- 1 Nisan 2010
- 14.774
- 678
Sanırım siz fedakarlıkla aşırı korumacılığı birbirine karıştırıyorsunuz..........Ceza - mükafat olayı çok önemlidir.....
Son düzenleme:
fedakar anne babaların çocuklara çok zarar verdiğini düşünüyorum. şimdiye kadar gerek gözlemlediklerim kadarıyla çocukla ne kadar ilgilenirsen ve ne kadar fedakarlık yaparsasn onun rahatı mutluluğu ve başarısı için çalışırsan, geri dönüşü hep olumsuz oluyor şımarık doyumsuz ukala ve bencil yetişkinler hale geliyorlar. anne babanın yaptıklarını sanki kendine hak ve bir zorunlulukmuş gibi algılıyorlar. herkes kendi hayatını yaşıyor birey olarak topluma katılıyor.boşverin herkes kendi sorumluluğunu kendi alsın kendi sıkıntısını kendi çeksin hayatı öğrenmesine mani olmayın. benim ailem de öyle aman aman ilgili değillerdi eğitim hayatımla olsun normal yaşantımla olsun çok sıkıntısını çektim evet ama insanın kendine güveni de gelişiyor.....etrafımdaki annelere bakıyorum çıldırmış gibiler çocuğunun hayatını yaşıyor kendini kurban ederek resmen.
Yasim ilerledikce ve arkadaslariminda cocuklari büyüdükce dertlerininde büyüdüklerini görüyoruz.
Cocuklariyla mutlu olan ebeveynlerin sayisi gün gectikce azaliyor cünkü toplum gittikce hizli tüketime, teknolojiye ve kosmopolit yasamaya dogru gidiyor.
Hal böyle olunca anne ve baba`nin ( eskiden bildigimiz funktionlari kalmiyor ) cünkü cocuklar onlarsiz hayati internet`den ögreniyorlar daha yaslarina uygun olmayan seyleri...
Onun icin bu zamanda cocuk yapmak demek hayatini kontrol edemeyecegin birsey icin feda etmek demek oluyor benim gözümde.....
Iyiki cocugum yok ve cocuk isteyipde olamayanlara tavsiyem lütfen üzülmeyin, belki bu sizin hayriniza....
Ah Olivia'm, geçen gün bu konuyu düşünmüştüm yine hatta bir arkadaşla konuştuk:)
Daha küçücük yaşta anne-babanın o yaşa kadarsavunduğu düşüncelerin tersi yönünde, hatta hep uzak durmak istedikleri yönde huylar edinen, cümleler kuran, tavırlar takınan çocuklar görüyorum. Buradan anlıyorum ki; eğer ne olursa olsun o benim çocuğum olacak, her türlü ben onunla çok mutlu olurum diyebiliyorsanız, çocuk sahibi olmak sizin için olumlu bir şey olabilir.
Ancak benim gibi, arkadaş seçiminde de çoktan ziyade az-öz arkdaşı savunan, akraba vb sadece kan bağınız var diye sevmek, birlikte zaman geçirmek zorunluluğunuz olmadığını savunuyor, tasvip etmediğiniz huylarda, düşüncelerde insanlarla 2-3 saatten fazla zaman geçirmek işkenceye dönüşüyorsa, çocuk sahibi olmak çok iyi düşünüp taşınmanız gereken bir konu, çünkü hiçbir garantisi yok.
bende az ve öz arkadaşı savunuyorum, aynen dediğin gibi akrabalarımla kafam uyuşmuyorsa onlarla çok vakit geçirmiyorum, huyları bana uymayanlardan da uzak duruyorum....yakın zamanda biriyle tanıştım "Çocuk sever misin?" tarzında bi soru sordu bende" severim ama anne olmayı istemiyorum " dedim. Şaşırdı tabi, anlamadı beni. Gelde anlat :96:
Şu imtihan olayını biz yaşadık kızım ağır hastalandı şu an gayet iyi tekrar okuluna döndü yazında gitar kursu aldı çok güzel gitar çalıyor biz öldük ,öldük dirildik şükür şuan iyiyiz
bizim gibi olanlar için başlı başına kumar, risk! diğerleri için çok doğal olabilir her şey, benim için olamıyor, o yüzden kararım karar:)
işte bunun gibi hatta daha zor olabilecek şeyleri düşünüp karar vermeli insanlar, bir bebek sevip çocuk sahibi olmak isteyen o kadar çok insan ki varki, sonra ne kendileri ne çocuklar mutlu oluyor.
bir daha böyle şeyler yaşamamanız dileğiyle ema'm, kızının şansı senin gibi bir annesi olmasıdır başta....
bu hastalığı esnasında sahte dostlar,arkadaşlar,akrabaların gerçek yüzünü görmüş oldum tabi şimdi daha mesafeliyim onlara karsı , ne kadar çocuk olunca üzüntüsüde bir o kadar çok oluyor benim yapımda zaten fazla çocuğa müsait değil, erkekler bu durumlarda sabırlı değil olsalarda işe gidiyorlar bütün yük kadının üstünde birde büyüdükçe dertleride çoğalıyor,eşimin isyandan keşke hiç çocuğum olmasaydı dediği olmuştur çok duygusal olduğu için oysaki kızını benden fazla sever bu gibi günlerde olabiliyor ,çocuk doğuracaksanız bunlarıda biliniz
Dünya üzerinde illada her kadin cocuk doguracak diye bir kural yok.isteyen cocuk sahibi olur istemeyen olmaz.Ama bazen gercektende toplumumuz üzerine vazife olmayan islere karisabiliyor.Evlendikten bir ay sonra basliyorlar sormaya.
