- 15 Şubat 2020
- 2.302
- 1.730
- 63
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Sizce ileride pişman olur muyum?
- Konu Sahibi 000
- Başlangıç Tarihi
- Durum
- 20 Ağustos 2015
- 6.499
- 15.637
- 248
- 2 Ağustos 2013
- 1.277
- 2.457
- 133
Bir evcil hayvanım var. Bazen ayaklarımı uzatıp kitabımı okumaya niyetlendiğimde bir bakıyorum tepemden inmiyor, ölüyor ilgilenmem için. İlgilenmezsem vicdanım sızlıyor. Onun her anından sorumluyum hissi geçmiyor.
Bir evcil hayvanda böyleyse çocuğu düşünemiyorum. Evli olmadığım için bu durumu düşünmemeyi başarabiliyorum ama evli olsam çocuk isterdim diye düşünüyorum. Bu dünyanın güzelleşmeye ihtiyacı var. Ama çocuk çooook sorumluluk farkındayım.
Bir evcil hayvanda böyleyse çocuğu düşünemiyorum. Evli olmadığım için bu durumu düşünmemeyi başarabiliyorum ama evli olsam çocuk isterdim diye düşünüyorum. Bu dünyanın güzelleşmeye ihtiyacı var. Ama çocuk çooook sorumluluk farkındayım.
- 2 Temmuz 2013
- 16.466
- 12.868
- 498
Hayatta çok şeyi sorguladım çok şeyden pişman oldum ama asla annelikten olmadım çok yorulduğum yorgunluktan çok ağladığım gecelerde oldu ama asla. Eğer annelik hissi gelmişse bir kadına gerisini çokta sorgulamamak lazım. Ama ben birden fazla çocuk sahibi olmayıda istemiyorum onu söyleyebilirim. Evlat sevgisini gerçekten tatmış biri yapmasamda olurmuş demez diyemez. Aile olmak güzel şey. Ailenin büyümesi daha güzel. Ama dediğim gibi iki üç dört sayı arttıkça geçim sınırı zorlanıyor
sadece ilk sayfadaki mesajları okudum, konu sahibine şunu söylemek isterim. 39 yaşında evlendim. Evlendiğimde "benim zaten 4 çocuğum var, yeğenlerim doğdu, biyolojik anne olmaya ihtiyacım yok" diyordum. Gerçekten de yeğenlerim hala bana çok düşkündür ve hala onları çok seviyorum. Hatta çocuğum olsa dahi yeğenlerimden çok sevmem, hepsini eşit severim diyecek kadar ileri gidiyordum çünkü çocuğum olmayacağından da emindim.
evlendikten sonra biraz da ev ortamının sıcaklığının ve maddi kaygımızın olmamasının etkisiyle çocuk yapma isteği başladı, hemen tüp bebek tedavisine başladık, olumsuz oldu.
Başka konularda ileri yaşta çocuk sahibi olmak isteyenlere uzun uzun yazdığım için anlatmayacağım ama son bir tüp bebek denemesi yapmaya karar verip tatile çıktığımda hamile kaldım, 43 yaşında çocuğumu kucağıma aldım. Bu hiçbrşeye benzemiyor, çocuğum nefesim oldu, gözlerim daha fazla ışıldamaya, hayat bana daha güzel görünmeye başladı. Gelişimini an be an seyretmek bir mucize. Her gün günde birkaç kez Allaha sonsuz kez teşekkür ediyorum ve şükrediyorum, böyle bir heyecan böyle bir mutluluk dünyada varmış, bu yaşta öğrendim. Eşim de aynı benim gibi. Öyle anlar oluyor ki hayır benim kucağımda duracak diye kavga ediyoruz.
