Islatsın açın iki cam kurur, baktınız çıplak mı çıktı banyodan havlusunu almadı mı açın perdeleri gören görsün bir dahakine havlusuz girmemeyi öğrenir. İster kapıları çarpsın ister duvardan duvara kendini çarpsın bir çarpar iki çarpar baktı sallayan yok insan gibi kendi işini kendi görürHavlusuz çıkar odaya kadar ıslatır heryeri. Sigarasını almaya giderkende kapıları çarpıyor tepki olarak
herşeye yetebilmemi beklemelerinden mutsuzum aslında. Benden bitane var ve çok şey bekleniyor. Söyledikleriniz sadece iyi bi anne olmak benim için önemli. diğer konularda güzel yemekler sunumlar falan öyle uğraşan biri değilim . İpin uçu kaçarsa nasıl toparlarım bilmiyorum. tabi doğru söylüyorsunuz beni yıpratan eşimin tavrı birlikte herseyi yapabilcekken ben tek başıma yapıyorumAslında sanırım siz temelde her şeye yetebilmekten mutlusunuz. Belki çevreniz belki yetiştiğiniz ortam, belki de ev işlerine sonradan adapte olduğunuz için her şeye yetme, çocuğa bakma, evi temizleme, güzel yemekler yapma, üstüne bir de kocanın isteklerni harfiyyen yerine getirme gibi alanlarda takdir görmek, kendinizle gurur duymak hoşunuza gidiyor. Tam tersi olursa da kendinizi yetersiz hissedeceksiniz salamayışınız da bu yüzden. Sizi rahatsız eden bütün bunları yapmak değil eşinizin tavrı doğal olarak. Her şeye yetmeliyim psikolojisinden çıkarsanız evi ve kocanızın isteklerini biraz salarsınız
Kirli kulak çubuğu mu yuh artık ya. Bence yemek yerken tabağının içine koyun o pis kulak çubuğunu da görsün. Belli ki anasının evinde prensler gibi yaşatılan tiplerden. Yani öz bakımdan, arkasını toplamaktan yoksun bir tip. Valla Allah size sabır versin. Gerekirse annesiyle konuşun bu nedir. Hiç bir dedigini yapmayın direnebildiginiz kadar direnin. Alın çocuğunuzu dışarı çıkın akşama kadar iş is nereye kadar. Evi pislik götürsün hiç umrunuzda olmasın. Eşiniz belli ki sizi bir sekilde yıldırabildigi için bu kadar rahat. Bu sefer pes etmeyin hiç bir şey yapmayın evde.Merhaba arkadaşlar , belki okuyanlara basit gelebilir ama beni günden güne tüketen bi derdim var . 2,5 yıldır evliyim 27 yaşındayım 18,aylık oğlum var. Eşim hiçbirseye yardımcı olmuyor yardım etmediği gibi savaş alanına çeviriyor evi . Bebeğim doğduktan sonra işten ayrıldım 10 yıldır aralıksız çalışıyodum haliyle ev işleriyle haşır neşirliğim yoktu ama kısa sürede alıştım. eşim bir bardak suyu almaya tenezzül etmeyen biri küveti doldur, çorap getir , sigaramı getir , havlumu getir 32 yaşında adam banyoya giderken bir kere bile havlusunu aldığını görmedim. Lanet olsun kendimi hizmetci gibi hissediyorum çok basit yapması alması gereken şeyleri bile benden istiyor . Güzellikle konuştum olmadı küstüm olmadı 2 gün istemeyi bırakıyor 3 gün kaldığı yerden devam ediyor . Çöpünü bile kaldırmayan biri afedersiniz kulak çubuğunu bile çöpe atmıyor. oğlumda hiperaktif bi çocuk sürekli hareket halinde gerçekten gün içinde yarım saat kalkmadan oturmusluğum yok çok yoruluyorum . istediği yemeği yapıyorum elim lezzetlidir illa bi kusur bulur gece yarıları yemek ister . Evde yemek varken