• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Boşanma ve Pişmanlık

Yok öyle bi durum. Boşanma aşamasındayım, ailem olmasaydı bu kadar güçlü olamazdım! İyiki var ailem, çok şükür.
Evet keşke herkesin ailesi sizin gibi olsa..maalesef öyle değil hele birde çocukla..ayrıca konu sahibi çalışıyorsa bir düzen kurabilir ..çalışmıyorsa daha zor..
 
inanın bu soruları kendime çok sordum. Mutlu bir hayat sürebilmek için ve oğlumun rahatı ve mutluluğu için herşeyi yapabilirim şu an. Hani cadı derler ya o bendim işte evliliğimizde hep problem çıkarırdım ve Allah var eşim asla herşey güzel olacak demedi hep ben burda yanındayım dedi, bana hep destek oldu, ben ona destek olamadım. benim bunları görebilmem için kocamdan uzaklaşmam gerekiyormuş... : (
Su an bizde sizin durumunuzdayiz ancak siz benim esim esiniz de benim yerim de allaha her gun yalvariyorum kopeklerden pisman olsun ben de onu unutiym diye pisman olmaniz icin 2 yil mi gecmesi gerekiyordu cok yazik
 
Bence eşle barışmayı düşünmeden önce hayatta herşeyin altın tepsiyle önümüze sunulmayacağını anlamanız lazım.Hala boşanırken kendi kararınızı vermiş bunu hata olarak görmüş olmanıza rağmen kendi hatanıza ortak arıyorsunuz.Annenizi babanızı suçluyorsunuz.Acaba bu insanlara nasıl anlattınız evliliğinizi de size dene birdaha diyemediler.Sizde annesiniz evladınız aynı şekilde gelse illede git eşinle barışmı dersiniz,yoksa kapım sana açıkmı? Ayrıca aileniz çocuğunuzla sürekli ilgilenmek zorunda değil,sizi büyütmüşler,bu nedir insanların anne ve babalarının torunlara bakmak ilgilenmek zorundaymış gibi kendilerinde hak görmeleri.Senin ve evladının ihtiyaçlarını karşılıyorlarsa,durup dururken sorun çıkarmıyorlarsa fazlasını bekleyemezsiniz.Evlat sizin siz ilgileneceksiniz.O evde malesef anne ve babanızın ,ne olursa olsun kendi eviniz gibi olmaz orda annenizin kuralları geçer.Ayrıca siz eşinizi hiç sevmemişsiniz bence,insan birazcık sevse o kadar sert birşekilde terk etmezdi,yada o şekilde davranması için çok ciddi problemlerin olması gerekirdi.Siz eşinizden ayrılınca birileriyle denemişsiniz, amaçları farklıydı demişsiniz.Eğer karşınıza çıkan insanlar evlilik maksatlı yada düzgün ilişki yaşamak isteyen insanlar olsaydı kocanıza dönmek,oğlunuzun istekleri ,baba baba demesi umrunuzda olmazdı.Belki eşinizde birileriyle denemiştir kimbilir belki hayatında biri vardır bilemem.Ama size en büyük tavsiyem hayatınızla ilgili sorumluluğu üstünüze alın ve insanları suçlamaktan,onlardan sürekli sizin isteklerinizi yerine getirmelerini beklemekten vazgeçin.
 
asıl olan asamayı gecınce cıkıyor.
sıtede bırcok konu var bununla ılgılı
.dayak yuzunden ayrılan bır akrabam torunu ıcın elın ... oğlunu buyutuyoruz dedı sok oldum pek te evladının arkasında ıdı.
dısarda her anne baba destek verıyor tabı ıcı kımı dısı kımı yakar bılemıyorum.
İşte o noktada elini taşın altına sokması lazım kişilerin. Sadece aileye sığınmak yerine kendi ayakları üzerinde de durabilmeliler...

Benim çevremde de çocuklu olup boşanan kişiler var, hiç böyle bir tepki duymadım. Çünkü çalışıyorlar, düzenlerini bozmuyorlar. Aileleri gerektiğinde maddi ve manevi destek ancak tamamen aileye yükte değiller.
 
İşte o noktada elini taşın altına sokması lazım kişilerin. Sadece aileye sığınmak yerine kendi ayakları üzerinde de durabilmeliler...

Benim çevremde de çocuklu olup boşanan kişiler var, hiç böyle bir tepki duymadım. Çünkü çalışıyorlar, düzenlerini bozmuyorlar. Aileleri gerektiğinde maddi ve manevi destek ancak tamamen aileye yükte değiller.
ıste ayakta duramadıkları ıcın aılesı tarafından duzen bozucu görulduklerı ve sıgındıkları ıcın.bosanma sürecınden sonra bır de aıle facıası cıkıyor.kımse evlılığının bıteceğını bılemez.keske bosananlar kolayca ayakları uzerınde dursa da bosanmanın ustune boyle krızler ıle karsılasmasalar.yıne de her aıle bosanan bayan ayakları ustunde dursa dahı sızın aılenız kadar anlayıslı olamayabılıyor.çevremde çok sahıt oldum cunku
 
Evet keşke herkesin ailesi sizin gibi olsa..maalesef öyle değil hele birde çocukla..ayrıca konu sahibi çalışıyorsa bir düzen kurabilir ..çalışmıyorsa daha zor..
Çalışmıyorsada çalışabilir sonuçta.. Ben bunu kabul etmiyorum, konu sahibini tenzih ediyorum, hem çalışmayıp hem mücadele etmeden herşey istediği gibi olsun istemek olmazki. Emek vermek, çabalamak lazım.

