- 19 Eylül 2009
- 2.461
- 1.187
- 333
- 39
Ne saçma bir konuEv hanımlarını bir türlü anlamıyorum neyimize özeniyorsunuz?
5 senelik evliyim. Bu 5 sene nasıl geçti bana hiç sormayın.
Çalışan ve ayakları üzerinde duran! bir kadınım. Çoğunluğun tabiriyle, o ayakların üzerinde nasıl duruyorum bileniniz var mı?
Sabahları kocamdan önce kalkıyorum. Kocama ve kızıma kahvaltı hazırlamam lazım çünkü. Nasıl geliyor o sıcacık yataktan kalkmak anlatam. Gün içersinde o yatağa bir daha dönemeyeceğimi bilmek hele içler acısı.
Kızımı kreşe ben bırakıyorum, kocamın iş yerine ters mesafede olduğu için.
Kızım benden ayrılamıyor her sabah ağlıyor. Bende ondan ayrılamıyorum ama ağlayamıyorum. Minicik yavrum duygularını belli ediyor ben edemiyorum.
Öyle onu gözü yaşlı bırakıp çıkıyorum. Anne sıcaklığını hissettiremiyorum yavruma daha 3 yaşında minicik bana hasret. Ama en güzel en iyi eğitimi veren en kaliteli öğretmenlerin olduğu kreşe verdim.
Kendimi tatmin diyorum işte böyle. Anne sıcaklığını hangi kaliteli eğitim verebilir?
Kocam aslında çalışmamı istemiyor. İhtiyacımızda yok açıkçası. Ben el ne der, o kadar diplomayı boşuna mı almış dedikleri için gururumu ve nefsimi tatmin etmek için çalışıyorum. Haa birde kocamın eline bakmamam lazım onun kölesi olmamam lazım, param olması lazım ki benim de sesim evde gür çıksın!
Patronum da erkek ama onun kölesiyim. Bağırışlarına, azarlamalarına gıkımı çıkar(a)mıyorum. Maaşımı o veriyor ya!.
Para kazanıyorum, ev hanımları çevremdeki herkes bana imrenerek bakıyor. Acaba o paradan 5 kuruş cebime giriyor mu? Kızımın kreş masrafı, arabamın benzin masrafı, olmazsa olmaz kıyafet harcamalarım, parfümüm, kuaför masrafım vs. vs. geldiğinden fazlasını harcıyorum.
Her gün aynı kıyafetle işe gidilir mi? Ona uyumlu, saç, makyaj olmazsa halim ne olur? Sonra elalem ne der? Her gün aynı kıyafetle işe geliyor, kıyafetlerine bak ne kadar uymsuz, üstündekilerin modası geçeli yıl oldu hala bunlarla geliyor. Dedirtmiyorum açıkçası.
Sokakta beni gören evde bir görse tanıyamaz. Kocama süslenmem gerekirken başkalarına süsleniyorum.
Eve pestilim çıkmış geldiğimden, yemeğiydi, temizliğiydi, çocuğun bakımıydı derken en paspal halimle kocamın karşısına çıkıyorum. Yazık adamı hasret bırakıyorum kendime. Kocama kadınlıkta yapamıyorum.
O kadar çok yoruluyorum ki, ya türlü bahaneler buluyorum yada uyuyup kalıyorum. Kardeş gibi uyuyoruz.
O kadar da tahammülsüz oldum ki ben benle evli olsam beni çekmezdim.
Kocamın her işine karışıyorum, ağzını açsa sinirlerim tepeme çıkıyor. Hele birde dağınıklıığı beni öldürüp bitiriyor.
Çok yoruluyorum, kendime ayıracak gram vaktim yok.
Sözde çalışan kadın özgürdü. Hep okulda, çevremizde, ailemizde bunu işlediler beynimize.
Hani özgürlük ben niye göremiyorum? Hep özgürlük diye kandırdılar bizi kandırıldığımı ne zaman anladım?
