Kendini bana ödül gibi görüyor zaten ne zaman konuşsak geçmişini anlattığında ben şöyleydim böyleydim vs sanki evlenince havası söndü öyle hissediyor peşinden çok koşan olmuş şimdi de benimle evlendiği için şanslı hissetmem gerektiğini düşünüyorOndan ses çıkana kadar aramayın mesajda atmayın. Dönüş tarihinizide 1-2 gün erteleyin. Kocanızın totosu çok kalkmış.
Anliyorum sizi.Tabii bakis acilari cok onemli evlilikte ama ne bileyim birsuru faktorler de var.Ne beklendigi onemli karsilikli,tatsiz olunca da insan evliyken yalniz hissediyor.Lezzetli olmasi gerekiyor.Beklentilerle alakali saniyorum.Benim de zaten kafam karmakarisik.Sorsaniz ne istiyordun diye aslinda herseyim vardi can yoldaşi aramistim.Biraz da benim sevdigim seylere ucunda olsa dahil olsun.Ama ne bileyim iste noluyor da boyle oluyor.Insanlar bence bencil olmiycak.yuregini sevdigi insana dogru evrilecek,degisecek biraz.kimse evlenmesin takilsin ozgur hayatinda oleyseTaktiklik bişey yok ki onun kafasıyla benimki bambaşka çalışıyor kendimle yalnız kalmaktan huzursuz mutsuz biri değilim ama eşimle uyun içinde huzur içinde yaşamayacaksak evli kalmanın ne gereği var beklentilerimi azami ölçüde azalttım zaten sürekli dip dibe olalım da demiyorum ama böyle önemsenmemek de yeter attık dedirtti
İşte aynı şeyi düşünüyorum gerçek sevgi olduğunda herşey kendiliğinden gelir ben de bunu istiyorum evlendiğimizde ben 28 o 34 yaşındaydı küçük değiliz ne istediğimizi bilerek evlendik sanıyordumAnliyorum sizi.Tabii bakis acilari cok onemli evlilikte ama ne bileyim birsuru faktorler de var.Ne beklendigi onemli karsilikli,tatsiz olunca da insan evliyken yalniz hissediyor.Lezzetli olmasi gerekiyor.Beklentilerle alakali saniyorum.Benim de zaten kafam karmakarisik.Sorsaniz ne istiyordun diye aslinda herseyim vardi can yoldaşi aramistim.Biraz da benim sevdigim seylere ucunda olsa dahil olsun.Ama ne bileyim iste noluyor da boyle oluyor.Insanlar bence bencil olmiycak.yuregini sevdigi insana dogru evrilecek,degisecek biraz.kimse evlenmesin takilsin ozgur hayatinda oleyse
2.5yıl oldu 1yıldır hiçbir beklenti kurmadan yaşıyorum ama düzelmiyor kadın olarak insan olarak sevgi ihtiyacım ilgi yeterince ihtiyacım karşılanmıyor eşime bunu bir defa söyledim ben çok ilişki yaşamadığım için görgüsüz gibi olduğumu evliliğin ona göre bu olduğunu başka türlü bişey olmadığını onu bunalttığımı söyledi ben de çok kırıldım düne kadar bu konuyu konuşmadım bir daha.. Eşimde bir sınır yok karımın yeri burası ona göre hayatımı düzenleyeyim yok kafasına göre yaşamak varİnsan sevildiğini, değer gördüğünü hissetmiyorsa çok hırçınlaşıyor. Zorla ilgi göstermesini sağlamaya çalışıyor. O çok kötü bir durum, ben de yaşadım eskiden. Ama zorla sizi ne daha çok sever ne daha çok ilgi duyar ne de değer verir, içinden gelir bunlar, gelmiyorsa yapacak bir şey yok. Siz de ona odaklı yaşamayın , ona karışmayın fazla , kavga etmeyin, sorgulamayın, siz de arkadaşlarınızla çıkın, başka şeylerle meşgul olun bence. Kendi kendine düzelirse düzelir, zorla, kavgayla daha beter olur.
