Eğitimci degilim yaşlari yakın oglum var. Geziden mahrum kalmak cok ağir bir ceza olmuş yalnız. Sizin icin cok birsey degildir belki iki gezinin bi tanesine gitmiyor sadece diye düşünmeyin. Herkesin gittigi geziye oğlunuz gitmiyor. Kendini cok kötü hissettirir bu ona. Belki sonra sizde pişman olabilirsiniz.Diğer sorumluluklarını da surekli hatırlatmamız gerekiyor zaten... Onları söyleyince yapiyor. Canı isteyince hemen yerine geliyor birşeyler. Savsaklayinca umurunda olmuyor. Unutması bilincsizce değil umursamamasindan bence. Amaaaan zaten yazıyorlar bizimkiler modunda. Bundan rahatsızım. Bağıran bir çocuk degil şükür ama bu mahrum kalış canını çok sıktı. Tepkisi ondan.
şu an karşınızda 9 yaşında bir çocuk var güvenli alanı sizsiniz gelir. o çocuk büyüyecek genç olduğunda ? hayatta 2+2 =4 gibi bir tutum karşınızdaki çocuksa hiç doğru değil. Yani bu çok üzüldüğü geziyi ömür boyu hatırlayabilir. Bu cezanın verilmesi için çok büyük bir yanlış yapması lazım. Şu an siz süperegonuzla istediğiniz kadar yasak koyabilirsiniz. Çocuğunuz bunlara uyar yine size sevgiyle gelir. Çünkü size muhtaç . Birgün o muhtaçlık bitecek peki o zaman bu çocuk neyi seçecek ?Buna katılmıyorum. Çünkü hayatta yaptigi hatalari anlattigi ilk cogunlukla da tek kisiyim. Bazen tutum bile değiştirmiyor benle paylasmis olmasını destekliyorum. Merhametsiz değilim bence ya.
Tarifsiz yara onun sorumluluğunu yerine getirmediginde verdiğim karar mi? Buna katılmıyorum. Tarifsiz yara onu yok saymak, saygısız sevgisiz bırakmak olurdu. Onu çok sevdiğimi biliyor . Sorumluluk alsın istiyorum. Haklıyım ya da haklı çıkmaya çalışayım da değil mesele. Ne olabilirdi aslında soru?Yahu sorun şu; haklı değilsiniz. Haklı çıkmaya çalışan bir annesiniz. Oğlunuz da tarifsiz yaralar açmak mı niyetiniz ?
Teshisli bir hastalığı yok doktorlara götürüyorum yazmış. Klasik b vitamini vs destek vermişler, bence aileyi tatmin etmek için biraz da. O kadar psikolojik desteğe dehb olsa fark edilirdi diye yorumladım. Beslenme çantası olayından sonra bir daha tekrarlanmamis, demek ki isteyince oluyor. Ben bu kadar fazla alttan almayı anlamıyorum bilemiyorum herkesin bir karakteri vardır tabi. Ben bu kadar çocuğu kırılacak oyuncak gibi el üstünde tutup kendi hayatımı zorlastirmazdim. Sadece kendi hayatım da değil bu çocuk surda 5 sene sonra ergen olacak, 8 sene sonra yetişkin olup belki öğrenci evinde yaşayacak, biraz sorumluluk için yaptığı şey hiç fazla gelmedi bana. İnsan yeri geliyor cebinde para yok diye, hastalık sebebiyle, gidilecek yere guvenmedi diye de çocuğu geziye göndermeyebilir, biz de gitmedik kimbilir ne sebeplerle, bir şey olmaz ya ne kadar abartildiÇocukta dikkat dağınıklığı teşhisi varmış ama.. eğer öyle bir durum varsa ceza değil tedavi uygulanmalı... Çocuk bilinçli yapmıyor yada sorumsuzluktan olmayabilir yani. Cezadan öte davranış kazandırma teknikleri var. Psikolog arkadaşlar daha iyi bilir. Davranış panoları yapılır. Gerekli durumda ödüllendirilir vs... Ceza pek tercih edilmemeye çalışılır yada en son raddede tercih edilir . Çocuk eğitiminde önce olumlu davranış geliştirme yöntemleri uygulanır
Oğlunuza: "Bak oğlum bu bir bilette olabilirdi. Biletin olmazsa araca binemez, geziye katılamazsın. Gezi izin kağıdı da sizin bu gezi için biletiniz. İsteyerek unutmadığını anlıyorum; lütfen bundan sonra daha dikkatli ol vb" diyerek izin kağıdını doldurabilirsiniz bence.Yok yok ayrı bir poşette yiyecek koydum ama çok detaylı koymadım. Aç bırakmadım. Gezi olayı sizde de net olmadı demine olabilirdi başka. Öğretmenle iş birliği yapip bak bu kez ben anneni ikna ediyorum şekline mi cevirmeliyim. Bilemiyorum
