• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Sizce ileride pişman olur muyum?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Biksin

Ben o kadar duygusal olamıyorum. Annelik bana bebekle birlikte yüklenmedi. Demek ki herkes anne olamıyor. Emzirince anlarsın dediler, emziremedim. Nasıl anlatayım size emzirme işi beni iyice mutsuz yaptı. Bana bağımlı bir can olmasına alışamadım.
Anam demeyin oylr ya cok uzuldum. Psikolojik destekmi alsaniz. Aneniz sizi istemiyo olsw uzulmezmiydiniz
 
Biksin

Ben o kadar duygusal olamıyorum. Annelik bana bebekle birlikte yüklenmedi. Demek ki herkes anne olamıyor. Emzirince anlarsın dediler, emziremedim. Nasıl anlatayım size emzirme işi beni iyice mutsuz yaptı. Bana bağımlı bir can olmasına alışamadım.
Hayatta birden bire duygularinizi kaybetmemissinizdir herhalde. Huyunuzu suyunuzu az cok tahmin etmediniz mi?
 
ben her ne kadar mantıklı olanı bu gibi görünse de, planlar-ince hesaplar-çocuğum olsa ne verebilirim/veremem gibi denklemlere inanmıyorum bu konuda.
sizin gibi düşünen pek çok kişi, beklenmedik bir anda hamile kalıp sonrasında çocuğu ile çok mutlu olabiliyor. aynı şekilde çok fazla çocuk sahibi olmak isteyen biri senelerce beklemek zorunda da kalabiliyor.
ben çevremde gördüğüm ve duyduğum örneklerden yola çıkarak bu konunun bir denklemi olmadığına ve kesinlikle hayatın bu anlamda iyi yada kötü sürprizlerle dolu olduğuna inanıyorum.

elbette herkes çocuk sahibi olmak zorunda değil, hele de doğurmaktan bakımına her detayda kadının daha çok etkili olması bence bizleri bu yolda en zorlayan şeylerden biri.

ben 36 yaşındayım, bundan 3-4 yıl öncesine kadar çocuk sahibi olmayı çok ağır bir sorumluluk olarak görüyor ve hayatımı kısıtlayacağını düşünüyordum. evlensem kesinlikle ilk 2-3 sene çocuk düşünmem diyordum.
bugünse evlenince umarım hemen olur diyorum. çünkü içgüdüsel bir şekilde çocuklu hayatı normal bulmaya başladım. hatta tüm zorluklarına rağmen çocukla gezmenin bile keyifli olacağına inanmaya başladım.

belki de kendinizi akışa ve yaşayacaklarınıza bırakmanız gereklidir.
 
Neden ki? Belki de çocuk sahibi olan insanlar bize doğruları anlatsalardı, olayın hep iyi yanlarından bahsetmeselerdi böyle olmayacaktı. 15 senedir etmediğimiz kavgaları 5 aydır ediyoruz eşimle. Ne diyorum gerçekten sevimli, ama çok zor. Herşeyi çok zor. Annelik babalık herkese göre değilmiş. Yapanlara takdirle bakıyorum. Biz 5 ayda insanlıktan çıktık. Ev evlikten çıktı. Dünyaya gelince en güzel şekilde bakmak gerekiyor. Artık ben ve eşim yok, sadece o var. Herşeye ona göre. Bana gaz veren arkadaşlarım hiç olumsuz taraflarını anlatmadılar. Keşke burunlarını sokmayıp, kararımızz saygı gösterselerdi

Son cümlenize kadar iyi gidiyordunuz da, 39 yaşında insansınız gaza gelmeseydiniz keşke. Bence arkadaşlarınıza suç bulmayın.
 