Yaşınız zaten ileri, bırakın olacaksa olsun. Yazdığınız nedenleri düşünecek kadar zekiyseniz, çocuğunuzu da layıkıyla yetiştirecek kadar bilinçli bir anne olursunuz. Gerçekten hiç istemiyorsanız kapatın defteri, buralarda kafanızı karıştırmayın, evlat tadını alanlar sizi belki de istemediğiniz bir istikamete doğru sürükler. Bunu isteyecek olan sizsiniz, evlenince bu his gelmediyse bırakın peşini. Ama içinizde uzak bir yerlerde benim de bir çocuğum olsa nasıl olurdu diye bir sıcaklık varsa korunmayın, hamile kalacağınız da garanti değil zaten.
evlendikten sonra biraz da ev ortamının sıcaklığının ve maddi kaygımızın olmamasının etkisiyle çocuk yapma isteği başladı, hemen tüp bebek tedavisine başladık, olumsuz oldu.
Başka konularda ileri yaşta çocuk sahibi olmak isteyenlere uzun uzun yazdığım için anlatmayacağım ama son bir tüp bebek denemesi yapmaya karar verip tatile çıktığımda hamile kaldım, 43 yaşında çocuğumu kucağıma aldım. Bu hiçbrşeye benzemiyor, çocuğum nefesim oldu, gözlerim daha fazla ışıldamaya, hayat bana daha güzel görünmeye başladı. Gelişimini an be an seyretmek bir mucize. Her gün günde birkaç kez Allaha sonsuz kez teşekkür ediyorum ve şükrediyorum, böyle bir heyecan böyle bir mutluluk dünyada varmış, bu yaşta öğrendim. Eşim de aynı benim gibi. Öyle anlar oluyor ki hayır benim kucağımda duracak diye kavga ediyoruz.
Yaşınız zaten ileri, bırakın olacaksa olsun. Yazdığınız nedenleri düşünecek kadar zekiyseniz, çocuğunuzu da layıkıyla yetiştirecek kadar bilinçli bir anne olursunuz. Gerçekten hiç istemiyorsanız kapatın defteri, buralarda kafanızı karıştırmayın, evlat tadını alanlar sizi belki de istemediğiniz bir istikamete doğru sürükler. Bunu isteyecek olan sizsiniz, evlenince bu his gelmediyse bırakın peşini. Ama içinizde uzak bir yerlerde benim de bir çocuğum olsa nasıl olurdu diye bir sıcaklık varsa korunmayın, hamile kalacağınız da garanti değil zaten.
- 19 Temmuz 2011
- 1.217
- 813
- 323
böylesine güzel ve dayanaklı bir konu Görmek çok güzel. Ben anne olmayı çok istemiş ama ne yazık ki olamamış bunu denerken sağlığından olmuş biriyim. Evlat hasreti inanılmaz sızlatıyor. Çocuk sevgisi içimde her zerrede. Tüm çocukları çok seviyorum. Rahmimde onu büyütmek o hissi yaşamak onu kahkalarıyla mutlu olmak istiyorum. Ama yazdıklarınız benim de aklıma gelen ve geldikçe de “Allah’ın bir bildiği var benim etimle kemiğimle nefret ettiğim bir çağda evladıma yazık değil mi?” Dedirten şeyler. Çok haklısınız. Ben anne olamadım ama neden anne olmak üremek istedim bir kere eşimi sevdim onun iyi bir baba olacağına inandım. Sonrasında da sanırım içgüdüsel bir duyguMerhaba Sevgili Üyeler;
Nasılsınız? Umarım iyisinizdir.
Size bir sorum var.
Ben 33 yaşında, evliliğe giden bir ilişkisi olan biriyim(inşallah). Erkek arkadaşımla evlenmeyi istiyorum. Ama çocuk sahibi olmak istemiyorum.
Evet, çocuk sahibi olmak istemiyorum.
En azından şu an istemiyorum.
Bunu birkaç kere onunla da konuştuk. Senin kararın. Benim için çok sorun değil ama sen ileride pişman olabilirsin dedi. Erkek arkadaşım çocuk olmasa da sorun değil diyor ama ben ileride belki çocuk isteyebileceğini düşünüyorum.
Ama gelin görün ben çok kararsızım. En azından içinde bulunduğum şartlarda.Kendime göre çok nedenim var.