Benim yetistigim ailede sert kuralları babam koyardı. Uzuldugumuzde de kardeşlerle birbirimizi teselli ederdik. Ama bugün bulunduğum yerde babamın koyduğu kurallarin huzurunu yaşıyorum. Bir an bile babam beni sevmiyor muydu demiyorum hatta bence en çok beni seviyordu diyorum. Ama oğlumun üzüldüğünde onu teselli edecek benden başka kimsesi yok. Bazen hem kural koyucu hem de kuralı esnetmeyip teselli edici ben oluyorum bu da yorucu oluyor. Öyle zor ki net olmaya calisip bir de uzulmemesini sağlamak...şu an karşınızda 9 yaşında bir çocuk var güvenli alanı sizsiniz gelir. o çocuk büyüyecek genç olduğunda ? hayatta 2+2 =4 gibi bir tutum karşınızdaki çocuksa hiç doğru değil. Yani bu çok üzüldüğü geziyi ömür boyu hatırlayabilir. Bu cezanın verilmesi için çok büyük bir yanlış yapması lazım. Şu an siz süperegonuzla istediğiniz kadar yasak koyabilirsiniz. Çocuğunuz bunlara uyar yine size sevgiyle gelir. Çünkü size muhtaç . Birgün o muhtaçlık bitecek peki o zaman bu çocuk neyi seçecek ?
Biz büyükler bile hatalar yapıyoruz. Siz destek oluyorum kızmıyorum deseniz de zaten yapacağınızı yapmışsınız. Bazen otorite gibi değil bir çocuk gibi düşünün. Yorum yapanlara katılıyorum bence çocuk psikolojisi ile ilgili kitaplar alın ve bir terapiste gidin asıl sorun sizin anne ve babanızla ilişkinizde olabilir
Gezi kağıdını ogretmenle danışıklı dövüş yapmadan imzalamam ama bu dedikleriniz gerçekten harika öneriler. Onunda mantigina yatıp tatmin eder. Çok teşekkür ediyorumOğlunuza: "Bak oğlum bu bir bilette olabilirdi. Biletin olmazsa araca binemez, geziye katılamazsın. Gezi izin kağıdı da sizin bu gezi için biletiniz. İsteyerek unutmadığını anlıyorum; lütfen bundan sonra daha dikkatli ol vb" diyerek izin kağıdını doldurabilirsiniz bence.
kurallar çocuklara güvenli alan oluşturur ama cezalar sadece ilişkinizi zedeler. Siz açık biçimde cezalandırıyorsunuz hemde tüm çocukların gittiği okulda hatırlıyor musun burda da şöyle şöyle yaptık diyeceği bir gezide. Bir şeyden mahrum bırakmak istiyorsanız zevk aldığı daha küçük bir şeyi seçebilirdiniz o gün televizyon izlettirmemek vb. Unutman demek bu geziye gidememen demek normalde ama senin bu anıdan mahrum kalmanı istemiyorum diyebilirdiniz. Mesele verdiğiniz cezaların büyüklüğü ve sonucunda aldığınız tepki. Bunun dönütü ne sizce çocuk ne düşünüyor? Bene annem beni geziye göndermedi babam da bağırdı diye düşünüyor. Yani ben unuttum ondan bunlar başıma geldi demiyor. İçselleştirmiyor çünkü çocuklar. Araştırabilirsiniz cazanın bir eğitme biçimi neden olmayacağını. ben size kural koymayın demiyorum çocuğunuz kendinize bileyletmeyin , onu isyan ettirmeyin neden- sonuç ilişkisi bu olayla kurulmaz. Bu anıyı hatırlayınca sadece üzülecekBenim yetistigim ailede sert kuralları babam koyardı. Uzuldugumuzde de kardeşlerle birbirimizi teselli ederdik. Ama bugün bulunduğum yerde babamın koyduğu kurallarin huzurunu yaşıyorum. Bir an bile babam beni sevmiyor muydu demiyorum hatta bence en çok beni seviyordu diyorum. Ama oğlumun üzüldüğünde onu teselli edecek benden başka kimsesi yok. Bazen hem kural koyucu hem de kuralı esnetmeyip teselli edici ben oluyorum bu da yorucu oluyor. Öyle zor ki net olmaya calisip bir de uzulmemesini sağlamak...
