Çocuklarım Ve Başaramadığım Anneliğim

Bence sen gayet iyi bir annesin ama üzgünüm eşin pek iyi bir baba ve eş değil. Allah merhamet versin mübarek gün.

KARACAY .!.:

alt komşumuz bu dönemden önce bile bizden şikayetçiydi şimdi ne düşünüyorlardır diye içim içimi yiyor.

Genişletmek için tıkla...

Daha önce alt komsum üst komşum diye konular acılmisti yaptigim yorumlar begenilmemisti. Buyurun evinde gürültü eksik olmayan çaresiz bir anne. Yoruma begenmedim işareti atan arkadaslara sesleniyorum.. ne yapsın şimdi bu anne çocuklarini baglasin mi komsuyu rahatsiz ediyolar diye.. kimsenjn evinin icinde yasami bilip bilmeden yargilamayin yorumlarimin hala arkasindayim her evden ses cıkabilir çunku icinde yaşam var kimse bile isteye seste çikarmaz zaten.. azcık duyarli olun..

Karacay size gelince gercekten cok uzgunum evet biz annelerin işi gercekten çok zor ama bu gunlerin gecicegini dusunerek yaşasan ben buyuk ogluna gercekten uzuldum şimdi siz anlata biliyorsunuz bizlere icinizdekileri o cocuk kime anlaticak hep icinde yasiyor ve bu cok kötü. Alıp karşınıza konuşmayi deeyin lutfen azcik rahatlasin yavrucak. "Oglum gel birazcik sohbet edelim seninle konusmayi ozledim evimizin icinde mutlu olmadigin bir durum varmi birlikte cozum bulabiliriz" gibi konusmaya baslaya bilirsin. Cogu kisi esine yazms yardim etmiyo diye. Evet etseydi zaten suan bunalimda olmazsiniz ama esinizin yapmadigi yardimlari sizde yıldım artik deyip yapmazsaniz ne olur yavrucaklarin hali cocuklariniz icin saglam durun lutfen bana gore siz mukemmel bir annesiniz

Altini islatma isinin ustune egilin derim, su ortam bi normale donsun bi pedagog gorsun yavruyu.
Minik olanin huysuzluklari tolere edilebilir, hangimizin cocugu melek.
Ama buyuk oglanin ustune egilin derim.
Esiniz de bi zahmet cocuklarla ilgilensin.

anne değilim ama öğretmen olarak yorum yapabilirim. Siz mükemmel anne olmaya çalışıyorsunuz. Çocuk suyu siz istediğiniz gibi koymazsanız neden içmesin. Susayınca içer. Sizi sınamasına izin vermeyin. Ağlayarak bir şey anlatırsa ağlayarak konuştuğun için anlamıyorum, kendine gelince konuşalım deyin. Sanki çok panik yaklaşıyorsunuz. Biraz rahat olmaya çalışsanız. Mükemmel olmak zorunda değilsiniz. Sevgiyle yaklaşan her anne mükemmeldir.

Cocuklarinizin her soyledigini yaparak kendinizi yipratirsiniz. Su icmiyorsa nereye kadar icmeyecek sizce? Sadece sizi deniyor. Aynen bahsettiginiz depresyonlari yasadim. Cocugum cok zor bir bebekti. Asla ikinciyi yapmayi dusunmem,anca rayina oturdu bende bazi seyler. Simdi 4,5 yasinda istedigi bir seyi asla bana yaptiramaz ben yapmak istrmiyorsam. Bence siz de yapmayin. Esinize zaten sinir oldum,pasa hazretlerine bir Cinnet gecirin de gorsun dunya kac bucak

Çocuklarınız için lütfen destek alın. 1.5 yaşındaki çocuğun sürekli ağlaması ve kucak istemedi de normal değil. Yavaş yavaş bağımsız olmaya başlamalı. Eşiniz de çocuklardan biriyle ilgilensin bı zahmet. Yada bir yardimci abla filan bulun. Hem size hem bebelere byazik.

Yaşadığınız zor bir durum. Sizin de çocuklarınıznda psikolojik desteğe ihtiyacı var. Şu eve kapandığımız günlerde şiddeti artmış olabilir güçlüklerin. Beklemeyin şu an bir çok psikolog ve psikolojik danışman online hizmet veriyor. Pedagog değil bir oyun terapisti tercih edin çocuklar için.