Bir kere çok enflasyonist bir ülkede yaşıyoruz.. bir hafta aldığımız bir temel tüketim malı diğer hafta asla aynı fiyat değil, fiyat inanılmaz artmış oluyor. Maaşlar bu fiyat artışlarına yetişemiyor. Araba almak bile artık lüks olmuş. Ev fiyatları zaten inanılmaz pahalı. Her şey çok pahalı. Eğitim pahalı. Sağlık pahalı. Bezi, maması, doktoru, kursu, hobisi, giyimi, oyuncağı, kitabı vs her şey pahalı. Yaşamak çok pahalı. Daha da kötüsü burası manevi olarak kaotik bir coğrafya.. Sosyal, ekonomik ve kültürel sorunlar hiç bitmiyor. Araf gibi bir yer.. iki arada bir derede..
Ayrıca dünyada su sorunları, savaşlar, kadınlara saldırılar, işsizlik, ekonomik krizler tonla sorun var. Dünya giderek kalabalık oluyor. Bu gidişle kaynaklar bir noktada yakın zamanda tükenecek. Çocuğum benden bunun için hesap sorabilir. Klişe bir soru ile "Neden beni dünyaya getirdin?" deme ihtimali çok yüksek.
Özetle hem maddi hem manevi parametrelerden dolayı çocuk sahibi olmak istemiyorum. Arada olsa nasıl olur diye düşünüyorum.(Acaba yaşımdan dolayı etkilenme mi yaşıyorum?) Bazen acaba sadece bir tane olsa mı diyorum?
Sanırım bu kaotik ortamda çocuk istemiyorum. Burası bana 33 yaşında ağır geliyor kim bilir çocuğuma ileride nasıl gelir..Ayrıca bu kadar kaotik bir ortamda çocuk büyütmek bana çok bencilce geliyor. Bunu çocuğuma yapmaya hakkım yokmuş gibi..bunu çocuğuma yapmamalıymışım gibi..Kısacası araftayım.
Sizce ileride çocuk sahibi olmasam pişman olur muyum? Olursam neden?
Doğurgan yaşlarda çocuk sahibi olmayıp sonra bundan pişman olmayan üyeler var mı? Neden pişman olmadınız?
Ilave Soru: Evlenip çocuk sahibi olanlara da bir sorum var.
Freud der ki: Üreme; insanlar için hayattan memnun olmanın kanıtıdır. Insanlar hayatlarından memnunsalar üreyerek kendi genlerini sonraki nesillerde devam ettirmek isterler.
Bu önermeye göre Freud'un dediği gibi hayattan istediğiniz ölçüde memnun musunuz ondan mı çocuk sahibi oldunuz?
Çocuk sahibi olma motivasyonunuz neydi?
Belirtmek isterim ki yargılamak için değil arafta kaldığım için soruyorum.
Cevap verirseniz çok sevinirim.
Herkese iyi forumlar..
Sevgiler.
Evet tek çocukta kaldık çünkü ona iyi bir gelecek sunmak için tüm çabalarımız haklısınız ama yine de ilerde bir düşünün derim
İnsan düşündüğünde çocuk sahibi olmak için sebep bulamıyor, kimi evlen çocuk yap baskısından yapıyor, bilinçli çocuk sahibi olmak istemeyenler bile etraftan duydukları ayy bak bak filanca da “kısır” çocukları olmuyormuş baskılarına dayanamadığı için yapıyor, evlenen herkesten çocuk bekleniyor yazılı bir kuralmış, dışına asla çıkılamazmış gibi, siz işte geleceğini düşünüyorum şöyle böyle izah etseniz de ki sanki açıklama yapmak zorundaymışsınız gibi dıştan dinleyip içten he tabi tabi olmuyor da ondan diye düşünüyorlar. Kimi çocukları çok seviyorum diye yapıyor( sanki hep çocuk kalacak büyüdükçe sorumluluklar artacak) belki de ölümsüzlük için yapıyoruz, bizden sonra bizden bir parça kalacak dünyada. Biz bu dünyanın parçasıyız ve hala varız demek için.