Ben bizzat çocukların içindeyim. Gözlemlediğim kadarıyla bir çocuk ilkokul döneminde düzenli, sorumluluk sahibi, saygılı vs ise o öyle gidiyor . Yok tam tersiyse çocuk ortaokulda dahi düzelmiyor, çünkü karakteri, davranışları büyük ölçüde oturmuş oluyor.Çok cahilce yorumlar yapılmış, polemiğe girmemek için alıntılamıyorum. Böyle devamlı unutan çocuk anneyi canından bezdirir onu da yaşamayan bilmez.9.5 yaşındaysa ilkokulu bitirmesine ramak kalmış küçük değil ki… İnsanlar ne rahat yorumlar yapmışlar hayret ettim. Ben tahsil veya tecrübe etmediğim konularda yorum yapmıyorum hiçbir zaman. Çünkü bilmediğim konuda ahkam kesemem
Normal bir iş yerinde çocuğunuzu cezalandırmak amacıyla okul gezisine yollamadığınızda, çocuğunuzu iş yerinize götüremezsiniz. Çocuğunuzu kendi okulunuza götürerek ona ne kadar zarar verdiğinizin farkında da değilsiniz. Gün boyunca alaycı bakışlar ve fısıltılara maruz kalacak. X hoca çocuğunu getirmiş vb gibi gibi.
Çocuğu geziye yollamayıp, ceza verip; okulda sizin mesainiz bittikten sonra sizinle zaman geçirince çocuğunuz iyi mi hissedecek sizce ?
Çocuğunuzu psikolog ve psikiyatristlere taşımak yerine kendiniz gidin.
Çocuk okul öncesi dönemde olsa ayy yazık denebilir ya da ilk sefer unutsa okey denebilir ama muhtemelen ilkokul son sınıfa gidiyor. Okulda dördüncü yılı. Artık ödev, çantayı ertesi güne hazırlama, suluk doldurma derken sorumluşuk yerine getirmeye alışmış olması gerekirdi.Ben bizzat çocukların içindeyim. Gözlemlediğim kadarıyla bir çocuk ilkokul döneminde düzenli, sorumluluk sahibi, saygılı vs ise o öyle gidiyor . Yok tam tersiyse çocuk ortaokulda dahi düzelmiyor, çünkü karakteri, davranışları büyük ölçüde oturmuş oluyor.
İki gezinin ikisine de göndermemek gaddarlık olabilirdi ama bir tanesine gidecekmiş zaten.
Hem anne, öncesinde defalarca çocuğu bu ve benzeri konularda uyarmış. Daha ne yapsın? Anne çocuğun tüm hayatı boyunca ona sürekli bir şeyleri mi hatırlatsın, bu mümkün mü? Ha öyle yapan ana babaların çocuklarını da görüyoruz. Genelde sorumsuz, tembel, uyuşuk insanlar oluyor.
Kimisi çocuğun özel durumundan dolayı daha anlayışlı olunması gerektiğini yazmış ama anneye göre o durum için çocuğa ayrıcalık tanınması gereken bir durum yok.
Hem bu çocuk her hatasında " ben DEHB liyim" veya "ben şöyleyim" vs diyebilecek mi? Çocuk bunu birine dese millet onunla alay eder.
Hayat ve insanlar çok acımasız. . Yani, özel bir durumu varsa bile ne yazık ki her seferinde buna sığınamaz ve sığınmamalı.