Kocamın kardeşinin hanımı çalışmıyor hemde çok güzel bir üniversitede okumuş. Cahil diye tabir ediyorlar ya üniversite okumayanları öyle değil.
Onlar 10 senelik evli hiç çalışma gereği duymadım diyor. Evlendiğim ilk sene çalışıyordum çünkü diyor. O kadar zordu ki. Hem çocuğumda yokken bu sıkıntıyı çektim. Evime, kocama nede kendime vakit ayıramıyordum. Sosyal hayatım sıfırdı diyor. Evden işe işten eve ama evde tam bir hayalettim. Hamile kaldığım zaman işi bıraktım hiçte pişman olmadım. Çocuklarımın her anlarında yanlarındaydım. İlk adımlarında, ilk sözcüklerinde, ağladıklarında ve güldüklerinde. Bana her ihtiyaçları olduklarında yanlarındaydım. Benim annemde çalışıyordu ben çok mahrum kaldım annemden hiç anne sevgisi tadamadım. Hep işiyle ilgilenirdi. Bizle ilgilenmek istesede genelde vakit bulamazdı.Beni ve kardeşlerimi anne sevgisine mahrum etti çok çektik bunun eksikliğini bunlarım bildiğim için kendimden mahrum etmedim çocuklarımı da eşimide.
Kendimide sürekli geliştirdim diyor boş boş durmadım açıkçası çok kitap okudum psikoloji, çocuk gelişimi, aile vs. hakkında. Evimi ihmal etmeyecek şekilde kurslara ve yardım derneklerine katıldım. Faydasız, gayesiz bir insan olmadım. Çabaladım. En önemlisi ben annem varken annesizliği yaşadım. Çocuklarıma da bunu yaşatamazdım diyor. Mesleğimi söylemekten de hiç bir yerde utanmadığını söylüyor. Ben ev hanımıyım en önemlisi de anneyim dedim, annelik değeri kaybedilmiş ama en önemli meslek diyor. Ne güzel bir meslek annelik.
Ne kadar haklı beni kendime getirdi bu sözleri. Bende başarabilir miyim?
Kocamı ve kızımı benden mahrum ettiğim yılların telefisini yapabilirmiyim?
Başkalarının boş sözlerine kulaklarımı tıkayıp en zor mesleği ANNELİĞİ icra edebilir miyim?
Yapabilir miyim Allah'ım. Ben yapmak istiyorum Allah'ım bana yardım et.
HAKAİK
Bu konuyu nereden bulup hortlattınız ki.işsizlikten her yorumu da okudum.tam cevap verecektim ki 10 sene geçmiş neyse dedim.Ne saçma bir konuçalışma o zaman kardesim. Elalem ne der diye çalışılır mi yahu
Hayatına nereden nasıl baktığına bağlı valla aynı tempoda mutlu olan milyon kadın var. Yoruluyor isen tempoyu kaldıramıyor isen ya işi bırak ya da magnezyum al iyi geliyor
Nerede o eski yorumlareskiden ne kadar uzun uzun yorumlar yapılırmış
Hayy ağzına sağlık.bir de canım çıkıyor, pestilim çıkıyor, 9 da koltukta sızıyorum diyen tayfa var.nasil işmiş o be.madende falan çalışmıyorsanız hangi işte bu kadar yorulunur ki.haa herşeyde olduğu gibi istisnalar vardır tabi.eee yorula da bilirsin işten işe fark var da dinlenirsin de yani biraz oturup ya da uzanıp.gencecik insanlar niye bu kadar yorulur ya da bu kadar yorulmak normal mi? Insanın zıpkın gibi hatta süpermen gibi olduğu yaşlar.diyorum tek sağlıklı, enerjik kadın ben miyim burada.tabi ki erken kalkacaksın yaa insan doğası bunu istiyor zaten.5 te kalmıyorsan 6 dan itibaren gayet de mâkul saatler. 12 saat çalışana hak veririm bak ama 9,5 ya da 8,4 çalışan da erken kalkıyorum demesin şimdi.erken falan değil.normal saatler.çalışma saatlerinde gayet kısa.Bugün annemle tam olarak bu konuyu konuştuk. Ben de kız kardeşim de çalışıyoruz. ikimizin de iyi diyebileceğimiz işleri ve benim 3 onun 2 çocuğu var. Annem keşke sizi okutmasaydim da ev hanımı olsaydınız daha az yorulurdunuz dedi. Oysa ki mesele yorulmak değil. Annemde üni.mezunu hayatının bir döneminde çalıştı ama sonra yapamıyorum ben deyip bıraktı. Zor geldi çünkü. Oysa çalışmaya devam etseydi şu an, babamı da kaybettikten sonra, kendini bu kadar yetersiz ve yalnız hissetmeyecekti. Ki çok kişisel gelişimi, aktif bir hayatı önemseyen biriydi.
