Boşanmak istiyorum. Ama nasıl söylicem?

Bütün bu yapılanlara rağmen kv kp e karşı tavrınız nasıl ? Onlar konuştukça cevap veriyormusunuz yoksa susuyormusunuz ?
Bazı insanlar üzülerek söylüyorum ki çirkeflik istiyor
Ben konuşamadığım için eşimden rica ediyodum hep. O anda sadece susabiliyorum maalesef
 
Aile apartmanından ayrılıp kendi düzeninizi kursanız acaba bir şeyler düzelir mi ?

Bir öneri sadece

Eğer düzelmez ise

Bence direk söyleyin

Ayrılmak istemek doğal bir şey
Bence düzelirdi ama eşim apartmandan taşınmayı kabul etmedi apartman babasına ait olduğu için
 
Kayınvalideniz toruna bakmak zorunda değil ama söyledi diye beklentiye girmişsiniz sanırım. Cinsel sorun da var diyorsunuz çünkü soğumuşsunuz artık içiniz almıyor gibi. Peki o süreçte eşiniz sessiz mi kaldı? Bir çözüm sunmadı mı? Ne tepki verdi? Tek sebep çocuk bakımı konusu mu? Kaç yıldır aynı apartmanda yaşıyorsunuz? Aynı apartmanda yaşamak zaten başlı başına zor bir şey. Her gün tüm gözler üzerinizde olur , kendi istedikleri şeyi mi dayatmaya çalışıyorlar size?
Eşimin onun gözünün önünde yaşanan diyalogları benim ına anlatınca görmesi, buna tepki vermemesi ve ben tepki vermesini isteyince de benim ağzımdan konuşması sorunları yarattı aslında. 3-4 yıl oldu apartmana geçeli öncesinde kirada oturuyorduk. Tek sebep tabi ki çocuk bakımı değil. Sorun kayınvalidemle kayınpederimin evlatlarının arasında bi ayrım yapması ve bu ayrımdan benimde çocuğumunda nasibimizi almamız ve eşimin bunları ben söyleyince dikkatini çekmesi. Onun dışında gayet rahat biri ben konuyu açmadığım sürece çok rahat sürdürebiliyo hayatını. Kendi istediklerini dayatma söz konusu tabi ki. Şöyle söyliyim. Çocuğumuz yokken ben çalışıyodum ve akşam eve geldiğimizde sağolsunşar bize kadar yemek yapardı kayınvalidem. Görümcem o zamanlar bekardı ve çalışmıyodu. Sofrayı kurmak ve kaldırmak için beni beklerlerdi başlarda sorun değildi ama artık bi yerden sonra kendi evimizde yiyelim ben böyle istemiyorum dediğimde bu sefer neden kendi evimizde yiyoruz diye bize küsmüşlerdi.
 
Tamam, mantikli dusunelim.

Bosanacak ve bekar anne olacaksiniz, calisacaksiniz dolayisiyla cocuk krese gidecek, birinin alip bırakması, ozel gunlerine katilmasi, devlet memuru degilseniz bayram tatillerinizin devlet memurlarininki gibi uzamasi, yaz tatilinde somestr ve ara tatillerde okula gitmeyecek cocuga bakmaniz gerekecek.

Bunlari kim yapacak?
Babasından boşanacağım, babasının ölmüş olacağı anlamına gelmicek tabi ki ne olursa olsun onunda evladı öyle değil mi? Evden çalışmayı düşünüyorum zaten. Almancaya ana dilim gibi hakim olduğum için saatlerini kendim ayarlayabileceğim şirketler var.
 
Şimdi şöyle, herkes torun ve bebek sevmek ister, bakarız ederiz ilgileniriz derler; ama pratikte genelde öyle olmuyor, yeri geliyor biz doğurduklarımıza tahammül edemiyoruz, yaşını başını almış insanlardan çok bir şey beklememek lâzım, kaldı ki gerçekten zorunda da değiller. Benim kaynanam annem gibidir, çok şanslıyım o konuda; ama öyle olmasaydı da ben inanın ki çok dert etmezdim. Eşinizin ailesine çocuğuma bakmıyorsunuz, karımla ilgilenmiyorsunuz diyerek ailesine çıkışmasını mı bekliyordunuz?