Pardon ama olumsuz yönlerini tahmin etmek, yapmadan önce araştırıp öğrenmek çok zor olmamalı yahu. Bana da kimse anlatmadı ama gayet biliyordum neler yaşayacağımı. İnternet çocuk sendromları ile dolu. Her yaş için var üstelik. Bana da arkadaş gazı ile üremek çok garip geldi. Bilgi çağındayız, her bilgi bir tık ötede. Elalemin söylediği şekilde algılamıyoruz artık hayatı. Bende bir tane bebe var. İkinci çocuk çok güzel çıkar sen de bir tane dediler diye çocuk mu yapayım şimdi? Ki diyorlar. Hatta ikinci ilkinden daha kolay oluyor korkma diyorlar. Yiyor muyum? Asla ahsjsjs.

Ben de üçüncü ikinciden kolay olur mantığıyla üçledim. Ama hala değişen bisi yok, bekliyorum.. 😅
 
Merhaba Sevgili Üyeler;
Nasılsınız? Umarım iyisinizdir.
Size bir sorum var.
Ben 33 yaşında, evliliğe giden bir ilişkisi olan biriyim(inşallah). Erkek arkadaşımla evlenmeyi istiyorum. Ama çocuk sahibi olmak istemiyorum.

Evet, çocuk sahibi olmak istemiyorum.
En azından şu an istemiyorum.
Bunu birkaç kere onunla da konuştuk. Senin kararın. Benim için çok sorun değil ama sen ileride pişman olabilirsin dedi. Erkek arkadaşım çocuk olmasa da sorun değil diyor ama ben ileride belki çocuk isteyebileceğini düşünüyorum.
Ama gelin görün ben çok kararsızım. En azından içinde bulunduğum şartlarda.Kendime göre çok nedenim var.

Bir kere çok enflasyonist bir ülkede yaşıyoruz.. bir hafta aldığımız bir temel tüketim malı diğer hafta asla aynı fiyat değil, fiyat inanılmaz artmış oluyor. Maaşlar bu fiyat artışlarına yetişemiyor. Araba almak bile artık lüks olmuş. Ev fiyatları zaten inanılmaz pahalı. Her şey çok pahalı. Eğitim pahalı. Sağlık pahalı. Bezi, maması, doktoru, kursu, hobisi, giyimi, oyuncağı, kitabı vs her şey pahalı. Yaşamak çok pahalı. Daha da kötüsü burası manevi olarak kaotik bir coğrafya.. Sosyal, ekonomik ve kültürel sorunlar hiç bitmiyor. Araf gibi bir yer.. iki arada bir derede..

Ayrıca dünyada su sorunları, savaşlar, kadınlara saldırılar, işsizlik, ekonomik krizler tonla sorun var. Dünya giderek kalabalık oluyor. Bu gidişle kaynaklar bir noktada yakın zamanda tükenecek. Çocuğum benden bunun için hesap sorabilir. Klişe bir soru ile "Neden beni dünyaya getirdin?" deme ihtimali çok yüksek.

Özetle hem maddi hem manevi parametrelerden dolayı çocuk sahibi olmak istemiyorum. Arada olsa nasıl olur diye düşünüyorum.(Acaba yaşımdan dolayı etkilenme mi yaşıyorum?) Bazen acaba sadece bir tane olsa mı diyorum?

Sanırım bu kaotik ortamda çocuk istemiyorum. Burası bana 33 yaşında ağır geliyor kim bilir çocuğuma ileride nasıl gelir..Ayrıca bu kadar kaotik bir ortamda çocuk büyütmek bana çok bencilce geliyor. Bunu çocuğuma yapmaya hakkım yokmuş gibi..bunu çocuğuma yapmamalıymışım gibi..Kısacası araftayım.

Sizce ileride çocuk sahibi olmasam pişman olur muyum? Olursam neden?
Doğurgan yaşlarda çocuk sahibi olmayıp sonra bundan pişman olmayan üyeler var mı? Neden pişman olmadınız?

Ilave Soru: Evlenip çocuk sahibi olanlara da bir sorum var.
Freud der ki: Üreme; insanlar için hayattan memnun olmanın kanıtıdır. Insanlar hayatlarından memnunsalar üreyerek kendi genlerini sonraki nesillerde devam ettirmek isterler.

