Eşim ve oğlum arasında kalıyorum

İyi polis kötü polis aile ilişkisi açısından doğru bir yöntem değil. Ortak tutum doğru olanı.

Ceza vermek yerine ben de bu kadar unutmasının nedenini araştırırım.
 

Ne demek istediğinizi anlamıştım. Ama işte bazen öğrencilere karşı gereğinden fazla bile anlayışlı olmak durumunda kalabiliyorum. Doğrudur, yanlıştır tartışılır ama o an öyle olması gerekiyor. Çünkü sonuçta benim yapabileceklerim sınırlı. Hem bazen aşırı sinirli olmak doğru olmuyor. Vs vs. Bu böyle uzar gider. :) Neyse konu dağılmasın fazla.

Konu sahibine yazdığım yorumu ise hem şu anki öğrencilerimi hem de ben öğrenciyken gördüğüm şeyleri göz önüne alarak yazmıştım.

Biz ancak tavsiye verebiliriz. Uygulayıp uygulamamak konu sahibine kalmış.
 
İyi polis kötü polis aile ilişkisi açısından doğru bir yöntem değil. Ortak tutum doğru olanı.

Ceza vermek yerine ben de bu kadar unutmasının nedenini araştırırım.
Ben eşim gitsin çocuğa oğlum ben annenle konuşurum izin verir ayarlarız gibi bir konuşma beklentisi değildi zaten. Sadece üzgün olduğunun farkındayım ama annen haklı oğlum keşke unutmasaydin bundan sonra biraz daha dikkatli ol, biz senin iyiliğini istiyoruz annen de böyle olsun istemezdi ama bak bu kaçıncı defa oluyor gib gibi bir konuşmaydi... Sanıyorum çocuğuma tutumum ve onun çok üzülmüş olmasi beni de eşime karşı farklı bir üsluba itti. Sorun benden yana netleşti artık. İnşallah hayırlısı olsun diyorum.
 
Çocuk yetiştirmek çok çok zor. Allah kolaylık ve sabır versin cidden.
 
Şüpheniz olursa tekrar bir psikyatr a göstermekte fayda olur. İlginç bir açıklama olmuş zira dehb ilaçla ve terapi ile düzelebilir. Erkek çocuklarda zor ama düzen öğrenmesi de bir seçenek olabilir. Düzenli olmayı öğrenirse belki eşyalarını ya da bu tip belgeleri düzgünce bir yere koyup sonra nereye koyduğunu hatırlaması açısından yardımcı olabilir
 
Ben aslinda kural koyma tarzinizi cok begendim ama siz de sonrasinda sarilbilirsiniz ki. Illa iyi polis kotu polise gerek yok. Verdiginiz karardan donmeyin yeter. Yine sarilin, ben burdayim deyin. Belli ki icinizden oylesi geliyor.
 
Partnerlerimiz her zaman istedigimiz gibi davranmiyor. Esinizden beklentinizi dusurun bence. Cocuga zarar verecek bir sey yapmadikca cocukla iliskisi kendini ilgilendirir sizin yonetebileceginiz bir sey degil bu.
 
Bence de çocuğu yaptığı şeylerden dolayı sorumluluk alması gerekli birşey . Ama bu ceza belki çocuk 15 yaşında olsa verilir . Dokuz yaşında bir çocuğun hevesini böyle kırmaya gerek olduğunu düşünmüyorum. Herkesin çocuk eğitimi kendine gerçi. Benim özellikle vurguladığım kisim çocuğa eğitim verilirken sürekli net ve böyle gıcık cezalar verilirse 18 yaşına gelince o çocukla baş edilenez
 
Siz kalben verdiğiniz cezadan dolayı uzulmussunuz. Ama geri adım atmak istemediğiniz icin eşiniz gitsin gönlünü alsın istemiş siniz. İçinizi rahatlatmak için
 
Orantılı tutum kendi vazgeçebileceği bir eğlenceden mahrum kalmak olmalıydı. Gezi her zaman yapılan bir şey değil insan 40 yaşına da gelse okulla gittiği geziyi unutmuyor. Onun yerine haftasonu bilgisayar/tablet/telefon bakmama cezası çok daha uygun olurdu. Ama ben yine de en az 4 kez “tekrar yaparsan haftasonu tablet cezan var” uyarısı yapmadan bu cezayı da asla vermezdim. Çocuk bunu akıl edemez çünkü. Yeni yeni davranışların sonuçlarını idrak ediyor o yaşta çocuklar. Geziye gitmeme cezası ancak lisede (belki) etkili olur.

Ben 33 yaşındayım hala ofise giderken ya kartımı unuturum ya kulaklığımı unuturum. Bu sebeple cezalandırılmayı kabul etmek mümkün değil. Bilerek sorumsuzluk olsun diye değil sonuçta. Çocuklar bizden daha fazla hayal kuruyor kafalarında bin türlü şey oluyor tabi ki unutabilir.
 
Çocuğa büyük bir travma yaşatmışsınız. Ömür boyu bu gitmeyeceği gezi aklından çıkmayacak ve her fırsatta başınıza kakacak.
 