Ben ikinci bebeğime hamileyim, tek çocuk olmasını istemiyordum. Maddi olarak iki çocuğa bakabilecek kapasitemiz var, ama zaten ilk çocuk için iki yıldır ücretsiz izindeydim, şimdi yeniden izin almak işten uzak kalmak, sürekli çocuk ev içinde olmak psikolojik olarak zorlayacak beni farkındayım. En azından geçici diye avutuyorum kendimi.
Çocuk sahibi olmak hiç bitmeyen bir mesai, hep tetikte olma, hep bir kalp çarpıntısı, dünyalara değişilmez karşılıksız bir sevgi. Olduktan sonra onsuz bir hayat düşünülemez.
Ben eğitimli, bilinçli, güçlü kadınların mutlaka çocuk sahibi olması gerektiğini düşünüyorum. Geleceği bizler oluşturacağız, saldım çayıra mevlam kayıra çocuklar değil özgüvenli, duyarlı, biliçli bir nesil ancak böyle mümkün olacak.
Şüpheleriniz varsa mutlaka yumurtalarınızı dondurun, ama sizin gibi duyarlı düşünceli insanların çocuğu olmalı
Ben ikinci bebeğime hamileyim, tek çocuk olmasını istemiyordum. Maddi olarak iki çocuğa bakabilecek kapasitemiz var, ama zaten ilk çocuk için iki yıldır ücretsiz izindeydim, şimdi yeniden izin almak işten uzak kalmak, sürekli çocuk ev içinde olmak psikolojik olarak zorlayacak beni farkındayım. En azından geçici diye avutuyorum kendimi.
Çocuk sahibi olmak hiç bitmeyen bir mesai, hep tetikte olma, hep bir kalp çarpıntısı, dünyalara değişilmez karşılıksız bir sevgi. Olduktan sonra onsuz bir hayat düşünülemez.
Ben eğitimli, bilinçli, güçlü kadınların mutlaka çocuk sahibi olması gerektiğini düşünüyorum. Geleceği bizler oluşturacağız, saldım çayıra mevlam kayıra çocuklar değil özgüvenli, duyarlı, biliçli bir nesil ancak böyle mümkün olacak.
Şüpheleriniz varsa mutlaka yumurtalarınızı dondurun, ama sizin gibi duyarlı düşünceli insanların çocuğu olmalı
- 30 Kasım 2019
- 12.030
- 38.374
- 598
Annem 40lı yaşlarda doğurmuş beni.İyi bir çocukluk geçirdim.Kavgasız huzurlu bir evde büyüdüm.Iyi bir eğitim aldım.Iyi egitim almis maddi ve manevi olarak belli bir düzeyin üstünde insanlardı ailem.Niye yazdim bunları.Çoğu insan şu açıyla bakıyor.Kötü bir anneyle babayla büyüyen insan anne baba olmaktan çekiniyor.Bende öyle olmadı mesela.Harika insanlarla buyumeme rağmen anne olma fikrine çok uzağım.Bu dünyaya cocuk getirmek istemiyorumculardan da değilim:) Sorumluluk istemiyorum açıkçası.Nerde aksam orda sabahci bir insanım.Başka bir canlıya göre hareket etmek istemiyorum.Vücudumdan fedakarlik yapmak istemiyorum.Emzirme lafı bile cok kotu hissetmeme sebep oluyor.Kisaca bencil biriyim ve bunu kabul ediyorum:)Bunlarin hicbirini aciklamaya gerek yok aslinda.Istemiyorsan istemiyorsundur.Cevremde anne olupta pisman olan bir sürü kişi tanıyorum.Biyolojik saat herkestede çalışmıyor zaten.Ha bu arada anneme sorsak hep şunu der.Şimdiki aklım olsa ne evlenirim ne çocuk yaparım:))) Saygılar.
- 20 Kasım 2018
- 11.289
- 40.597
- 598
- 35
Sizinki gibi maddi endise veya dunya duzeni vs sebeplerine dayanan çocuk istememe karari/dusuncesi evlilik duzeniyle birlikte genelde değişiyor.
