Çocugun yılsonu gösterisi bu kadar uzamış olamaz değil mi?
Sanırım beraberler.
Umarım güzel haberle mutlu gelirsiniz ve asla sözlerinizi ve pismanlıgınızı unutmazsınız.
Çok ağır kararlar hep böyle hatalı olur ve ne yazikki tamiri yoktur. Eşinizin yerinde olsam dönmem. gitmeden düşünseydi derim. Aldatmadikca idare edilmeyecek bişey yoktur. Çocuğa yazık. Hırsınızın cezasını çocuk çekecek .Kızlar merhaba.
Derdim çok büyük ve dışardan birilerinin tavsiyesine çok ihtiyacım var.
6 yaşında bir oğlum var ve bundan 2 yıl kadar önce eşimden boşandım. Boşanmayı ben istedim. O kadar cok istedim ki boşanmayı önüme dağlar çıksa onları da yıkar geçer yine de o evde durmazdım.
Ufak tartışmalarımız oluyordu ama o akşamki çok kötüydü. O akşam yine tartıştık ve tartışma kavgaya döndü.
Evden gitmesini istedim ama o gitmeyince o zaman ben gidiyorum dedim. Ailemi aradım, onlar gelene kadar da oğlumun ve kendimin birkaç esyamızı toplayıp valize koydum. Bu arada eşim sürekli, lütfen konuşalım yapma etme deyip duruyordu. Ama o evde kalamazdım, kalmaya zerre kadar tahamülüm yoktu. Eve de ona da tahamülüm kalmamıştı. Ailem gelince de onlara tek laf ettirmeden, oğlumu da aldım ve gittik. Annemin evine döndüm. İçimde hiç üzüntü yoktu ve daha öncede birkaç defa boşanmayı düşündüğüm için kararımı vermiştim boşanacaktım. Şimdi o günleri düşündüğümde annemin de beni olumsuz yönlendirdiğini fark ediyorum. Bana hiç yapma kızım demedi. Kızım sen gel dedi biz sanada torunumuzada bakarız dedi. O ilk günler okadar rahattımki sanki omuzlarımdan büyük bir yük kalkmıştı. Kuş gibi hafiftim ve özgürdüm. Bir ay sonrada eşyalarımın tamamını aldım, evlenirken ailemin aldığı ve evliliğimiz süresince aldığım tüm eşyaları aldım. Sonra eşimin karşısına geçip onu sevmediğimi, hiç saygımın kalmadığını, annemin evinde çok ama çok mutlu olduğumu ve boşanmak istediğimi söyledim. Karşımda güçlü durmaya çalışıyordu ama biliyorum içi paramparça olmuştu. Biliyorum çünkü çok duygusal bir insandır. Sonra kalktım konuşmamız bu kadar diyip evden çıktım. Hiç sesini çıkarmadı çıkaramazdı çünkü çok kararlıydım. Ertesi gün bütün sosyal mecralarda eşimi engelledim. Hiçbirinde beni göremiyordu artık. 3 ay önce işten çıkarılmıştı, sürekli iş arıyordu. İnşaat mühendisiydi ama iş bulamıyordu. Oğlumu hergün okuldan alıyor parkta oynatıyor annemlere bırakıyordu. Bundan dolayı oğlum sürekli babasını soruyordu. Asla göstermemezlik etmedim oğlumu eşime. Bu kadar baba diyeceğini hiç düşünmemiştim, oğlum sürekli babayı sayıklıyordu. Oğluma babayla anlaşamadığımızı ama onu ikimizinde çok sevdiğini söylüyordum ama anlamıyordu daha 3,5-4 yaşındaydı. Şu anda 6 yaşında ve hala babacı benim oğlum.
Sunuda belirteyim eşim asla aldatmadı beni, elini bir kere bile kaldırmadı, sigara kullanmaz, alkolü yoktur. işinden dolayı çok geç geldiği olurdu. Bazen banyo yapmadan yatardı, ayaklarını bile yıkamazdı... son zamanlarda herseyi batar olmuştu, bazen telefonda oyun oynardı ve bu beni çıldırtırdı... o telefonu camdan fırlatasım gelirdi. O evde ne yemek yapıyordum ne de ütü, hiçbirşey içimden gelmiyordu.
