ben de çocuk sahibi olmak hiç ama hiç istemiyorum, annelik genlerine sahip değilim heralde diye düşünüyorum. bu arada evlat edinmek ise tam bana göre birşey. bunu çok istiyorum. benim gibi düşünen bir adam bulmak oldukça zor. sevgilim bu konudaki düşüncelerimi çok ciddiye almak istemiyor ama gene de bu, geleceğimizi konuşurken benim ciddiyetimi farkettiği anlarda gerilime neden oluyor. bir kaç kez büyük kavga ve küskünlüklerimiz bile oldu bu konular etrafında gelişen konuşmalar sırasında.
O konu KK Pro tarafından incelemeye alınmış...
Ben de bu konuda düşüncelerimi yazmak istedim.Daha 19 yaşımdayım ama benim de pek aram iyi değil çocuklarla.Düşünüyorum da ileride çocuk yapmak doğru değilmiş gibi geliyor böyle bir dünyada.Ana haber bültenini açtığımızda neler neler görüyoruz.Sonuçta oradaki başlarına olaylar gelen çocuklar da ailelerin çocukları, bizim çocuğumuz olursa onların başına kötü bişe gelmeyecek die bir garantisi yok ki.Zaten düşünüyorum da günümüz evlilikleri hep kısa sürüyor.O kısa evliliklerine de bir çocuk sığdırıp ayrılıyorlar.Peki sonrasında ne oluyor?Ortada kalmış, psikolojisi günden güne bozulan bir çocuk... Hadi o ihtimali yok edelim peki bizim çocuğumuzu büyütebileceğimizin garantisi var mı ? Çocuk doğduktan bir süre sonra bizim başımıza birşey gelirse yine canımızı uğruna feda edebileceğimiz o yavrucak ortada , kendisine yardımcı olacak insanların insafına kalacak... ve daha birsürü buna benzer ihtimaller... çocuklardan nefret ediyorum demiyorum, yalnızca ne zaman yeni doğmuş bir çocuk görsem ''ah canım benim ne kadar da sevimlisin sen.'' gibi şeyler düşünmek yerine içimi bir üzüntü kaplıyor aklıma gelen şeylerse ''canım benim şimdi dünyadan haberin yok güzel güzel gülüp oynuyorsun ama büyüdüğünde sen de insanları tanicaksın, yaşamanın, bu kirletilmiş dünyada, vahşi ve çıkarcı insanların arasında ayakta kalmanın ne kadar zor olduğunu göreceksin.'' gibi düşünceler oluyor. İnsanlar derler ya hep kendinize yapılmasını istemediğiniz bir şeyi siz de başkasına yapmayın diye, düşünüyorum da dünyaya gelmeden önce bana sorulabilecek olsaydı '' dünyaya gitmek istiyor musun?'' diye ben gelmeyi kabul etmezdim açıkcası...(kimse doğduğum için ailemi suçladığımı falan da düşünmesin, alakası yok) O yüzden de böyle düşünüyorum peki o dünyaya gelmeyi istermiydi acaba... Tabiki ona sorma ihtimalimiz yok ama lütfen kimse çocuk sevmek için, sırf annelik egolarını tatmin etmek için dünyaya çocuk getirmesin... Önce herkes bir düşünsün eşim ve ben bu çocuğun yaşam şartlarını arkadaşlarından eksik kalmayacak şekilde karşılayabilir miyiz, çocuk yapmaya hazırmıyız, ikimiz de gerçekten istiyor muyuz, onu her anlamda birlikte mutlu edebilir miyiz die tekrar tekrar düşündükten sonra karar versinler lütfen...
Biraz uzun oldu ama bunlar benim kendi düşüncelerim içinizde kabul etmeyenler elbet de olacaktır ama parakrafın sonunu okuyan herkes saygıyla karşılasın ve kendisine sorsun lütfen( çocuk düşünenler için) opuyorumnanaktan
O konu KK Pro tarafından incelemeye alınmış...
