Çocuk sahibi olmak istemiyorum

Tabi kadınların tek görevi çocuk doğurmak.İçimde çocuk sevgisi yok, olmak zorunda da değil.Buna laf edenlerin de ağzının payını veririm siz de öyle yapın bence.

smsnbbk .!.:

Cocugunuz kac aylık.

Genişletmek için tıkla...

11 yasında benim

Koalina .!.:

Çocuk istemeyenlerin tillahlarından biri olarak; insanın evladının olması hissini tahmin edemezsiniz. Doğal olarak bilmediğiniz bir şey hakkında ahkam kesmek anlamsız. Bugün arkadaşlar yazlığa gittler mesela, çokısrarcı oldular ama ben gitmek istemedim. Gerçekten bebeğimle evde olmak istedim. Yani bazen dünyaları önünüze serseler istemem ben bebeğimle mutluyum diyorsunuz, bazen çok bunalıp kaçıp gitmek istiyorsunuz. Annelik çalkantılı bir deniz ve şahsen bedenen değil ama ruhen yorgunum. Eskiden tekdüze sakin bir hayatım varken şu an duygu anlamında karman çormanım. Bir anda mutluluktan uçarken yemek yemedi diye karalar bağlayabiliyorsunuz. Bu kadar hızlı değişimler beni yoruyor.
Bu arada evet bebekle de her şeyi yapabilirsiniz ama daha yorgun ve bölünmüş olarak. Paranız varsa bebek bakmak da kolay, konforlu olabilir.
Ayrıca bilmediğiniz bir şeyin de eksikliğini hissetmezsiniz. Milletin anlattığı gibi pembe dünyalar yok, reklamlardaki gibi anne babanın arasında iki dişiyle gülen bir bebek yok. Gününüz bebeğin ihtiyaçlarını anlayıp karşılama, ev işleri, çalışma saatleri ile geçiyor. Kalırsa özel zamanlarını, şükrediyorsunuz. En azındanbiraz büyütene kadar durum bu.
Çocuk sahibi olmak gerçekten deli işi, mantıken bakınca kendini adamak, maddi manevi kaynaklarını yönlendirmek falan saçma şeyler. Ama o manevi bağ, onun içib dünyaları yakarım gücü, güldükçe içinizde çiçeklerin açması, bir şeyleri başardıkça gurur duymanız gibi şeyler de bambaşka...

Genişletmek için tıkla...

Dün akşam eve arkadaşlarımın yanından 10 gibi geldim, saat 1’e kadar eşimle oturduk, film izledik, bir süre hiçbir şey yapmadım, yayıldım öyle, telefonla oynadım, sonra uyudum. sabah rüzgarla uyandım bir kahve içtim, işe biraz geç gittim. Kahve içerken keyiften gerindim biraz. niye anlatıyorum bunları? çocuğum olsa bunları yapamazdım kafam böyle rahat olamazdı. size şimdi bunlar anlamsız geliyor ya, sizin çocuğunuzun da gelip sarılması, kokusu, hastalandığında hayatın durması falan da bana bir o kadar anlamsız geliyor. siz nasıl bu mu şimdi senin hayattan anladığın diyorsanız ben de o şekilde sizin duygusal bebek hikayeleriniz için aynısını düşünüyorum işte. Bakış açılarımız çok farklı ne yazık ki.

Çoook güzel fikir teatisinde bulunmuşsunuz.

Dün bu konuyu okurken bir yandan Aşk-ı Memnu'yu izliyordum.

Firdevs hanım kızı Peyker'e şunları söylüyordu;

' Çocuk ne demek haberin var mı senin. Esaret demek. Sorumluluk demek. O doğduğu anda senin hayatın biter. '' Sen '' diye bir şey kalmaz. Onun hayatını yaşamaya mecbur kalırsın. Aklını başına topla. Pişman olduğunda geri dönüşün olmayacak. '

Anneanne olamam bu yaşta dedikten sonra ise;

'' Bütün gençliğimi verdim size. Babana, sana , Bihter'e . Ya istediğim hiçbir şeyi yaşayamadım sizin yüzünüzden. Tam rahat edeceğim derken yeni roller, yeni sorumluluklar yükleyemezsiniz bana. Hayatıma ipotek koyamazsınız. Artık yeter bende özgür olmak istiyorum bende kendi hayatımı yaşamak istiyorum. ''

Konuyla ilgili olduğu için eklemek istedim, replikler bana düşündürücü geldi özellikle şu;

O doğduğu anda senin hayatın biter. '' Sen '' diye bir şey kalmaz. Onun hayatını yaşamaya mecbur kalırsın.