4 yıl çalıştığı son firmada maaşını hep geç alırdı hatta 3 ay maaş almadığı oldu ve benim kartlarım sonuna kadar doluydu. Maaşını yalvar yakar, yarım yamalak alır kredi kartlarımızı öderdi. Sonra işten çıkardılar, tazminatını bile zor ödediler. Kalan maaşlarını ödeyemediler, iflas ettiler. Ailelerimiz bize destek olamazlardı emeklilerdi ve bütçeleri belliydi. Bu da evi terk etmemde ayrı bir etkendi. Anlayışım, sabrım, tahamülüm, sevgim, hersey tükenmişti. Para önemli değildi ama önemliydi işte, çıkıp bir çay içemezdik. Bütün olanaklarımızı oğlumuza aktarırdık. Ve tüm bunlar beni çok bunalttı ve boşanmamda etkili oldu. Şunu belirtmeliyim boşanma esnasında beni hiç zorlamadı (ben onu çok zorladım). Anlaşmalı boşandık ve boşanma protokolünde çocuğumuzla ilgili 1-2 maddeye itiraz etti ve isteklerimin hepsine evet dedi.
Ailem ilk başta bana ve oğluma karşı çok iyiydiler fakat boşanana kadar sürekli beni destekleyen annem ve babam boşanmadan sonra bambaşka oldular. Düzenleri bozulduğu için bana da oğluma da kızgınlar. Ve ailemle çok problem yaşamaya başladık. Oğlumun saçını okşayıp oturup bir kez oyun oynamadılar. Oğlumla hiç ilgilenmediler. Onlarında elinde telefon sürekli sosyal sitelerdeler ya da televizyon izliyorlar.
Kimseyle beraber olmadım. Eşim ne yaptı ne yapıyor bilmiyorum. Belki de hayatında birileri vardır.
Dostlar ben çok pişmanım. Bu pişmanlık okadar ağırki inanın taşıyamıyorum. Pişmanlık beni öldürüyor. Fakat kapıları okadar sert kapattımki eşime nasıl döneceğimi bilmiyorum. Oğlum gece gündüz baba diyor ve hep onu aramak istiyor, konuşmak istiyor. Görüştüklerinde de babasını bırakmak istemiyor, ağlıyor. Onun daha fazla üzülmesini istemiyorum.
Çevremde boşanıp tekrar aynı kişiyle evlenen örnekler var ama onlar benim gibi giderken yakıp yıkmadılar. Ben çok kötü davrandım
Ne olur bana yol gösterin. Soracagınız sorular varsa onları da memnuniyetle cevaplarım yeter ki yardımcı olun fikir verin.
İşte bu noktada başa dönüyoruz. Kadın baştan koymalı tavrını, baştan çizmeli yol haritasını. Sorunlu bir evliliğe bebek yapmamalı mesela, korunmalı. Kazayla olmamalı o bebek, eşine bırakmamalı korunma işini. Eşi izin vermiyor diye çalışmamazlık yapmamalı. Çalışmasına izin vermeyen bir erkekle evlilik dahi yapmamalı.elnde gücü kuvvetı olanlar evet çalısmalı yılmamalı yuk olmamalı .fakat su durumda olanlar var.kadın kucucuk bebeğı var.bellı zaman geçmelı bebegıne baktırması ıcın (kımı annelerde sen doğurdun sen bak dıyorlar kadın bırakıp nasıl ıse gıtsın)esınden de hayır gormuyorsa mecburen aılesının ıcınde ezılıyor.kadına ya kocasının ıckısıne kumarına borcuna aldatmasına karsı aılesının onu ıtıp kakmasını secmek zorunda kalıyor.bır de ayakları ustunde durmak ve kendıne aıt ısteyıp aılesı tarafından dul dıye engellenenler var.
M maviliezgi konuşursanız buraya da yazın hemen.
Ben şahsen gururu bırakıp bir konuşma yapmasını, o adam için fedakarlıklar yapıp biraz burnu sürtülerek pişmanlığını göstermesini, olacaksa da olmayacaksa da adamın gururunun kurtarılması taraftarıyım.
Buna katılır mısınız bilmiyorum ama siz boşluğa düşmüşsünüz bence. Bu adamla yeniden evlenseniz bile tekrar boşanma davası açarsınız, aranızda bir şeyler çoktan kopmuş sizin. Boşandıktan sonra hayatıma biri girmedi demişsiniz, hiç ilişkiye başlamaya çalıştınız mı peki?
