- 8 Şubat 2022
- 126
- 73
- 28
-
- Konu Sahibi kelebeklerinetkisi
- #1
Herkese merhabalar. Uzun yıllardır forumu takip edip yeni üye olanlardanım ben de. Direk konuya giriyorum. Eşimle 5 yıllık evliyiz. Allah bağışlarsa 1 oğlum var 3.5 yaşında. Ben bekarken hiçbir erkekle görüşmedim, konuşmadım aile baskısından sebep. Sonra babam eşimi sundu annem aracılığıyla, bir de abim var benim. Babamdan ve abim sevgilerini belli etmezler hiç, hiç sevilmedim öyle el üstünde tutulmadığım için sevgi arıyordum. Baskı da olduğu için bir dd babam sunmuş bu insanı evlenmeliyim diye düşündüm, zorunlu hissettim kendimi. 20 yaşındaydım o zaman, nasıl mantıklı karar verebilirdim ki ?.. Sonra evlendik, istemeden de olsa bir çocuğum oldu. Sonra eşimin yalanları başladı önce ufak ufak, her şeyde yalan söylerdi. Misal işten gelecek ben nerdesin dediğimde 5 dk’ya oradayım yoldayım derdi meğerse daha işten çıkmamış bile. Sonra kayınpederimden bize 300 bin kadar bi miras kaldı. Çok savurgandır, ben derdim ki bak durumumuz var mı rahat harcıyoruz ama hazıra dağ dayanmaz. Yok yok sorun yok rahat rahat harca kontrol bende derdi. Ben de babaevinde sıkıntı yokluk görmedim, onların da maddi durumları daha düşüktü, kendi kendine kompleks yapmış, her istediğin olmalı dört dörtlük yaşamalısın diye düşünüyormuş. Ben olanla yetinen bir insanım aslında kendi kendine böyle düşünmüş. Neyse. Sonra bi araba firmasına girdi çalışmaya al-sat, kiralama vs. İyi kötü kiraya bir araba koyduk, sonra idare etmeyi bilmedi o araba da gitti elimizden. Babam bana evlenmeden araba vermişti, altınlarımla çalışmamla vs o arabanın modelini yükselttim 200 binlikti o zaman. Eşim bana dedi ki toparlamam lazım arabayı sen bana versen, satsam, arabanın parasıyla al-sat yapsam, sana da kredili bir araba alsam anca böyle toparlayabilirim dedi. Ben de hiç düşünmeden tabi ki eğer iyi olacaksa her şey mesele yok dedim. Arabayı sattı, ben de dedim ki bak kenarda 100 bin kalsın ne olur ne olmaz, işlerin umduğun gibi gitmez arabadan da olmayalım. Yok ben 100 bini arkadaşıma verdim emniyetteki merak etme dedi. Sonra şiddetli bi tartışmamızda öyle bir para olmadığını söyledi. O an kendimi o kadar kandırılmış hissettim ki anlatamam size, bu zamana kadar yine ayakta uyutmuş beni. Bir de sosyal medyadan birkaç kere kızlarla buluşmuş sonradan söyledi bana. Güvenim iyice gitti, son 2 yıldır zaten ite kaka yürüyor, babam iki kere konuştu bizimle, benim psikolojim bozuldu, erken de evlendiğimi düşündüm sonradan, sevdiğimi sanmışım meğerse ama sevmemişim, bu olaylar da eklenince iyice soğudum uzaklaştım. Şuan arkadaş olarak görebiliyorum onu. Dağ gibi borcumuz var mesela şuan arkadaşlarıyla kayağa gitti 1 haftalığına, hiç tutumlu değil. Kendi kendime diyorum ben neden bunun beceriksizliğini çekiyorum, kendim çalışsam kendimi daha iyi idame ettirebilirim ki yazılım şirketinde güzel bir maaşla çalışmaktayım. 4 gündür ayrıyız ne o aradı ne de ben. O beni çok seviyor biliyorum, ama ben sevemedim, sevdiğimi sandım. Boşanmakta çare değil derler ama bu nereye kadar böyle devam edecek, siz olsaydınız ne yapardınız arkadaşlarım bana bir akıl verin… babamla da görüşmüştüm sevmiyorum diye, eğer bundan sebep boşanırsan torunumu damadımı alırım yanıma seni silerim demişti, yani eşimin hata yapması gerek ayrılabilmem için ki son şu kızla görüşme olaylarından haberi yok babamın. Ben de bitiremiyorum ya pişman olursam, onun gibi seven bulabilir miyim diye, ne sevebiliyorum ne sevgimi gösterebiliyorum. Çok soğuk davranıyorum istemsizce, kısacası onun hata yapmasını bekliyorum bitmesi için. Bana bir yorum yapın bir şeyler söylesin o kadat çaresiz hissediyorum ki kendimi…