Çıkmazdayım..

strawberry_cake .!.:

Bir önceki konumla baglantili olduğu için güncellemeyi son konum üzerinden yapmayı doğru buldum. Yurt dışına geldik oğlum burda geçen hafta okula basladi Ben önümüzdeki hafta çalışmaya başlıyorum, 3 gün evden bir gün ofisten olacak şekilde. İşim rahat, güzel bir iş. Eşimde bu süre içerisinde kendine geçici bir iş buldu. Annemlerin burdaki evinde kalıyoruz kendileri Türkiye'de olduğu için. Oğlum çok mutlu burdaki okulunu çok sevdi, öğretmenide çok güzel ilerledigini söylüyor. Maddi sıkıntımız yok (hazirlikli gelmiştik zaten) şimdilik kira derdimiz yok. Herşey iyi guzelken eşim geldiğimiz günün ertesi günü söylenmeye başladı. Buna çoğunuz şaşırmayacaktır elbette. Burda çeşit çeşit insan olduğu için sevmiyormuş midesi bulanıyormuş, prosedürler çok uzun sürüyormuş, yapamazmış. Ilk hafta içerisinde biletleri aldı dönüyoruz dedi. Sen gidiyorsan git ben kalacağım çocuklarimla dedim. Vazgeçti tamam senin için kalacağım dedi en azından bir yıl deneyeceğim artık bu konuyu açmayacağım diye söz verdi. Bu süre içerisinde ailesi sürekli arayıp işliyor, duyuyorum seslerini. Babası mesaj atıyor çok sıkılıyorsan gel kalma orda mesajımı sil diye tembihte bulunmayıda ihmal etmiyor. Dün bombayı patlattı yine eşim 3 seçeneğin var diyor ya şimdi gideceğiz ya 6 ay sonra yada bir sene sonra. Kimseye söyleme diye tembihte bulunuyor. Bu kararını sen kimseyle paylaştın mi diyorum bizimkilerle paylasmis olabilirim diyor Siz topantinizi yapmissiniz zaten dedim. Neyse bir sene kalacağız dedim. Mecburiyetten öyle dedim çünkü çocuklar için henüz eşime ihtiyacım var. İkiside henüz küçük. Bir sene sonra ne olacak bilmiyorum ama ben pes etmek istemiyorum. Eşim geçen hafta biletleri aldığında herkes çok tepki gösterdi kendisine, bu yüzden bu kararını şimdilik gizli tutuyor. Bende sağa sola anlatıp ortalığı bulandırmak istemiyorum ama kafam malesef çok bulanık. Türkiye'ye hele hele memlekete asla ama asla dönmek istemiyorum. Buraya kadar gelmişken işimi gücümü çocukların okulunu ayarlamışken hayatıma yeni bir sayfa açmak istiyorum ama eşim yoluma taş koyup duruyor. Herkese eşim bir yıl deneyecek bakacağız duruma diyorum yinede, kimsenin ağzına laf vermemek için ama hepsi bir ağızdan gitme sen buranın kızsın yeteri kadar yıprandın zaten diyor. Kimseye kulak asmak istemiyorum ama söyledikleri doğru malesef. Geçen hafta üzüntüden ses tellerim gitti. Madem söz verdin bir sene deneyeceğim diye sözünde dur be adam. Tek gideceksende git ne yardan geçiyor ne serden. Yeni işime sevinemiyorum bile. Bendeki durumlar böyle çoğunuzun tahmini tuttu. Bir sene kadar zorlayacagim onu kalmasi için (bunu çocuklarına borçlu) bir senenin sonunda bende kararımı netleştirip ona göre kendime bir yön vereceğim. Sizlerle son durumları paylaşmak istedim.