Her neyse bu arada benimde bir kizim var.ikinciyi istiyorum olmuyor.Allah vermiyor.Ben de cok anac bir yapi yok ama kizimi coook seviyorum.Bazen kizimin kaderinden korkuyor onu bu kötü dünyaya getirdigimde nelerle karsilasabilecegini düsünüyorum.Bazense hepimiz Allahíniz.Ondan gelip ona gidiyoruz. yüzden kalabimi ferah tutup bir cocuk daha isteyebiliyorum.
Vallahi ben hala bir seye karar verebilmis degilim.O yüzden bence iyice karar vermeden cocuk yapilmamali.Sonucta bir insan dünyaya getiriyorsun.kedi yavrusu degil,
her biri bambaşka bireyler olma yolunda, farklı farklı sorunları, üzüntüleri de olacaktır mutluluklarının yanında. ailelerin yanıldığı bir nokta da ,sanki kardeş diye aynı şekilde eğitebileceklerini aynı şeylerle mutlu edebileceklerini düşünmeleri sanırım. oysa kendilerine, çevrelerine baksalar, kardeşlerin nasıl birbirinden farklı olabildiğini görebilirler, ama bunun için de biraz düşünmek lazım sanırım.
çocuklarının sorunlu dönemlerinde ayrılan, bunu kaldıramayan çok insan tanıyorum. sonrasında genelde anne baş başa kalıyor çocukla ve zamanında doğumu dört gözle bekleyen, heyecanlı adam başka bir hayat kurmuş, belki de aile ve de tatillerde çocuğunu görüyor oluyor.
ema, hele o sahte dostlar, akrabalar.... insanın en üzüntülü zamanında belli ederler kendilerini hep, bu yüzden işte üzüntü bile olsa etrafımızdaki maskeleri düşürdüğünden böyle olmalıymış diyorum, hayat boyu maskeyle yanımızda olamayacaklar....
Çok güzel özetlemişsiniz. Ema gibi siz de bir annesiniz, ve sizlerden böyle gözlemler, açıklamalar okumak çok mutlu ediyor beni. Toplumun karışmasına bir örnek, bize evlenmeden daha ne zaman çocuk yapacaksınız diye soranlar oldu, e evlenmedik pardon diyince de evlenirsin nolacak diyenler:84:
tşk. Yorgun savaşçı ben sürekli çncuğum var diye sahte mutluluk pozları veremem ben kendi gerçeğimi yansıtmak zorundayım çoçuk knnusunda ,sürekli nezaman çocuğunuz soranlara bende uyuz olurum tabi bakıyor kadının çocuk derdi yok kıskançlıktan soruyordur ,çocuk doğduktan sonra okula başlayana kadar sürekli hastalanacaktır bu her çocukta böyle,bende 2. Ne zaman doğuracaksın sorularına muhatap olmuşumdur şükür eşimle aynı düşüncede oluncu sorun yaratmadı kadar sürekli hastalanacaktır bu her çocukta böyle,bende 2. Ne zaman doğuracaksın sorularına muhatap olmuşumdur şükür eşimle aynı düşüncede oluncu sorun yaratmadı
kızlar,yanı çocuk istemeyenler ve çocuğu olupta bunu anlayıp saygı duyanlar iyiki varsınız,muck hepinize,biriyle görüştüm,eşinden ayrılmış,çocukları olan biri,adam yenı eşimdenden çocuk istiyorum hattaaaa çocuklar istiyorum demezmi,benı görmelıydınız,ve bende ona söyledım,adam deli olduğumu düşündü ve ayyy neysa uzatmıcam,kabusdu kızlar,hepinizi seviyorum...
Bende bizi destekleyen ve dogrulari yazan anneleri buradan kocaman öpüyorum.
Hiç korkmadan endişelenmeden, aa kızıma/oğluma kardeş olsun, bir kızım/oğlum var birde kız/erkek evladı tatmak isterim diyerekten çocuk yapanların, yani çocuk doğurmayı bu kadar basit nedenlere bağlayanların, bir çocuğun sorumluluğunu alma bilincinden çok uzak olduklarını düşünüyorum...
Slm endelus çok nadir topiğindesin senin çocuğun yoktu sanırım, bu topiği hangi duygularla açtın merak ettim şu anki düşünce ne?
merhaba emecığım,çok nadirdeğil aslında,sık sık bakıyorum,yazmasamda,geçmişte çok yazdım,ben evli bile değilim :),emecığım bu yüzden evlenemdım,çocuklar çok değerli benım için,yeğenlerımı bıraz görmıyeyım,çıldırıyorum,ema kendımı bıldım bileli çocuk sahıbı olmanın çok akıllı olmadığını,bunun için yaratılmadığımızı,ve toplumun bunu pompaladığını falan düşünüyorum,30-35 arası yaşım,aşıkda oldum,ama bu sebepden evlenemedım,ama fikrim bır an bile değişmedi ema