Arkadaşlar hepinize merhaba, daha bir hafta olmadı bir konu açmıştım burda hatırlayanınız olabilir.. Kısaca anlatıyorum eşimle problemli bir evliliğimiz var başlarda dışarı çıkmalarını kısıtladım vs 2yıl geçti aramızda bir de bebek meselesi var ben düzenimizi attık kuralım bebeğimiz olsun istesem de o bir kaç yıl daha istemiyor diye büyük bi kavga ettik ikimiz de öğretmeniz tatildeyiz tatil başında aramızdaki buzları eritmek adına vs kısacık bir tatil yaptık birlikte görmediğimiz bir yere gittik aşkımız tazelendi ilişkimize dair umutlarım canlandı derken beni ailemin yanına bırakıp döndü inanın onaylandığımı sevildiğimi değerli olduğumu hissettiğim anlarda herşey berrak bir su gibi akıyor aramızda bir sıkıntı yoktu
Şimdi çok detaylı yazıcam gittiğinden beri arkadaşlarıyla görüşüyor bana da hiçbir şeyi gizlemeden anlatıyor sıkça arıyor diye içten içe seviniyordum artık ben de onu hiç kısıtlamıyorum yaşasın biz birbirimizi seviyoruz diyordum hatta düne kadar flört etmeye çalışıyordum vs dün eşim birden şehir dışına gideceğini söyledi benim de sesim değişti tabi çünkü öyle bir plan yaptığını bana hiç söylememişti sevdiğim bir arkadaşını ve görüşmesini hiç istemediğim diğer bir arkadaşını alarak şehir dışına gitti bana hiçbir şey danışmadı ve ben sorgulayana kadar o sevmediğim arkadaşının da arabada onunla olduğunu hiççç söylemedi.. Ben sorularımla bunu açığa çıkardım ama çok üzüldüm inanın o güzel bahar esintisi bir anda yok oldu hani her arkamı döndüğümde yapmasını istemediğim bişey yapmasından sıkıldım..
Sonra tartışmaya başladık tartışırken üslubu aşırı derecede kaba olan eşime başta neden gizlediğini sordum sanane dedi günlerdir seninle flört etmeye çalışıyorum benimle olmak yerine düşüncelerimi duygularımı önemsemek yerine sürekli arkadaş peşinde koşuyorsun kadın gibi özlendiğimi hissetmek istiyorum bunlar yok sende dedim o da artık umurumda değilsin sırf şehir dışına gidiyorum diye bunu yapıyorsun vs vs dedi açıkladım durumu hayır dedim arkadaşlarının peşinde bu kadar koşacağına her zaman fırsat yaratacağına ilişkine odaklansana ben bıktım ikinci plana atılmaktan dedim gerçekten daha iki hafta önce bu görüşmesini istemediğim kişiyle 5gün istanbula gitti bir eğitim için orda da yine gezdi vs beni rahatsız eden arkadaşlarına özellikle de bu arkadaşına verdiği aşırı ihtimam ben uzaktayım demi en azından aşkım seni de götürmek istiyorum de yok bizimki umurumda değilsin artık ve sen beni hak etmiyorsun(kendini benden üstün görüyor ödül gibi görüyor) hiçbir şeyi hak etmiyorsun bundan sonra hatta daha kötü şeyler hakediyorsun(aldatılmayı ima ediyor) artık hep böyleyim umurumda değil ne yapıyorsan yap vs dedi ben de ben gerçekten içten gelerek sevilmeyi özlenmeyi merak edilmeyi hak ediyorum hiçbir çabama gerek olmadan evlilikte yapıcı bakış açısını hak ediyorum sen gerçekten evliliğe hiç adapte olamayacaksın dedim çok hayal kırıklığına uğradım böyle gelişmesine ama ben gayet sakin konuşuyordum o ise ağzı bozuk.. Evet evliliğe senin istediğin gibi adapte olmuycam istediğini yap şunu da burnumdan getirdin ya senden nefret ediyorum ne zaman bir yere gitsem bunu yapıyorsun yazma bundan sonra bana bişey önemi yok gibi şeyler yazdı olayın onun bir yere gitmesi olmadığını içeren bi mesaj daha yazdım objektif olup bak dedim arkadaş peşinde koşmayı fazla abartmıyor musun? senden ilgi dilenmiyorum ikinci planda olmaktan çok sıkıldım yazdım önemi yoksa oku ve geç dedim gerçekten de okudu ve geçti..
Arkadaşlar şimdi sizden moral istiyorum gerçekten evliliğim için herşeyi yaptığımı düşünüyorum şimdi perşembe günü dönecektim dönmek içimden gelmiyor önemsenmediği yere kimseye bişey anlatmak da istemiyorum attık yoruldum sıkıldım evlilikte bi iyi bi kötü olmaktan neden istediğim gibi sevilmediğimi anlamıyorum beni rahatsız eden arkadaşlarıyla olması değil hiç bir evli erkeğin olmadığı kadar arkadaşlarıyla olup yine de yetmemesi ben yokken dönüp arkamı rahatça diyemiyorum ben onun bir numarasıyım hep arkadaşlarına öyle bir ihtimam var ki kendimi değersiz hissediyorum ve şu tartışmada bile hep yıkıcı taraf o, halbuki bana yalan söyler gibi giden kendisi ve gerçekten umursanmadığımı anladım.. Dünden beri konuşmadık şuan beraber olduğu arkadaşlarından biri bekar diğer sevmediğim ama onun en çok ilgilendiği arkadaşı ise boşanmış kendisini onunla bir mi tutuyor... Konuyu kimseye anlatmak istemiyorum bir tartışmamızda annesine anlatmıştım dün yine bunu başıma kaktı annem bile benden soğudu her şeyi ne kadar büyütüp anlatıyorsan dedi sizce ben bişeyi büyütüyor muyum? Gerçekten çok üzgünüm
Bir şekilde ilişkimi toparlamak istedim bak olmuyor bir de bana senin aklını başına alacağına güvenmiyordum ama hemen haklı çıkardın demiş ne yapmam lazımdı acaba hiç bir şeyi umursamayıp görmezden mi gelmeliydim basbayağı bana göstereceği özeni o arkadaşına gösteriyor