Ayrıca şu anlattıklarınızın hiç birini görmüyor mu eşiniz? Onun desteğin eksik olması da sorunu kökleştirmiş bence.

Eşinizden daha fazla yardım.almaniz lazım gerekirse aile bireylerinden . Psikolojik destekte alsanız çok iyi olur Allah yardımcınız olsun

Kafa dinlemeye ihtiyacın var sadece kötü bı anne değilsin sen.ananne babaanne yokmu birkaç saatliğine onlara bıraksan yada onlardan biri sizi gelse sen dışarı çıksan biraz hava alsan .gerçi Corona var ama kalabalık yerlere girmezsin snde

çocuklarda sizin anneliginizde sorun yok.
sorun asalak eşinizde.
niye bu kadar susuyosunuz bu adama anlamadim.
itinayla hatirlattigi bi gün verin eline kasigi icirsin propolisi.
erkekler bayilir ben anlamam bilmiyorum demeye neden yaya yaya telefonla oynayacak cunku değil mi.
kendi annenizi sorgulamak yerine evdeki amip e cocuklarin onada ait oldugunu hatirlatin

Siz anneliği değil de eşinız babaligi yapamamış demek geldi içimden...

Ev işlerini salın.Hiçbirşeye dokunmayın.Yemeği falan 3 kişilik yapın.Eşiniz insan değil.Bu muameleyi hak ediyor.Ev işlerine yardım etmezse bok içinde yaşasın.

KARACAY .!.:

Nereden başlayım nasıl anlatayım bilmiyorum arkadaşlar.uzunca bir yazı olabilir lütfen kusuruma bakmayın. Ben biri 7 diğeri 1.5 yaşında iki erkek çocuk annesiyim. ilk oğlumda ağır bir doğum sonrasi depresyon atlattım. O çok zor dönemden sonra ikinciye kendimi hazırladım, annelik tecrübeme güvendim ve asla ilk oğlumdaki gibi olmayacak diye şartlandım. Ama olmadı. Ben iyi olacaksam da bebeğim bırakmadı. ilk 6 ay sadece ayağımda ve göğsümde susuyor diğer türlü kesintisiz gece gündüz ağlıyordu. Toplamda 1-2 saat uyuyamadığım halüsinasyonlar görmeye başladığım zamanlar oldu. Sonrasında bu ağlamalar bir tık azaldı. Yani günde 4-5 kez 5-10 dakikalık bir zamandan bahsediyorum. Gece yine uyku yok. Emzirirken uyuduğum kadar işte. Ve sonunda 1 yaş dolunca sütten kestim çünkü uykusuzluktan ve yorgunluktan delirmek üzereydim. Artık gecede 5-6 defa uyanıp biraz su içip biraz ağlayıp geri uyuyor. Toplam uyku süresi 7-8 saat. Gün içinde huysuzlugumuz aynı devam. Bazen oyun oynarken bile çığlık çığlığa ağlayarak oynuyor. Yemek yedirdikten 5 dakika sonra tekrar yemek diye ağlıyor ama yemiyor çünkü aslında tok. Su diye ağlıyor eline suluğunu verince fırlatıp ağlamaya devam ediyor. Eline geçen herşeyi ben yetisinceye kadar yere defalarca vuruyor ki alt komşumuz bu dönemden önce bile bizden şikayetçiydi şimdi ne düşünüyorlardır diye içim içimi yiyor. Bir de her an kapıma gelecekler endişesi yaşıyorum. Gelelim büyük oğluma ona kardeşinden sonra çok yüklendim. Ses çıkaracak, gürültü yapacak da bebeģi uyandıracak diye aklım çıkıyordu. Anasınıfı için oğlumu yedirip, hazırlayıp götürmek tam bir felaketti çünkü bunları yapmam için bebeği kanepeye yatırmam gerekiyordu ki bu evde bitmek tükenmek bilmeyen çığlık çığlığa ağlama demekti. Ve ben cabuk ol acele et diye diye büyük oğluma bağırıyordum. 