Ben 30 yaşındayım, hicbir zaman cocuk istemedim, dusunmedim. Hatta senelerdir cocuk sahibi olmayacagim diyorum. Cunku ben cocuk sevmiyorum. Bebek ve cocuk sevmem, kedime kopegime ne kadar duskunsem bebek o kadar iter beni. Cocuk sevmeyen, icinde cocuklara karsi hicbir anacligi olmayan, hayatının hicbir aşamasında olmamis bir insanim. Benim gibi cocuk istememe nedeni sevmemek olanların karari genelde degismiyor.
Eger sizin de sebepleriniz sadece somut yasam koşullari ise fikrinizin degisme ihtimali var. Su anda tum geleceginiz icin gecerli olacak bir karar vermeniz zaten gerekmiyor. Evlenirsiniz, zaman gecer, duruma bakarsiniz. Nisanliniz zaten asla istemeyen biri degil, siz de fikir degistirirseniz yaparsiniz.
Ben 30 yaşındayım, hicbir zaman cocuk istemedim, dusunmedim. Hatta senelerdir cocuk sahibi olmayacagim diyorum. Cunku ben cocuk sevmiyorum. Bebek ve cocuk sevmem, kedime kopegime ne kadar duskunsem bebek o kadar iter beni. Cocuk sevmeyen, icinde cocuklara karsi hicbir anacligi olmayan, hayatının hicbir aşamasında olmamis bir insanim. Benim gibi cocuk istememe nedeni sevmemek olanların karari genelde degismiyor.
Eger sizin de sebepleriniz sadece somut yasam koşullari ise fikrinizin degisme ihtimali var. Su anda tum geleceginiz icin gecerli olacak bir karar vermeniz zaten gerekmiyor. Evlenirsiniz, zaman gecer, duruma bakarsiniz. Nisanliniz zaten asla istemeyen biri degil, siz de fikir degistirirseniz yaparsiniz.
- 13 Eylül 2011
- 5.254
- 13.270
- 448
Evet o da aynısını diyor. Şu an erken diye.
Ama o istiyor. Bugün de çocuğumuz olmazsa sorun değil.. asla terk etmem seni. Olur mu öyle şey dedi..
Sadece bence istiyor. Ben beklemedeyim ama hiç istemiyor degilim..sadece yaşam çok zor. Hele çocukla daha zor.
- 22 Temmuz 2019
- 879
- 566
- 23
- 35
Çok net görüyorum geleceği pişman asla olmazsınız:) Evlat bambaşka bişey ya pamuk gibi hayal rüya gibi bende siz gibi düşünüyordum şimdi 3 tane olsa bile çok mutlu olurum. Kendi isteğiniz mi bilmiyorum ama dünya düzeni için bu mutluluktan geri kalmayin. Gunden güne herşey değişiyor kim bilir belki çocuğunuz buyudugun de en güçlü ülke de yaşıyor olacak bilinmez kiMerhaba Sevgili Üyeler;
Nasılsınız? Umarım iyisinizdir.
Size bir sorum var.
Ben 33 yaşında, evliliğe giden bir ilişkisi olan biriyim(inşallah). Erkek arkadaşımla evlenmeyi istiyorum. Ama çocuk sahibi olmak istemiyorum.
Evet, çocuk sahibi olmak istemiyorum.
En azından şu an istemiyorum.
Bunu birkaç kere onunla da konuştuk. Senin kararın. Benim için çok sorun değil ama sen ileride pişman olabilirsin dedi. Erkek arkadaşım çocuk olmasa da sorun değil diyor ama ben ileride belki çocuk isteyebileceğini düşünüyorum.
Ama gelin görün ben çok kararsızım. En azından içinde bulunduğum şartlarda.Kendime göre çok nedenim var.