Çocuğunuzda hiperaktivite ve dikkat eksikliği olabilir. Bu durumda bu yaptığınız onu duzeltmez sadece kendini beceriksiz hisseder ve içine kapanır
 
Sizin tavrınıza benzer tavırlarla yetiştirdi annem bizi. Evet her işimi kendim hallederim, kurallara da gayet uyarak büyüdüm. Uymadığımda cezası sizinki gibi olurdu çünkü. Ama mutlu bir çocukluk muydu bu? Hayır. O geziye gitmeliydim bence. Beslenme çantamda çöp olması biye bu kadar sorundu? Arkadaşlarım gezerken ben niye ödev yapardım? Bunları sorguluyorum sürekli..
Kimse bana örnek insan olduğum için madalya falan da takmadı üstelik. Ama diğerleri biliyor ki, ne hata yapsalar aileleri onları sever. Her düştüklerinde yanında olur. Benim dünyam yıkılsa ailemi aramaya çekinirim.
Çocuğa yazık ediyorsunuz.
İyi polis kötü polis olayına girmiyorum bile. Amerikan tarzları bizim genetik kodlarımıza uymuyor.
 
Birçok kişi cezalandırmak yazmış ama izin dilekçesini onaylanmamış olmasının doğal sonucudur geziye gidememek. Dilekçeyi çocuk eve getirse ve anne imzalamaya unutmuş ya da savsaklamış olsa yine geziye gidemeyecekti, bu durumda da annenin ufak bir hatası yüzünden cezayı kim vermiş olacaktı? Bence çocukların davranışlarının doğal sonuçları ile karşılaşmasına ve bununla baş etmesine fırsat vermek çocuğun karakter gelişimi açısından çok doğru. Ayrıca annenşn olayı karşılarkenki tavrını da çok beğendim, içimde hissettim adeta. Seni anlıyorum ben de üzülürüm geziye gidemeyeceğini için, ama elinizde dilekçe yok demiş, fazlasıyla sağduyulu ve anlayışlı bir tavır, tebrik ediyorum. Yalnızca gerçekten çocuğun üzüntüsünü kalbinde hissettiği için babadan çocuğa ekstra destek beklemiş. Bu da olabilirdi, ama olmayadabilir. Bence olaydaki tek saçma nokta bu iyi polis kötü polis yakıştırması. Geziye gitmeyi engelleyen anne değil ki kötü polis olsun, hayatın olağan akışında izin dilekçesi olmayan geziye gidilemez. O yüzden babadan da iyi polis rolü beklemeye gerek yok, sadece bu durumda acı gerçeği çocuğun yüzüne söyleyenin desteği daha az etkili olabilir diye dışardan gözleyen baba daha fazla destek olsun beklentisini yanlış ifade etmiş bence konu sahibi.
 
Kendi vazgeçebileceği bir eğlence derken haftasonu tabletle telefonla oynamak belki çocuk için geziden daha da vazgeçilmezdir nereden biliyorsunuz bunu?
Ben de çocuk yetiştirirken bu tavırları asla doğru bulmuyorum, yanlış bir davranışı varsa çocuk bu davranışının olağan sonucu ile karşılaşmalıdır ki doğru bir şekilde neden sonuç bağlantısı kursun ve hayatta kendi gücünü farketsin. Ben kendi davranışlarımla bir fark yaratabiliyorum desin. Sizin önerdiğiniz gibi davranışla asla alakası olmayan cezaların çocuklarda hayatım üstünde söz sahibi olan ben değilim, söz sahibi olanlar şimdi anne baba, ilerde öğretmen patron eş vs, istediklerimin olması için onlara göre şekil alayım algısı oluşturacağım düşünüyorum.
 
İyi de çocuğum söz hakkı olsa daha önce yaptıkları gibi dilekçeyi elle doldurup götürebilir okula. Çocuğun söz hakkı zaten yok ki.
 
İyi de çocuğum söz hakkı olsa daha önce yaptıkları gibi dilekçeyi elle doldurup götürebilir okula. Çocuğun söz hakkı zaten yok ki.
Söz hakkı şu olsun demek ve onun puf diye oluvermesi değildir. Evet çocuk daha öncekiler gibi elle yazabilir miyiz diyebilir, anne baba da hayır bu kez yazmayacağım diyebilir. Ama bunu unuttuğun için senden bununla hiç alakalı olmayan bişeyi kısıyorum demesi davranışları ve sonuçları arasında bağlantı kuramamasına nede olur.
 
Çok şükür aklımdakini tam anlamıyla yazan birisi... Unutma bile isteye yapilan bir eylem değil ama burda bazı üyelere bunu anlatamadım
 
Birçok itrazın aksine ben sizi haklı görüyorum. Hatta böyle bir kirap okudum. Aynı bunu söylüyordu. Çocuğu şımartmak ve her dediğini yapmak üzerine bir algı var ve sizin yaptığınız baya hoşuma gitti. Oyun oynama sanatı hatta kitabın ismi, kocanıza bence okutun. En azından ne yapması getektğini bilir.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…