• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çocuk sahibi olmak istemiyorum

Eminesubasi .!.:
Anladigim kadariyla esiniz azospermi benim esimde aynı durumda suan tıpta tek caresi ameliyat oda ya cikarsa biz olduk cıkmadı doktorlarin %90 aynı fikirde imkansız diyolar suan 3 aydır tedavi goruyor esim sadece ilaclar igneler 3 bini gecti testler muayne ucreti cok masrafli sizin esiniz spermi olmamasının sebebi neyidi
Genişletmek için tıkla...
Buradaki azospermi topiklerini takip edin derim.
Doktorların umut vermediği kişilerde farklı kürlerle değerlerin çok arttığını okuyorum,rabbimize güçlük yoktur,tüp bebekle bile şansın az denilenler kendiliğinden hamile kalabiliyor.
 
G gosrilankago bence istemiyorsaniz kesinlikle cocuk sahibi olmayin cunku isteyenler icin bile cok zor bir is. Oyle ‘kucagima alinca her seyi unuttum’ tarzi kutsal hislerle falan dolmuyor insan. Dogum ayri zor cocuga bakmak ayri zor. Hele gezmeyi seviyorsaniz hic tavsiye etmem. Benim bir oglum var cok seviyorum iyi ki var cok sukur var ama cocuk bakmanin ne kadar zor oldugunu da atlayamam istemeyenler hic bulasmasin tunelin ucu mahmut hocanin odasina cikiyor gelmeyin 😁
 
gosrilankago .!.:
Herkese Merhaba,
Buraya ilk defa konu açıyorum.
Evlendiğimde 32 yaşındaydım ve eşime evlenmeden önce kesinlikle çocuk sahibi olmak istemediğimi net bir dille belirttim. O da kabul etti. Şu an 2 yıldır evliyiz hala da çocuk sahibi olmak istemiyoruz.
Ancak sorun eşimin ailesi, çocuk istemediğimize inanmıyorlar. Eşimi darladıklarında cevabını veriyor ancak benim çok üstüme geliyorlar ve artık gerçekten sıkılmaya başladım.
Eşimin annesi sürekli olarak diğer torununun ne kadar tatlı olduğundan vs bahsediyor (ki bence değil) ve çocukla beni yalnız bırakmak için çaba sarfediyor. Durup dururken çocukla bize gelmeler, çocuğa hadi yengenle oyna demeler zaten bütün gün çalışıyorum haftada 1 gün akşam bile olsa zaman ayırmak bana zor geliyor.Tabii ki de eşimin yeğeni, görmeye gideriz ama annesi ve babannesi yanındayken ben ilgilenmek zorunda değilim. 1 saat bile çocuk bizde olsa baş ağrısından uyuyamıyorum .Çocuklarla zaman geçirmekten hoşlanmıyorum ve geçirmek zorunda da değilim. Bunu açıkca da belirttim.
Sonrasında annesi benim çocuk sevmememi hormonlarıma bağlamaya başladı, git bi doktora görün nasıl çocuk sevmezsin/istemezsin belli ki hormonal sıkıntın var demeye başladı. Ben anne olmak istemediğim halde çocuk sahibi olmamı istiyor. Gerçekten doktora gitmeli miyim? Çocuk istememek hormonal bir bozukluk mu? Her kadın çocuk sahibi olmak zorunda mı? Bu kadar üstüme gelinince kendimi anne olarak hayal ediyorum ve gerçekten kabus gibi , çevremdeki arkadaşlarımdan da aynı çıkarımı rahatlıkla yapabiliyorum.
Genişletmek için tıkla...
Neden bu kadar hayatiniza müdahale ettiriyorsunuz ki kvnizi ? Hic kimseyi ilgilendirmez sizin cocuk isteyip istememeniz .. bi güzel cevaplarini verin konuyu tamamen kapatin ..
 