1. Sınıfa başladı durum değişmedi. Küçüğün bagrışları arasında ödev yapmaya calışırken bu sefer büyük oglum da '' anne kardeşimi sustur'' diye ağlamaya başlıyordu. Zamanla büyük oğlumda tik başladı sürekli gözlerini kırpıyor. Ve zaten olmayan iştahı tamamen gitti. Artık zorla yemek yiyor. iyice huysuz bir cocuğa dönüştü. Mesela su istiyor elime aldıģım bardağı beğenmiyor. istediği bardağa suyu dolduruyorum bu sefer su bardaktaki hizasına kafayı takıyor. Suyu uzatıyorum. Masaya koy oradan alıcam diyor. Masaya koyuyorum. bu sefer masanın neden kenarına koydun ortasına koymanı istemiştim diyor. Velhasıl sabırla her dediğini yapmazsam o suyu asla içmiyor. Ve bu her konuda böyle. Gece gundüz altını ıslatıyor ve bunu çoğu zaman bilerek yapıyor. Tuvalet cok uzak, tuvaletim birden geldi diyor. Hergun o yastık çarşaf ve örtü mutlaka makinaya giriyor. Ve bütün bunları küçük oğlumun doğumundan sonra aramızdaki bağın kopuşundan ötürü yaptığını biliyorum. Eşimin yardımı yok denecek kadar az. Hatta herseyi yemek, temizlik camaşır, ütü ve çocukların bakımı,ödevi eksiksiz yetismemi bekliyor. Evi hergun silip süpürmemissem ' cocukları iki günde bir banyoya sokmamışsam ya da sallıyorum ogluma o gün boliporis damlasını icirmeyi unutmuşsam itinayla hatırlatıyor. Birtek ben banyoya girersem bebeğe bakıyor o kadar. Ona da en fazla 10 dakika. Sonra oğlum banyo kapısında ağlamaya başlayacağı için hızlıca girip çıkmam gerekiyor. Bütün bunlar aslında şuan aklıma gelenler. Sabırla okuyabimişseniz tesekkür ederim. artık depresyonun ötesine çıktığımı hissediyorum. Delirmenin arefesinde gibiyim. Sürekli nefesim daralıyor kendimi balkona zor atıyorum. Küçük oglum pesimden gelmeden önce 1-2 dakika nefeslenmeye çalışıyorum. içimde bastırmaya çalıştığım büyük bir öfke ve mutsuzluk var. Bi taraftan da çocuklarima yetememenin vicdan azabını çekiyorum. 2. Çocuğumdan önce kendimi neredeyse kusursuz bir anne gibi hissediyordum büyük oğlumla çok iyi anlaşıyorduk mutlu olduğunu hissediyordum. şimdi ise mutsuzluğunu iliklerime kadar hissediyorum. anneligim bes para etmez. Olmuyor olduramıyorum. Yapamıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Büyük oglunizu kesinlikle pedagog a götürüp yardım alın. Siz de psikolog a gidin ihtiyacınız var. Bugünler geçecek üzülmeyin. Her bebek farklıdır sizinki çok ağlayan bı bebek demek ki. Kanguru kullanmayı denediniz mi ? Kucaktayken diğer işleri yapardiniz