Oo ilk aşk gibi heyecan dorukta desene bu iyiye işaret en azından senin içinBugün oğlumun yıl sonu gösterisi vardı. Eşim benden biraz uzakta oturuyordu ama gözümü alamadım kendisinden kızlar. Çok heyecanlandım. Gösteri bitince eşim hemen oğluma yöneldi ve kucağına aldı bende hemen koştum merhaba demeye çalıştım ama ağızımdan çıkan kelime daha çok melba gibi birşeydi : ) bacaklarım tirtir titriyordu, merhaba dedi. nasılsın iyimisin dedim sağol sen nasılsın dedi iyiyim dedim ve konuşamadım. o da döndü çocuğumuzla ilgilendi. Konuşmaya çalıştıkça batıyordum. Kalbim öyle şiddetli atıyordu ki bayılacağımı düşündüm.
Kısacası ne konuştu ne de konuşturdu. Okadar güçlü duruyordu ki konuşmaya cesaret edemedim. Arabaya kadar eşlik etti ve hep oğlumla sohbet ettiler. Yakınlaşıp görüşürüz dedim bir adım geriye atıp görüşürüz dedi ve kendi arabasına gitti.
Hakettim ben bunu. Ama vazgeçmeyeceğim.
Çok üzüldüm açıkçası eşinize.
Anlattığınıza göre yaptıklarınıza karşı çirkefleşmemiş bile, size hakaret edebilir boşanma esnasında sorun çıkarıp çirkin yüz gösterebilirdi ama adamcağız sessiz sedasız gitmiş.
Bence her şeye rağmen çocukla birlikte görüşün, ve bir anda durup dururken onu kırdığınız için üzgün olduğunuzu ve bunu hak etmediğini söyleyin. Zaten size adım atacaksa atar, atmayacaksa da böyle bir özür boynunuzun borcu bence.. İnsanız, hata yaparız elbet.. Ve o sizin eski eşiniz, mutlu günlerin hatrına bile özrü hak ediyor.. Hem böyle bir davranış artık eskisi gibi olmadığınızı düşünmesine yardımcı olabilir.
Tabii gerçekten ama gerçekten değiştiyseniz..
Eski eşinizi kutluyorum. Çok olgun davranmış. Bu durumda büyük ihtimalle ona daha çok hayran kalmışsınızdır ve ona ulaşabilmek için daha çok çabalayacaksınızdır.Bugün oğlumun yıl sonu gösterisi vardı. Eşim benden biraz uzakta oturuyordu ama gözümü alamadım kendisinden kızlar. Çok heyecanlandım. Gösteri bitince eşim hemen oğluma yöneldi ve kucağına aldı bende hemen koştum merhaba demeye çalıştım ama ağızımdan çıkan kelime daha çok melba gibi birşeydi : ) bacaklarım tirtir titriyordu, merhaba dedi. nasılsın iyimisin dedim sağol sen nasılsın dedi iyiyim dedim ve konuşamadım. o da döndü çocuğumuzla ilgilendi. Konuşmaya çalıştıkça batıyordum. Kalbim öyle şiddetli atıyordu ki bayılacağımı düşündüm.
Kısacası ne konuştu ne de konuşturdu. Okadar güçlü duruyordu ki konuşmaya cesaret edemedim. Arabaya kadar eşlik etti ve hep oğlumla sohbet ettiler. Yakınlaşıp görüşürüz dedim bir adım geriye atıp görüşürüz dedi ve kendi arabasına gitti.
Hakettim ben bunu. Ama vazgeçmeyeceğim.
Kocan ailesiyle mi yaşıyor tek mi yaşıyor? Çok yazık olmuş çok. Sonuç ne olursa olsun yaptıkların ve kırdıkların için özür dilemelisin.
Hayırlısı olsun..bizi de haberdar edin..ne yapsın adam sizle konuşmaya cekinmistir..çocuk için sevindim..Bugün oğlumun yıl sonu gösterisi vardı. Eşim benden biraz uzakta oturuyordu ama gözümü alamadım kendisinden kızlar. Çok heyecanlandım. Gösteri bitince eşim hemen oğluma yöneldi ve kucağına aldı bende hemen koştum merhaba demeye çalıştım ama ağızımdan çıkan kelime daha çok melba gibi birşeydi : ) bacaklarım tirtir titriyordu, merhaba dedi. nasılsın iyimisin dedim sağol sen nasılsın dedi iyiyim dedim ve konuşamadım. o da döndü çocuğumuzla ilgilendi. Konuşmaya çalıştıkça batıyordum. Kalbim öyle şiddetli atıyordu ki bayılacağımı düşündüm.