Evet tam ideal yaşlar bunlar aslinda.Ya evlilik bir kurum ve ciddiyet gerektiren bir kurum.Herkesin kendinden ödünler vermesi gerekiyor.Oyle bir denge ko ne fazla ne eksik.Tam denge.İşte aynı şeyi düşünüyorum gerçek sevgi olduğunda herşey kendiliğinden gelir ben de bunu istiyorum evlendiğimizde ben 28 o 34 yaşındaydı küçük değiliz ne istediğimizi bilerek evlendik sanıyordum
Bizde böyle bir denge yok benim eşimin anlaşabileceği insan buraya yorum yazan ne var bunda diyen bunu gerçekten içselleştirmiş o düşüncede bir kadındır benim kafam ise artık belli bir yaşa gelmişiz birbirimizin içimizden geldiği için kıymetini bilelim yan yana olalım keyif alalım mutluluğumuzu evimizi yuvamızı herşeyin üstünde tutalımdı ama eşime göre benim aklımın başıma gelmeyeceği perçinlenmişEvet tam ideal yaşlar bunlar aslinda.Ya evlilik bir kurum ve ciddiyet gerektiren bir kurum.Herkesin kendinden ödünler vermesi gerekiyor.Oyle bir denge ko ne fazla ne eksik.Tam denge.
Bizde böyle bir denge yok benim eşimin anlaşabileceği insan buraya yorum yazan ne var bunda diyen bunu gerçekten içselleştirmiş o düşüncede bir kadındır benim kafam ise artık belli bir yaşa gelmişiz birbirimizin içimizden geldiği için kıymetini bilelim yan yana olalım keyif alalım mutluluğumuzu evimizi yuvamızı herşeyin üstünde tutalımdı ama eşime göre benim aklımın başıma gelmeyeceği perçinlenmiş
O zaman bu konuyu biraz ailenize de çıtlatın ve daha fazla yıpranmadan gerekeni yapın direkt boşanmak olarak demiyorum ciddiyetini ve beklentilerinizi bilmesi lazım. Kendi ayakları üzerinde durabilen bir kadınsınız. Ben yuvaya sahip çıkılması gerektiğini düşünen bir kadınım ama bu durumlar ayrı, hastalık değil maddiyat değil karşılıklı çaba yok. Bazen ben de diyorum eşime narsistsin diye çünkü o da öyle ben tartışma çıkarıyormuşum o da hata yapıyormuş ama özür dileme yok neden çünkü benim yüzümden sinirleniyormuş falan filan... Az çok tahmin edebiliyorum üst seviyelerde ne olur nasıl olur. Hayat bu tabiki sıkıntılar olacak, imtihanlar olacak.. Ama bizler insanız duygusal olarak da ihtiyaçlarımız var. Ve bunu eşlerden hangisi yerine getirmezse birşeyleri yıkmayı göze alan da aslında o dur.Açıkçası eşim beni her konuda suçluyor bütün bunların bile suçlusu benim onun gözünde narsitmiş diye bir başlık var ya neredeyse onun gibi.. Açıkçası çok yoruldum sıkıldım ben sürekli evliliğim için ödün verdim attık bunu yapmak istemiyorum
Terapiye gitmek istemiyor daha önce teklif ettim kendinde hiçbir sorun görmüyor çünkü hatalı hep benim konuştuğumuzda insan kocasını tanır ona göre davranır diyor karısını tanıyıp düşüncelerini önemsemeyen bir adam olarakOda sizi suçluyor işte. İçinden çıkılmaz bir hal almış. Terapi alsanız iyi gelmez mi acaba? Bu gidişle sonu yok gibi.