KARACAY .!.:

Nereden başlayım nasıl anlatayım bilmiyorum arkadaşlar.uzunca bir yazı olabilir lütfen kusuruma bakmayın. Ben biri 7 diğeri 1.5 yaşında iki erkek çocuk annesiyim. ilk oğlumda ağır bir doğum sonrasi depresyon atlattım. O çok zor dönemden sonra ikinciye kendimi hazırladım, annelik tecrübeme güvendim ve asla ilk oğlumdaki gibi olmayacak diye şartlandım. Ama olmadı. Ben iyi olacaksam da bebeğim bırakmadı. ilk 6 ay sadece ayağımda ve göğsümde susuyor diğer türlü kesintisiz gece gündüz ağlıyordu. Toplamda 1-2 saat uyuyamadığım halüsinasyonlar görmeye başladığım zamanlar oldu. Sonrasında bu ağlamalar bir tık azaldı. Yani günde 4-5 kez 5-10 dakikalık bir zamandan bahsediyorum. Gece yine uyku yok. Emzirirken uyuduğum kadar işte. Ve sonunda 1 yaş dolunca sütten kestim çünkü uykusuzluktan ve yorgunluktan delirmek üzereydim. Artık gecede 5-6 defa uyanıp biraz su içip biraz ağlayıp geri uyuyor. Toplam uyku süresi 7-8 saat. Gün içinde huysuzlugumuz aynı devam. Bazen oyun oynarken bile çığlık çığlığa ağlayarak oynuyor. Yemek yedirdikten 5 dakika sonra tekrar yemek diye ağlıyor ama yemiyor çünkü aslında tok. Su diye ağlıyor eline suluğunu verince fırlatıp ağlamaya devam ediyor. Eline geçen herşeyi ben yetisinceye kadar yere defalarca vuruyor ki alt komşumuz bu dönemden önce bile bizden şikayetçiydi şimdi ne düşünüyorlardır diye içim içimi yiyor. Bir de her an kapıma gelecekler endişesi yaşıyorum. Gelelim büyük oğluma ona kardeşinden sonra çok yüklendim. Ses çıkaracak, gürültü yapacak da bebeģi uyandıracak diye aklım çıkıyordu. Anasınıfı için oğlumu yedirip, hazırlayıp götürmek tam bir felaketti çünkü bunları yapmam için bebeği kanepeye yatırmam gerekiyordu ki bu evde bitmek tükenmek bilmeyen çığlık çığlığa ağlama demekti. Ve ben cabuk ol acele et diye diye büyük oğluma bağırıyordum. 1. Sınıfa başladı durum değişmedi. Küçüğün bagrışları arasında ödev yapmaya calışırken bu sefer büyük oglum da '' anne kardeşimi sustur'' diye ağlamaya başlıyordu. Zamanla büyük oğlumda tik başladı sürekli gözlerini kırpıyor. Ve zaten olmayan iştahı tamamen gitti. Artık zorla yemek yiyor. iyice huysuz bir cocuğa dönüştü. Mesela su istiyor elime aldıģım bardağı beğenmiyor. istediği bardağa suyu dolduruyorum bu sefer su bardaktaki hizasına kafayı takıyor. Suyu uzatıyorum. Masaya koy oradan alıcam diyor. Masaya koyuyorum. bu sefer masanın neden kenarına koydun ortasına koymanı istemiştim diyor. Velhasıl sabırla her dediğini yapmazsam o suyu asla içmiyor. Ve bu her konuda böyle. Gece gundüz altını ıslatıyor ve bunu çoğu zaman bilerek yapıyor. Tuvalet cok uzak, tuvaletim birden geldi diyor. Hergun o yastık çarşaf ve örtü mutlaka makinaya giriyor. Ve bütün bunları küçük oğlumun doğumundan sonra aramızdaki bağın kopuşundan ötürü yaptığını biliyorum. Eşimin yardımı yok denecek kadar az. Hatta herseyi yemek, temizlik camaşır, ütü ve çocukların bakımı,ödevi eksiksiz yetismemi bekliyor. Evi hergun silip süpürmemissem ' cocukları iki günde bir banyoya sokmamışsam ya da sallıyorum ogluma o gün boliporis damlasını icirmeyi unutmuşsam itinayla hatırlatıyor. Birtek ben banyoya girersem bebeğe bakıyor o kadar. Ona da en fazla 10 dakika. Sonra oğlum banyo kapısında ağlamaya başlayacağı için hızlıca girip çıkmam gerekiyor. Bütün bunlar aslında şuan aklıma gelenler. Sabırla okuyabimişseniz tesekkür ederim. artık depresyonun ötesine çıktığımı hissediyorum. Delirmenin arefesinde gibiyim. Sürekli nefesim daralıyor kendimi balkona zor atıyorum. Küçük oglum pesimden gelmeden önce 1-2 dakika nefeslenmeye çalışıyorum. içimde bastırmaya çalıştığım büyük bir öfke ve mutsuzluk var. Bi taraftan da çocuklarima yetememenin vicdan azabını çekiyorum. 2. Çocuğumdan önce kendimi neredeyse kusursuz bir anne gibi hissediyordum büyük oğlumla çok iyi anlaşıyorduk mutlu olduğunu hissediyordum. şimdi ise mutsuzluğunu iliklerime kadar hissediyorum. anneligim bes para etmez. Olmuyor olduramıyorum. Yapamıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Önce eşinizle konuşun ne kadar zorlandığınızı anlatın, sizi anlamasını isteyin ondan destek beklediğinizi belirtin. Büyük oğlunuz için pedagog şart mutlaka götürün ve siz de mutlaka psikolojik destek almalısınız ama bu sadece sizin çabanızla olamaz eşinizi de bu sürece dahil etmek zorundasınız. Kötü anne falan değilsiniz insansınız en nihayetinde sabır taşı olsa çatlar bu şartlar altında kendinize ayıracak bir banyo zamanınız bile yok. Benim oğlum da 1,5 yaşında ne dersen tersini yapma dönemine girdi tüm oyuncaklarını yere atıyor, halı üzerinde değil inatla parke üzerinde oynuyor evde ne gürültü yapıyorsa illa onla oynuyor, alt komşum rahatsızlığını belirtti elimden geleni yaparım dedim ama çocuk hatta daha bebek dur dur dur diyerek de yetiştiremem, gürültü gece olmadığı sürece çok engellemiyorum ki keşfetme merak duyguları körelmesin, bir de komşu nedeniyle kendinizi iyice strese sokmayın. Apartmanda oluyor gürültü bazen biz onları hoş görüyoruz bazen onlar bizi. Allah yardımcınız olsun