Ve her kadın bu özel süreçte öncelikli olarak kendi annesini yanında ister ve her anne kendi öz kızını önceler; görümceniz neden sizi zor durumda bırakmak istesin ki, bu çok art niyetli bir bakış açısı, annesi de gitmek istiyorsa, onlar açısından gayet anlaşılır.

O süreci siz yaşadınız, gerçekten bilmediğimiz çoğu şey olmuş, sizi yıpratmış olabilir; ama eşinizin büyük falsoları yoksa, evinizi ayırma şansınız varsa, mesafe koyarak çekirdek ailenize bir şans verin derim.
 
Kayınvalideniz ya da sizin anneniz çocuğunuza bakmak zorunda değil, önce bunu anlamanız lazım.
insanlar arzu ederlerse size destek olabilirler ancak sizin çocuğunuz sizin sorumluluğunuzdur.
görümcenize de ben işbaşı yapacakken doğum yapıyo diyemezsiniz, insanlar hayatlarını size göre ayarlamak zorunda değil.
çok enteresan bir bakış açınız var
 
Şimdi şöyle, herkes torun ve bebek sevmek ister, bakarız ederiz ilgileniriz derler; ama pratikte genelde öyle olmuyor, yeri geliyor biz doğurduklarımıza tahammül edemiyoruz, yaşını başını almış insanlardan çok bir şey beklememek lâzım, kaldı ki gerçekten zorunda da değiller. Benim kaynanam annem gibidir, çok şanslıyım o konuda; ama öyle olmasaydı da ben inanın ki çok dert etmezdim. Eşinizin ailesine çocuğuma bakmıyorsunuz, karımla ilgilenmiyorsunuz diyerek ailesine çıkışmasını mı bekliyordunuz?

Ve her kadın bu özel süreçte öncelikli olarak kendi annesini yanında ister ve her anne kendi öz kızını önceler; görümceniz neden sizi zor durumda bırakmak istesin ki, bu çok art niyetli bir bakış açısı, annesi de gitmek istiyorsa, onlar açısından gayet anlaşılır.

O süreci siz yaşadınız, gerçekten bilmediğimiz çoğu şey olmuş, sizi yıpratmış olabilir; ama eşinizin büyük falsoları yoksa, evinizi ayırma şansınız varsa, mesafe koyarak çekirdek ailenize bir şans verin derim.
Konu bi yerden sonra destek olmaları değil, köstek olmamaları. Kendi kızının emzirmesi için elinden geleni yapan bir anne aynı kişi olarak gelinine sen yine mi emziriyosun, kaç saat daha emecek, emziği bıraktı memeyi bıraktırsaydın gibi mobbingler uygularsa. Bunlara da ben hala aramız kötü olmasın, el kızıyım kocacım sen konuş benim canım acıdı diyince oğluna bile trip atıp, üstüne bide aile apartmanında olmamıza rağmen şu kıza bi bakayım bi su vereni var mı diye sorgulamadan 1 hafta küs kalırsa, bende bunda bi art niyet ararım.
 
