- 17 Haziran 2011
- 312
- 4
tskkurler cnm bnm..
Alnından öpüyorum !!!
ben de çocuk sahibi olmak hiç ama hiç istemiyorum, annelik genlerine sahip değilim heralde diye düşünüyorum. bu arada evlat edinmek ise tam bana göre birşey. bunu çok istiyorum. benim gibi düşünen bir adam bulmak oldukça zor. sevgilim bu konudaki düşüncelerimi çok ciddiye almak istemiyor ama gene de bu, geleceğimizi konuşurken benim ciddiyetimi farkettiği anlarda gerilime neden oluyor. bir kaç kez büyük kavga ve küskünlüklerimiz bile oldu bu konular etrafında gelişen konuşmalar sırasında.
35-40 sonrası da insanın kendi çocuğu oluyor..Bu yaşları çocuk için çok geç kalınmış yaşlar olarak saymayın.................
arkadaşlar bu çocuk yapmak istemeyen hanımları neden sürekli iğneleyıp tersi savını kanıtlamaya çalışıyosunuz?hiç anlam veremıyorum,oysa çocuk istemeyen hanımlar sizi vazgeçirmek için hiçbir şey yapmadan saygı duyuyorlar,ya cidden çok ilginç,yanı arkadaş evlat edınebilirm demiş,neresi çelişkiiiiii,9 ay taşıyp doğurmak başka birşey,ama çocuk yetiştirmek başka birşey,arkadaş burda hamıle kalıp,taşıyp,emzırmek falan yanı bu süreç için bende gen yok demiş,ama diğer durum başka,eee bunu anlamak zor iş tabi
merhaba,
ben taa lisedeyken isterdim çocuk sahibi olmayı.
gerçi 28 yaşında anne oldum bayağı sabretmişim bu durumda:))
ama çocuk sahibi olmak istemeyenleri çooook iyi anlıyor ve sonsuz saygı duyuyorum.
etrafımız bu saçma sapan baskıların sonucu dünyaya gelen ve hasbel kader büyüyen çocuklar ve yetişkinlerle dolu.
kendini, şartlarını, sınırlarını bilip böyle bir sorumluluğu almak istememek kadının da erkeğin de hakkı.
ben çok isteyerek getirdim dünyaya bebeğimi, sorumluluklarına, hastalıklarına, uykusuzluğa herşeyine razıydım en başından.
ama şimdi sizinkilerle çok benzer tepkiler alıyorum, başka çocuk istemiyorum dediğimde.
kardeşsiz mi bırakcakmışım, yazık herkese kardeş diye sarılacakmış bu yüzden hep istismar edilecekmiş, ya bize birşey olursa nolurmuş, ben kardeşlerim olmadan naparmışım
kardeşi olmayan kardeş özelmi çeker mi, hiç bilmediği bir duyguyu özler mi?
istismar edilmeye müsait bir karakterdeyse sırf kardeşi olmadığı ve etrafındakileri kardeş yerine koyduğu için mi istismar edilecek benim kızım?
paylaşmayı ben öğretemez miyim ona gereğince?
bütün tek çocuklar bencil midir hem?
kimseye anlatamıyorum bunları...
Bence bu hayata cocuk getirmek istemeyen kadinlarin cok hasas bir damarinin olmasi.
Yani toplum genelinden daha hasas ve daha dikkatli, mükemmeliyetci bir taraflari olmasi.
Ve kimseye güvenerekten degilde, hep tüm hayatin yükünü tek basina tasidigi icin, daha dikkatli ve düsünerekten davranmasi. Gelecegi süpheyle karsilamasi.
Buda insani cocuk istememeye itebiliyor.
Ama su bir gercekki, ister cocugun olsun ister olmasin ayni ayarda hem mutlusun, hemde mutsuzsun bu hayatta.
Cünkü cocugun yok ise baska sevgini verecegin alanlar olusturuyorsun hayatinda ve baska cok sevgi aliyorsun etrafindan.
yani size göre çocuk yapanlar herşeyden bi haber ,sorumsuz ,ne istediğini bilmeyen ,ileriyi göremeyen tipler ama sizin gibiler hint kumaşo öyle mi ..
dikkat ettim nereye yorum yaparsanız oradaki konuda sizin gibi düşünmeyenlere bir hakaret durumunuz var ..
istediğiniz gidi düşünmekte özgürsünüz ama sizin gibi düşünmeyenlere hakaret etmekte özgür değilsiniz..
bana göre de tam tersi çocuk sahibi olmayı istememk bencillikten başka birşey olarak gelmiyor..