Bu önermeye göre Freud'un dediği gibi hayattan istediğiniz ölçüde memnun musunuz ondan mı çocuk sahibi oldunuz?
Çocuk sahibi olma motivasyonunuz neydi?

Belirtmek isterim ki yargılamak için değil arafta kaldığım için soruyorum.

Cevap verirseniz çok sevinirim.
Herkese iyi forumlar..

Sevgiler.:KK200:
Bende senin gibi düşündüm, bu dünyaya çocuk getirsek ne kadar iyi bakabilirim, aa oyumda olsun belki sonra çocuk yaparız, şuyumda olsun daha iyi imkan sağlarız, bankada şukadar param olsun kimseye muhtaç olmadan çocuğu yapar büyütürüz derkeeeeeeennnn bi Baktık 9 sene geçmiş, e baktık yaşımız geçmeye başladı hadi çocuk yapalım dedik ve dediiiikkkk sadece DEDİKKKKKK.

2 YILDIR OLMUYOR. 11 yıldır evliyiz, ve ben ÇOOOOKKKK PİŞMANIM :(
 
Anam demeyin oylr ya cok uzuldum. Psikolojik destekmi alsaniz. Aneniz sizi istemiyo olsw uzulmezmiydiniz
Allah allah niye bu kadar dramatize ettiniz ki?
Herkes ‘anne’ olmayı sevmek zorunda mı?
Çocuğumu sevmiyorum demiyor ki kadın, bana bağlı bir can olmasını sevmiyorum diyor ve ben de öyleyim.
Alışıyor insan alışmasına ama büyüyüp mümkün mertebe evden kendi sorumluluklarını üstlenip gidecekleri günün hayaliyle de yaşıyor.

Çocuğunu sevmemek bambaşka bir şey, siz yanlış anlıyorsunuz.
 
Neden ki? Belki de çocuk sahibi olan insanlar bize doğruları anlatsalardı, olayın hep iyi yanlarından bahsetmeselerdi böyle olmayacaktı. 15 senedir etmediğimiz kavgaları 5 aydır ediyoruz eşimle. Ne diyorum gerçekten sevimli, ama çok zor. Herşeyi çok zor. Annelik babalık herkese göre değilmiş. Yapanlara takdirle bakıyorum. Biz 5 ayda insanlıktan çıktık. Ev evlikten çıktı. Dünyaya gelince en güzel şekilde bakmak gerekiyor. Artık ben ve eşim yok, sadece o var. Herşeye ona göre. Bana gaz veren arkadaşlarım hiç olumsuz taraflarını anlatmadılar. Keşke burunlarını sokmayıp, kararımızz saygı gösterselerdi
Evet çok zor hele başlarda dediğiniz gibi evliliğe atılan bi bomba gibi ayrıca..Ama 2 3 yaşından sonra çok daha iyi oluyor ele avuca geliyor,az çok kendini ifade edebiliyor o zaman biraz daha rahatlıyor insan..siz şu an benekli hayata alışma sürecindesiniz
 
Allah allah niye bu kadar dramatize ettiniz ki?
Herkes ‘anne’ olmayı sevmek zorunda mı?
Çocuğumu sevmiyorum demiyor ki kadın, bana bağlı bir can olmasını sevmiyorum diyor ve ben de öyleyim.
Alışıyor insan alışmasına ama büyüyüp mümkün mertebe evden kendi sorumluluklarını üstlenip gidecekleri günün hayaliyle de yaşıyor.

Çocuğunu sevmemek bambaşka bir şey, siz yanlış anlıyorsunuz.
Herkes anne olmak zorunda degil. Ama eger olma kararini verdiysen sorumluluk almak zorunda.
Bi an o cocugun yerine koydum kendimi. O cocuk secmedi dunyaya gelmeyi. O cocukta her yaramazligi bazen goz yumulmak ister . Cocuk sonucta. Anne madem bu kadar netti degismicenden . Oyleyse cocukta yapmamaliydiii !!!
 