İşin çocuk yetiştirme kısmına gelince çevremde çalışan ve çalışmayan üni.mezunu kuzenlerim var. Calismayanlar çok da matah çocuklar yetiştirmiş değiller. Oysa çalışanlara bakıyorum bizimkilerin istisnasız hepsinin çocuğu daha başarılı, daha sosyal, hatta daha becerikli. Demek ki daha kaliteli vakit geçiriyorlar. Sorunlara daha kalıcı çözümler buluyorlar.
Calismayip o ev gezmesi senin bu benim diye dolaşmak çok daha garip geliyor :)) çalışıp faydalı olmak mükemmel bir duygu. İş sadece maddi kazancta bitmiyor manevi tatmini yüksek bir iş yapılıyorsa çalışan insan daha huzurlu ve tatminkar olmuş oluyor. O huzurla çocuklarına da insan daha iyi bakabiliyor.
Ama bu bir tercihtir. Bana erken kalkmak koymuyor aksine mutlu ediyor. Bazen iş saaatinden daha erken çıkıp bı kahve içip ise gitmek çok keyif veriyor. Hayatım çok daha düzenli. Ev hanımı olan kuzenlerim evlerini dağınık bırakıp gezmelerine giderken ben herşeyimi planlayıp ayarlayıp geziyorum çok daha düzenli ilerliyor işlerim. Onlardan da daha düzenli oluyor her yaptığım. .
Tabi bu biraz yapıyla da ilgili. Ben hiperaktif biriyim. İsim de tam buna uygun. İlk cocugumda iki yıl ara vermiştim. Ama yapamadım yüksek lisans ve başka bir lisans bölümü okudum o arada. İkizlerde ise hiç izne ayrilmadim. Annem kayınvalidem bakıcı ile hallettik işleri sukur. 3 yaşlarına gelince de kreşe göndereceğim. Kendimden yoksun bırakmadığımi düşünüyorum çünkü evde olduğum zamanlar vakit ayırmak bile daha güç olabiliyor. Evde olmayınca, döndüğümde planlı şekilde özel ilgilenebiliyorum ve çok keyif alıyoruz.
Hayatı elaleme göre yasamamak lazım asla ay her gün aynı kıyafetle ise mi gidilir diyenlerden de değilim. Temiz güzel olduğu sürece haftada iki kez ben giyiyorum. Ayrıca özgüvenli, çalışan kadınlar elalemi de çok daha az takıyor bence :))
Çok uzattım ama lafın kısası elaleme değil kendinize göre yaşayın dünyayı.
Bu konuyu nereden bulup hortlattınız ki.işsizlikten her yorumu da okudum.tam cevap verecektim ki 10 sene geçmiş neyse dedim.
Ben de millete cevap yazdım.bize polemik lazim valla.heh en garanti polemik konusu.tartışın gitsinBende tarihe bakmadan yorum yaptım.