bile canım çekti şunu yap diyor bazen sırt bana eziyet etmeye çalıştığını düşünüyorum. Bebeğimde kolikti akşam 8 den sonra durmazdı ağlaması o hallerde lohusa halimle kahvaltı isterdi. Çocuklada canı isteyince oynar sadece banyosunu yaptırır başka bi yararı yok. Doğuma gitmeden bi hafta önce evim komple temizlenecekti kimseyi istemedi biz yaparız gelmeyin dedi hem kendi annesine hem benim anneme.bir hafta boyunca oyaladı beni yarın yapıcam diye yapmadıı son gün karnım burnumda 3 +1 evi temizledim ertesi gün sezeryanla doğurmaya gittim kendisi balkonda oturdu en son gelip kapıları sildi bu nasıl bi vicdan bilmiyorum madem yapmıcaktın yardıma gelecekleri engellemeseydin. Sorsanız benim için ölüp biter bensiz yaşayamaz beni çok sevdiğini söylüyor. Sevgi böyle acımasız bisey mi ? Bıktım usandım artık dayanamıyorum bunları yazarken bir yandan ağlıyorum köle gibiyim , değersiz hissediyorum kendimi konuşmaya çalıştığımda ben haksız oluyorum çok iyi manipüle ediyor insanı. İşe gitmesini dört gözle bekliyorum attık gitsin yalnız kalayım benden bişey istemesin diye. Evliliğimizin başlarında eşim tabiki yapmak gerekir diyordum ama benim yaşadığım çok farklı bi boyuta ulaştı hizmeci gibi hissediyorum kendimi. Bazen istediği şeyi unutmuş gibi davranıyorum bin kere söyleyip yaptırıyor . Eşim dışardan bakıldığında hiç böyle birine benzemiyor iş pozisyonu falan iyi bilgili zeki birisi. kuzenlerime anlatıyorum şok oluyorlar. Boğuluyorum psikolojim kalmadı artık nasıl çıkıcam bu işin içinden gerçekten çok mutsuzum o kadar vicdansızlıkları varken kalbim açıyor düşündükçe ...önerilerinize açığım derdimi okuduğunuz için teşekkür ederim
Böyle devam etmek istemiyorum herkesin canı kendine kıymetli ne güzel söylediniz , kendimi ve bebeğimi, eşimden çok seviyorum. 2,5 yılım böyle geçti düzeldi düzelicek derken . Bi kaç yılımı daha vermem güçlü bi kadınım boşanmaktan ayrılık sürecinden vs korkmuyorumYapsın bunları yerler mi ıslandı kalsın öyle. Ben olsam o kapıyı müsait bi yerine neyse.... Valla yapacak şeyler basit alışmış adam bunun önünü keseceksiniz ya da böyle devam. Herkesin canı kendine kıymetli elbet de eş yani yapılır ama size görev gibi yüklemiş her şeyi
Annesinin evinde prens olanlardan. Kaynanamla çok konuştum şikayet ettim destek olmuyor diye sağolsun oda konuştu eşimle kaç kere ama pek bi etki olmadı. Dirensemde bi yerden sonra temizlemek zorunda kalıyorum bebeğim küçük yerde ne bulursa ağzına atıyor. Duanız için teşekkür ederim sabırKirli kulak çubuğu mu yuh artık ya. Bence yemek yerken tabağının içine koyun o pis kulak çubuğunu da görsün. Belli ki anasının evinde prensler gibi yaşatılan tiplerden. Yani öz bakımdan, arkasını toplamaktan yoksun bir tip. Valla Allah size sabır versin. Gerekirse annesiyle konuşun bu nedir. Hiç bir dedigini yapmayın direnebildiginiz kadar direnin. Alın çocuğunuzu dışarı çıkın akşama kadar iş is nereye kadar. Evi pislik götürsün hiç umrunuzda olmasın. Eşiniz belli ki sizi bir sekilde yıldırabildigi için bu kadar rahat. Bu sefer pes etmeyin hiç bir şey yapmayın evde.
