Çocuklarım Ve Başaramadığım Anneliğim

Vicdan merhamet bi erkekte olması gereken en önemli özellik bunu hep diyorum

KARACAY .!.:

Canı istediği saatte kalkıyor keyfince duşunu alıp hazır yıkanmış ütülemiş tertemiz kıyafetlerini giyiyor. kurulu masaya oturup karnını doyuruyor. Canı mı sıkıldı dışarı çıkıyor. Kafası mı şişti ayrı odaya çekiliyor. Bu evde en çok o yaşıyor.

Genişletmek için tıkla...

Çoğunluk böyle şaşıracak bir durum değil bu
Bir yakın arkadaşım safra kesesi ameliyatı geçirmişti bende yanına gittim geçmiş olsun diye onun öküz kocası çocuğun öğlen yiyeceğini okul için hazırlamadı kadın kalkmak zorunda kaldı o halde çocuğunu okula hazırladı bende ağzım açık izledim ki bende tabi yardımda bulundum, çoğu kadın erkek yardım eder diye beklentiye girmesin çoğunluk halen öküz ve bencil

benibosver .!.:

Esiniz cok insafsızmis.Büyük oglunuzla dersde mi calisamiyor?

Genişletmek için tıkla...

Okulların açık olduğu zamanlarda öğretmenimize durumu anlattım küçüğün çok eziyetli olduğunu bu yüzden büyüğüme rahat ders yaptıramadığımı. Öğretmenimiz de eşiniz yardımcı olsun dedi. Akşam eşime söylediğimde '' benim eşim öyle bir insan değil'' deseydin dedi. Yanı hayır ödeve yardımcı olmuyor. Bazen küçük oğlum biz ödev yaparken o kadar çok eziyet ediyor ki sonunda ben de bağırmaya başlıyorum. O zaman küçüğü alıp uyutuyor. Uyku saati değilse uykusu yoksa bile uyutuyor. Oynatmaktansa ayağında sallayıp tv izlemek işine geliyor.

Ev islerinden elinizi eteginizi cekin. En basitinden utu yapmak yerine kahve yapip icseniz beliniz, kolunuz dinlenir arti en onemlisi biraz beyniniz dinlenir. Sen nasil kadinsin, sen nasil annesin bilmem ne diye sacmalarsa sakin bir sekilde bu kadarina yetebiliyorum deyin, kavga bile etmeyin. Acilen bulasigi, camasiri, utuyu, temizligi minimuma indirin. Yemegi 2 gunluk yapin isitin isitin yiyin. Begenmeyen yemesin. Ayrica yetersiz degil aksine baya beceriklisiniz. 2 cocukla yetistiginiz isleri agzim acik okudum. Bu kadar is yukune can dayanmaz, isyan etmeniz cok normal.

Depresyona yatkın bünye olunca biraz daha zorlaşıyor herşey bence psikolojik yardım almanız şart özellikle büyük oğlunuz için. Benim oğluma eşim benden daha çok bakar ama yine de çok ağlayan ve gece çok uyanan bebek olunca yıpranıyor insan. Allah kolaylık versin illaki büyüyecekler birlikte kanka olacaklar :) yaş aralığı biraz daha yakın olmalı iki çocuk düşünenler için

KARACAY .!.:

Nereden başlayım nasıl anlatayım bilmiyorum arkadaşlar.uzunca bir yazı olabilir lütfen kusuruma bakmayın. Ben biri 7 diğeri 1.5 yaşında iki erkek çocuk annesiyim. ilk oğlumda ağır bir doğum sonrasi depresyon atlattım. O çok zor dönemden sonra ikinciye kendimi hazırladım, annelik tecrübeme güvendim ve asla ilk oğlumdaki gibi olmayacak diye şartlandım. Ama olmadı. Ben iyi olacaksam da bebeğim bırakmadı. ilk 6 ay sadece ayağımda ve göğsümde susuyor diğer türlü kesintisiz gece gündüz ağlıyordu. Toplamda 1-2 saat uyuyamadığım halüsinasyonlar görmeye başladığım zamanlar oldu. Sonrasında bu ağlamalar bir tık azaldı. Yani günde 4-5 kez 5-10 dakikalık bir zamandan bahsediyorum. Gece yine uyku yok. Emzirirken uyuduğum kadar işte. Ve sonunda 1 yaş dolunca sütten kestim çünkü uykusuzluktan ve yorgunluktan delirmek üzereydim. Artık gecede 5-6 defa uyanıp biraz su içip biraz ağlayıp geri uyuyor. Toplam uyku süresi 7-8 saat. Gün içinde huysuzlugumuz aynı devam. Bazen oyun oynarken bile çığlık çığlığa ağlayarak oynuyor. Yemek yedirdikten 5 dakika sonra tekrar yemek diye ağlıyor ama yemiyor çünkü aslında tok. Su diye ağlıyor eline suluğunu verince fırlatıp ağlamaya devam ediyor. Eline geçen herşeyi ben yetisinceye kadar yere defalarca vuruyor ki alt komşumuz bu dönemden önce bile bizden şikayetçiydi şimdi ne düşünüyorlardır diye içim içimi yiyor. Bir de her an kapıma gelecekler endişesi yaşıyorum. Gelelim büyük oğluma ona kardeşinden sonra çok yüklendim. Ses çıkaracak, gürültü yapacak da bebeģi uyandıracak diye aklım çıkıyordu. Anasınıfı için oğlumu yedirip, hazırlayıp götürmek tam bir felaketti çünkü bunları yapmam için bebeği kanepeye yatırmam gerekiyordu ki bu evde bitmek tükenmek bilmeyen çığlık çığlığa ağlama demekti. Ve ben cabuk ol acele et diye diye büyük oğluma bağırıyordum. 1. Sınıfa başladı durum değişmedi. Küçüğün bagrışları arasında ödev yapmaya calışırken bu sefer büyük oglum da '' anne kardeşimi sustur'' diye ağlamaya başlıyordu. Zamanla büyük oğlumda tik başladı sürekli gözlerini kırpıyor. Ve zaten olmayan iştahı tamamen gitti. Artık zorla yemek yiyor. iyice huysuz bir cocuğa dönüştü. Mesela su istiyor elime aldıģım bardağı beğenmiyor. istediği bardağa suyu dolduruyorum bu sefer su bardaktaki hizasına kafayı takıyor. Suyu uzatıyorum. Masaya koy oradan alıcam diyor. Masaya koyuyorum. bu sefer masanın neden kenarına koydun ortasına koymanı istemiştim diyor. Velhasıl sabırla her dediğini yapmazsam o suyu asla içmiyor. Ve bu her konuda böyle. Gece gundüz altını ıslatıyor ve bunu çoğu zaman bilerek yapıyor. Tuvalet cok uzak, tuvaletim birden geldi diyor. Hergun o yastık çarşaf ve örtü mutlaka makinaya giriyor. Ve bütün bunları küçük oğlumun doğumundan sonra aramızdaki bağın kopuşundan ötürü yaptığını biliyorum. Eşimin yardımı yok denecek kadar az. Hatta herseyi yemek, temizlik camaşır, ütü ve çocukların bakımı,ödevi eksiksiz yetismemi bekliyor. Evi hergun silip süpürmemissem ' cocukları iki günde bir banyoya sokmamışsam ya da sallıyorum ogluma o gün boliporis damlasını icirmeyi unutmuşsam itinayla hatırlatıyor. Birtek ben banyoya girersem bebeğe bakıyor o kadar. Ona da en fazla 10 dakika. Sonra oğlum banyo kapısında ağlamaya başlayacağı için hızlıca girip çıkmam gerekiyor. Bütün bunlar aslında şuan aklıma gelenler. Sabırla okuyabimişseniz tesekkür ederim. artık depresyonun ötesine çıktığımı hissediyorum. Delirmenin arefesinde gibiyim. Sürekli nefesim daralıyor kendimi balkona zor atıyorum. Küçük oglum pesimden gelmeden önce 1-2 dakika nefeslenmeye çalışıyorum. içimde bastırmaya çalıştığım büyük bir öfke ve mutsuzluk var. Bi taraftan da çocuklarima yetememenin vicdan azabını çekiyorum. 2. Çocuğumdan önce kendimi neredeyse kusursuz bir anne gibi hissediyordum büyük oğlumla çok iyi anlaşıyorduk mutlu olduğunu hissediyordum. şimdi ise mutsuzluğunu iliklerime kadar hissediyorum. anneligim bes para etmez. Olmuyor olduramıyorum. Yapamıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Nasıl bir hamilelik geçirdiniz bilmiyorum ama bebekler o andan itibaren sizinle , sizin stresiniz , mutluluğunuz ile büyüyor.

Büyük ihtimalle eşinizin istemediği bebek olduğu için bu halde o minik.

Şu anda da sizin bu stresinizden etkileniyor ve huysuz bi şekilde büyüyor.
Tabi büyük de aynı şekilde ...

Siz değişirseniz , dünya değişir .
Siz düzelirseniz , dünyanız düzelir.

İnanıyorsanız dua edin .
Meditasyon yapın. Rahatlayın.

Ve kuralcı olun , sürekli kendinizden vermeyin ,
Kumbara boşalınca "Kötü Anne" oluyorsunuz.

En zor zamanlarındasınız bunu en iyi siz biliyorsunuz. Küçük oğlunuz da üç yaşını geçtiğinde onunla da iyi anlaşacaksınız. Geçexek bugünler. O da kendini ifade edecek, size yardımcı olacak. Sadece sabredin. Çok çıkmazda hissediyorsanız yardım online yardım araştırması yapın.

iyi de sizin sorununuz küçüğün zorluğu, büyüğün kıskançlık sonrası tepkileri, yetememeniz vs değil ki..
asıl sorun el elde el baş üstünde oturan bencil merhametsiz saygısız kocanız..
sizin de çocuklarınızın da durumu kocanızın eseri.