çıkıyor, pestilim çıkıyor, 9 da koltukta sızıyorum diyen tayfa var.nasil işmiş o be.madende falan
Evet ya öyle dedim ama bazı işler de öyle.ben zaten hep kovuldum o işlerden.insanlara laf anlatırken rahat olamıyorum.saldırıları savuşturamıyorum.sağlam duramıyorum.memur oldum da kurtuldum.hasta ve hasta yakını da görmüuoruz.miss.yoksa çok geriliyorum.Onlar hangi işten bahsediyor bilmem de bazi işlerde fiziksel yorgunluktan çok ruhsal yorulmakta ayni etkiyi yapıyor.
Ben en son çalıştığım yerde sinirden tansiyonum çıkıyordu ellerim karincalanmaya başlamıştı ki yaşım 20lerin başıydı.tansiyon hastası filan da değilim yani.
Bu ülkede insanlarla çalışmak gerçekten çok zor alışmadiysan.
Çalışma ve hayat şartlarına göre değişir bu yorumunuz. Çalışıyorum ama çok güzel şartlarda... Öğretmenim, ders yüküm çok yok. Küçük bi okul olduğu için çok rahatım şükür. Yeri geldi üç gün çalıştım, yeri geldi öğlene kadar çalıştım. Ki en geç 3 olmadan ders bitiyor. Çocuklarım da benden mahrum kalmadı çok şükür. Tabii sabah gidip akşamın dokuzunda anca evde olabilen anneler için dediklerinizde çok haklısınız. Ha büyük kızımı da okula kaydettirdim. 3buçuk yaşında başladı. Ama çookk seviyor. Yazları ağlıyor okula gidicem diye. Bu yüzden yaz okuluna da yazdırdım. Haftasonları sürekli söylenir neden okul yok diye. Hiç de vicdan yapmadım. Evde olsaydım da sanırım yazdırırdım okula. Dediğim gibi bahsedilen şeyler aile dinamiğine ve çocuğa göre değişir. Allah herkese mutlu olduğu şekilde yaşama imkanı nasip etsin. Kimisi çalışır mutlu olur, kimisi ev hanımıyken mutlu olurev hanımıyım en önemliside anneyim.çalışmaya ihtiyacımız olmadığı içinde düşünmüyorum.yavrumu gereksiz yere niye kendime hasret bırakayım?neden eşimi güler yüzle dinç bi şekilde en güzel sofralarla karşılamıyayım?
sabahın köründe sıcacık yatağından çık, mışıl mışıl uyuyan yavrunu kaldır ömür boyu gideceği okula 3 sene önce yazdır.yazık günah.en iyi okula ,kreşe versen ne!en iyi öğretmeni tutsan kime ne!o çocuğun anne sevgisine şefkatine ihtiyacı var.
hıhh bide çalışan kadın sosyal ev hanımı pasif.hanımlar siz 2-3 ev hanımını görüpde yorum yapmayın.çok şükür sinemaya da gidiyorum arkadaşlarımla buluşup gezmelerede.bi dernekte gönüllü olarakda görev alıyorum.hem kızımla gidiyorum hem manen kendimi mutlu hissediyorum.ayrıca kimsenin boyunduruğu altında kalmadan....
çalışan biri olmak istemezdim bence kadınların beynine girerek sen güçlüsün,sen herşeyi yaparsın diyerek onları dahada yıpratıyorlar.hem evde mükemmel ol hem işte.hem iyi anne ol hem iyi bir eş valla çok zor işiniz kardeşim.Allah kolaylık versin .ben sizin gibi yavrumundan ayrı kalıp işe gidemem,patronumun kaprislerini çekemem birde yorgun argın eve gelip yemek,bulaşık ütüyle uğraşamam.
eşimden de para istediğim yok şükür zaten o cüzdanımı boş bırakmaz ayrıca sevdiğim bir hobimle uğraşıyorum üstelik bundanda para kazanıyorum.
bi arkadaşım vardı annesi çalışan onun dediği laf hala aklımda;annem çalışıp para kazanacağına keşke okulda eve geldiğimde evde olsaydı demişti.çok işime işlemişti .umarım böyle evlatlar olmazlar.