Hic yabanci degil bu mesaj tarzi bana.Olgunlasmamis bir tarz bu.onun ozgurlugu evliliginden daha agir basiyor.Bizde böyle bir denge yok benim eşimin anlaşabileceği insan buraya yorum yazan ne var bunda diyen bunu gerçekten içselleştirmiş o düşüncede bir kadındır benim kafam ise artık belli bir yaşa gelmişiz birbirimizin içimizden geldiği için kıymetini bilelim yan yana olalım keyif alalım mutluluğumuzu evimizi yuvamızı herşeyin üstünde tutalımdı ama eşime göre benim aklımın başıma gelmeyeceği perçinlenmiş
Canım inan ben eşimi çok dahil etmek istiyorum kalmasını da istedim hatta Ama eşimde normal kadınlar gibi git ailenin yanına tek kal mantığı var ya açıkçası kafasına göre takılabilmek için benim ne zaman döneceğimi bile sormadı
Aynen bu şekilde ciddiyetimin de farkında ama sahiden sadece bir yere gittiği için ona sorun çıkardığımı düşünmek onu rahatlatıyor gerçekten bunu bilsem bile yine de durumu açıkladım her zamanki gibi benim suçlu olduğumu düşünüyor normal olan bu ona göre bence bu normal değil en azından benim kafamdaki evlilik bu değil, aileme açıklamak istiyorum ama üzmek istemiyorum beni hiçe sayıp davranmasını ben sindiremedim ailem kimbilir ne kadar üzülecek biraz güçlü olmam lazım.. inanın psikolojik olarak çok yıprandımO zaman bu konuyu biraz ailenize de çıtlatın ve daha fazla yıpranmadan gerekeni yapın direkt boşanmak olarak demiyorum ciddiyetini ve beklentilerinizi bilmesi lazım. Kendi ayakları üzerinde durabilen bir kadınsınız. Ben yuvaya sahip çıkılması gerektiğini düşünen bir kadınım ama bu durumlar ayrı, hastalık değil maddiyat değil karşılıklı çaba yok. Bazen ben de diyorum eşime narsistsin diye çünkü o da öyle ben tartışma çıkarıyormuşum o da hata yapıyormuş ama özür dileme yok neden çünkü benim yüzümden sinirleniyormuş falan filan... Az çok tahmin edebiliyorum üst seviyelerde ne olur nasıl olur. Hayat bu tabiki sıkıntılar olacak, imtihanlar olacak.. Ama bizler insanız duygusal olarak da ihtiyaçlarımız var. Ve bunu eşlerden hangisi yerine getirmezse birşeyleri yıkmayı göze alan da aslında o dur.
Evet inanın ben boğucu davranmıyorum biz de yaşadık benzer şeyleri ama bu kadarı da fazla son haftalarda zaten epey ayrı takıldık kah 5gün istanbuldaydı son 1haftadır zaten ben ailemleyim o istediği gibi çıkıyor geziyor arkadaşlarıyla ama bir durması gereken yeri de bilmeli sorun sevgi,ilgi,değer gerçekten her tartışmada da bunu açığa çıkaracak bir şey yapıyor hiçbir kaybetme korkusu yok olsa idi böyle davranmazdı ben çok net ve yapıcı konuşurken o kırıcı uzak ve suçlayıcıHerkesin evlilik,iliski dinamigi farklidir.Ben o esinin normal kadinlar gibi dedigi kadinlardanim.Ikimiz de ogretmeniz.Daha evlendigimizin 2.ayinda beraber yaptigimiz yaz tatilinden sonra esim arkadaslariyla tekne gezisine cikti 2 gunluk ben de ev arkadaslarimla h.sonu takildim ya da bebeklerim su anda cok kucukler o yuzden somestrde gidemiyorum ama yazin ben bebeklerimle gidicem annemlere.Esim 1 hafta kalir sonra doner.Sizin probleminiz esinizden goremediginiz ilgi,sevgi,sevkat açlığı.Yoksa guven olduktan sonra varsin gitsin dunyanin bir ucuna..