Merhaba Sevgili Üyeler;
Nasılsınız? Umarım iyisinizdir.
Size bir sorum var.
Ben 33 yaşında, evliliğe giden bir ilişkisi olan biriyim(inşallah). Erkek arkadaşımla evlenmeyi istiyorum. Ama çocuk sahibi olmak istemiyorum.

Evet, çocuk sahibi olmak istemiyorum.
En azından şu an istemiyorum.
Bunu birkaç kere onunla da konuştuk. Senin kararın. Benim için çok sorun değil ama sen ileride pişman olabilirsin dedi. Erkek arkadaşım çocuk olmasa da sorun değil diyor ama ben ileride belki çocuk isteyebileceğini düşünüyorum.
Ama gelin görün ben çok kararsızım. En azından içinde bulunduğum şartlarda.Kendime göre çok nedenim var.

Bir kere çok enflasyonist bir ülkede yaşıyoruz.. bir hafta aldığımız bir temel tüketim malı diğer hafta asla aynı fiyat değil, fiyat inanılmaz artmış oluyor. Maaşlar bu fiyat artışlarına yetişemiyor. Araba almak bile artık lüks olmuş. Ev fiyatları zaten inanılmaz pahalı. Her şey çok pahalı. Eğitim pahalı. Sağlık pahalı. Bezi, maması, doktoru, kursu, hobisi, giyimi, oyuncağı, kitabı vs her şey pahalı. Yaşamak çok pahalı. Daha da kötüsü burası manevi olarak kaotik bir coğrafya.. Sosyal, ekonomik ve kültürel sorunlar hiç bitmiyor. Araf gibi bir yer.. iki arada bir derede..

Ayrıca dünyada su sorunları, savaşlar, kadınlara saldırılar, işsizlik, ekonomik krizler tonla sorun var. Dünya giderek kalabalık oluyor. Bu gidişle kaynaklar bir noktada yakın zamanda tükenecek. Çocuğum benden bunun için hesap sorabilir. Klişe bir soru ile "Neden beni dünyaya getirdin?" deme ihtimali çok yüksek.

Özetle hem maddi hem manevi parametrelerden dolayı çocuk sahibi olmak istemiyorum. Arada olsa nasıl olur diye düşünüyorum.(Acaba yaşımdan dolayı etkilenme mi yaşıyorum?) Bazen acaba sadece bir tane olsa mı diyorum?

Sanırım bu kaotik ortamda çocuk istemiyorum. Burası bana 33 yaşında ağır geliyor kim bilir çocuğuma ileride nasıl gelir..Ayrıca bu kadar kaotik bir ortamda çocuk büyütmek bana çok bencilce geliyor. Bunu çocuğuma yapmaya hakkım yokmuş gibi..bunu çocuğuma yapmamalıymışım gibi..Kısacası araftayım.

Sizce ileride çocuk sahibi olmasam pişman olur muyum? Olursam neden?
Doğurgan yaşlarda çocuk sahibi olmayıp sonra bundan pişman olmayan üyeler var mı? Neden pişman olmadınız?

Ilave Soru: Evlenip çocuk sahibi olanlara da bir sorum var.
Freud der ki: Üreme; insanlar için hayattan memnun olmanın kanıtıdır. Insanlar hayatlarından memnunsalar üreyerek kendi genlerini sonraki nesillerde devam ettirmek isterler.

Bu önermeye göre Freud'un dediği gibi hayattan istediğiniz ölçüde memnun musunuz ondan mı çocuk sahibi oldunuz?
Çocuk sahibi olma motivasyonunuz neydi?

Belirtmek isterim ki yargılamak için değil arafta kaldığım için soruyorum.

Cevap verirseniz çok sevinirim.
Herkese iyi forumlar..

Sevgiler.:KK200:
Saygı duyuyorum birçok konuda çok haklısınız.Tercih meselesi.Ama siz bir deneyin önce de çocuğunuz olur mu olmaz mı ona göre karar verirsiniz.şu an resmen kısırlık zirve yapmış.ben de o mağdurlardanım ne yazık ki.
 