Ev hanımlarını bir türlü anlamıyorum neyimize özeniyorsunuz?
5 senelik evliyim. Bu 5 sene nasıl geçti bana hiç sormayın.
Çalışan ve ayakları üzerinde duran! bir kadınım. Çoğunluğun tabiriyle, o ayakların üzerinde nasıl duruyorum bileniniz var mı?
Sabahları kocamdan önce kalkıyorum. Kocama ve kızıma kahvaltı hazırlamam lazım çünkü. Nasıl geliyor o sıcacık yataktan kalkmak anlatam. Gün içersinde o yatağa bir daha dönemeyeceğimi bilmek hele içler acısı.
Kızımı kreşe ben bırakıyorum, kocamın iş yerine ters mesafede olduğu için.
Kızım benden ayrılamıyor her sabah ağlıyor. Bende ondan ayrılamıyorum ama ağlayamıyorum. Minicik yavrum duygularını belli ediyor ben edemiyorum.
Öyle onu gözü yaşlı bırakıp çıkıyorum. Anne sıcaklığını hissettiremiyorum yavruma daha 3 yaşında minicik bana hasret. Ama en güzel en iyi eğitimi veren en kaliteli öğretmenlerin olduğu kreşe verdim.
Kendimi tatmin diyorum işte böyle. Anne sıcaklığını hangi kaliteli eğitim verebilir?
Kocam aslında çalışmamı istemiyor. İhtiyacımızda yok açıkçası. Ben el ne der, o kadar diplomayı boşuna mı almış dedikleri için gururumu ve nefsimi tatmin etmek için çalışıyorum. Haa birde kocamın eline bakmamam lazım onun kölesi olmamam lazım, param olması lazım ki benim de sesim evde gür çıksın!
Patronum da erkek ama onun kölesiyim. Bağırışlarına, azarlamalarına gıkımı çıkar(a)mıyorum. Maaşımı o veriyor ya!.
Para kazanıyorum, ev hanımları çevremdeki herkes bana imrenerek bakıyor. Acaba o paradan 5 kuruş cebime giriyor mu? Kızımın kreş masrafı, arabamın benzin masrafı, olmazsa olmaz kıyafet harcamalarım, parfümüm, kuaför masrafım vs. vs. geldiğinden fazlasını harcıyorum.
Her gün aynı kıyafetle işe gidilir mi? Ona uyumlu, saç, makyaj olmazsa halim ne olur? Sonra elalem ne der? Her gün aynı kıyafetle işe geliyor, kıyafetlerine bak ne kadar uymsuz, üstündekilerin modası geçeli yıl oldu hala bunlarla geliyor. Dedirtmiyorum açıkçası.
Sokakta beni gören evde bir görse tanıyamaz. Kocama süslenmem gerekirken başkalarına süsleniyorum.
Eve pestilim çıkmış geldiğimden, yemeğiydi, temizliğiydi, çocuğun bakımıydı derken en paspal halimle kocamın karşısına çıkıyorum. Yazık adamı hasret bırakıyorum kendime. Kocama kadınlıkta yapamıyorum.
O kadar çok yoruluyorum ki, ya türlü bahaneler buluyorum yada uyuyup kalıyorum. Kardeş gibi uyuyoruz.
O kadar da tahammülsüz oldum ki ben benle evli olsam beni çekmezdim.
Kocamın her işine karışıyorum, ağzını açsa sinirlerim tepeme çıkıyor. Hele birde dağınıklıığı beni öldürüp bitiriyor.
Çok yoruluyorum, kendime ayıracak gram vaktim yok.
Sözde çalışan kadın özgürdü. Hep okulda, çevremizde, ailemizde bunu işlediler beynimize.
Hani özgürlük ben niye göremiyorum? Hep özgürlük diye kandırdılar bizi kandırıldığımı ne zaman anladım?
