Çocuk sahibi olmayı istememek

chloen .!.:

evlenip çok mutlu olanlarda var diye düşünüyorum, sadece buradaki kötü hikayeleri değil, evli ve eşiyle arası iyi olan kadınları da göz önüne almak lazım.
ama çok haklısın, ben de bir süre önceye kadar evlenmeye çok karşıydım, ne gerek var diyordum, sevgililerim olur ilişkilerim olur, herkesin kendi hayatı olur, beraber zaman geçirmek istiyorsak aynı eve çıkarız olur biter evliliğe ne gerek var diyordum. şimdi sevdiğim sevildiğim düzgün giden bir ilişkim var, o kadar katı değilim artık.
ama yine de belli bir yaşa gelmeden çok karşıyım evliliğe.
bir de hayatta bekarken daha mükemmeli bulma seçeneği var. bu fikri kafamdan atamıyorum.

çocuk olarak çok çok katılıyorum sana, büyük sorumluluk, gerçekten istemeyen ve hazır olmayan kişinin asla adım atmaması gereken bir konu.
çok soğuk duruyorum çocuk fikrine karşı

Genişletmek için tıkla...

Nasıl cocuk sahibi olmaya karar verdiniz :)

Seneler geçmesine rağmen burada pek de bir şey değişmemiş. Eskiden çook eskiden epeyce kavgalar olurdu. Şimdi bakınca ne kadar gereksiz geliyor. Çocuk isteyenin kendine göre haklı yanları olabilir. Çocukluk güzel, çocuklar güzel.. Çocuk istemeyenin de kendince haklı sebepleri olabiliyor. Çevremde pek çok güzel kadın var çocuk sahibi olmaktan vazgeçen. Yaşın da etkisi var pek tabi. İyi anne olamama durumundan öte, mevcut dünyadaki sıkıntılar, geldiğimiz son nokta artık çocuğun rızkıyla gelemediği gibi, onları tam manası ile de koruyamadığımız bir dünyaya doğma fikrinin ürkütücü olmasından mütevellit istememe hali ağır basıyor. Aslında yine koruyucu, anaç duygular var. Tabi biz bu konuyu o kadar farklı bir boyuta taşıyoruz ki, annelik kalitesi yarıştırılıyor boyutuna geliyor. Her fikre saygı göstermek durumundayız, kırıp dökmeden, incitmeden. Benim de arafta kaldığım bir konu, özellikle son zamanlarda. Ben uzunca bir süredir istemeyen biriyim açıkçası. Bakamamamak değil, sevmemek hiç değil.. O kadar özenip üzerine düşeceğim bir canlının kontrol edemediğim bir dünyada, başına ne gelir diye düşünüp durup gelecek kaygısı ile büyümesi beni çok korkutuyor. Şu an yaşanan savaşta en çok acı çekenler de çocuklar. Yaşadıkları korkunun tarifi olamaz. Ah vah demekten de öte gidemiyoruz ne yazık ki...