- 9 Ocak 2014
- 1.723
- 4.020
- 158
- Konu Sahibi gosrilankago
- #261
Dün akşam eve arkadaşlarımın yanından 10 gibi geldim, saat 1’e kadar eşimle oturduk, film izledik, bir süre hiçbir şey yapmadım, yayıldım öyle, telefonla oynadım, sonra uyudum. sabah rüzgarla uyandım bir kahve içtim, işe biraz geç gittim. Kahve içerken keyiften gerindim biraz. niye anlatıyorum bunları? çocuğum olsa bunları yapamazdım kafam böyle rahat olamazdı. size şimdi bunlar anlamsız geliyor ya, sizin çocuğunuzun da gelip sarılması, kokusu, hastalandığında hayatın durması falan da bana bir o kadar anlamsız geliyor. siz nasıl bu mu şimdi senin hayattan anladığın diyorsanız ben de o şekilde sizin duygusal bebek hikayeleriniz için aynısını düşünüyorum işte. Bakış açılarımız çok farklı ne yazık ki.
Dün gece çocukları 10 gibi uyuttum. Eşimle oturduk biraz sohbet ettik uyuduk. Sabah biraz erken uyandım. Kuzucuklar hala uykudaydı. Sessizlikte bi kahve içtim. Cocukların kahvaltısını hazırladım. 4.5 yaşındaki oğlum uyandı sonra kardeşini uyandırdı. (2.5 yaşında)
Buraya kadar aynıyız.
Burdan sonra işler değişiyor ama yazmayayım
Doğurma kız