Zaman zaman bende böyle düşünüyorum. Ama gerçekten öyle mi oluyor onu yaşamadan bilemeyiz. Bunu sadece çocuk istemeyip daha sonra fikrini değiştirip çocuğu olan kadınlardan öğrenebiliriz sanırım.

gosrilankago .!.:

Dün akşam eve arkadaşlarımın yanından 10 gibi geldim, saat 1’e kadar eşimle oturduk, film izledik, bir süre hiçbir şey yapmadım, yayıldım öyle, telefonla oynadım, sonra uyudum. sabah rüzgarla uyandım bir kahve içtim, işe biraz geç gittim. Kahve içerken keyiften gerindim biraz. niye anlatıyorum bunları? çocuğum olsa bunları yapamazdım kafam böyle rahat olamazdı. size şimdi bunlar anlamsız geliyor ya, sizin çocuğunuzun da gelip sarılması, kokusu, hastalandığında hayatın durması falan da bana bir o kadar anlamsız geliyor. siz nasıl bu mu şimdi senin hayattan anladığın diyorsanız ben de o şekilde sizin duygusal bebek hikayeleriniz için aynısını düşünüyorum işte. Bakış açılarımız çok farklı ne yazık ki.

Genişletmek için tıkla...

6 ay önceye kadar ben de eşimle aynı durumdaydım. doğumdan sonra ilk 3 ay da ciddi bir depresyona girdim sırf bu bahsettiğiniz şeylerden vazgeçmek durumunda olduğum için. Durum şöyle; şu an size bekar biri gelip bekarlığı övse, aman be koca donu yıka, yemek yap ne o öyle çok manasız, asla evlenmek istemem dese ne düşünürsünüz? Ben şahsen bu yaptıklarımı yük gibi görmeyip eşimle romantik saatleri, güzel anıları, sarılmalarımızı, el ele gezmelerimizi düşünür ve hayatın iki kişi daha tatlı olduğunu düşünürüm. Şu an ben de işte bez değiştirmek, yedirip içirmek gibi şeyleri çok görmüyorum çünkü güzel anlar ağır basıyor.

Koalina .!.:

6 ay önceye kadar ben de eşimle aynı durumdaydım. doğumdan sonra ilk 3 ay da ciddi bir depresyona girdim sırf bu bahsettiğiniz şeylerden vazgeçmek durumunda olduğum için. Durum şöyle; şu an size bekar biri gelip bekarlığı övse, aman be koca donu yıka, yemek yap ne o öyle çok manasız, asla evlenmek istemem dese ne düşünürsünüz? Ben şahsen bu yaptıklarımı yük gibi görmeyip eşimle romantik saatleri, güzel anıları, sarılmalarımızı, el ele gezmelerimizi düşünür ve hayatın iki kişi daha tatlı olduğunu düşünürüm. Şu an ben de işte bez değiştirmek, yedirip içirmek gibi şeyleri çok görmüyorum çünkü güzel anlar ağır basıyor.

Genişletmek için tıkla...

Açıkcası ben bekarken de mutsuz değildim evli olduğum için de mutsuz değilim.Eşim hayat arkadaşım başıma bela değil donunu ben yıkamıyorum yani ama evlenmemiş olsaydım da mutlu olurdum çünkü her iki türlü de özgürüm.Ama çocuk dediğiniz şey bana kalırsa özgürlüğünüzü ömür boyu götüren birşey yani kısaca başa bela almak demek

gosrilankago .!.:

Dün akşam eve arkadaşlarımın yanından 10 gibi geldim, saat 1’e kadar eşimle oturduk, film izledik, bir süre hiçbir şey yapmadım, yayıldım öyle, telefonla oynadım, sonra uyudum. sabah rüzgarla uyandım bir kahve içtim, işe biraz geç gittim. Kahve içerken keyiften gerindim biraz. niye anlatıyorum bunları? çocuğum olsa bunları yapamazdım kafam böyle rahat olamazdı. size şimdi bunlar anlamsız geliyor ya, sizin çocuğunuzun da gelip sarılması, kokusu, hastalandığında hayatın durması falan da bana bir o kadar anlamsız geliyor. siz nasıl bu mu şimdi senin hayattan anladığın diyorsanız ben de o şekilde sizin duygusal bebek hikayeleriniz için aynısını düşünüyorum işte. Bakış açılarımız çok farklı ne yazık ki.

Genişletmek için tıkla...