Ben de bu konuda düşüncelerimi yazmak istedim.Daha 19 yaşımdayım ama benim de pek aram iyi değil çocuklarla.Düşünüyorum da ileride çocuk yapmak doğru değilmiş gibi geliyor böyle bir dünyada.Ana haber bültenini açtığımızda neler neler görüyoruz.Sonuçta oradaki başlarına olaylar gelen çocuklar da ailelerin çocukları, bizim çocuğumuz olursa onların başına kötü bişe gelmeyecek die bir garantisi yok ki.Zaten düşünüyorum da günümüz evlilikleri hep kısa sürüyor.O kısa evliliklerine de bir çocuk sığdırıp ayrılıyorlar.Peki sonrasında ne oluyor?Ortada kalmış, psikolojisi günden güne bozulan bir çocuk... Hadi o ihtimali yok edelim peki bizim çocuğumuzu büyütebileceğimizin garantisi var mı ? Çocuk doğduktan bir süre sonra bizim başımıza birşey gelirse yine canımızı uğruna feda edebileceğimiz o yavrucak ortada , kendisine yardımcı olacak insanların insafına kalacak... ve daha birsürü buna benzer ihtimaller... çocuklardan nefret ediyorum demiyorum, yalnızca ne zaman yeni doğmuş bir çocuk görsem ''ah canım benim ne kadar da sevimlisin sen.'' gibi şeyler düşünmek yerine içimi bir üzüntü kaplıyor aklıma gelen şeylerse ''canım benim şimdi dünyadan haberin yok güzel güzel gülüp oynuyorsun ama büyüdüğünde sen de insanları tanicaksın, yaşamanın, bu kirletilmiş dünyada, vahşi ve çıkarcı insanların arasında ayakta kalmanın ne kadar zor olduğunu göreceksin.'' gibi düşünceler oluyor. İnsanlar derler ya hep kendinize yapılmasını istemediğiniz bir şeyi siz de başkasına yapmayın diye, düşünüyorum da dünyaya gelmeden önce bana sorulabilecek olsaydı '' dünyaya gitmek istiyor musun?'' diye ben gelmeyi kabul etmezdim açıkcası...(kimse doğduğum için ailemi suçladığımı falan da düşünmesin, alakası yok) O yüzden de böyle düşünüyorum peki o dünyaya gelmeyi istermiydi acaba... Tabiki ona sorma ihtimalimiz yok ama lütfen kimse çocuk sevmek için, sırf annelik egolarını tatmin etmek için dünyaya çocuk getirmesin... Önce herkes bir düşünsün eşim ve ben bu çocuğun yaşam şartlarını arkadaşlarından eksik kalmayacak şekilde karşılayabilir miyiz, çocuk yapmaya hazırmıyız, ikimiz de gerçekten istiyor muyuz, onu her anlamda birlikte mutlu edebilir miyiz die tekrar tekrar düşündükten sonra karar versinler lütfen...
Biraz uzun oldu ama bunlar benim kendi düşüncelerim içinizde kabul etmeyenler elbet de olacaktır ama parakrafın sonunu okuyan herkes saygıyla karşılasın ve kendisine sorsun lütfen( çocuk düşünenler için) opuyorumnanaktan
kızlar çocuk sahıbı olmak istememek ve toplumda kabul görmediği için sırf bu yüzden evlenmeyen biriyim.sizce çocuk istememek doğal değilmi?ve aranızda böle düşünenler lütfen hislerini yazın
yaşına göre gayet mantıklısın tebrik ederim.. hak veriyorum sana..kaydirigubbakcemile5
bende böyle düşünüyorum.. gayet normal yani kim ne derse desin,toplum nasıl bakarsa baksın.. ne kayınvalidelerin ne annelerin ne en yakın arkadaşlarınızın gazına gelmeyin sakın.. anne olmak etrafta görüp akşam evimizde rahat uyku uyuduğumuz bebeğin sadece sevme kısmıyla ilgilenilecek bi olgu değil..
bende böyle düşünüyorum.. gayet normal yani kim ne derse desin,toplum nasıl bakarsa baksın.. ne kayınvalidelerin ne annelerin ne en yakın arkadaşlarınızın gazına gelmeyin sakın.. anne olmak etrafta görüp akşam evimizde rahat uyku uyuduğumuz bebeğin sadece sevme kısmıyla ilgilenilecek bi olgu değil..
kesinlikle... kaydirigubbakcemile5
çok haklısın,sevmek ayrı bişey,ama erkeklerde ataerkil toplumdan geldikleri için istiyor,aslında toplım böle olmasa istemıcek,ama toplum istetiyor..ben türkiyenın yaşadığımız bu toplumun evlilik çocuk gibi örf adetlerini hiç beğenmıyorum,dayatmalar ve herkese biçilen roller,islam bile bölr rol biçmezken adetler biçiyor,bunlar karşı gelince anormal oluyosun..
Benimde bir çocuğum var.İkinciyi hayal edemiyorum.Allah çocuğuma uzun ömür versin başka çocuk istemiyorum.Çocuk istemeyen arkadaşlarım en mantıklısı en güzeli bu bence,şimidiki aklım olsa hiç çocuk yapmazdım.Küçükten sorunları dertleri bitmiyor.Yavaş yavaş büyüdükçe sorunları dertleri de büyüyecek bilmiyorum.İnşallah isteğim gibi yetiştirebilirim...