Bir kere çok enflasyonist bir ülkede yaşıyoruz.. bir hafta aldığımız bir temel tüketim malı diğer hafta asla aynı fiyat değil, fiyat inanılmaz artmış oluyor. Maaşlar bu fiyat artışlarına yetişemiyor. Araba almak bile artık lüks olmuş. Ev fiyatları zaten inanılmaz pahalı. Her şey çok pahalı. Eğitim pahalı. Sağlık pahalı. Bezi, maması, doktoru, kursu, hobisi, giyimi, oyuncağı, kitabı vs her şey pahalı. Yaşamak çok pahalı. Daha da kötüsü burası manevi olarak kaotik bir coğrafya.. Sosyal, ekonomik ve kültürel sorunlar hiç bitmiyor. Araf gibi bir yer.. iki arada bir derede..
Ayrıca dünyada su sorunları, savaşlar, kadınlara saldırılar, işsizlik, ekonomik krizler tonla sorun var. Dünya giderek kalabalık oluyor. Bu gidişle kaynaklar bir noktada yakın zamanda tükenecek. Çocuğum benden bunun için hesap sorabilir. Klişe bir soru ile "Neden beni dünyaya getirdin?" deme ihtimali çok yüksek.
Özetle hem maddi hem manevi parametrelerden dolayı çocuk sahibi olmak istemiyorum. Arada olsa nasıl olur diye düşünüyorum.(Acaba yaşımdan dolayı etkilenme mi yaşıyorum?) Bazen acaba sadece bir tane olsa mı diyorum?
Sanırım bu kaotik ortamda çocuk istemiyorum. Burası bana 33 yaşında ağır geliyor kim bilir çocuğuma ileride nasıl gelir..Ayrıca bu kadar kaotik bir ortamda çocuk büyütmek bana çok bencilce geliyor. Bunu çocuğuma yapmaya hakkım yokmuş gibi..bunu çocuğuma yapmamalıymışım gibi..Kısacası araftayım.
Sizce ileride çocuk sahibi olmasam pişman olur muyum? Olursam neden?
Doğurgan yaşlarda çocuk sahibi olmayıp sonra bundan pişman olmayan üyeler var mı? Neden pişman olmadınız?
Ilave Soru: Evlenip çocuk sahibi olanlara da bir sorum var.
Freud der ki: Üreme; insanlar için hayattan memnun olmanın kanıtıdır. Insanlar hayatlarından memnunsalar üreyerek kendi genlerini sonraki nesillerde devam ettirmek isterler.
Bu önermeye göre Freud'un dediği gibi hayattan istediğiniz ölçüde memnun musunuz ondan mı çocuk sahibi oldunuz?
Çocuk sahibi olma motivasyonunuz neydi?
Belirtmek isterim ki yargılamak için değil arafta kaldığım için soruyorum.
Cevap verirseniz çok sevinirim.
Herkese iyi forumlar..
Sevgiler.
- 26 Ocak 2013
- 1.233
- 3.504
- 333
- 25 Temmuz 2014
- 2.068
- 1.430
- 333
Merhaba Sevgili Üyeler;
Nasılsınız? Umarım iyisinizdir.
Size bir sorum var.
Ben 33 yaşında, evliliğe giden bir ilişkisi olan biriyim(inşallah). Erkek arkadaşımla evlenmeyi istiyorum. Ama çocuk sahibi olmak istemiyorum.
Evet, çocuk sahibi olmak istemiyorum.
En azından şu an istemiyorum.
Bunu birkaç kere onunla da konuştuk. Senin kararın. Benim için çok sorun değil ama sen ileride pişman olabilirsin dedi. Erkek arkadaşım çocuk olmasa da sorun değil diyor ama ben ileride belki çocuk isteyebileceğini düşünüyorum.
Ama gelin görün ben çok kararsızım. En azından içinde bulunduğum şartlarda.Kendime göre çok nedenim var.