Selam arkadaşlar. Biz 7,5 yıldır evliyiz ve 17 aylık bir kızım var. Kızım olana kadar herşey yolundaydı. Sonra tüp bebek yoluyla yavrum dünya’ya geldi. Biz eşimin ailesiyle aile aptartmanında oturuyoruz. Eşimin ailesi bebeğim doğduktan sonra ben lohusayken çok ağlattılar beni. Benim ailem gurbette çok sık gelemiyolar buraya. Kayınvalidem çocuğuma bakıcağını söylemesine rağmen hep bi yol bulup kaçmaya çalıştı. Ben çalışan bir anneydim. Kayınpederim erkek haliyle o bile söz hakkı buldu kendinde çocuk büyütme konusunda. Benim görümcem almanya da ve ben doğum yaptıktan sonra ikinci çocuğuna hamile kaldı ve ailesini tam benim işe başlıcağım dönem yanına çağırdı doğum için. Halbuki kayınvalidesi de yanına gidebilirdi. Neyse uzatmiyim. Burda ki kilit nokta eşim. Arkamda duramadı, durmak istediğinde yanlış hamleler yaptı ve okları yine benim üzerime çekti ve herşey daha kötü oldu. Aradan uzun zaman geçti şimdi iyi gibiyiz. Ama ben yaşananları unutmuş gibi görünsemde hergün içimde büyüyo ve unutamıyorum. Özet geçtim çok uzamasın diye. Ama eşimin arkamda duramaması, kızının arkasında duramaması ona karşı şoğumama neden oldu ve artık ona karşı olan cinsel isteğimide büyük ölçüde azalttı. Ev arkadaşı gibi olduk bir çocuğu olan. Boşanmakta kararlıyım ama nasıl söylicem? İlk adım ne olmalı? Bunları bilmiyorum. Bu süreçten geçenler yardımcı olabilir mi? Şimdiden teşekküre ederim
Merhaba, insan lohusalıkta yaşadıklarını unutamıyor gerçekten. Ama bu anlattıklarınızda boşanma sebebi yok. Arkanızda durmamış ama nasıl durmamış? Yani kaynananız bakıcam demiş sözünü tutmamış sizin eşinizle yapacağınız şey 2. Bir b planı yapmak neden bakmadı, nasıl bakmadı, eşim annesine beni koruyamadı vs olaylarına girmeye gerek yok gerçekten. Bu konu sizin karı koca aranıza girmemesi gerekir. Görümce de doğum yapmış annesini istemiş herkes kendi annesini ister zaten sizin de anneniz ablanız vs gelebilirdi. Eşiniz de senin annen o kadar da bakmadı diyebilir istese ki gerek yok bunlara. Anne kaynanaya güvenerek çocuk yapılmaz.söz vermiş tutmamış kocanızın suçu yok burda. Arkamda durmadı dediğinize göre bu konuyu büyütüp olaya çevirmişsiniz siz de az değilsiniz gerek yok bakmazsa bakmasın deyin kendi evladınıza ne gerekiyorsa onu yapın. Yani sizi tenzih ediyorum ama bu çocuğuma annem bakmadı kaynanam bakmadı vs noluyo insanlar bu sorumluluğu almak zorunda mı?
İşin özü siz eşinizi çok sevmiyor muydunuz acaba bu konu sizi boşanmaya, çocuğunuzu aile ortamı dışında büyümeye, yuvayı komple yıkmaya kadar götürmüş.. bence yuvamı nasıl toparlarım derdine düşmelisiniz kaynana sözünü tutmadı kocam da ona adam akıllı bişey demedi deyip yuva bozulmaz kendinize gelin
 
17 Mayıs 2020 konunuzdan












Kayınvalideniz bebeğinize bakmaya mecbur değil. Kadın "ben bakıcam" dedi de ne zaman dedi mesela ?

2020 konunuza göre eşinizle 2019 başından bu yana bebek istediğiniz anlaşılıyor.

Kayınvalideniz bebeğiniz olsun, ben bakarım vb deyince siz de hemen ertesi gün hamile kalmış gibi davranıyorsunuz.

Aradan geçen yıllarda siz de büyümüşsünüz, tüm planı eş ailesinin bakımı üzerine yapmanız normal mi ? Eş ailesi size ücretsiz oturduğunuz bir ev sağladıkları için aylık bakıcı ücreti kadar bir destek sunuyorlar aslında.

Ayrılmak istiyorsanız kendinize ve eşinize dürüst olun. Ayrılınca bebeğinize kim bakacak mesela ? Tüm planlamaları yaptınız mı ?
Hanımefendi. Benim doğum yaptığım gün kayınvalidem kardeşimi karşısında alıp “bu çocuğa ben bakıcam ben büyütücem” diye meydan okumuş bi insan. Sizin sandığınız gibi bi durum değil bu.
 
Babasından boşanacağım, babasının ölmüş olacağı anlamına gelmicek tabi ki ne olursa olsun onunda evladı öyle değil mi? Evden çalışmayı düşünüyorum zaten. Almancaya ana dilim gibi hakim olduğum için saatlerini kendim ayarlayabileceğim şirketler var.
Bebek ağlarken evden nasıl çalışmayı düşünüyorsunuz? Ya da yaşıyor ölmedi dediğiniz babanın size tam olarak nasıl bir desteği olacak? Adam başka kadınlarla görüşecek, belki evlenecek, yıllarca sizin gönlünüzü mü yapacak sanıyorsunuz? Haftasonlari alır yazın bir ay alır, üç kuruş da nafaka. Buradaki konuların %90ına boşanın yazanlar neden size boşanmayın diye kendini paralıyor sizce?
 