Kısacası ne konuştu ne de konuşturdu. Okadar güçlü duruyordu ki konuşmaya cesaret edemedim. Arabaya kadar eşlik etti ve hep oğlumla sohbet ettiler. Yakınlaşıp görüşürüz dedim bir adım geriye atıp görüşürüz dedi ve kendi arabasına gitti.
Hakettim ben bunu. Ama vazgeçmeyeceğim.
Ay bir de bu var.Insan ne için yıktım diyor değer miydi bunları yaşamaya diyor.Hani hatası yüzün e yüzüne çarpıyor.Kendisi farketmese bile bunlar farkettirebilir.Yani insanin burnu sürtebilir.Ki zaman geçtikçe kritik yapar insan hatasını zamanla anlarBoşanmış olduğumu fark edenler hep farklı yaklaştı. O yüzden uzun süredir kimseyi yaklaştırmıyorum yanıma.
Oglunla gorusuypsa sende git gorusmeye bahaneyle bi cay icilemmi de sohpet edelim agzini ara akli hala sendeyse belki adim atarsinizKızlar merhaba.
Derdim çok büyük ve dışardan birilerinin tavsiyesine çok ihtiyacım var.
6 yaşında bir oğlum var ve bundan 2 yıl kadar önce eşimden boşandım. Boşanmayı ben istedim. O kadar cok istedim ki boşanmayı önüme dağlar çıksa onları da yıkar geçer yine de o evde durmazdım.
Ufak tartışmalarımız oluyordu ama o akşamki çok kötüydü. O akşam yine tartıştık ve tartışma kavgaya döndü.
Evden gitmesini istedim ama o gitmeyince o zaman ben gidiyorum dedim. Ailemi aradım, onlar gelene kadar da oğlumun ve kendimin birkaç esyamızı toplayıp valize koydum. Bu arada eşim sürekli, lütfen konuşalım yapma etme deyip duruyordu. Ama o evde kalamazdım, kalmaya zerre kadar tahamülüm yoktu. Eve de ona da tahamülüm kalmamıştı. Ailem gelince de onlara tek laf ettirmeden, oğlumu da aldım ve gittik. Annemin evine döndüm. İçimde hiç üzüntü yoktu ve daha öncede birkaç defa boşanmayı düşündüğüm için kararımı vermiştim boşanacaktım. Şimdi o günleri düşündüğümde annemin de beni olumsuz yönlendirdiğini fark ediyorum. Bana hiç yapma kızım demedi. Kızım sen gel dedi biz sanada torunumuzada bakarız dedi. O ilk günler okadar rahattımki sanki omuzlarımdan büyük bir yük kalkmıştı. Kuş gibi hafiftim ve özgürdüm. Bir ay sonrada eşyalarımın tamamını aldım, evlenirken ailemin aldığı ve evliliğimiz süresince aldığım tüm eşyaları aldım. Sonra eşimin karşısına geçip onu sevmediğimi, hiç saygımın kalmadığını, annemin evinde çok ama çok mutlu olduğumu ve boşanmak istediğimi söyledim. Karşımda güçlü durmaya çalışıyordu ama biliyorum içi paramparça olmuştu. Biliyorum çünkü çok duygusal bir insandır. Sonra kalktım konuşmamız bu kadar diyip evden çıktım. Hiç sesini çıkarmadı çıkaramazdı çünkü çok kararlıydım. Ertesi gün bütün sosyal mecralarda eşimi engelledim. Hiçbirinde beni göremiyordu artık. 3 ay önce işten çıkarılmıştı, sürekli iş arıyordu. İnşaat mühendisiydi ama iş bulamıyordu. Oğlumu hergün okuldan alıyor parkta oynatıyor annemlere bırakıyordu. Bundan dolayı oğlum sürekli babasını soruyordu. Asla göstermemezlik etmedim oğlumu eşime. Bu kadar baba diyeceğini hiç düşünmemiştim, oğlum sürekli babayı sayıklıyordu. Oğluma babayla anlaşamadığımızı ama onu ikimizinde çok sevdiğini söylüyordum ama anlamıyordu daha 3,5-4 yaşındaydı. Şu anda 6 yaşında ve hala babacı benim oğlum.