Kocamın kardeşinin hanımı çalışmıyor hemde çok güzel bir üniversitede okumuş. Cahil diye tabir ediyorlar ya üniversite okumayanları öyle değil.
Onlar 10 senelik evli hiç çalışma gereği duymadım diyor. Evlendiğim ilk sene çalışıyordum çünkü diyor. O kadar zordu ki. Hem çocuğumda yokken bu sıkıntıyı çektim. Evime, kocama nede kendime vakit ayıramıyordum. Sosyal hayatım sıfırdı diyor. Evden işe işten eve ama evde tam bir hayalettim. Hamile kaldığım zaman işi bıraktım hiçte pişman olmadım. Çocuklarımın her anlarında yanlarındaydım. İlk adımlarında, ilk sözcüklerinde, ağladıklarında ve güldüklerinde. Bana her ihtiyaçları olduklarında yanlarındaydım. Benim annemde çalışıyordu ben çok mahrum kaldım annemden hiç anne sevgisi tadamadım. Hep işiyle ilgilenirdi. Bizle ilgilenmek istesede genelde vakit bulamazdı.Beni ve kardeşlerimi anne sevgisine mahrum etti çok çektik bunun eksikliğini bunlarım bildiğim için kendimden mahrum etmedim çocuklarımı da eşimide.
Kendimide sürekli geliştirdim diyor boş boş durmadım açıkçası çok kitap okudum psikoloji, çocuk gelişimi, aile vs. hakkında. Evimi ihmal etmeyecek şekilde kurslara ve yardım derneklerine katıldım. Faydasız, gayesiz bir insan olmadım. Çabaladım. En önemlisi ben annem varken annesizliği yaşadım. Çocuklarıma da bunu yaşatamazdım diyor. Mesleğimi söylemekten de hiç bir yerde utanmadığını söylüyor. Ben ev hanımıyım en önemlisi de anneyim dedim, annelik değeri kaybedilmiş ama en önemli meslek diyor. Ne güzel bir meslek annelik.
Ne kadar haklı beni kendime getirdi bu sözleri. Bende başarabilir miyim?
Kocamı ve kızımı benden mahrum ettiğim yılların telefisini yapabilirmiyim?
Başkalarının boş sözlerine kulaklarımı tıkayıp en zor mesleği ANNELİĞİ icra edebilir miyim?
Yapabilir miyim Allah'ım. Ben yapmak istiyorum Allah'ım bana yardım et.
HAKAİK
Iste ben dedi tırt diyeBu üye Sema Maraşlı
Çocuk & Aile Aynı nick isimli sitesi de var.
Zamanında erkekler tarafından çok tutan pick me girl kitapları var. Kadınlara çalışmamayı öğütlerden kendisi çalışıp kitaplar seminerler düzenleyip gününü gün etti.
Boşanmayın erkeklerin her sözünü dinleyin diyip kendi boşanmış.
Madem konuyu hortlatınız bilginiz olsun
O kadar eminim ki bunun bir erkeğin kaleminden çıktığına ama ispatlayamamEv hanımlarını bir türlü anlamıyorum neyimize özeniyorsunuz?
5 senelik evliyim. Bu 5 sene nasıl geçti bana hiç sormayın.
Çalışan ve ayakları üzerinde duran! bir kadınım. Çoğunluğun tabiriyle, o ayakların üzerinde nasıl duruyorum bileniniz var mı?
Sabahları kocamdan önce kalkıyorum. Kocama ve kızıma kahvaltı hazırlamam lazım çünkü. Nasıl geliyor o sıcacık yataktan kalkmak anlatam. Gün içersinde o yatağa bir daha dönemeyeceğimi bilmek hele içler acısı.
Kızımı kreşe ben bırakıyorum, kocamın iş yerine ters mesafede olduğu için.
Kızım benden ayrılamıyor her sabah ağlıyor. Bende ondan ayrılamıyorum ama ağlayamıyorum. Minicik yavrum duygularını belli ediyor ben edemiyorum.