Son düzenleme:
Merhaba, insan lohusalıkta yaşadıklarını unutamıyor gerçekten. Ama bu anlattıklarınızda boşanma sebebi yok. Arkanızda durmamış ama nasıl durmamış? Yani kaynananız bakıcam demiş sözünü tutmamış sizin eşinizle yapacağınız şey 2. Bir b planı yapmak neden bakmadı, nasıl bakmadı, eşim annesine beni koruyamadı vs olaylarına girmeye gerek yok gerçekten. Bu konu sizin karı koca aranıza girmemesi gerekir. Görümce de doğum yapmış annesini istemiş herkes kendi annesini ister zaten sizin de anneniz ablanız vs gelebilirdi. Eşiniz de senin annen o kadar da bakmadı diyebilir istese ki gerek yok bunlara. Anne kaynanaya güvenerek çocuk yapılmaz.söz vermiş tutmamış kocanızın suçu yok burda. Arkamda durmadı dediğinize göre bu konuyu büyütüp olaya çevirmişsiniz siz de az değilsiniz gerek yok bakmazsa bakmasın deyin kendi evladınıza ne gerekiyorsa onu yapın. Yani sizi tenzih ediyorum ama bu çocuğuma annem bakmadı kaynanam bakmadı vs noluyo insanlar bu sorumluluğu almak zorunda mı?
İşin özü siz eşinizi çok sevmiyor muydunuz acaba bu konu sizi boşanmaya, çocuğunuzu aile ortamı dışında büyümeye, yuvayı komple yıkmaya kadar götürmüş.. bence yuvamı nasıl toparlarım derdine düşmelisiniz kaynana sözünü tutmadı kocam da ona adam akıllı bişey demedi deyip yuva bozulmaz kendinize gelin
Bu yazdıklarınızın hiç biri doğru değil kusura bakmayın. İyi akşamlar
 
Ben konuşamadığım için eşimden rica ediyodum hep. O anda sadece susabiliyorum maalesef
O halde bundan böyle kocadan bişey bekleme! Sesini çıkar ! Eğer o anda tepki veremiyorsan zaman geçirme ilk fırsatta git konuş, tavrını koy! Sesin çıkmazsa öyle ezerler işte…
bende yıllarca aynı şeyi yaşadım, şimdi tepki vermeye çalışıyorum , kocama havale etmeyi bıraktım çünkü oda sesini çıkarmıyordu, annesi daha çok fitne verip aramızı bozuyordu, biz tartışdıkça gördümki mutlu oluyordu.
Ya tepkimi direk veriyorum yada kocamın yanında konuşuyorum, arkamdan yalan söyleyemiyor
 
Konu bi yerden sonra destek olmaları değil, köstek olmamaları. Kendi kızının emzirmesi için elinden geleni yapan bir anne aynı kişi olarak gelinine sen yine mi emziriyosun, kaç saat daha emecek, emziği bıraktı memeyi bıraktırsaydın gibi mobbingler uygularsa. Bunlara da ben hala aramız kötü olmasın, el kızıyım kocacım sen konuş benim canım acıdı diyince oğluna bile trip atıp, üstüne bide aile apartmanında olmamıza rağmen şu kıza bi bakayım bi su vereni var mı diye sorgulamadan 1 hafta küs kalırsa, bende bunda bi art niyet ararım.
Evet, haklısınız; söylediğiniz noktalarda mobbing uygulayıp lohusa emziren bir kadını strese sokmaya hakları yok, eşinizin de bu duruma tepki göstermesi gerekirdi. Ayrıca kendi kızını öncelemesini anlarım; ama bir yerde de aile apartmanında oğlunun eşi torununun annesi de kızıdır; sizin de bir şekilde bir yükünüzü olabildiğince hafifletebilirlerdi. Ne bileyim bir kap yemek yapıp getirebilir, sevdiğiniz bir tatlı yapabilir, arada çocuğunuzu eyleyip size birkaç saat kazandırabilirlerdi.