Çok haklısınız ailenize karşı net olun bence çıktı gezdi değil de hissettiklerinizi anlatın mutlu olmadığınızı anlatın dürüst olun eşinize ailenize herkese karşı. Güçlü olmaya çalışın belki daha güzel günler göreceksiniz belki eşiniz farkına varacak belki de sonralarda yaşayacağınız büyük sıkıntıları yaşamaktan kurtulacaksınız. Eşinize terapiye gitmeyi de teklif edebilirsinizAynen bu şekilde ciddiyetimin de farkında ama sahiden sadece bir yere gittiği için ona sorun çıkardığımı düşünmek onu rahatlatıyor gerçekten bunu bilsem bile yine de durumu açıkladım her zamanki gibi benim suçlu olduğumu düşünüyor normal olan bu ona göre bence bu normal değil en azından benim kafamdaki evlilik bu değil, aileme açıklamak istiyorum ama üzmek istemiyorum beni hiçe sayıp davranmasını ben sindiremedim ailem kimbilir ne kadar üzülecek biraz güçlü olmam lazım.. inanın psikolojik olarak çok yıprandım
Eşimde yapıcı bir hal yok olsaydı böyle yaşanmazdı bişeyler huzurunun bozulacağını bile bile böyle yapan biri mutlaka vazgeçmiştirÇok haklısınız ailenize karşı net olun bence çıktı gezdi değil de hissettiklerinizi anlatın mutlu olmadığınızı anlatın dürüst olun eşinize ailenize herkese karşı. Güçlü olmaya çalışın belki daha güzel günler göreceksiniz belki eşiniz farkına varacak belki de sonralarda yaşayacağınız büyük sıkıntıları yaşamaktan kurtulacaksınız. Eşinize terapiye gitmeyi de teklif edebilirsiniz
Arkadaşlar hepinize merhaba, daha bir hafta olmadı bir konu açmıştım burda hatırlayanınız olabilir.. Kısaca anlatıyorum eşimle problemli bir evliliğimiz var başlarda dışarı çıkmalarını kısıtladım vs 2yıl geçti aramızda bir de bebek meselesi var ben düzenimizi attık kuralım bebeğimiz olsun istesem de o bir kaç yıl daha istemiyor diye büyük bi kavga ettik ikimiz de öğretmeniz tatildeyiz tatil başında aramızdaki buzları eritmek adına vs kısacık bir tatil yaptık birlikte görmediğimiz bir yere gittik aşkımız tazelendi ilişkimize dair umutlarım canlandı derken beni ailemin yanına bırakıp döndü inanın onaylandığımı sevildiğimi değerli olduğumu hissettiğim anlarda herşey berrak bir su gibi akıyor aramızda bir sıkıntı yoktu
Şimdi çok detaylı yazıcam gittiğinden beri arkadaşlarıyla görüşüyor bana da hiçbir şeyi gizlemeden anlatıyor sıkça arıyor diye içten içe seviniyordum artık ben de onu hiç kısıtlamıyorum yaşasın biz birbirimizi seviyoruz diyordum hatta düne kadar flört etmeye çalışıyordum vs dün eşim birden şehir dışına gideceğini söyledi benim de sesim değişti tabi çünkü öyle bir plan yaptığını bana hiç söylememişti sevdiğim bir arkadaşını ve görüşmesini hiç istemediğim diğer bir arkadaşını alarak şehir dışına gitti bana hiçbir şey danışmadı ve ben sorgulayana kadar o sevmediğim arkadaşının da arabada onunla olduğunu hiççç söylemedi.. Ben sorularımla bunu açığa çıkardım ama çok üzüldüm inanın o güzel bahar esintisi bir anda yok oldu hani her arkamı döndüğümde yapmasını istemediğim bişey yapmasından sıkıldım..