Rahel149 .!.:
Cidimisin ben urfadayim burda okdar kişi gitti ki benim amcamın eşi de gitti 37 yasinda amcam 53 yasinda 5 yıllik evlilikten sonra o kadina geldi hamile kaldi
Genişletmek için tıkla...
Yani ben pek inanmam boyle seylere ama deneyin yine de siz bilirsiniz 🤷‍♀️ En kisa zamanda hamile kalirsiniz umarim
 
Bekarken olabilir diyordum, yaparız bir tane. Evlendikten sonra iyice soğudum, ortamda bir bebek olunca darısı sana vs diyorlar ayy nasıl geriliyorum anlatamam. Gün geçtikçe uzaklaşıyorum sanki o fikirden. Ama sebebi hayal ettiğim, hedeflediğim şeyleri gerçekleştirememiş olmak gibi geliyor. Çünkü çocuk sevmiyor değilim. Eşimi çok seviyorum ama geçmişe dönüp kariyer planlamamı tekrar yapma şansım olsa büyük ihtimalle evlenmezdim de. Bu düzen bize göre değil bence. :KK43:
 
Kv kafayı yemiş. Doğurmak zorunda falan değilsiniz, hasta da değilsiniz. Net şekilde bi çemkirin de bidaha şaşırmasın kendini.
 
çocuğu yapın ben bakarım der buna inanıp doğurursunuz sonra anca sevmeye gelir :KK70: istemiyorsanız asla yapmayın ben de istemiyorum. kendi yeğenimi bile sevsem 1 saat sonra başım ağrımaya başlıyor. ablam da bu huyumdan dolayı uyumsuz,garip ilan etti beni ama olsun kanımda yok demek ki
 
gosrilankago .!.:
Herkese Merhaba,
Buraya ilk defa konu açıyorum.
Evlendiğimde 32 yaşındaydım ve eşime evlenmeden önce kesinlikle çocuk sahibi olmak istemediğimi net bir dille belirttim. O da kabul etti. Şu an 2 yıldır evliyiz hala da çocuk sahibi olmak istemiyoruz.
Ancak sorun eşimin ailesi, çocuk istemediğimize inanmıyorlar. Eşimi darladıklarında cevabını veriyor ancak benim çok üstüme geliyorlar ve artık gerçekten sıkılmaya başladım.
Eşimin annesi sürekli olarak diğer torununun ne kadar tatlı olduğundan vs bahsediyor (ki bence değil) ve çocukla beni yalnız bırakmak için çaba sarfediyor. Durup dururken çocukla bize gelmeler, çocuğa hadi yengenle oyna demeler zaten bütün gün çalışıyorum haftada 1 gün akşam bile olsa zaman ayırmak bana zor geliyor.Tabii ki de eşimin yeğeni, görmeye gideriz ama annesi ve babannesi yanındayken ben ilgilenmek zorunda değilim. 1 saat bile çocuk bizde olsa baş ağrısından uyuyamıyorum .Çocuklarla zaman geçirmekten hoşlanmıyorum ve geçirmek zorunda da değilim. Bunu açıkca da belirttim.
Sonrasında annesi benim çocuk sevmememi hormonlarıma bağlamaya başladı, git bi doktora görün nasıl çocuk sevmezsin/istemezsin belli ki hormonal sıkıntın var demeye başladı. Ben anne olmak istemediğim halde çocuk sahibi olmamı istiyor. Gerçekten doktora gitmeli miyim? Çocuk istememek hormonal bir bozukluk mu? Her kadın çocuk sahibi olmak zorunda mı? Bu kadar üstüme gelinince kendimi anne olarak hayal ediyorum ve gerçekten kabus gibi , çevremdeki arkadaşlarımdan da aynı çıkarımı rahatlıkla yapabiliyorum.
Genişletmek için tıkla...
Cok enteresan cocuk istememenız. Genelde cocugu olmayanlar bu tepkiyi verir. Yas itibariyle zaten cocuk sahibi olmanız bile sıkıntı olabılır. Yanı tamam istiyorum dedıgınızde olamaya da bilirsiniz. Allah kimseye aratmasın cok zor bir durum. Ama sızın istememe sebebini anlayamadım. Üstelik eşinizde istemiyor. Benım bebegım tüp bebekle oldu 2.5 yıllık evliyim. Yanı zor bir durum. Ama eger olmasaydı ben istemiyorum vs degıl bu konuyu bana acmayon Rabbım nasip etmıyo olmuyo artık susun demeyi bile planladım.elalem hep der cunku. Sanki bızım aklımız yok gıbı. Sız yıne de Bı dr a gözükün.
 
