eşimin kardeşi var, eltimin kocası o öyle değil. Dobradır, o eşini korur, eşinin yanında durur, ezdirmez eşini.
Ama benim eşim öyle değil. Evime kimse gelip gitmez, her gelene karışırlar, dört duvar kimseyle görüşmem, ekmek almak için bakkala giderim, komşularımla ayak üstü öyle görüşürüm.
Evet kızıyorum, yapılan o kadar çok haksızlıklar var ki, daha buraya yazamadığım. Gerçi başka eve de çıksa, adam aynı, ailesine bağlı, anne babası tabiki olacak, ama eşimin ki çok fazla.
Eşim benden 1 yaş küçük. Bana söyler, ben sevigimi göstermem, söylemem diye.
Babası bir kere demiş zaten eşim söylerdi, kadına sevgini belli etme ki ,tepene çıkmasın demiş.
Eşim çok katı, hiç empati yapmaz, bazen ona söylenirim şunu yaptın bunu yaptın, neden böyle yaptın diye, suçlu olduğu halde beni suçlu çıkarır. Ben konuşurken benim yüzüme bakmaz, telefonuyla ilgilenir, kızıyorum neden yüzüme bakmıyorsun sana bir şey anlatıyorum diye, dinliyorum seni der her zaman, ama insan dinlendiğini hissetmek ister değil mi? Yine böyle oldu, çok sinirlendirdi beni, oralı olmuyor, sanki ben konuşmuyorum, dinlemiyor, elimde küçük ping pong topu vardı, fırlattım kafasına geldi, bu hemen hastaneye gitti, kafatası yamulmuş dediğine göre, beni korkutmak için, ne oldu sonra geçti. İşine gelmeyince ben yokmuşum gibi davranır. Dikkate almaz. Bendeki öfke patlaması oldu.
O kadar kırar ki, artık son zamanlarda ona kızıyorum, yanımda istemiyorum, bana dokunmasın istiyorum, sevmiyorum, ondan nefret ediyorum. Bunları ona da söylüyorum.
Geçmişi unutamıyorum, geçmişi unutturmak için eşim hiçbir çaba göstermedi, aynı tavırlar, herşey aynı, herkez aynı..
Çok konuşuyorum, bazen hakaret boyutuna geliyor, ama şöyle düşünün, birini bir yere kapatın, istemediği bir yere, ne olur o kişi bir düşünün, benimki de böyle birşey.
Değişen tek şey çocuklarım büyüyor.
İyi olsak da aynı, kötü olsak da, çocuklar için mecburum. mutsuzum. Güzel anılarım yok.
Boşanamıyorum çocuklarımın düzenleri bozulacak diye. Boşansam nereye anne evine gideceğim, hem de çocuklarımı bana vermez. Bende terk edip gidemem çocuklarım var. Büyüyünce annem bizi terk etti demesinler diye.
Çok uzun oldu yazım biliyorum. Buraya yazdım biraz olsun derdimi dökmüş gibi rahatladım.
Kalp kırılınca bir daha tamiri olmuyor.
Yine de şükrediyorum, sağlığım yerinde, herkez başka başka nedenlerle bu dünyada imtihan ediliyor, bende böyle sınav veriyorum.
Dayanabiliyor muyum? Hayır.
Anam bacim kac gün ugrastin bunlari yazmak icin kafa tasim firladi vallaAma yine de okudum
Simdi öncelikle is kocan olan mahlukatta bitiyor. Madem anasinin emri altindan cikmayacakti ne diye evlendi???
Sana da ayrica bravo 2. Evliligin daha temkinli adim atman gerekirdi ki yas tahtaya basmim diye...
Kocanin fantezi olayini okudugumda da midem bulandi ya
Kizini birakip baba evine dönmek???
Hadi biraktin 9 ay boyunca görmemek ne arkadas???
Ayrica senin yaninda hanzo esin annene bagiriyor hakaretler ediyor üstüne yürüyor yetmiyor telefon firlatiyor. Sen ne yapiyordun o esnada???
Ben olsam var ya bütün bunlar anama yapilacak o adami döve döve anasinin evine indirirdim aynisini da anasina yapardim.
Allah sana da en bolundan peygamber sabri versin.
Bosanacak durumun varsa bosan. Cocuklarin büyük olduklari icin mahkeme sorar bunlara zaten kimdekalmak istediklerini.
Soylemeden edemeyecegim sizi baskasiyla dusunen adama kadinlik yapmak bu tam bir trajedi....Siz ne yasamissiniz oyleOkurken ruhum sıkıldı 15 yil gecmis artik yapilanlar yapilmis yalı kazagi esiniz goz yummus.Artik onunuze bakin ve bir hesap gunu olduguna inanin.Bu kadar hak ve haksizlik kimsenin yanina kalmaz.Cok uzuldum ama 2.evlilikte biraz daha dikkatli olsaymissiniz cekmek yerine cocugunuzla ailenizin yaninda mucadele etseymissiniz daha iyi olurdu.Soylemeden edemeyecegim sizi baskasiyla dusunen adama kadinlik yapmak bu tam bir trajedi....