Bakış açınızı, hayat tarzınızı kendiminkine çok benzettim.
İş haricinde eşimle birlikte baş başa geçirdiğim saatler ya da sadece kendime vakit ayırdığım keyif saatlerim inanılmaz önemli benim için.
Ev işi, temizlik, yemek pişirmek hiçbir zaman sevdiğim şeyler olmadı, acayip üşenirim ve yapmam eşim yapar çoğu zaman.
Okuldan gelip çalışmalarıma bakmayı, akşam geç saatlere kadar okumayı, hafta sonları sporumu yapmayı kendimle ilgilenmeyi aşırı seviyorum.
Bazen yayılıp yattığımda hayatımızda bir bebek olsa asla böyle rahat rahat yayılıp oturamazdık diyorum.
Yani çocuksuz hayat pek vazgeçilebilir bir şey değil benim gibi rahatına düşkün insanlar için hele..
Yine de kesin yapmayacağım diyemem şu an böyle düşünüyorum iki üç yıl sonra belki farklı düşüneceğim bilemem.
Hazır olmadan yapılan bir bebeğin de faturası tüm aileye kesilir zaten. Anneye-babaya-bebeğe hepsine yazık.

gosrilankago .!.:

Dün akşam eve arkadaşlarımın yanından 10 gibi geldim, saat 1’e kadar eşimle oturduk, film izledik, bir süre hiçbir şey yapmadım, yayıldım öyle, telefonla oynadım, sonra uyudum. sabah rüzgarla uyandım bir kahve içtim, işe biraz geç gittim. Kahve içerken keyiften gerindim biraz. niye anlatıyorum bunları? çocuğum olsa bunları yapamazdım kafam böyle rahat olamazdı. size şimdi bunlar anlamsız geliyor ya, sizin çocuğunuzun da gelip sarılması, kokusu, hastalandığında hayatın durması falan da bana bir o kadar anlamsız geliyor. siz nasıl bu mu şimdi senin hayattan anladığın diyorsanız ben de o şekilde sizin duygusal bebek hikayeleriniz için aynısını düşünüyorum işte. Bakış açılarımız çok farklı ne yazık ki.

Genişletmek için tıkla...

İki kızım var. Ama sizi o Kadar iyi anlıyorum ki. Bu keyifleri yapamıyorsunuz aynen öyle. Düşünmüşsünüz pat diye dur çocuk yapayım dememişsiniz. Gerçekten tebrik ederim. Bencede yapmayın. Bu kadar keyifli hayatınızı bozmayın.

evinincicegi .!.:

İki kızım var. Ama sizi o Kadar iyi anlıyorum ki. Bu keyifleri yapamıyorsunuz aynen öyle. Düşünmüşsünüz pat diye dur çocuk yapayım dememişsiniz. Gerçekten tebrik ederim. Bencede yapmayın. Bu kadar keyifli hayatınızı bozmayın.

Genişletmek için tıkla...

Madem kötü, neden ikinciyi yaptınız?

Koalina .!.:

Madem kötü, neden ikinciyi yaptınız?

Genişletmek için tıkla...

Kötü demedim. Çok zor. İki kızım olduğu için mutluyum ama rahat hayat geride kalıyor. İkincisi istemeden oldu zaten. O da büyüdü sayılır. Artık rahatım. Ama tabii bekar hayatı gibi olmuyor:) aslında sizin konunuza uzun uzun yazmıştım duygularımı yardımcı olmak için. Beni az çok anlamanız lazın. Siz mi çok mu bayıldınız anneliğe

gosrilankago .!.:

Herkese Merhaba,
Buraya ilk defa konu açıyorum.
Evlendiğimde 32 yaşındaydım ve eşime evlenmeden önce kesinlikle çocuk sahibi olmak istemediğimi net bir dille belirttim. O da kabul etti. Şu an 2 yıldır evliyiz hala da çocuk sahibi olmak istemiyoruz.
Ancak sorun eşimin ailesi, çocuk istemediğimize inanmıyorlar. Eşimi darladıklarında cevabını veriyor ancak benim çok üstüme geliyorlar ve artık gerçekten sıkılmaya başladım.
Eşimin annesi sürekli olarak diğer torununun ne kadar tatlı olduğundan vs bahsediyor (ki bence değil) ve çocukla beni yalnız bırakmak için çaba sarfediyor. Durup dururken çocukla bize gelmeler, çocuğa hadi yengenle oyna demeler zaten bütün gün çalışıyorum haftada 1 gün akşam bile olsa zaman ayırmak bana zor geliyor.Tabii ki de eşimin yeğeni, görmeye gideriz ama annesi ve babannesi yanındayken ben ilgilenmek zorunda değilim. 1 saat bile çocuk bizde olsa baş ağrısından uyuyamıyorum .Çocuklarla zaman geçirmekten hoşlanmıyorum ve geçirmek zorunda da değilim. Bunu açıkca da belirttim.
Sonrasında annesi benim çocuk sevmememi hormonlarıma bağlamaya başladı, git bi doktora görün nasıl çocuk sevmezsin/istemezsin belli ki hormonal sıkıntın var demeye başladı. Ben anne olmak istemediğim halde çocuk sahibi olmamı istiyor. Gerçekten doktora gitmeli miyim? Çocuk istememek hormonal bir bozukluk mu? Her kadın çocuk sahibi olmak zorunda mı? Bu kadar üstüme gelinince kendimi anne olarak hayal ediyorum ve gerçekten kabus gibi , çevremdeki arkadaşlarımdan da aynı çıkarımı rahatlıkla yapabiliyorum.

Genişletmek için tıkla...

Bence hic bir sorun yok canm bendr çocukları hic sevmem bana canavar gbi görünürler ve tahammülüm yok

evinincicegi .!.:

Kötü demedim. Çok zor. İki kızım olduğu için mutluyum ama rahat hayat geride kalıyor. İkincisi istemeden oldu zaten. O da büyüdü sayılır. Artık rahatım. Ama tabii bekar hayatı gibi olmuyor:) aslında sizin konunuza uzun uzun yazmıştım duygularımı yardımcı olmak için. Beni az çok anlamanız lazın. Siz mi çok mu bayıldınız anneliğe

Genişletmek için tıkla...

Yani şu an için vaktim yokdiyemem. Akşam yine eskisi gibi film izleyip kitap okuyorum. Kafama esince çıkamıyorum ama bebeği alıp çıkabiliyorum.
Rahat hayat geride evet, sorumluluk fazla ama başka birine çocuk yapma diyecek kadar mı bilemiyorum.
Hatırlayamadım yazdıklarınızı, çok fazla yazan olmuştu nickler pek hatırımda yok.

Koalina .!.:

Yani şu an için vaktim yokdiyemem. Akşam yine eskisi gibi film izleyip kitap okuyorum. Kafama esince çıkamıyorum ama bebeği alıp çıkabiliyorum.
Rahat hayat geride evet, sorumluluk fazla ama başka birine çocuk yapma diyecek kadar mı bilemiyorum.
Hatırlayamadım yazdıklarınızı, çok fazla yazan olmuştu nickler pek hatırımda yok.

Genişletmek için tıkla...

Bende rahatım o konu da artık çok sıkıntım yok. Ama bu kadar istemeyen biri çocuk sahibi olursa çok zor günler yaşayabilir. Ben kendimi hatırlıyorum siz de hatırlayın o zamanları

evinincicegi .!.:

Bende rahatım o konu da artık çok sıkıntım yok. Ama bu kadar istemeyen biri çocuk sahibi olursa çok zor günler yaşayabilir. Ben kendimi hatırlıyorum siz de hatırlayın o zamanları

Genişletmek için tıkla...

Zaten o konuda kararı belli o sadece insanların çenesini kapatmayı düşünüyor.
Bir de şöyle bir şey var ben bile sevdiysem herkes sever :)

Koalina .!.:

Zaten o konuda kararı belli o sadece insanların çenesini kapatmayı düşünüyor.
Bir de şöyle bir şey var ben bile sevdiysem herkes sever :)

Genişletmek için tıkla...

Buna çok sevindim çünkü sizin için endişelenmiştim. Allah daha çok sevdirsin. Evlat zor ama sevgisi büyük