Ben unuttum annem tv izlememe izin vermedi ile ben unuttum ve unuttuğum için geziye gidemedim arasında dağlar kadar fark var bence ve benim okuduğum eğitim kitaplarınca da. Çünkü olay neyse ceza (ki ben ceza vermedim) onla ilişkili olmak zorunda. Tv İzleyip odevini yapmasa tv izlememe bir ceza olabilirdi. Ama sizin onerinizde olay ve ceza arasında ilişki olmadığı için çocuğun korelasyon oluşturmasi daha zor bence.kurallar çocuklara güvenli alan oluşturur ama cezalar sadece ilişkinizi zedeler. Siz açık biçimde cezalandırıyorsunuz hemde tüm çocukların gittiği okulda hatırlıyor musun burda da şöyle şöyle yaptık diyeceği bir gezide. Bir şeyden mahrum bırakmak istiyorsanız zevk aldığı daha küçük bir şeyi seçebilirdiniz o gün televizyon izlettirmemek vb. Unutman demek bu geziye gidememen demek normalde ama senin bu anıdan mahrum kalmanı istemiyorum diyebilirdiniz. Mesele verdiğiniz cezaların büyüklüğü ve sonucunda aldığınız tepki. Bunun dönütü ne sizce çocuk ne düşünüyor? Bene annem beni geziye göndermedi babam da bağırdı diye düşünüyor. Yani ben unuttum ondan bunlar başıma geldi demiyor. İçselleştirmiyor çünkü çocuklar. Araştırabilirsiniz cazanın bir eğitme biçimi neden olmayacağını. ben size kural koymayın demiyorum çocuğunuz kendinize bileyletmeyin , onu isyan ettirmeyin neden- sonuç ilişkisi bu olayla kurulmaz. Bu anıyı hatırlayınca sadece üzülecek
Ayni sey değil belki ama oğlunuzdan bir yaş küçük kızım var. Paten kaymayı çok seviyor. İki sefer dışarıdan geldiğimizde eve çıkarmak istedi. İlkinde dışarı çıkarken alması gerektiğini söyledim unuttu ben aldım.Olabilir eşime yüklenmiş olabilirim haklısınız bu konuda sanirim.. bir sağlık durumu olsa başka olaylarda da sıkça sorun yaşardık ki olduğu dönemler oldu terapi aldığımız ve vitamin desteği kullandığımız... Bu kez öyle değil. Tekrarlı ve uyardigim bir olayda ceza da değil bir tutum geliştirdim bu şekilde. Ama içime yüzde yüz sindi diyemiyorum işte. Çok üzüldü çünkü. Kimseye bırakmam ya tv başında vakit geçirecek tüm gün. Bunu istemiyorum.
Sizin yaptığınız doğru olan bence. Bunun yetişkin versiyonu; çalışanın defalarca uyarılmasına rağmen aynı hatayı tekrar tekrar yapması ve bunun sonucunda işten çıkarılması.Ben unuttum annem tv izlememe izin vermedi ile ben unuttum ve unuttuğum için geziye gidemedim arasında dağlar kadar fark var bence ve benim okuduğum eğitim kitaplarınca da. Çünkü olay neyse ceza (ki ben ceza vermedim) onla ilişkili olmak zorunda. Tv İzleyip odevini yapmasa tv izlememe bir ceza olabilirdi. Ama sizin onerinizde olay ve ceza arasında ilişki olmadığı için çocuğun korelasyon oluşturmasi daha zor bence.
Hah işte bunu yasamasin istiyorum. Ben bugün idare etsem, başkası idare etse sürekli böyle buyuse calisma hayatında da özel yasantisinda da kimse onu idare etmeyecek ki.. içim bir nebze rahatladı. Teşekkür ediyorumSizin yaptığınız doğru olan bence. Bunun yetişkin versiyonu; çalışanın defalarca uyarılmasına rağmen aynı hatayı tekrar tekrar yapması ve bunun sonucunda işten çıkarılması.
Defalarca oğlum beslenme cantanda copler olmasın demişim ama o umursamazca yine coplerle gelmiş. Nasıl bir yol izlemeliydim mesela?
Öğretmeni hiç devreye sokmayın. Anne oğul kendi aranızda halledin. Öğretmeni devreye sokarsanız, olayı öğretmene de anlatacaksınız; konu ve olay büyüyecek. Öğretmen, çocuğunuza dair anlattıklarınız nedeniyle bir yargıya varacak vs vs. Siz de öğretmensiniz; olasılıkları öngörebilmelisiniz.Gezi kağıdını ogretmenle danışıklı dövüş yapmadan imzalamam ama bu dedikleriniz gerçekten harika öneriler. Onunda mantigina yatıp tatmin eder. Çok teşekkür ediyorum
Yani ben çocuğuma sanırım televizyon izleme de demezdim. Doğru söylüyorsunuz çünkü bence bunun da bir mantığı yok . Ben çocukların hayatta çocuk oldukları için toleransla karşılanması gerektiğine inanıyorum. Kurallar ve sınırların olduğu bir dünyada yaşayabilmeleri lazım . Hayat zaten büyüyünce yeterince ağır sorumluluklar veriyor. Çocuğun sorumluluk kazanacağı binlerce alan da var . Herkesin çocuga bakışı farklidir . Sizin verdiğiniz bir ceza bu arada ben sizin empati yapamadığınizi düşünüyorum.Ben unuttum annem tv izlememe izin vermedi ile ben unuttum ve unuttuğum için geziye gidemedim arasında dağlar kadar fark var bence ve benim okuduğum eğitim kitaplarınca da. Çünkü olay neyse ceza (ki ben ceza vermedim) onla ilişkili olmak zorunda. Tv İzleyip odevini yapmasa tv izlememe bir ceza olabilirdi. Ama sizin onerinizde olay ve ceza arasında ilişki olmadığı için çocuğun korelasyon oluşturmasi daha zor bence.