Hizmet etmeyi bırakın...Merhaba arkadaşlar , belki okuyanlara basit gelebilir ama beni günden güne tüketen bi derdim var . 2,5 yıldır evliyim 27 yaşındayım 18,aylık oğlum var. Eşim hiçbirseye yardımcı olmuyor yardım etmediği gibi savaş alanına çeviriyor evi . Bebeğim doğduktan sonra işten ayrıldım 10 yıldır aralıksız çalışıyodum haliyle ev işleriyle haşır neşirliğim yoktu ama kısa sürede alıştım. eşim bir bardak suyu almaya tenezzül etmeyen biri küveti doldur, çorap getir , sigaramı getir , havlumu getir 32 yaşında adam banyoya giderken bir kere bile havlusunu aldığını görmedim. Lanet olsun kendimi hizmetci gibi hissediyorum çok basit yapması alması gereken şeyleri bile benden istiyor . Güzellikle konuştum olmadı küstüm olmadı 2 gün istemeyi bırakıyor 3 gün kaldığı yerden devam ediyor . Çöpünü bile kaldırmayan biri afedersiniz kulak çubuğunu bile çöpe atmıyor. oğlumda hiperaktif bi çocuk sürekli hareket halinde gerçekten gün içinde yarım saat kalkmadan oturmusluğum yok çok yoruluyorum . istediği yemeği yapıyorum elim lezzetlidir illa bi kusur bulur gece yarıları yemek ister . Evde yemek varken bile canım çekti şunu yap diyor bazen sırt bana eziyet etmeye çalıştığını düşünüyorum. Bebeğimde kolikti akşam 8 den sonra durmazdı ağlaması o hallerde lohusa halimle kahvaltı isterdi. Çocuklada canı isteyince oynar sadece banyosunu yaptırır başka bi yararı yok. Doğuma gitmeden bi hafta önce evim komple temizlenecekti kimseyi istemedi biz yaparız gelmeyin dedi hem kendi annesine hem benim anneme.bir hafta boyunca oyaladı beni yarın yapıcam diye yapmadıı son gün karnım burnumda 3 +1 evi temizledim ertesi gün sezeryanla doğurmaya gittim kendisi balkonda oturdu en son gelip kapıları sildi bu nasıl bi vicdan bilmiyorum madem yapmıcaktın yardıma gelecekleri engellemeseydin. Sorsanız benim için ölüp biter bensiz yaşayamaz beni çok sevdiğini söylüyor. Sevgi böyle acımasız bisey mi ? Bıktım usandım artık dayanamıyorum bunları yazarken bir yandan ağlıyorum köle gibiyim , değersiz hissediyorum kendimi konuşmaya çalıştığımda ben haksız oluyorum çok iyi manipüle ediyor insanı. İşe gitmesini dört gözle bekliyorum attık gitsin yalnız kalayım benden bişey istemesin diye. Evliliğimizin başlarında eşim tabiki yapmak gerekir diyordum ama benim yaşadığım çok farklı bi boyuta ulaştı hizmeci gibi hissediyorum kendimi. Bazen istediği şeyi unutmuş gibi davranıyorum bin kere söyleyip yaptırıyor . Eşim dışardan bakıldığında hiç böyle birine benzemiyor iş pozisyonu falan iyi bilgili zeki birisi. kuzenlerime anlatıyorum şok oluyorlar. Boğuluyorum psikolojim kalmadı artık nasıl çıkıcam bu işin içinden gerçekten çok mutsuzum o kadar vicdansızlıkları varken kalbim açıyor düşündükçe ...önerilerinize açığım derdimi okuduğunuz için teşekkür ederim
2,5 yılım böyle geçti hayatımı böyle geçirmeye niyetim yok . karar verdim cekmicem daha fazla diye Düzelmedi düzelmicek gibide duruyor boşanırımBOŞAN.
Dipnot: Sorunun başlangıç noktası eşinizin sizden bunları isteyebilmesinde.
Hizmet etmeyi bıraktırmadığı için derdimi anlattım öneri istedim :) boşancamHizmet etmeyi bırakın...