Öyle onu gözü yaşlı bırakıp çıkıyorum. Anne sıcaklığını hissettiremiyorum yavruma daha 3 yaşında minicik bana hasret. Ama en güzel en iyi eğitimi veren en kaliteli öğretmenlerin olduğu kreşe verdim.
Kendimi tatmin diyorum işte böyle. Anne sıcaklığını hangi kaliteli eğitim verebilir?
Kocam aslında çalışmamı istemiyor. İhtiyacımızda yok açıkçası. Ben el ne der, o kadar diplomayı boşuna mı almış dedikleri için gururumu ve nefsimi tatmin etmek için çalışıyorum. Haa birde kocamın eline bakmamam lazım onun kölesi olmamam lazım, param olması lazım ki benim de sesim evde gür çıksın!
Patronum da erkek ama onun kölesiyim. Bağırışlarına, azarlamalarına gıkımı çıkar(a)mıyorum. Maaşımı o veriyor ya!.
Para kazanıyorum, ev hanımları çevremdeki herkes bana imrenerek bakıyor. Acaba o paradan 5 kuruş cebime giriyor mu? Kızımın kreş masrafı, arabamın benzin masrafı, olmazsa olmaz kıyafet harcamalarım, parfümüm, kuaför masrafım vs. vs. geldiğinden fazlasını harcıyorum.
Her gün aynı kıyafetle işe gidilir mi? Ona uyumlu, saç, makyaj olmazsa halim ne olur? Sonra elalem ne der? Her gün aynı kıyafetle işe geliyor, kıyafetlerine bak ne kadar uymsuz, üstündekilerin modası geçeli yıl oldu hala bunlarla geliyor. Dedirtmiyorum açıkçası.
Sokakta beni gören evde bir görse tanıyamaz. Kocama süslenmem gerekirken başkalarına süsleniyorum.
Eve pestilim çıkmış geldiğimden, yemeğiydi, temizliğiydi, çocuğun bakımıydı derken en paspal halimle kocamın karşısına çıkıyorum. Yazık adamı hasret bırakıyorum kendime. Kocama kadınlıkta yapamıyorum.
O kadar çok yoruluyorum ki, ya türlü bahaneler buluyorum yada uyuyup kalıyorum. Kardeş gibi uyuyoruz.
O kadar da tahammülsüz oldum ki ben benle evli olsam beni çekmezdim.
Kocamın her işine karışıyorum, ağzını açsa sinirlerim tepeme çıkıyor. Hele birde dağınıklıığı beni öldürüp bitiriyor.
Çok yoruluyorum, kendime ayıracak gram vaktim yok.
Sözde çalışan kadın özgürdü. Hep okulda, çevremizde, ailemizde bunu işlediler beynimize.
Hani özgürlük ben niye göremiyorum? Hep özgürlük diye kandırdılar bizi kandırıldığımı ne zaman anladım?
Kocamın kardeşinin hanımı çalışmıyor hemde çok güzel bir üniversitede okumuş. Cahil diye tabir ediyorlar ya üniversite okumayanları öyle değil.
Onlar 10 senelik evli hiç çalışma gereği duymadım diyor. Evlendiğim ilk sene çalışıyordum çünkü diyor. O kadar zordu ki. Hem çocuğumda yokken bu sıkıntıyı çektim. Evime, kocama nede kendime vakit ayıramıyordum. Sosyal hayatım sıfırdı diyor. Evden işe işten eve ama evde tam bir hayalettim. Hamile kaldığım zaman işi bıraktım hiçte pişman olmadım. Çocuklarımın her anlarında yanlarındaydım. İlk adımlarında, ilk sözcüklerinde, ağladıklarında ve güldüklerinde. Bana her ihtiyaçları olduklarında yanlarındaydım. Benim annemde çalışıyordu ben çok mahrum kaldım annemden hiç anne sevgisi tadamadım. Hep işiyle ilgilenirdi. Bizle ilgilenmek istesede genelde vakit bulamazdı.Beni ve kardeşlerimi anne sevgisine mahrum etti çok çektik bunun eksikliğini bunlarım bildiğim için kendimden mahrum etmedim çocuklarımı da eşimide.