smsnbbk .!.:
Cok enteresan cocuk istememenız. Genelde cocugu olmayanlar bu tepkiyi verir. Yas itibariyle zaten cocuk sahibi olmanız bile sıkıntı olabılır. Yanı tamam istiyorum dedıgınızde olamaya da bilirsiniz. Allah kimseye aratmasın cok zor bir durum. Ama sızın istememe sebebini anlayamadım. Üstelik eşinizde istemiyor. Benım bebegım tüp bebekle oldu 2.5 yıllık evliyim. Yanı zor bir durum. Ama eger olmasaydı ben istemiyorum vs degıl bu konuyu bana acmayon Rabbım nasip etmıyo olmuyo artık susun demeyi bile planladım.elalem hep der cunku. Sanki bızım aklımız yok gıbı. Sız yıne de Bı dr a gözükün.
Genişletmek için tıkla...
Yani size göre ben çocuk yapmayı denedim yapamadım ve istemediğimimi iddia ediyorum. Değişik bir yaklaşım ne söyleyebilirim ki belli ki çok farklı kafalardayız. Bana kalırsa da insanların bilerek ve isteyerek çocuk sahibi olması çok enteresan. Çocuk istemek için bir sebep lazım değil ama istememek için bir sebep mi gerekiyor.
 
gosrilankago .!.:
Yani size göre ben çocuk yapmayı denedim yapamadım ve istemediğimimi iddia ediyorum. Değişik bir yaklaşım ne söyleyebilirim ki belli ki çok farklı kafalardayız. Bana kalırsa da insanların bilerek ve isteyerek çocuk sahibi olması çok enteresan. Çocuk istemek için bir sebep lazım değil ama istememek için bir sebep mi gerekiyor.
Genişletmek için tıkla...
Aslında oyle demek istemedim. Tuhaf geldi bana. Hakkınızda hayırlısı olsun ne dıyım.bende kendimden bahsettim. 1 yıl bende düşünmüyordum bende 1 gün izinle calısıyorum. Ama sonra bebege karar verdik. Baktık zaten olmuyomus. Cok sukur Rabbım nasıp ettı. Ama demek ıstedıgım etrafınızdakıler oyle dusunuyo olabılır.
 
gosrilankago .!.:
Herkese Merhaba,
Buraya ilk defa konu açıyorum.
Evlendiğimde 32 yaşındaydım ve eşime evlenmeden önce kesinlikle çocuk sahibi olmak istemediğimi net bir dille belirttim. O da kabul etti. Şu an 2 yıldır evliyiz hala da çocuk sahibi olmak istemiyoruz.
Ancak sorun eşimin ailesi, çocuk istemediğimize inanmıyorlar. Eşimi darladıklarında cevabını veriyor ancak benim çok üstüme geliyorlar ve artık gerçekten sıkılmaya başladım.
Eşimin annesi sürekli olarak diğer torununun ne kadar tatlı olduğundan vs bahsediyor (ki bence değil) ve çocukla beni yalnız bırakmak için çaba sarfediyor. Durup dururken çocukla bize gelmeler, çocuğa hadi yengenle oyna demeler zaten bütün gün çalışıyorum haftada 1 gün akşam bile olsa zaman ayırmak bana zor geliyor.Tabii ki de eşimin yeğeni, görmeye gideriz ama annesi ve babannesi yanındayken ben ilgilenmek zorunda değilim. 1 saat bile çocuk bizde olsa baş ağrısından uyuyamıyorum .Çocuklarla zaman geçirmekten hoşlanmıyorum ve geçirmek zorunda da değilim. Bunu açıkca da belirttim.
Sonrasında annesi benim çocuk sevmememi hormonlarıma bağlamaya başladı, git bi doktora görün nasıl çocuk sevmezsin/istemezsin belli ki hormonal sıkıntın var demeye başladı. Ben anne olmak istemediğim halde çocuk sahibi olmamı istiyor. Gerçekten doktora gitmeli miyim? Çocuk istememek hormonal bir bozukluk mu? Her kadın çocuk sahibi olmak zorunda mı? Bu kadar üstüme gelinince kendimi anne olarak hayal ediyorum ve gerçekten kabus gibi , çevremdeki arkadaşlarımdan da aynı çıkarımı rahatlıkla yapabiliyorum.
Genişletmek için tıkla...
Yumurtalarınızı dondurun, kendinizi hazır hissedince denersiniz. Yaş geçtikçe şans azalır, en azından istediğiniz zaman gelirse risk azalır, daga gençken ki sağlıklı embriyolarınız kullanılır.
 