G gosrilankago noalde bdv ye takilmam ama yalnız veya anormal değilsin,senin gibiler de var demek icin yazıyorum.
35 yaşındayım, 8 yıllık evliyim. Çok şükür yolunda giden bir hayatım ve mutlu bir evliligim var ama çocuk sahibi olmayı ben de hiç istedim.
Eşimle evlenmeden konuştuk o da aynı fikirde.
Çevre baskısı ilk yıllar çok oldu, ara ara yoklayanlar hala var, kısır olduğumuzu düşünenler.
hatta isteyip de çocuk sahibi olamayan bir arkadaşımın ısrarı ile gidip tüm testlerimi yaptirmisligim da var. Herhangi bir sorunumuz yok bu arada herhangi sağlıklı bir çift ile aynı oranda çocuk sahibi olma ihtimalimiz var :))
Ama istemiyorum, evet mutlaka güzel bir duygudur, çocuk evin nesedidir, senden bir parçadır tüm güzel duyguları yaşayanların söylediklerini anlıyorum ama herkesin hayata bakışı ve beklentileri çok farklı.
Herkes çocuk sahibi olacak, her kadın doğuracak gibi bir toplum baskısına gerek yok, hepimiz birbirimizin düşüncelerine saygı gösterebilecek düzeyde olsak hayat daha da güzel olur.
Rabbim isteyenlere versin, dileyen kimsenin kucağını boş bırakmasın ama çevre de çocuk isteyenlere baskı yapmasın.
İleride yaşın geçer,pişman olursun diyenler de çok.
Bana göre anne olmak için illa doğurmaya da gerek yok, dusencemin değişmeyeceğini biliyorum ama diyelimki istedim ve olmadı mı.
Yetimhanelerde aile sevgisine muhtaç o kadar çok çocuk varki, evlatlık alırım ve ona annelik yaparım.
Şöyle bir bakıyorum da sabah kostur kostur evden çıkan, çocuğuyla kahvaltı edemeyen, onlarla oyun oynayamayan, yeteri kadar ilgilenmeyen, bakıcı ya da aile büyükleriyle büyüyen, çocuğun en güzel anlarını kaciran o kadar çok aile varki. Kimse kızmasın ama maksat sevmekse heryerde sevilecek çocuk var ama maksat yetiştirmekse bu konuda herkes aynı hassasiyette değil maalesef.
Onun için de kimse kimsenin ne yaşadığını bilmeden yargilamasin bana göre.

Papatyakokulum 44 .!.:

Gerçekten bu kadar itici mi geliyor çocuklar ve çocuk sahibi olmak konusu. Şaşırtıcı çünkü ne yaşamış olabilirsiniz ki bir saat çocuk görünce baş ağrısından uyuyamıyosunuz. Bence hormonlar da değil de başka şekilde sıkıntı olabilir. Kendi canınızdan size benzeyen taptatli bir kız çocuğu hayal edin sizinle uyuyan uyanan öpen koklayan. Düşünun bir daha bence.

Genişletmek için tıkla...

Ben konu sahibinin bir alt versiyonuyum, hiç istemiyor değilim şimdilik istemiyorum. Ama bu dedikleriniz kurdurduğunuz hayaller hiç ya da şimdilik çocuk istemeyen insanlarda işe yaramıyor bilin

slnkhrmn008 .!.:

Ben konu sahibinin bir alt versiyonuyum, hiç istemiyor değilim şimdilik istemiyorum. Ama bu dedikleriniz kurdurduğunuz hayaller hiç ya da şimdilik çocuk istemeyen insanlarda işe yaramıyor bilin

Genişletmek için tıkla...

Bence çocuk sevmeyen insanin geçmişinde yada çevresinde çocuklarla yaşadığı bir olay vardır . Yoksa neden istemez ki insan bu kadar tatlı şeyleri. Hayal etmesi işe yaramıyor olabilir sizde haklısınız ama bu hayalin ötesinde şeyler oluyor emin olun. Birde ben istemiyorm diyoruz ya Allah istiyo mu bize vermeyi birde o var büyük konuşmamak en iyisi. Sizinde hakkınızda en hayırlısı afiyetle olsun inşallah

Papatyakokulum 44 .!.:

Bence çocuk sevmeyen insanin geçmişinde yada çevresinde çocuklarla yaşadığı bir olay vardır . Yoksa neden istemez ki insan bu kadar tatlı şeyleri. Hayal etmesi işe yaramıyor olabilir sizde haklısınız ama bu hayalin ötesinde şeyler oluyor emin olun. Birde ben istemiyorm diyoruz ya Allah istiyo mu bize vermeyi birde o var büyük konuşmamak en iyisi. Sizinde hakkınızda en hayırlısı afiyetle olsun inşallah

Genişletmek için tıkla...

Bu ukala şekilde istemiyorum demek değil, ileride istersem hayırlısıyla nasip olsun diyorum ama şimdilik istemiyorum :) bu konuda soranlara cümlelerimi dikkatle kurmaya çalışıyorum. Çünkü ilerde isteyip olamamak da ağır bir imtihan olur.

Spizella .!.:

En doğru kararı vermişsin vallahi

Genişletmek için tıkla...

Neden böyle düşünüyorsun ki ? Çocuk sevmediği için mi yoksa çocuk bakmak sence de pişmanlık mı?