Ahhahaha Allah sabır versin arkadaşınıza daBi arkadaşım var onun eşi de böyle. Hatta arkadaşım diyor ki "ç.küm olsa o işi bile bana yaptırır"
Ben genelde eşimin odasına fırlatırım Herseyini zamanla birikir sonra kendisi temizler ( normalde çok pis değildir ama dağınık ), siz de yapmayın aslaİçim rahat etmiyor batıyor etrafta bıraktığı eşyalar dayanamıyorum görmeye
Valla bende artık boşanma raddesine geçtim ne yaşadığımı ben biliyorum çekemiyorum bu kadar yükü . Benide annem böyle yetiştirdi 3 kardeşiz herkes kendi işini yapar annem girip odamızı toparlamazdı nevresim sermeyi öğretti annem daha sonra değiştirmedi ben değiştirdim hep . Eşimin annesini bunu yapmamış maalesef. Ben oğlumu asla böyle yetiştirmicem şuan saat 02.26 ve ben hala gözleri dolu yaşlı yazıyorum cevapları oğlum böyle bi gece yarısı hayatında ki insanı ağlatmıcak inşallahBen daha okurken bile boşadim kafamdaAllah aşkına yazdıklarını tekrar tekrar yüksek sesle oku bak gör sende bosayacaksin bu ne biçim bı adam be diyip.Kocami gectm 11 yaşındaki kızıma bile diyorum bu evde kimse kimsenin hizmetçisi değil yatagini kendin toplayacaksin kirli kıyafetin varsa ben bunu koklayarak bulmak zorunda değilim temiz kirli ayrımını biliyorsun gerekeni gerektiği yere koy diye.Bu çocuklarına kocalarına kiyamamazlik nedir yahu.İnsaniz hepimiz bunları yapmak zorundayız evde insan dışı bı yaratik gibi gezip herşeyi benden bekleyemezler herkes sorumluluğunu bilecek
Keşke hiç alıştırmasaydın böyle. Ya da çocuktan sonra bir güncelleme getirseydin yani evdeki düzene…
Ben ilk defa evlendiğimde daha çalışmamama rağmen eşimle iş bölümü yapmıştım. Onun görevi olan şeyleri, bok da götürse el sürmedim, bıraktım. Herkes bana tepki göstermişti evdesin adam işten geliyor yapsan ne olacak bilmem ne…
Şimdi iyi ki alıştırmışım diyorum. Kendi işini yapar, ben çocuktan dolayı yapamadığım işleri de öğlenleri bazen gelir, evin işini yapar geri gider. Bu tamamen neyden kaynaklı biliyor musun ? Kadın işi, senin işin, benim işim değil durumundan. Evi ortak alan kabul edip, işlere ortak iş, dağınıklığa bizim dağınıklığımız gözüyle bakılsa aslında kimse kimseden bir şey beklemeden daha tıkırında gidiyor iş…
Hatırlatman lazım. Senin ona iş yaptırmaktan ziyade, önce kendi dağınıklığını toplamasına alıştırman lazım. Tabağı masada mı bıraktı, ona al de. Ve sen dokunma. Gerekirse 5 gün kalsın. Elleme. Kıyafetleri yere mi attı ? Bırak orada, yıkama. Bu iş öyle alayım konusayımla olmuyor malesef. Sen onun arkasını topladıkça o devam edecek. Bırak ona birşeyleri… evde çok huzursuzluk çıkacağını düşünüyorsan da tek birini yap. Misal tabağını kaldırsan da sağa sola bıraktığı çöplere dokunma. Onları asla elleme gibi. 1 şey belirle kendine. Basit bir şey. Onu ona bırak. Ben böyle böyle alıştırmıştım…
Bakın benim abim var ve oda evin tek erkek çocuğu hani erkek çocukları paşa gbi yetistirilir ya oyuzden üstüne basarak söylüyorum açıkçası annem abimede onu yap bunu yap demezdi herşey onun da önüne gelirdi ama evlendi karısını ne temizlik de yanlız bırakır ne de çocuk bakımnda üç tane çocuğu var tek tek doyurur hepsini abim olmadan uyumazlar yine alır hepsini ilgilenir uyutur insanın içinde olacak biraz. Sizin eşiniz düzelmez kesinlikle bir bardak su bile vermezdim kendinize acıyın biraz ne olurValla bende artık boşanma raddesine geçtim ne yaşadığımı ben biliyorum çekemiyorum bu kadar yükü . Benide annem böyle yetiştirdi 3 kardeşiz herkes kendi işini yapar annem girip odamızı toparlamazdı nevresim sermeyi öğretti annem daha sonra değiştirmedi ben değiştirdim hep . Eşimin annesini bunu yapmamış maalesef. Ben oğlumu asla böyle yetiştirmicem şuan saat 02.26 ve ben hala gözleri dolu yaşlı yazıyorum cevapları oğlum böyle bi gece yarısı hayatında ki insanı ağlatmıcak inşallah