Sunuda belirteyim eşim asla aldatmadı beni, elini bir kere bile kaldırmadı, sigara kullanmaz, alkolü yoktur. işinden dolayı çok geç geldiği olurdu. Bazen banyo yapmadan yatardı, ayaklarını bile yıkamazdı... son zamanlarda herseyi batar olmuştu, bazen telefonda oyun oynardı ve bu beni çıldırtırdı... o telefonu camdan fırlatasım gelirdi. O evde ne yemek yapıyordum ne de ütü, hiçbirşey içimden gelmiyordu.
4 yıl çalıştığı son firmada maaşını hep geç alırdı hatta 3 ay maaş almadığı oldu ve benim kartlarım sonuna kadar doluydu. Maaşını yalvar yakar, yarım yamalak alır kredi kartlarımızı öderdi. Sonra işten çıkardılar, tazminatını bile zor ödediler. Kalan maaşlarını ödeyemediler, iflas ettiler. Ailelerimiz bize destek olamazlardı emeklilerdi ve bütçeleri belliydi. Bu da evi terk etmemde ayrı bir etkendi. Anlayışım, sabrım, tahamülüm, sevgim, hersey tükenmişti. Para önemli değildi ama önemliydi işte, çıkıp bir çay içemezdik. Bütün olanaklarımızı oğlumuza aktarırdık. Ve tüm bunlar beni çok bunalttı ve boşanmamda etkili oldu. Şunu belirtmeliyim boşanma esnasında beni hiç zorlamadı (ben onu çok zorladım). Anlaşmalı boşandık ve boşanma protokolünde çocuğumuzla ilgili 1-2 maddeye itiraz etti ve isteklerimin hepsine evet dedi.
Ailem ilk başta bana ve oğluma karşı çok iyiydiler fakat boşanana kadar sürekli beni destekleyen annem ve babam boşanmadan sonra bambaşka oldular. Düzenleri bozulduğu için bana da oğluma da kızgınlar. Ve ailemle çok problem yaşamaya başladık. Oğlumun saçını okşayıp oturup bir kez oyun oynamadılar. Oğlumla hiç ilgilenmediler. Onlarında elinde telefon sürekli sosyal sitelerdeler ya da televizyon izliyorlar.
Kimseyle beraber olmadım. Eşim ne yaptı ne yapıyor bilmiyorum. Belki de hayatında birileri vardır.
Dostlar ben çok pişmanım. Bu pişmanlık okadar ağırki inanın taşıyamıyorum. Pişmanlık beni öldürüyor. Fakat kapıları okadar sert kapattımki eşime nasıl döneceğimi bilmiyorum. Oğlum gece gündüz baba diyor ve hep onu aramak istiyor, konuşmak istiyor. Görüştüklerinde de babasını bırakmak istemiyor, ağlıyor. Onun daha fazla üzülmesini istemiyorum.
Çevremde boşanıp tekrar aynı kişiyle evlenen örnekler var ama onlar benim gibi giderken yakıp yıkmadılar. Ben çok kötü davrandım
Ne olur bana yol gösterin. Soracagınız sorular varsa onları da memnuniyetle cevaplarım yeter ki yardımcı olun fikir verin.
Ah be kardeş, insan çocuğu olmadığı halde boşanmaya Ne kadar çekiniyor; sen minicik oğlunla neden bu kadar fevri davrandın? O bir erkek çocuğu, hayatının her döneminde babasının eksikliğini hissedecek bunu neden düşünmedin. Neyse herkes hata yapar, niyetim seni suçlamak değil. Aslında asıl ailene kızdım. Senin de yazında dediğin gibi seni neden doğru yönlendirmediler ki... Eşin eğer gerçekten iyi bir insan ise "gel kızım biz sana da çocuğuna da bakarız" demek yerine neden aranızı bulmaya çalışmadılar. Bir çocuk için en hayırlısı anne ve babası ile olmasıdır; mesele maddi yönden bakmak ev açmak değil. Mesele o çocuğu sevmek, ilgilenmek. Bunu da anne baba gibi kimse yapamaz.
Her neyse , şimdi ne yapabilirim demişsin. Öncelikle eşinin hayatında kimse var mı? Sana da öneride bulunmak için bunu bilmem gerekiyor . Şuan ne yapıyor eşim bilmiyorum demişsin ama bir yandan da oğlanla sürekli görüştürdüğünü, ayırmadığını söylemişsin. O zaman nasıl eşinden haberin olmuyor anlamadım? Bunları yanıtlarsan biraz yardımcı olmaya çalışacağım öneri olarak..
neden calisip maddi destek olmayi dusunmediniz cocuk var demeyin annenuz babaniz bakabilirdi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?