34 yasinda evlndim. Eşimi 5 yil beklettikten sonra evlndim..yani cocuk anlminda iyi yillar da kacti sanrm o zamnlar.. cocuk yapmycgz şartını da kostum. Kedi de var oh kedi annesi de oldum. Ama zamnla eşimin; arkadaslarinin,kardeslerinin cocuklarini nasil sevdgni gordum. Icim gitti..maddi manevi boyutta hep ayni dusuncelerdeyim aslnda..korkularm tedrgnliklerim ayni..hatta zamaninda darisi basina diyenlere Allah korusun bile dyordum🤦‍♀️simdi de eşimin o dile getremedigi istegini gordukce icim icimi yiyo ve cocuk icn ugrasyorum. Muhtemeln tup bebek bile denycm..cok zor bi ayırım. Cok zor bi karar..Allah kmseye pismanlik vermesn bu yolda..hep yapmadklarmdan pismn oldum hayatta..ve evlilik 2 kisilik bi dunya diyerek bi yola girdim ama dedgm gbi insani ne beklyor belli degil..
 
Allah allah niye bu kadar dramatize ettiniz ki?
Herkes ‘anne’ olmayı sevmek zorunda mı?
Çocuğumu sevmiyorum demiyor ki kadın, bana bağlı bir can olmasını sevmiyorum diyor ve ben de öyleyim.
Alışıyor insan alışmasına ama büyüyüp mümkün mertebe evden kendi sorumluluklarını üstlenip gidecekleri günün hayaliyle de yaşıyor.

Çocuğunu sevmemek bambaşka bir şey, siz yanlış anlıyorsunuz.
Hyr yanlis anlamadm sevmiyorum demiyor. Ama olduguna pismanim diyor. Cok uzucu evet benim icin dramatik
 
Pardon ama olumsuz yönlerini tahmin etmek, yapmadan önce araştırıp öğrenmek çok zor olmamalı yahu. Bana da kimse anlatmadı ama gayet biliyordum neler yaşayacağımı. İnternet çocuk sendromları ile dolu. Her yaş için var üstelik. Bana da arkadaş gazı ile üremek çok garip geldi. Bilgi çağındayız, her bilgi bir tık ötede. Elalemin söylediği şekilde algılamıyoruz artık hayatı. Bende bir tane bebe var. İkinci çocuk çok güzel çıkar sen de bir tane dediler diye çocuk mu yapayım şimdi? Ki diyorlar. Hatta ikinci ilkinden daha kolay oluyor korkma diyorlar. Yiyor muyum? Asla ahsjsjs.
Çok okuduğum ve bildiğim için 15 yıl çocuk yapmadım. Ama hani basireti bağlanmak diye bir tabir var ya aynen öyle oldu. Sürekli sen isteyince olacak mı sanıyorsun, millet yıllarca uğraşıyor, öyle hemen olsaydı bizim futbol takımımız olurdu, zaten bu kadar uzun süre korununca yumurtalıklar tembelleşir... Çok sevdiğim bir arkadaşım çok pişman olacaksın dedi. Zaten yaş 39 olmuş.Eşimle dedik ki bir defa deneyelim, hayırlıysa olur, olmazsa da bizce sıkıntı yok.Elimizden geldiğince iyi bakıyoruz, kılına zarar gelmesin ama biz yokuz artık. O gaz veren insanlara telefon açıp çok hesap sordum. Onlara nedense hiç bu kadar zor gelmemiş. Üstelik hepsinin 2-3 tane var.
 
Daha bekarsınız çocuk düşünmek için çok erken, evlenip çekirdek aile olup düzene girince düşünmeniz daha mantıklı olur bence. Bende Senin gibi düşünüyordum 4 yıl bende istemedim Allah içime His Düşürdü istiyorum olmuyor. Kadere ve kaza Çok inanıyorum. Boşu boşuna bu konularla kendini üzme Kaderinde anne olmak varsa olacaksın yoksa da sınavdır diyip tevekkül etmek en hayırlısı. Bu Konuları hiç Düşünme derim Anın Tadını çıkart 😊😊😊😊
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back