çünkü ben de zamanında bekarken istemiyordum hiç ..
sadece ben mişim ozaman ama evlendim biz olmayı öğrendim ..
ve hayatta ben merkezli olmanın insan verdiği zararı gödüm ,biz olmanın verdiği mutluluğu yaşadım.
anladımki en önemlisi biz olmakmış..
insanın yalnız kalması ,sevgisini bir bebeğe vermek istememesi kadar acı ne olabilirki..
çocuk sahibi olmayı istememek sanırım insanları az sevmekten ,sorumluluk almaktan kaçınmaktan ,bütün hayatı kendinden ibaret görmekten ileri geliyor..
kendini yeterince geliştirememiş ,sevgisini tam anlamıyla herkese açamamış ,bir çocuğu ilerde nasıl büyüteceğim endişesini kendine bahane ederek kendini kandıran ,yalnız başlayıp bu hayata yalnız ölen insanlardır bana göre çocuk sahibi olmayı istemeyen insanlar ..
çocuk sahibi olmayı istemek sadece geleneksel çizgilerden ötürü kaynaklanmaz..
insan ,bu dünyaya öyle güzel bir evlat getirmeliyim ,onu öyle güzel yetiştirmeliyimki ,bu kötü dünyanın düzelmesine bir katkı da benim olsun ,benim güzelliğimden ruhumdan güzel bir parça dünyada olsun diye düşündüğü için çocuk sahibi olmalı herşeyden önce..
bu dünya kötü ben de çocuk yapmayayım demek bencilce davranıp sadece bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın demekten farksızdır..
hem güzel bir dünya isteyeceğiz hem de buna katkı vermeyeceğiz.
zaten insanoğlu hep böyle bencil ..hep herşeyi başkalarından isteyip kendisi buna hiçbir katkıda bulunmayacak ,oturduğu yerden güzel bir dünya ,iyi insanlar mutlu bir hayat isteyecek..
biz insanlar güzel bir dünya istiyorsak önce onu biz oluşturmalıyız..
bugün dünya kötüyse kötü yetiştirilen evlatlardan dolayı kötü ..
ama o evlatlar güzel yetiştirilirse dünyayı yönetenler de ii insanlar olacak ve dünya bizim sayemizde güzelleşecektir..
işte asıl çağdaşlık asıl sosyallik budur..
çocuk sahibi olmak istemiyorum çünkü;
beş yaşında cinsel tacize uğradım. cinsel tacize uğradığım anları hatırlamam, bunu kabul etmem bile daha yeni, iki üç yıl öncesine dayanır. o kadar derinlere gömmüşüm ki o anları hatırlamak için çok uğraştım çünkü her zaman içimde o ana sıkışmış çaresiz o çocuğu hissettim. hala o an aklıma geldikçe gözlerim doluyor.
çocuk istemiyorum çünkü çocuğumu kimseye bırakamayacağımı biliyorum. ne arkadaşıma ne kardeşime ne babama hatta belki de kocama bile dokundurtamam. paranoyaklığım hangi boyutlara ulaşır kestiremiyorum.
çocuk istemiyorum çünkü insanlara güvenmiyorum. kendime de güvenmiyorum. onu koruyamamaktan çok korkuyorum ama çocuk sahibi olanlara gıpta ediyorum. cesaretlerinden dolayı herşeye rağmen çocuk sahibi olabildikleri için imreniyorum...
Ha bide anne olmayı istemeyen bir kadın görünce ay halbüki sana nekadar yakışır annelik ay sen ne iyi anne olursun ay olsa bu laflarına pişman olursun çocuk gibisi yok diye ahkam kesmiyolar mı tövbe töve. Size ne tabiki olursa iyi anne olur iyi arkadaş iyi insan olduğuna göre çocuk isteyip istememe kararını verebilip ince düşündüğüne doğurmuş olmak için doğurmamaya karar verebildiğine ve kadın olduğuna göre çok afedersiniz ama öküz değil tabiki olursa iyi anne olur. Ama her iyi anne olacak kişide çocuk sahibi olmak zorunda değil bırakın insanları kendi seçimleriyle baş başa yaaa.
Bence bu hayata cocuk getirmek istemeyen kadinlarin cok hasas bir damarinin olmasi.
Yani toplum genelinden daha hasas ve daha dikkatli, mükemmeliyetci bir taraflari olmasi.
Ve kimseye güvenerekten degilde, hep tüm hayatin yükünü tek basina tasidigi icin, daha dikkatli ve düsünerekten davranmasi. Gelecegi süpheyle karsilamasi.
Buda insani cocuk istememeye itebiliyor.