Bir kere çok enflasyonist bir ülkede yaşıyoruz.. bir hafta aldığımız bir temel tüketim malı diğer hafta asla aynı fiyat değil, fiyat inanılmaz artmış oluyor. Maaşlar bu fiyat artışlarına yetişemiyor. Araba almak bile artık lüks olmuş. Ev fiyatları zaten inanılmaz pahalı. Her şey çok pahalı. Eğitim pahalı. Sağlık pahalı. Bezi, maması, doktoru, kursu, hobisi, giyimi, oyuncağı, kitabı vs her şey pahalı. Yaşamak çok pahalı. Daha da kötüsü burası manevi olarak kaotik bir coğrafya.. Sosyal, ekonomik ve kültürel sorunlar hiç bitmiyor. Araf gibi bir yer.. iki arada bir derede..
Ayrıca dünyada su sorunları, savaşlar, kadınlara saldırılar, işsizlik, ekonomik krizler tonla sorun var. Dünya giderek kalabalık oluyor. Bu gidişle kaynaklar bir noktada yakın zamanda tükenecek. Çocuğum benden bunun için hesap sorabilir. Klişe bir soru ile "Neden beni dünyaya getirdin?" deme ihtimali çok yüksek.
Özetle hem maddi hem manevi parametrelerden dolayı çocuk sahibi olmak istemiyorum. Arada olsa nasıl olur diye düşünüyorum.(Acaba yaşımdan dolayı etkilenme mi yaşıyorum?) Bazen acaba sadece bir tane olsa mı diyorum?
Sanırım bu kaotik ortamda çocuk istemiyorum. Burası bana 33 yaşında ağır geliyor kim bilir çocuğuma ileride nasıl gelir..Ayrıca bu kadar kaotik bir ortamda çocuk büyütmek bana çok bencilce geliyor. Bunu çocuğuma yapmaya hakkım yokmuş gibi..bunu çocuğuma yapmamalıymışım gibi..Kısacası araftayım.
Sizce ileride çocuk sahibi olmasam pişman olur muyum? Olursam neden?
Doğurgan yaşlarda çocuk sahibi olmayıp sonra bundan pişman olmayan üyeler var mı? Neden pişman olmadınız?
Ilave Soru: Evlenip çocuk sahibi olanlara da bir sorum var.
Freud der ki: Üreme; insanlar için hayattan memnun olmanın kanıtıdır. Insanlar hayatlarından memnunsalar üreyerek kendi genlerini sonraki nesillerde devam ettirmek isterler.
Bu önermeye göre Freud'un dediği gibi hayattan istediğiniz ölçüde memnun musunuz ondan mı çocuk sahibi oldunuz?
Çocuk sahibi olma motivasyonunuz neydi?
Belirtmek isterim ki yargılamak için değil arafta kaldığım için soruyorum.
Cevap verirseniz çok sevinirim.
Herkese iyi forumlar..
Sevgiler.
merhaba , öncelikle fikir sizindir çok saygı duyuyorum. Ben de bazen sizin gibi düşünüyorum . Ancak bir de şu varki hayat her zaman dört dörtlük şartları bize sunmuyor , bir şeyi yapmak için tüm şartların olgunlaşmasını beklemek maalesef mümkün olmuyor . Yani sürekli geleceği hesaplayarak yaşamak anı ve anın tadını kaçırır biraz zevk almaya ruhu doyurmaya biraz da tevekküle ihtiyacımız var sanırım.. yani ne dünde takılı ne de gelecek kaygısıyla asılı kalmadan , mantıgın yanına duyguyu da katarak yaşamak en doğrusu olur.. Sevgiler
- 24 Temmuz 2019
- 6.808
- 10.048
- 198
Kalp kalbe karşı derler aynı durumu merak etmişiz redsonja
- 26 Ocak 2013
- 1.233
- 3.504
- 333
Yaaa canımmmmm ♥ Aklımdaydın sen zaten birkaç gündürKalp kalbe karşı derler aynı durumu merak etmişiz redsonja
- 8 Kasım 2019
- 1.577
- 1.737
- 133
Hayatim boyunca çocuk fikrim hic olmadi hic istemedim anneligi yapamam dedim evlendim tek sartim çocuk istemiyorum diyodum sonra esim cok istedi kendi dusuncemi es gectim ona guvendim hamileyken ayrildik ve simdi doğdu cok seviyorum bebegimi ama insan kendine kiziyo bazen istemiyosaniz yapmayın dünyada kendj icib yasamayi istemek suc degil tercihtirMerhaba Sevgili Üyeler;
Nasılsınız? Umarım iyisinizdir.