Rahel149 .!.:
Nedeninini bilmiyoruz 1 yildir ogrendik 1 yıldır nondo x kullanıyor 3 aydir da epimedyumlu macun kullanıyor 5 gundur kullanıyor 1 hafta kullanalim sonra gidip tekrar sperm testi yapalım dedik 1 yıl dhaa yapmadik pazartesi günü öğrenecez insallah degerleri iyi çıkar
Genişletmek için tıkla...
Inşallah iyi çıkar bence bi doktor kontrolunde tedavi ol canım sebebsiz azospermler genellikle hipofizden kaynakli olabilir genetik test yaptrdnzmi
 
gosrilankago .!.:
Herkese Merhaba,
Buraya ilk defa konu açıyorum.
Evlendiğimde 32 yaşındaydım ve eşime evlenmeden önce kesinlikle çocuk sahibi olmak istemediğimi net bir dille belirttim. O da kabul etti. Şu an 2 yıldır evliyiz hala da çocuk sahibi olmak istemiyoruz.
Ancak sorun eşimin ailesi, çocuk istemediğimize inanmıyorlar. Eşimi darladıklarında cevabını veriyor ancak benim çok üstüme geliyorlar ve artık gerçekten sıkılmaya başladım.
Eşimin annesi sürekli olarak diğer torununun ne kadar tatlı olduğundan vs bahsediyor (ki bence değil) ve çocukla beni yalnız bırakmak için çaba sarfediyor. Durup dururken çocukla bize gelmeler, çocuğa hadi yengenle oyna demeler zaten bütün gün çalışıyorum haftada 1 gün akşam bile olsa zaman ayırmak bana zor geliyor.Tabii ki de eşimin yeğeni, görmeye gideriz ama annesi ve babannesi yanındayken ben ilgilenmek zorunda değilim. 1 saat bile çocuk bizde olsa baş ağrısından uyuyamıyorum .Çocuklarla zaman geçirmekten hoşlanmıyorum ve geçirmek zorunda da değilim. Bunu açıkca da belirttim.
Sonrasında annesi benim çocuk sevmememi hormonlarıma bağlamaya başladı, git bi doktora görün nasıl çocuk sevmezsin/istemezsin belli ki hormonal sıkıntın var demeye başladı. Ben anne olmak istemediğim halde çocuk sahibi olmamı istiyor. Gerçekten doktora gitmeli miyim? Çocuk istememek hormonal bir bozukluk mu? Her kadın çocuk sahibi olmak zorunda mı? Bu kadar üstüme gelinince kendimi anne olarak hayal ediyorum ve gerçekten kabus gibi , çevremdeki arkadaşlarımdan da aynı çıkarımı rahatlıkla yapabiliyorum.
Genişletmek için tıkla...
Benim 1kizim var ama 2.katiyen istemiyorum benim 2.yi istememem gibi bisi demek ki...bu duyguya engel olamayabilirsin evet...
 
Çocuk istemeyenlerin tillahlarından biri olarak; insanın evladının olması hissini tahmin edemezsiniz. Doğal olarak bilmediğiniz bir şey hakkında ahkam kesmek anlamsız. Bugün arkadaşlar yazlığa gittler mesela, çokısrarcı oldular ama ben gitmek istemedim. Gerçekten bebeğimle evde olmak istedim. Yani bazen dünyaları önünüze serseler istemem ben bebeğimle mutluyum diyorsunuz, bazen çok bunalıp kaçıp gitmek istiyorsunuz. Annelik çalkantılı bir deniz ve şahsen bedenen değil ama ruhen yorgunum. Eskiden tekdüze sakin bir hayatım varken şu an duygu anlamında karman çormanım. Bir anda mutluluktan uçarken yemek yemedi diye karalar bağlayabiliyorsunuz. Bu kadar hızlı değişimler beni yoruyor.
Bu arada evet bebekle de her şeyi yapabilirsiniz ama daha yorgun ve bölünmüş olarak. Paranız varsa bebek bakmak da kolay, konforlu olabilir.
Ayrıca bilmediğiniz bir şeyin de eksikliğini hissetmezsiniz. Milletin anlattığı gibi pembe dünyalar yok, reklamlardaki gibi anne babanın arasında iki dişiyle gülen bir bebek yok. Gününüz bebeğin ihtiyaçlarını anlayıp karşılama, ev işleri, çalışma saatleri ile geçiyor. Kalırsa özel zamanlarını, şükrediyorsunuz. En azındanbiraz büyütene kadar durum bu.
Çocuk sahibi olmak gerçekten deli işi, mantıken bakınca kendini adamak, maddi manevi kaynaklarını yönlendirmek falan saçma şeyler. Ama o manevi bağ, onun içib dünyaları yakarım gücü, güldükçe içinizde çiçeklerin açması, bir şeyleri başardıkça gurur duymanız gibi şeyler de bambaşka...
 