Ama su bir gercekki, ister cocugun olsun ister olmasin ayni ayarda hem mutlusun, hemde mutsuzsun bu hayatta.
Cünkü cocugun yok ise baska sevgini verecegin alanlar olusturuyorsun hayatinda ve baska cok sevgi aliyorsun etrafindan.
çocuk sahibi olmak istemiyorum çünkü;
beş yaşında cinsel tacize uğradım. cinsel tacize uğradığım anları hatırlamam, bunu kabul etmem bile daha yeni, iki üç yıl öncesine dayanır. o kadar derinlere gömmüşüm ki o anları hatırlamak için çok uğraştım çünkü her zaman içimde o ana sıkışmış çaresiz o çocuğu hissettim. hala o an aklıma geldikçe gözlerim doluyor.
çocuk istemiyorum çünkü çocuğumu kimseye bırakamayacağımı biliyorum. ne arkadaşıma ne kardeşime ne babama hatta belki de kocama bile dokundurtamam. paranoyaklığım hangi boyutlara ulaşır kestiremiyorum.
çocuk istemiyorum çünkü insanlara güvenmiyorum. kendime de güvenmiyorum. onu koruyamamaktan çok korkuyorum ama çocuk sahibi olanlara gıpta ediyorum. cesaretlerinden dolayı herşeye rağmen çocuk sahibi olabildikleri için imreniyorum...
O konu KK Pro tarafından incelemeye alınmış...
Ben de bu konuda düşüncelerimi yazmak istedim.Daha 19 yaşımdayım ama benim de pek aram iyi değil çocuklarla.Düşünüyorum da ileride çocuk yapmak doğru değilmiş gibi geliyor böyle bir dünyada.Ana haber bültenini açtığımızda neler neler görüyoruz.Sonuçta oradaki başlarına olaylar gelen çocuklar da ailelerin çocukları, bizim çocuğumuz olursa onların başına kötü bişe gelmeyecek die bir garantisi yok ki.Zaten düşünüyorum da günümüz evlilikleri hep kısa sürüyor.O kısa evliliklerine de bir çocuk sığdırıp ayrılıyorlar.Peki sonrasında ne oluyor?Ortada kalmış, psikolojisi günden güne bozulan bir çocuk... Hadi o ihtimali yok edelim peki bizim çocuğumuzu büyütebileceğimizin garantisi var mı ? Çocuk doğduktan bir süre sonra bizim başımıza birşey gelirse yine canımızı uğruna feda edebileceğimiz o yavrucak ortada , kendisine yardımcı olacak insanların insafına kalacak... ve daha birsürü buna benzer ihtimaller... çocuklardan nefret ediyorum demiyorum, yalnızca ne zaman yeni doğmuş bir çocuk görsem ''ah canım benim ne kadar da sevimlisin sen.'' gibi şeyler düşünmek yerine içimi bir üzüntü kaplıyor aklıma gelen şeylerse ''canım benim şimdi dünyadan haberin yok güzel güzel gülüp oynuyorsun ama büyüdüğünde sen de insanları tanicaksın, yaşamanın, bu kirletilmiş dünyada, vahşi ve çıkarcı insanların arasında ayakta kalmanın ne kadar zor olduğunu göreceksin.'' gibi düşünceler oluyor. ınsanlar derler ya hep kendinize yapılmasını istemediğiniz bir şeyi siz de başkasına yapmayın diye, düşünüyorum da dünyaya gelmeden önce bana sorulabilecek olsaydı '' dünyaya gitmek istiyor musun?'' diye ben gelmeyi kabul etmezdim açıkcası...(kimse doğduğum için ailemi suçladığımı falan da düşünmesin, alakası yok) O yüzden de böyle düşünüyorum peki o dünyaya gelmeyi istermiydi acaba... Tabiki ona sorma ihtimalimiz yok ama lütfen kimse çocuk sevmek için, sırf annelik egolarını tatmin etmek için dünyaya çocuk getirmesin... Önce herkes bir düşünsün eşim ve ben bu çocuğun yaşam şartlarını arkadaşlarından eksik kalmayacak şekilde karşılayabilir miyiz, çocuk yapmaya hazırmıyız, ikimiz de gerçekten istiyor muyuz, onu her anlamda birlikte mutlu edebilir miyiz die tekrar tekrar düşündükten sonra karar versinler lütfen...
Biraz uzun oldu ama bunlar benim kendi düşüncelerim içinizde kabul etmeyenler elbet de olacaktır ama parakrafın sonunu okuyan herkes saygıyla karşılasın ve kendisine sorsun lütfen( çocuk düşünenler için) opuyorumnanaktan