Genişletmek için tıkla...

strawberry_cake .!.:

Bir önceki konumla baglantili olduğu için güncellemeyi son konum üzerinden yapmayı doğru buldum. Yurt dışına geldik oğlum burda geçen hafta okula basladi Ben önümüzdeki hafta çalışmaya başlıyorum, 3 gün evden bir gün ofisten olacak şekilde. İşim rahat, güzel bir iş. Eşimde bu süre içerisinde kendine geçici bir iş buldu. Annemlerin burdaki evinde kalıyoruz kendileri Türkiye'de olduğu için. Oğlum çok mutlu burdaki okulunu çok sevdi, öğretmenide çok güzel ilerledigini söylüyor. Maddi sıkıntımız yok (hazirlikli gelmiştik zaten) şimdilik kira derdimiz yok. Herşey iyi guzelken eşim geldiğimiz günün ertesi günü söylenmeye başladı. Buna çoğunuz şaşırmayacaktır elbette. Burda çeşit çeşit insan olduğu için sevmiyormuş midesi bulanıyormuş, prosedürler çok uzun sürüyormuş, yapamazmış. Ilk hafta içerisinde biletleri aldı dönüyoruz dedi. Sen gidiyorsan git ben kalacağım çocuklarimla dedim. Vazgeçti tamam senin için kalacağım dedi en azından bir yıl deneyeceğim artık bu konuyu açmayacağım diye söz verdi. Bu süre içerisinde ailesi sürekli arayıp işliyor, duyuyorum seslerini. Babası mesaj atıyor çok sıkılıyorsan gel kalma orda mesajımı sil diye tembihte bulunmayıda ihmal etmiyor. Dün bombayı patlattı yine eşim 3 seçeneğin var diyor ya şimdi gideceğiz ya 6 ay sonra yada bir sene sonra. Kimseye söyleme diye tembihte bulunuyor. Bu kararını sen kimseyle paylaştın mi diyorum bizimkilerle paylasmis olabilirim diyor Siz topantinizi yapmissiniz zaten dedim. Neyse bir sene kalacağız dedim. Mecburiyetten öyle dedim çünkü çocuklar için henüz eşime ihtiyacım var. İkiside henüz küçük. Bir sene sonra ne olacak bilmiyorum ama ben pes etmek istemiyorum. Eşim geçen hafta biletleri aldığında herkes çok tepki gösterdi kendisine, bu yüzden bu kararını şimdilik gizli tutuyor. Bende sağa sola anlatıp ortalığı bulandırmak istemiyorum ama kafam malesef çok bulanık. Türkiye'ye hele hele memlekete asla ama asla dönmek istemiyorum. Buraya kadar gelmişken işimi gücümü çocukların okulunu ayarlamışken hayatıma yeni bir sayfa açmak istiyorum ama eşim yoluma taş koyup duruyor. Herkese eşim bir yıl deneyecek bakacağız duruma diyorum yinede, kimsenin ağzına laf vermemek için ama hepsi bir ağızdan gitme sen buranın kızsın yeteri kadar yıprandın zaten diyor. Kimseye kulak asmak istemiyorum ama söyledikleri doğru malesef. Geçen hafta üzüntüden ses tellerim gitti. Madem söz verdin bir sene deneyeceğim diye sözünde dur be adam. Tek gideceksende git ne yardan geçiyor ne serden. Yeni işime sevinemiyorum bile. Bendeki durumlar böyle çoğunuzun tahmini tuttu. Bir sene kadar zorlayacagim onu kalmasi için (bunu çocuklarına borçlu) bir senenin sonunda bende kararımı netleştirip ona göre kendime bir yön vereceğim. Sizlerle son durumları paylaşmak istedim.

Genişletmek için tıkla...

strawberry_cake .!.:

Bir önceki konumla baglantili olduğu için güncellemeyi son konum üzerinden yapmayı doğru buldum. Yurt dışına geldik oğlum burda geçen hafta okula basladi Ben önümüzdeki hafta çalışmaya başlıyorum, 3 gün evden bir gün ofisten olacak şekilde. İşim rahat, güzel bir iş. Eşimde bu süre içerisinde kendine geçici bir iş buldu. Annemlerin burdaki evinde kalıyoruz kendileri Türkiye'de olduğu için. Oğlum çok mutlu burdaki okulunu çok sevdi, öğretmenide çok güzel ilerledigini söylüyor. Maddi sıkıntımız yok (hazirlikli gelmiştik zaten) şimdilik kira derdimiz yok. Herşey iyi guzelken eşim geldiğimiz günün ertesi günü söylenmeye başladı. Buna çoğunuz şaşırmayacaktır elbette. Burda çeşit çeşit insan olduğu için sevmiyormuş midesi bulanıyormuş, prosedürler çok uzun sürüyormuş, yapamazmış. Ilk hafta içerisinde biletleri aldı dönüyoruz dedi. Sen gidiyorsan git ben kalacağım çocuklarimla dedim. Vazgeçti tamam senin için kalacağım dedi en azından bir yıl deneyeceğim artık bu konuyu açmayacağım diye söz verdi. Bu süre içerisinde ailesi sürekli arayıp işliyor, duyuyorum seslerini. Babası mesaj atıyor çok sıkılıyorsan gel kalma orda mesajımı sil diye tembihte bulunmayıda ihmal etmiyor. Dün bombayı patlattı yine eşim 3 seçeneğin var diyor ya şimdi gideceğiz ya 6 ay sonra yada bir sene sonra. Kimseye söyleme diye tembihte bulunuyor. Bu kararını sen kimseyle paylaştın mi diyorum bizimkilerle paylasmis olabilirim diyor Siz topantinizi yapmissiniz zaten dedim. Neyse bir sene kalacağız dedim. Mecburiyetten öyle dedim çünkü çocuklar için henüz eşime ihtiyacım var. İkiside henüz küçük. Bir sene sonra ne olacak bilmiyorum ama ben pes etmek istemiyorum. Eşim geçen hafta biletleri aldığında herkes çok tepki gösterdi kendisine, bu yüzden bu kararını şimdilik gizli tutuyor. Bende sağa sola anlatıp ortalığı bulandırmak istemiyorum ama kafam malesef çok bulanık. Türkiye'ye hele hele memlekete asla ama asla dönmek istemiyorum. Buraya kadar gelmişken işimi gücümü çocukların okulunu ayarlamışken hayatıma yeni bir sayfa açmak istiyorum ama eşim yoluma taş koyup duruyor. Herkese eşim bir yıl deneyecek bakacağız duruma diyorum yinede, kimsenin ağzına laf vermemek için ama hepsi bir ağızdan gitme sen buranın kızsın yeteri kadar yıprandın zaten diyor. Kimseye kulak asmak istemiyorum ama söyledikleri doğru malesef. Geçen hafta üzüntüden ses tellerim gitti. Madem söz verdin bir sene deneyeceğim diye sözünde dur be adam. Tek gideceksende git ne yardan geçiyor ne serden. Yeni işime sevinemiyorum bile. Bendeki durumlar böyle çoğunuzun tahmini tuttu. Bir sene kadar zorlayacagim onu kalmasi için (bunu çocuklarına borçlu) bir senenin sonunda bende kararımı netleştirip ona göre kendime bir yön vereceğim. Sizlerle son durumları paylaşmak istedim.

Genişletmek için tıkla...

strawberry_cake .!.:

Bende orda mutlu olacağını hiç sanmıyorum. Annesi alttan işliyor sürekli zaten sen yapamazsin geri dönersin gül gibi mesleğin var birakip gidiyorsun. Sende gidersen kim çalacak kapımızı biz senin umrunda degiliz falan. Burda iki aydır izinli her gün çarşıya gidiyor. Arkadaşlarının yanına gidip saatlerce oturuyor. Orda gidecek yeride olmayacak :) Yani bende oralarda yapabileceğini hiç zannetmiyorum. Zaten yapı olarak yenililiklere açık biri değil. İki hafta önce tatile gittik somurtup durdu sevmiyormus tatili mutsuz oluyormus memleketinde olmak onu daha çok mutlu ediyormuş. Orda beni neler bekledigini az çok biliyorum aslında. Ama gitmek zorundayım burdaki yaşantılarına uyum sağlayacak tahammül kalmadı bende. Şu an için gelmek isteyen kendisi (her ne kadar zaman zaman gel git yasadada bu konuda) her gün şikayet ediyor Türkiye'nin içinde bulunduğu durumdan. Gelsin denesin yapamiyorsa geri donebilir. Orda duzenimi kurduktan sonra ayaklarımın üzerinde daha sağlam durabilir daha sağlıklı bir karar verebilirim. Buraya geri döneceğimi hiç sanmıyorum.