Eşinize ağzının payını vermezseniz bu düzen böyle gider.Önce siz iyilesemezseniz pedagogun çocuğa yapacağı hiçbir şey olmaz.Burada kadınlar çoğu zaman dişlerini sıkıyor.Çünkü en azından bana iyi bir eş değilse bile çocuklarına ilgili bir baba diye teselli buluyorlar.Sizinkinde o da yok.Size de öyle bir psikolojik baskı yapmış ki eşinizden daha önce kendi anneliğinizi sorgular olmuşsunuz.Bu adama bir dur deyin.İsine gelmiyorsa evden ayrılmasını söyleyebilirsiniz zira evdeki tuzluk eşinizden daha çok işe yarıyor.

Eşinize hiç yüklenmemişsiniz çok ilginç.
Bu kadar yalnızlığı nasıl kabullendiniz?
Söz konusu çalışıp para kazanmaksa en kolay kısım bence yani sizin evdeki sorumluluğunuzun yanında..
İşten geldiğinde hiç değilse büyük çocuğun ödevleri ile ilgilenebilir.
Küçükle oyunlar oynayabilir ya da.

Yazık psikolojinize çok üzüldüm.
Bence bu hayata bu düzende devam etmeyin.
Eşiniz size destek olmak zorunda!
Bir cinnet şart anlaşılan.

Konudaki tek suclu esiniz
Zor bir cocuk annesi olarak sizi anliyorum ancak bu cocuklari tek basiniza yapmadiniz
Neden esiniz ile konusmuyorsunuz?
Bu adam boyleydi ise de neden evlendiniz ve cocuk yaptiniz?

Okurken yasadim resmen. cocuklariniz gercekten zorlar.
Esinizin cenesini kapatmasi ve size birilerinin az da olsa nefes almaniz icin yardimci olmasi

Olmamış olan anneliğiniz değil, eşinizin babalığı, hem anne hem baba hem eş olmaya çalıştığınız için fazla gelmiş

Geçen gün 8 çocuğu olan ve 9. Ya hamile olan bir Amerikalı kadının instagram hesabına baktım. Kocası her akşam işten gelince evi süpürüp siliyormuş. Çamaşır bulaşık ve yemek büyük çocukların işiymiş. Kadın ben hamile ya da emzirirken bebekten başka bir şeyle ilgilenmem yazmış . Yani bu kadın iyi naneyse biz neyiz biz iyi naneysek o ne? Sorun siz de değil ülkemizdeki erkeklerde

2 değil 3 çocuğunuz var bence en büyüğüne bir cinnet işi çözer. Mutsuz ve yanliz bir eş tabiki cocuklara yetmez. Psikolojik destek alın ve eşinize haddini bildirin.

Kötü bir anne olduğunuzu düşünmüyorum. Size yardımcı olmayan adama ikinci çocuğu doğurmanız büyük cesaret. Dahası eğer planlı bir gebelikse zamanlamanız çok yanlış. Tam oğlunuzun okula başladığı dönem, en ilgiye ihtiyacı olan, hayatının en önemli dönemlerinden birinde siz küçük bebekle ilgilenmek zorundasınız.

Eşiniz kendi açısından bakınca haksız değil. Zaten hep böyleymiş. Karakteri bu yani ilk gündem beri. İki çocuğu da o istememiş siz istemişsiniz. Haliyle sen istedin buyur bak o zaman diyor. Kusura bakmayın sırf kendi anne olmak isteğinizle aman çocuğum tek kalmasın düşüncesiyle istemeyen adama bir çocuk daha vererek bencillik etmişsiniz. Çocukların her şeyden önce iyi bir aile hayatına ihtiyaçları var.

Sizi eleştirdiğim nokta sadece sizi değil böyle yapan tüm anneleri eleştiriyorum bırakın çocuğunuz yemezse yemesin. Ben ömrümde kendi rızasıyla yemeyip açlıktan ölen bir tane çocuk görmedim. Disiplin kuramamışsanız üstünde. 7 yaşında bir çocuğa hala sizin su götürüyor olmanız zaten yanlış. Hadi götürdünüz sizi parmağında oynatıyor siz de kabul ediyorsunuz. Nasıl düzelir bu durum bilmiyorum ama fazla alıştırmışsınız.

Eşinizi darlayın temizliğe yardımcı kadın tutun. Hiç değilse bu yükten kurtulursunuz

Es desteğinden once cocuklarinin ikisininde psikolojik destege ihtiyacı var ve sizinde

Ben anne olmak istedim buna hakkım olduğunu düşündüm. Yetebileceğime inandım. Ve zaten bana zerre faydası olmayan bir adamdan medet ummadım. O yuzden konuyu ilk açtığımda eşimden cok bahsetmedim. Eşinden yardım iste, sesini çıkar, bir cinnete bakar diyenler var ama eşim bunların zerresinden anlayacak biri değil. O kendi hayatında biz çocuklarımla üçümüz ayrı bir hayattayız sanki. Bazen eşim köyüne gidip 10 gün gelmiyor. Büyük oğlum babasını sormuyor bile. Aklına gelmiyor. Hayatımızda O kadar yok ki.

Maddi durumunuz yetiyorsa virüs olayları durulunca eve bir yardımcı alın en azından oğlunuzun ödevlerini takip etsin