Olmayınca olmuyor arkadaşım maalesef, başka bir yerde çekirdek ailenizde eve çıkma şansınız var mı? Mesafe gerçekten iyi geliyor, aile apartmanında ne olursa olsun bağımsız ve rahat bir evlilik sürülemiyor. Baktınız öyle de olmuyor, boşanırsınız. Siz direkt boşanmayı mı düşünüyorsunuz?
 
Evet, haklısınız; söylediğiniz noktalarda mobbing uygulayıp lohusa emziren bir kadını strese sokmaya hakları yok, eşinizin de bu duruma tepki göstermesi gerekirdi. Ayrıca kendi kızını öncelemesini anlarım; ama bir yerde de aile apartmanında oğlunun eşi torununun annesi de kızıdır; sizin de bir şekilde bir yükünüzü olabildiğince hafifletebilirlerdi. Ne bileyim bir kap yemek yapıp getirebilir, sevdiğiniz bir tatlı yapabilir, arada çocuğunuzu eyleyip size birkaç saat kazandırabilirlerdi.

Olmayınca olmuyor arkadaşım maalesef, başka bir yerde çekirdek ailenizde eve çıkma şansınız var mı? Mesafe gerçekten iyi geliyor, aile apartmanında ne olursa olsun bağımsız ve rahat bir evlilik sürülemiyor. Baktınız öyle de olmuyor, boşanırsınız. Siz direkt boşanmayı mı düşünüyorsunuz?
Ben de bu yoruma da katılıyorum. Çok aklıselim, sakin bir düşünceyle yazılmış.
Ama ben adamı artık hiç sevmiyorum diyorsanız o başka tabi. Boşanmak için illa dayak ya da aldatma gerekmez.
 
Eşim annesinin bakmasını istiyordu ama bunu ona söylicek cesareti yoktu. Söyledikten sonra da babasının “annen bakıcı değil” söylemiyşe karşılaştık. Kayınvalidem çocuğa ben bakarım sen doğur diyordu ona güvenip çıktık bu yola aslında. Ama işler değişince eşimin ailesine karşı ne kadar korkak olduğunu gördüm. Halbuki konu karısı ve kızıydı. İpler burda koptu benim için
Böyle bişi sizce mümkün mü? Başkasına güvenip doguramazsiniz bu mantık dışı. Ve haksizsiniz. Ben boşanacak kadar devasa bir durum göremedim belliki kırılmış ve kendinizce kinlenmissiniz . Boşanmadan önce terapi alın bence baktınız hala boşanmada kararlisiniz bosanin. Başkasına güvenerek markete dahi gidilmezken çocuk kararı almışsınız bravo ne diyim .
 
Öncelikle birine güvenerek çocuk yapmakla en büyük hatayı siz yapmışsınız.
Eşiniz zaten ailesine söylemiş baba tarafından red cevabı almış.. adam daha ne yapsın zorla çocuğu kapılarına bırakamaz.
İnsan isterse 4 tane doğursun yanından yine annesini ister burada görümcenize kızamazsınız.
Kadın buradan Almanya'ya kızı için gidebiliyor, sizin aileniz uzaktan birkaç aylığına neden gelemiyor? Bunları da sorgulayın.

Neyse yorumlarda boşanmak için kararlı olduğunuzu söylemişsiniz.. kalp kırmak istemiyorsanız eğer giderken kimseyi suçlamadan gidin.
Çünkü ben eşinizin bir suçu olduğunu "yazdıklarınıza göre" göremedim.
Sadece hiçbir şey hissetmemeye başladığınızı, artık eş gibi değil ev arkadaşı gibi gördüğünüzü söyleyin ve boşanın.
Adam arkanızdan kendini suçlamasın
 
Ben konuşamadığım için eşimden rica ediyodum hep. O anda sadece susabiliyorum maalesef
e sen de konusamiyorsun, eşin de konuşamiyor.
al birini vur ötekine, kendiniz gibi birini sectiniz diye neden sinirleniyorsunuz ki?
verseydiniz agzinin payini , trip atmaya hakli sebepleri olurdu. ama sizde o cesaret yok istiyorsunuz ki esiniz aslan gibi olsun. ama aslanin karisi da aslan olur derler yani, esiniz de sizin gibi diye adama kizmayin bence
 
Back
X