Size bir sorum var.
Ben 33 yaşında, evliliğe giden bir ilişkisi olan biriyim(inşallah). Erkek arkadaşımla evlenmeyi istiyorum. Ama çocuk sahibi olmak istemiyorum.
Evet, çocuk sahibi olmak istemiyorum.
En azından şu an istemiyorum.
Bunu birkaç kere onunla da konuştuk. Senin kararın. Benim için çok sorun değil ama sen ileride pişman olabilirsin dedi. Erkek arkadaşım çocuk olmasa da sorun değil diyor ama ben ileride belki çocuk isteyebileceğini düşünüyorum.
Ama gelin görün ben çok kararsızım. En azından içinde bulunduğum şartlarda.Kendime göre çok nedenim var.
Bir kere çok enflasyonist bir ülkede yaşıyoruz.. bir hafta aldığımız bir temel tüketim malı diğer hafta asla aynı fiyat değil, fiyat inanılmaz artmış oluyor. Maaşlar bu fiyat artışlarına yetişemiyor. Araba almak bile artık lüks olmuş. Ev fiyatları zaten inanılmaz pahalı. Her şey çok pahalı. Eğitim pahalı. Sağlık pahalı. Bezi, maması, doktoru, kursu, hobisi, giyimi, oyuncağı, kitabı vs her şey pahalı. Yaşamak çok pahalı. Daha da kötüsü burası manevi olarak kaotik bir coğrafya.. Sosyal, ekonomik ve kültürel sorunlar hiç bitmiyor. Araf gibi bir yer.. iki arada bir derede..
Ayrıca dünyada su sorunları, savaşlar, kadınlara saldırılar, işsizlik, ekonomik krizler tonla sorun var. Dünya giderek kalabalık oluyor. Bu gidişle kaynaklar bir noktada yakın zamanda tükenecek. Çocuğum benden bunun için hesap sorabilir. Klişe bir soru ile "Neden beni dünyaya getirdin?" deme ihtimali çok yüksek.
Özetle hem maddi hem manevi parametrelerden dolayı çocuk sahibi olmak istemiyorum. Arada olsa nasıl olur diye düşünüyorum.(Acaba yaşımdan dolayı etkilenme mi yaşıyorum?) Bazen acaba sadece bir tane olsa mı diyorum?
Sanırım bu kaotik ortamda çocuk istemiyorum. Burası bana 33 yaşında ağır geliyor kim bilir çocuğuma ileride nasıl gelir..Ayrıca bu kadar kaotik bir ortamda çocuk büyütmek bana çok bencilce geliyor. Bunu çocuğuma yapmaya hakkım yokmuş gibi..bunu çocuğuma yapmamalıymışım gibi..Kısacası araftayım.
Sizce ileride çocuk sahibi olmasam pişman olur muyum? Olursam neden?
Doğurgan yaşlarda çocuk sahibi olmayıp sonra bundan pişman olmayan üyeler var mı? Neden pişman olmadınız?
Ilave Soru: Evlenip çocuk sahibi olanlara da bir sorum var.
Freud der ki: Üreme; insanlar için hayattan memnun olmanın kanıtıdır. Insanlar hayatlarından memnunsalar üreyerek kendi genlerini sonraki nesillerde devam ettirmek isterler.
Bu önermeye göre Freud'un dediği gibi hayattan istediğiniz ölçüde memnun musunuz ondan mı çocuk sahibi oldunuz?
Çocuk sahibi olma motivasyonunuz neydi?
Belirtmek isterim ki yargılamak için değil arafta kaldığım için soruyorum.
Cevap verirseniz çok sevinirim.
Herkese iyi forumlar..
Sevgiler.
- 3 Kasım 2019
- 13.604
- 28.753
- 548
- 37
- Durum