Kendimide sürekli geliştirdim diyor boş boş durmadım açıkçası çok kitap okudum psikoloji, çocuk gelişimi, aile vs. hakkında. Evimi ihmal etmeyecek şekilde kurslara ve yardım derneklerine katıldım. Faydasız, gayesiz bir insan olmadım. Çabaladım. En önemlisi ben annem varken annesizliği yaşadım. Çocuklarıma da bunu yaşatamazdım diyor. Mesleğimi söylemekten de hiç bir yerde utanmadığını söylüyor. Ben ev hanımıyım en önemlisi de anneyim dedim, annelik değeri kaybedilmiş ama en önemli meslek diyor. Ne güzel bir meslek annelik.
Ne kadar haklı beni kendime getirdi bu sözleri. Bende başarabilir miyim?
Kocamı ve kızımı benden mahrum ettiğim yılların telefisini yapabilirmiyim?
Başkalarının boş sözlerine kulaklarımı tıkayıp en zor mesleği ANNELİĞİ icra edebilir miyim?
Yapabilir miyim Allah'ım. Ben yapmak istiyorum Allah'ım bana yardım et.
HAKAİK
Sema maraşlı mı? Gerçekten mi? Kitaplarını okumuştum ve gerçekten çok uçta düşünceleri var. Yani tamam eşindir tabii ki fikrini almalısın ama biraz fazla "sus otur kocandır yapar" anlamına çıkıyor dedikleri. Feministler ne kadar uçta yaşıyorsa bu zihniyet de okadar uç. Bir orta yolu bulamıyoruzBu üye Sema Maraşlı
Aynı nick isimli sitesi ve zamanında erkekler tarafından çok tutan pick me girl kitapları var. Kadınlara çalışmamayı öğütlerden kendisi çalışıp kitaplar seminerler düzenleyip gününü gün etti.
Boşanmayın erkeklerin her sözünü dinleyin diyip kendi boşanmış.
Madem konuyu hortlatınız bilginiz olsun
Sema maraşlı mı? Gerçekten mi? Kitaplarını okumuştum ve gerçekten çok uçta düşünceleri var. Yani tamam eşindir tabii ki fikrini almalısın ama biraz fazla "sus otur kocandır yapar" anlamına çıkıyor dedikleri. Feministler ne kadar uçta yaşıyorsa bu zihniyet de okadar uç. Bir orta yolu bulamıyoruz
Yok yok sema maraşlıysa tam olarak düşünceleri buO kadar eminim ki bunun bir erkeğin kaleminden çıktığına ama ispatlayamamBoşa kuaför kıyafet masrafı, sesim çok çıkıyor vs çok belli etmiş.
O kadar eminim ki bunun bir erkeğin kaleminden çıktığına ama ispatlayamamBoşa kuaför kıyafet masrafı, sesim çok çıkıyor vs çok belli etmiş.
Eskilerden birkaç konu hatırlıyorum, o yazarın adının duyulduğu zamanlara denk gelmiş nerdeyse. Diğer sosyal medyalarda da çok görürdüm boy boy, kk yı bilmiyorum o zamanlar tabi.Bu üye Sema Maraşlı
Çocuk & Aile Aynı nick isimli sitesi de var.
Zamanında erkekler tarafından çok tutan pick me girl kitapları var. Kadınlara çalışmamayı öğütlerden kendisi çalışıp kitaplar seminerler düzenleyip gününü gün etti.
Türkiye’nin ilk pick me girl ‘i .
Boşanmayın erkeklerin her sözünü dinleyin diyip kendi boşanmış.
Madem konuyu hortlatınız bilginiz olsun
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?