Son düzenleme:
gosrilankago .!.:
Herkese Merhaba,
Buraya ilk defa konu açıyorum.
Evlendiğimde 32 yaşındaydım ve eşime evlenmeden önce kesinlikle çocuk sahibi olmak istemediğimi net bir dille belirttim. O da kabul etti. Şu an 2 yıldır evliyiz hala da çocuk sahibi olmak istemiyoruz.
Ancak sorun eşimin ailesi, çocuk istemediğimize inanmıyorlar. Eşimi darladıklarında cevabını veriyor ancak benim çok üstüme geliyorlar ve artık gerçekten sıkılmaya başladım.
Eşimin annesi sürekli olarak diğer torununun ne kadar tatlı olduğundan vs bahsediyor (ki bence değil) ve çocukla beni yalnız bırakmak için çaba sarfediyor. Durup dururken çocukla bize gelmeler, çocuğa hadi yengenle oyna demeler zaten bütün gün çalışıyorum haftada 1 gün akşam bile olsa zaman ayırmak bana zor geliyor.Tabii ki de eşimin yeğeni, görmeye gideriz ama annesi ve babannesi yanındayken ben ilgilenmek zorunda değilim. 1 saat bile çocuk bizde olsa baş ağrısından uyuyamıyorum .Çocuklarla zaman geçirmekten hoşlanmıyorum ve geçirmek zorunda da değilim. Bunu açıkca da belirttim.
Sonrasında annesi benim çocuk sevmememi hormonlarıma bağlamaya başladı, git bi doktora görün nasıl çocuk sevmezsin/istemezsin belli ki hormonal sıkıntın var demeye başladı. Ben anne olmak istemediğim halde çocuk sahibi olmamı istiyor. Gerçekten doktora gitmeli miyim? Çocuk istememek hormonal bir bozukluk mu? Her kadın çocuk sahibi olmak zorunda mı? Bu kadar üstüme gelinince kendimi anne olarak hayal ediyorum ve gerçekten kabus gibi , çevremdeki arkadaşlarımdan da aynı çıkarımı rahatlıkla yapabiliyorum.
Genişletmek için tıkla...
Ciddi olarak bu konuyu tekrar açmamalarını söyleyin. Çocuk sevmediğinizi de ekleyin.
Bende evlenmeden çocuk istemediğimi söylemiştim eşimde kabul etmişti. Aileler 5 yıl boyunca sanırım biraz delirdiler ama ses de çıkaramadılar.
5 yıl sonunda hamile olduğumu öğrendim doktora gittim emin olmak ve sonrasında aldırmak için ya da merak bilmiyorum. Kalp atışlarını duydum ve aldıramadım. Milli takımı bıraktım. Ve asla pişman olmadım. Ondan önceki hayatım gözüme kasvetli geliyor.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

S
Üç aylık kızımla ne yapacağımı bilmiyorum
2 3 4
Yorumlar
65
Görüntüleme
2K
Sootica90
Sootica90
D
  • Kilitli
Lohusanın ahı tutar mı?
3 4 5
Yorumlar
90
Görüntüleme
3K
littlelonely
L
B
Boşanma aşaması ve ilişkiyi kurtaramamak
2 3
Yorumlar
50
Görüntüleme
3K
safi.naz
safi.naz
C
Şiddet
2 3
Yorumlar
41
Görüntüleme
3K
balbazaar
balbazaar
P
Yönlendirmenize ihtiyacım var
3 4 5
Yorumlar
90
Görüntüleme
7K
paupeer
paupeer
Back