Bi ara fırsat bulup EŞİNİZLE birlikte tully filmini izlemenizi tavsiye ederim, belki eşinizin aklı başına gelir.

Keske o adamdan 2ci çoçuk yapmasaydiniz. Bak "oglumun kardesi olsun" diye diye, ne oldu? O adamdan yillar önce bosansaydin, ayaklarin üzerine dursaydin oglun için çok daha iyi olacakti.

Simdi çoçugun ilgisiz babasi var ve üstüne fazla ilgi isteyen kardesi var. Kendisi ne oluyor?

Halen geç degil. Bu adamdan bosan ve annenlere tasin. En azindan annen bir süre yardim etsin. Ondan sonra bir ise gir ve düzen kur çoçuklarina.

Ayrica demek istiyorum ki es faktörün yaninda en büyük sorun disiplinsizlik. Kural koyman gerekiyor. Oglun o bardaktan içmek istemyormu? tamam o zaman içmeyecek birsey. Aglarsa aglasin. Küçük içinde ayni sey geçerli. Sirf agliyorlar diye herseylerini yapmak iyi birsey degil cidden. Ama sen o kadar bunaldin ki esinin yardim etmemesi, baski kurmasi, mutsuzlugundan. Artik kural disiplin hak getire. Yani sende fazla yiprandin.

Ondan dolayi diyorum ki bir müddet annende kal. Kendini biraz toparla, sonrada düzen kur, disiplin kur.

Küçük oğlunuz da yaşadığınız bir çok şeyi eksiksiz olarak oğlum da yaşadım.
Ama ben tek çocukluydum bunları yaşarken.

Sizi çok iyi anlıyorum.
Bazı çocuklar zor oluyor eşiniz olacak kişi destek değil.
Maddi imkan olsaydı yardımcı alırdınız diye düşünüyorum zaten.
Diyeceğim tek şey, elinizden geleni yaptıktan sonra kendinizi yargilamayin.

Hepsi geçecek.
Ama gerçekten, masal değil, gerçekten geçecek..

Önce azalacak, sonra yerini farklı zorluklar alacak, ve siz çok güzel alisacaksiniz

armenizmir .!.:

Bi ara fırsat bulup EŞİNİZLE birlikte tully filmini izlemenizi tavsiye ederim, belki eşinizin aklı başına gelir.

Genişletmek için tıkla...

Tibette yedi yil filmini izlesin bi de bence
Nasil insan olunur konulu

Buyuk olan sizden ilgi bekliyor belli, suyu 10 farkli sekilde isteyerek veya altini islatarak. Bir bardak su icin ben bu kadar sabredemezdim acikcasi. Iciyorsan al su burda der gecerdim. Yetersizlik hissinden dolayi biraz otorite kaybetmissiniz.
Ama yine de tek basina 2 cocuga yetmek cok zor. Baba ya buyuge odev yaptiracak, ya siz odev yaptirirken kucukle oynayacak. Yani bu is bu sekilde olmaz. Varligi yoklugu birse hic olmasin. Hic yoktan beklentiniz olmaz strese girmezsiniz

KARACAY O öyle olmuyor işte bir tek anne bakacak diye senet mi imzaladın acaba seninde nefes almaya hakkın var kusura bakma ama ben böyle bir eşe su bile vermem hak etmiyor çünkü.

Dün eşim kalktı yemeği yaptı benim çocuklarımda aşırı zor. Yapamaz yapmıyor demiceksin yapması için zemin hazırlıcaksın.

Ben öyle yapıyorum aman ev mi tozlanmış açıyor süpürgeyi yapıyor yapması da gerek. Yetişemiyorum hangi birini yapayım diyorum yetişmek için kendimi yormuyorum hayat çok kısa.

Birde büyük oglun için bir uzmanla görüş.