Sonra tartışmaya başladık tartışırken üslubu aşırı derecede kaba olan eşime başta neden gizlediğini sordum sanane dedi günlerdir seninle flört etmeye çalışıyorum benimle olmak yerine düşüncelerimi duygularımı önemsemek yerine sürekli arkadaş peşinde koşuyorsun kadın gibi özlendiğimi hissetmek istiyorum bunlar yok sende dedim o da artık umurumda değilsin sırf şehir dışına gidiyorum diye bunu yapıyorsun vs vs dedi açıkladım durumu hayır dedim arkadaşlarının peşinde bu kadar koşacağına her zaman fırsat yaratacağına ilişkine odaklansana ben bıktım ikinci plana atılmaktan dedim gerçekten daha iki hafta önce bu görüşmesini istemediğim kişiyle 5gün istanbula gitti bir eğitim için orda da yine gezdi vs beni rahatsız eden arkadaşlarına özellikle de bu arkadaşına verdiği aşırı ihtimam ben uzaktayım demi en azından aşkım seni de götürmek istiyorum de yok bizimki umurumda değilsin artık ve sen beni hak etmiyorsun(kendini benden üstün görüyor ödül gibi görüyor) hiçbir şeyi hak etmiyorsun bundan sonra hatta daha kötü şeyler hakediyorsun(sürekli böyle davranmayı hatta belki de aldatılmayı ima ediyor) artık hep böyleyim umurumda değil ne yapıyorsan yap vs dedi ben de ben gerçekten içten gelerek sevilmeyi özlenmeyi merak edilmeyi hak ediyorum hiçbir çabama gerek olmadan evlilikte yapıcı bakış açısını hak ediyorum sen gerçekten evliliğe hiç adapte olamayacaksın dedim çok hayal kırıklığına uğradım böyle gelişmesine ama ben gayet sakin konuşuyordum o ise ağzı bozuk.. Evet evliliğe senin istediğin gibi adapte olmuycam istediğini yap şunu da burnumdan getirdin ya senden nefret ediyorum ne zaman bir yere gitsem bunu yapıyorsun yazma bundan sonra bana bişey önemi yok gibi şeyler yazdı olayın onun bir yere gitmesi olmadığını içeren bi mesaj daha yazdım objektif olup bak dedim arkadaş peşinde koşmayı fazla abartmıyor musun? senden ilgi dilenmiyorum ikinci planda olmaktan çok sıkıldım yazdım önemi yoksa oku ve geç dedim gerçekten de okudu ve geçti..
Arkadaşlar şimdi sizden moral istiyorum gerçekten evliliğim için herşeyi yaptığımı düşünüyorum şimdi perşembe günü dönecektim dönmek içimden gelmiyor önemsenmediği yere kimseye bişey anlatmak da istemiyorum attık yoruldum sıkıldım evlilikte bi iyi bi kötü olmaktan neden istediğim gibi sevilmediğimi anlamıyorum beni rahatsız eden arkadaşlarıyla olması değil hiç bir evli erkeğin olmadığı kadar arkadaşlarıyla olup yine de yetmemesi ben yokken dönüp arkamı rahatça diyemiyorum ben onun bir numarasıyım hep arkadaşlarına öyle bir ihtimam var ki kendimi değersiz hissediyorum ve şu tartışmada bile hep yıkıcı taraf o, halbuki bana yalan söyler gibi giden kendisi ve gerçekten umursanmadığımı anladım.. Dünden beri konuşmadık şuan beraber olduğu arkadaşlarından biri bekar diğer sevmediğim ama onun en çok ilgilendiği arkadaşı ise boşanmış kendisini onunla bir mi tutuyor... Konuyu kimseye anlatmak istemiyorum bir tartışmamızda annesine anlatmıştım dün yine bunu başıma kaktı annem bile benden soğudu her şeyi ne kadar büyütüp anlatıyorsan dedi sizce ben bişeyi büyütüyor muyum? Gerçekten çok üzgünümBir şekilde ilişkimi toparlamak istedim bak olmuyor bir de bana senin aklını başına alacağına güvenmiyordum ama hemen haklı çıkardın demiş ne yapmam lazımdı acaba hiç bir şeyi umursamayıp görmezden mi gelmeliydim basbayağı bana göstereceği özeni o arkadaşına gösteriyor
Malesef kabullenmek istemesem de ben her şeyi yaptım düşünüyorum fazla bile olmuş yaptıklarım kıymetim hiç olmamışBu adama vaktinizi sabrınızı harcamayın. Hayat kısa.. Sizi aşağılayan adamın yanında olmayın. Elinizden geleni yapmışsınız
Yol verin gitsin