elismiren tabikide kimse beni örnek almasin, hatta yanimdaki calisan kizlara öyle demeyin yapin bir cocuk diyorum. bir tanesinin ne yazikki olmuyor tüp bebekle deneyecekler, ona gerceklesmesi icin tüm olanaklari (yok doktora gitmeler, izin istemeler, istedigi zaman tatil yapmasi gibi ) sunuyorum.
Aslinda hic huyum degildir ulu orta kendimden bahsetmek ama burada gerekiyordu bu.Sadece isyanim var tabikide, ilk önce türk toplumunda erkeklere verilen ama kizlarin pek nadir gördügü deger ( Allah`tan bir doguda var böyle seyler, insallah oradada kalkmistir artik).
Bilmiyorum tam buymuydu nedeni ama cok fark etmistim bunu cocuklugumda annemin babamin sevgisini alabilmek icin cok cabalamistim, belki ondan bende cocuguma veremem diye korkularim vardi.
Görmedim sevgi, görmedigim sevgiyi verebilirmiyim endisesi.
Halbuki yaslandiklarina aslinda kiz evlatlarin daha hayirli oldugunu söylemeleri birazda olsa belki beni mutlu etmisti ama hersey biraz gec kalinmisti iste.
Aslinda haberleri bile yok neden cocuk yapmadigimin, anlatsam anlamazlar bile, zaten babam vefat etti annemide üzmek istemem bu saaten sonra.
Tek diyecegim sey birakin artik su erkek sevdasini. Hep hayirlisini isteyin.Ama sunu belirteyim bunlari acitasyon olsun diye yazmadim, süper bir kariyer yaptim, cok sevdigim asik oldugum hayatarkadasimla cok mutluyum ve hayatin tadini doyasiya cikariyoruz.
Hep derim dört dörtlük hicbirsey yoktur. Iyikide öyle yoksa hayat yasanilir olmazdi.
Benim istememdeki en büyük etken bu. Yüreğim öyle taşlaşmış ki veya yaralanmış ki annelik iç güdüsü denen şey de yok, yani hiç çocuğum olsun da anne olayım da yok yani içimde öyle duygular. Hormonlar, yumurta üretimi çatlaması çutlaması herşey çok şükür normal, olması gerektiği gibi..
Başka konuda yazmıştım yaşadıklarımı, annemin bana ettiklerinin bir kısmını ki annem olacak kadın bana seni doğurduğuma pişmanımi şimdiki aklım olsaydı doğurmazdım çok demiştir.
Keşke dedim doğurmasaydın da ikimiz de ölseydik.
Bakıyorum anannem kötü ortamda büyümüş, 13 yaşında evlendirilmiş koca üstüne kaynana dayağı yemiş, anneme kötü davranmış haliyle annem de ya ben annemden sevgi görmedim bari çocuğumu seveyim demek yerine kardeşimle bana kötü davrandı, eziyet etti.
Beni tanıyanlar sen annen gibi olmazsın çünkü sevgiye o kadar ihtiyacın var ki onu çocuğunda bulacaksın ve onu çok seveceksin diyorlar ama yorgun savaşçının dediği gibi kendimi karşıma aldım konuştum.
Çocuğum olsa annemden farksız olmazdım herhalde, çok psikopat tahammülsüz, çocuğunu dört posta döven bir anne olurdum, sevgi görmedim ki bilmiyorum ki çocuğuma göstereyim..
Şimdi doğurup da böyle bir anne olmam mı daha iyi yoksa hiç olmamak mı. Günün birinde seni doğurduğuma pişmanım demek mi annelik.
İstemeden hele ki hazır olmadan asla yapılmamalı. Büyük sorumluluk ve feci tahammül isteyen bir şey...
Keşke herkes kendini bilip çocuk sahibi olsa. Etrafım çocuğuna bakmayan, doğrup doğurup sokağa salan veya öldüresiye döven veya hakaretler eden anneciklerle dolu.
Mesela biizm mahallede o çocuklar yaz boyu sabah 10 akşam 9 bütn güün dışardaydı. Eve gittiklerinde zaten yiyip yatmış olurlar e nerde kaldı çocukla vakit geçirmek, onla ilgilenmek, sevildiğini hisettirmek, ona terbiye vermek, doğruyu yanlışı anlatmak....