Genişletmek için tıkla...

strawberry_cake .!.:

Güncelleme 5. Sayfada. İyi akşamlar hanımlar. O kadar doluyumki içimi buraya dökmesem patlayacağım. Ne yapacağımı şaşırmış durumdayım mutsuzluğum günden güne artiyor. 10 yıllık evliyim eşimle yedi sene önce memlekete yerleştikten sonra hamile kaldım. Oğlum dünyaya geldikten sonra evliliğimden hiç birşey anlamadım. Eşim 180 derece değişti. Annesini ve çevresinde gördüğü kadınları baz alarak beni surekli içten içe bir şeylerle suçladı. Çok yıprandık çok sıkıntılı günler geçirdik. Tam toparliyoruz basit bir olayda tekrar başa sariyoruz. 4 gün önce annesine gittik saat geç olunca hadi kalkalım dedim kızımda çok uykusuzdu. Daha henüz evdeyken gece bilgisayarda işlerimin oldugunu soylemistim. Yurt dışına tasinacagimiz için CV düzenleme, iş baş vurulari ve motivasyon mektubu yazma gibi işlerim vardı çünkü. Gündüz çocuklardan fırsat bulamadığım için gece yapıyordum bu işleri iki gün sonra bilgisayarı mevcut is yerime teslim edeceğim için bilgisayarı göndermeden bu işleri halletmek istedim. Gitmeyelim burda kalalım dedi. Bilgisayarda işlerim var dedikçe kalalım diye tutturdu anneside bir yandan bastırdı kalın diye. Laftan anlamadiklari için ses tonum sertleşti neyse kalktık yolda bağırıp çağırıyor birşeyleri bahane ederek. Ertesi gün eteğindeki taşları döktü. Evliliğimiz en başından beri hataymış ayrı dünyaların insanlariymışız. Onun neyine zengin bir ailenin kızıyla evlenmek kendi gibi yokluk görmüş biriyle evlenmesi lazımmış. Benim çıtam çok yüksekmiş kendini bana köle edemezmiş. Kendisini bu evlilikte tutsak gibi hissediyormuş mutlu değilmiş vs. Benim annem ve babam herşeyi beraber yapıyormuş gezmeye gidiyorlarmış o böyle bir gelecek istemiyormuş. Hayalindeki kadın profili evinde oturup kocasınin gelmesiyle mutlu olan fazla beklentisi olmayan kadınmış. Ben böyle düşüncelere sahip olduğunu zaten hissediyordum son dönemlerde ama bunları duymak tokat etkisi yarattı bende. Daha önceleri çok sorun yaşadık hem bana karşı hem cocuklara karşı olan ilgisizliği yüzünden artık anladimki bu adam evlilik adamı değilmiş yada evlilik anlayışı çok farklıymış. Yaklaşık 3 yıldır ayrı uyuyoruz bir gün olsun kendi başına beraber uyumak için bir adım atmadı. Yetmiyormuş gibi çocuklar sabah erken uyaniyor diye yattığı odanın kapısıni kilitliyor. Ben bu konuda artık patlayınca geldi bir kaç gece ama ben diken üzerindeydim her seferinde. Yatakta dönüyorum örneğin oflayıp kufluyor. Sonra yine ayırdık yatakları. Kafayı yiyeceğim artık bazen kendimi sorguluyorum sorun bendemi normal olan nedir diye, çünkü sürekli memnuniyetsiz olmakla suçlaniyorum. Ne yapacağım ben sürekli hayatımızda figüran gibi duran bir eşle nasıl ömür geçirecegim. Boşansam çocuklarıma karşı bu vicdan yükünü nasıl taşıyacağım. Gerçekten delirmek üzereyim artık.

Genişletmek için tıkla...

strawberry_cake .!.:

Bir önceki konumla baglantili olduğu için güncellemeyi son konum üzerinden yapmayı doğru buldum. Yurt dışına geldik oğlum burda geçen hafta okula basladi Ben önümüzdeki hafta çalışmaya başlıyorum, 3 gün evden bir gün ofisten olacak şekilde. İşim rahat, güzel bir iş. Eşimde bu süre içerisinde kendine geçici bir iş buldu. Annemlerin burdaki evinde kalıyoruz kendileri Türkiye'de olduğu için. Oğlum çok mutlu burdaki okulunu çok sevdi, öğretmenide çok güzel ilerledigini söylüyor. Maddi sıkıntımız yok (hazirlikli gelmiştik zaten) şimdilik kira derdimiz yok. Herşey iyi guzelken eşim geldiğimiz günün ertesi günü söylenmeye başladı. Buna çoğunuz şaşırmayacaktır elbette. Burda çeşit çeşit insan olduğu için sevmiyormuş midesi bulanıyormuş, prosedürler çok uzun sürüyormuş, yapamazmış. Ilk hafta içerisinde biletleri aldı dönüyoruz dedi. Sen gidiyorsan git ben kalacağım çocuklarimla dedim. Vazgeçti tamam senin için kalacağım dedi en azından bir yıl deneyeceğim artık bu konuyu açmayacağım diye söz verdi. Bu süre içerisinde ailesi sürekli arayıp işliyor, duyuyorum seslerini. Babası mesaj atıyor çok sıkılıyorsan gel kalma orda mesajımı sil diye tembihte bulunmayıda ihmal etmiyor. Dün bombayı patlattı yine eşim 3 seçeneğin var diyor ya şimdi gideceğiz ya 6 ay sonra yada bir sene sonra. Kimseye söyleme diye tembihte bulunuyor. Bu kararını sen kimseyle paylaştın mi diyorum bizimkilerle paylasmis olabilirim diyor Siz topantinizi yapmissiniz zaten dedim. Neyse bir sene kalacağız dedim. Mecburiyetten öyle dedim çünkü çocuklar için henüz eşime ihtiyacım var. İkiside henüz küçük. Bir sene sonra ne olacak bilmiyorum ama ben pes etmek istemiyorum. Eşim geçen hafta biletleri aldığında herkes çok tepki gösterdi kendisine, bu yüzden bu kararını şimdilik gizli tutuyor. Bende sağa sola anlatıp ortalığı bulandırmak istemiyorum ama kafam malesef çok bulanık. Türkiye'ye hele hele memlekete asla ama asla dönmek istemiyorum. Buraya kadar gelmişken işimi gücümü çocukların okulunu ayarlamışken hayatıma yeni bir sayfa açmak istiyorum ama eşim yoluma taş koyup duruyor. Herkese eşim bir yıl deneyecek bakacağız duruma diyorum yinede, kimsenin ağzına laf vermemek için ama hepsi bir ağızdan gitme sen buranın kızsın yeteri kadar yıprandın zaten diyor. Kimseye kulak asmak istemiyorum ama söyledikleri doğru malesef. Geçen hafta üzüntüden ses tellerim gitti. Madem söz verdin bir sene deneyeceğim diye sözünde dur be adam. Tek gideceksende git ne yardan geçiyor ne serden. Yeni işime sevinemiyorum bile. Bendeki durumlar böyle çoğunuzun tahmini tuttu. Bir sene kadar zorlayacagim onu kalmasi için (bunu çocuklarına borçlu) bir senenin sonunda bende kararımı netleştirip ona göre kendime bir yön vereceğim. Sizlerle son durumları paylaşmak istedim.

Genişletmek için tıkla...

strawberry_cake .!.:

Güncelleme 5. Sayfada. İyi akşamlar hanımlar. O kadar doluyumki içimi buraya dökmesem patlayacağım. Ne yapacağımı şaşırmış durumdayım mutsuzluğum günden güne artiyor. 10 yıllık evliyim eşimle yedi sene önce memlekete yerleştikten sonra hamile kaldım. Oğlum dünyaya geldikten sonra evliliğimden hiç birşey anlamadım. Eşim 180 derece değişti. Annesini ve çevresinde gördüğü kadınları baz alarak beni surekli içten içe bir şeylerle suçladı. Çok yıprandık çok sıkıntılı günler geçirdik. Tam toparliyoruz basit bir olayda tekrar başa sariyoruz. 4 gün önce annesine gittik saat geç olunca hadi kalkalım dedim kızımda çok uykusuzdu. Daha henüz evdeyken gece bilgisayarda işlerimin oldugunu soylemistim. Yurt dışına tasinacagimiz için CV düzenleme, iş baş vurulari ve motivasyon mektubu yazma gibi işlerim vardı çünkü. Gündüz çocuklardan fırsat bulamadığım için gece yapıyordum bu işleri iki gün sonra bilgisayarı mevcut is yerime teslim edeceğim için bilgisayarı göndermeden bu işleri halletmek istedim. Gitmeyelim burda kalalım dedi. Bilgisayarda işlerim var dedikçe kalalım diye tutturdu anneside bir yandan bastırdı kalın diye. Laftan anlamadiklari için ses tonum sertleşti neyse kalktık yolda bağırıp çağırıyor birşeyleri bahane ederek. Ertesi gün eteğindeki taşları döktü. Evliliğimiz en başından beri hataymış ayrı dünyaların insanlariymışız. Onun neyine zengin bir ailenin kızıyla evlenmek kendi gibi yokluk görmüş biriyle evlenmesi lazımmış. Benim çıtam çok yüksekmiş kendini bana köle edemezmiş. Kendisini bu evlilikte tutsak gibi hissediyormuş mutlu değilmiş vs. Benim annem ve babam herşeyi beraber yapıyormuş gezmeye gidiyorlarmış o böyle bir gelecek istemiyormuş. Hayalindeki kadın profili evinde oturup kocasınin gelmesiyle mutlu olan fazla beklentisi olmayan kadınmış. Ben böyle düşüncelere sahip olduğunu zaten hissediyordum son dönemlerde ama bunları duymak tokat etkisi yarattı bende. Daha önceleri çok sorun yaşadık hem bana karşı hem cocuklara karşı olan ilgisizliği yüzünden artık anladimki bu adam evlilik adamı değilmiş yada evlilik anlayışı çok farklıymış. Yaklaşık 3 yıldır ayrı uyuyoruz bir gün olsun kendi başına beraber uyumak için bir adım atmadı. Yetmiyormuş gibi çocuklar sabah erken uyaniyor diye yattığı odanın kapısıni kilitliyor. Ben bu konuda artık patlayınca geldi bir kaç gece ama ben diken üzerindeydim her seferinde. Yatakta dönüyorum örneğin oflayıp kufluyor. Sonra yine ayırdık yatakları. Kafayı yiyeceğim artık bazen kendimi sorguluyorum sorun bendemi normal olan nedir diye, çünkü sürekli memnuniyetsiz olmakla suçlaniyorum. Ne yapacağım ben sürekli hayatımızda figüran gibi duran bir eşle nasıl ömür geçirecegim. Boşansam çocuklarıma karşı bu vicdan yükünü nasıl taşıyacağım. Gerçekten delirmek üzereyim artık.

Genişletmek için tıkla...

MissCherryBlossom .!.:

Bence çok yanlış bir yerdesin konu sahibesi, bu işin olmayacağı belli. 1 yıl daha beklersen sen sinir hastası olacaksın, bu adam orda yapamıyor zaten er geç dönecek senin de başınım etini yiyecek ... şimdi ayrılın, adam Türkiyedeki işinden olmasın, kendi hayatına dönsün, sen de huzuru bul.

Genişletmek için tıkla...

strawberry_cake .!.:

0

Aynen oyum Cherry. Bir onceki konumda cevap yazamadım sana. Bende geriye dönüp baktığımda nasıl böyle bir hata yapabildim diyorum. Kendi ellerimle hayatımı nasıl bu kadar başarılı bir şekilde mahvettim. Eşimin bana olan aşkına kapıldım gittim klasik saf ve toy Avrupa kızı olarak. Genç yaşta memleketinden ailesinden ayrıldı İstanbul'a yerleşti okudu meslek sahibi oldu kendini geliştirdi diye avuttum kendimi. İşin rengi bambaskaymis. Kendi cevresinin içine girince gösterdi iç yüzünü. Meğer içten içe hep onlar gibi bir hayat sürmek istiyormuş. Kadın hizmet eder kocasını hoş tutar ne olursa olsun güler yüz gösterir. Karnı doyuyorsa kocası akşam eve geliyorsa haftada bir alıp dışarı cikariyorsa tamam başka beklentisi olmayacak kadının olsada belli etmeyecek elindekiyle yetinecek. Çocuk büyütmek zaten annenin sorumluluğu baba yapıyorsa lutfundandir. Her türlü gideceğim yurt dışına işimde hazir duramam artık bu ortamda. Yeteri kadar kötülük ettim kendime zaten.

Genişletmek için tıkla...