Bir akrabam markette çalışıyordu, 1 kızı vardı. Eşiyle anlaşamadılar, bi kaç yıl çocuk için denediler ama olmadı. Sonunda boşandılar. Kız hala markette çalışıyor ve kızına gül gibi bakıyor. Annesinin yanına da gitmedi, ayrı evde yaşıyor. Kızı gündüzleri kreşe gidiyor yada annesi ilgileniyor. Anlatabiliyor muyum? Kadınlarımız güçlü olmalııı..
 
ıste ayakta duramadıkları ıcın aılesı tarafından duzen bozucu görulduklerı ve sıgındıkları ıcın.bosanma sürecınden sonra bır de aıle facıası cıkıyor.kımse evlılığının bıteceğını bılemez.keske bosananlar kolayca ayakları uzerınde dursa da bosanmanın ustune boyle krızler ıle karsılasmasalar.yıne de her aıle bosanan bayan ayakları ustunde dursa dahı sızın aılenız kadar anlayıslı olamayabılıyor.çevremde çok sahıt oldum cunku
İşte ayakta durabilmeliler. Az önceki yorumumda bir akrabamdan bahsettim, kız markette çalışıyor yaa hani maddi gücü çok iyi değil, markette ne kadar maaş alabilir, çalışma koşullarıda öyle ama çalışıyor nihayetinde. Ayakları üzerinde duruyor. Mücadele ediyor. Önemli olanda bu değil mi?

Mücadele ettiği için, kendi ayakları üzerinde durduğu için ailesi yada çevresindekiler söz hakkına sahip olamıyor.

Elbette konuşanlar yok mu? Vardır mutlaka.. Ama azmi hem kendine hem kızına yetiyor.
 
Kocam anlayışlı biriydi beni hiç kısıtlamazdı ama o dönem oluşan o aptalca özgürlük hissi var ya... sanki evliyken özgür değildim. işte o özgürlük hissi yaktı beni.

Annenizin evinde de özgür değilsiniz anlaşılan. Çalışıyor musunuz diye çok sorulmuş cevap vermemişsiniz. Boşandıktan sonra çalışsanız ve ayrı eve geçseniz bu duygulara kapılmazdınız bence. Hatta erkek arkadaşınız olsaydı, eşiniz aklınıza bile gelmezdi. İstemediğinizden veya eşinizi unutamadığınızdan değil, imkan ve ortam bulamadığınızdan kimseyle tanışamadınız diye düşündüm.
Bir yandan sizi anlıyorum aynı durumda bir arkadaşım var. Onun eski eşi evlendiği için adım atması imkansız, pişman olduğuyla kaldı. Siz deneyebilirsiniz ama iyi düşünün, tekrar kalp kırmayın.
 
Bende kendimi onun yerine koyuyorum ve kabul edemiyorum...
Sizi bir arkadaşına benzettim.tum limanları yakan.bu çok zor bir karekter....asabi birisiniz.ofkeyle kalkan zararla oturur.esim beni aldattı boşadım onu.ona şeref.. ...iz...z. bile demedim.sustum.ama yapacağını yaptım.bosadim.
Şimdi nasıl düzeltebilirsiniz????onunla çocuk hakk8nda konuşmak istediğinizi bir yerde bir kahve içmeye davet et.ne biliyim önümüz yaz yüzme kursuna falan yazdırmayı düşünüyorum.calisiyormusun bilemiyorum salla calısıcam kreşe verem çocuğu yardımcı olurmusun gibi konular konuş.arkasi gelir....ama ayrılırken ona söylediklerinden dolayı helallik iste.
Şunu da söylemeden edemeyeceğim, kadını yoklukta, erkeği varlıkta tanırmışız.siz tahammülsüz çıkmışsınız.ama hatanızı anlamakta bir erdemliktir.ozur dileyin ve yuvanızı kurtarın.
 
hıkayeyı okuyunca bende bu durumlardan dolayı bosanmak ıstemıyorum mesela.o gozunuzun ıcıne bakan aıle.evıne gıtse dıye gozunuze bakar çocuk olmasa da pek bır sey degısmıyor.
Aynen canım . Ben de hiç beklemezdim bunu ailemden ama yaşadım. Ve anladım ki kadın bu durumda tamamen yalnız.
 
İşte ayakta durabilmeliler. Az önceki yorumumda bir akrabamdan bahsettim, kız markette çalışıyor yaa hani maddi gücü çok iyi değil, markette ne kadar maaş alabilir, çalışma koşullarıda öyle ama çalışıyor nihayetinde. Ayakları üzerinde duruyor. Mücadele ediyor. Önemli olanda bu değil mi?

Mücadele ettiği için, kendi ayakları üzerinde durduğu için ailesi yada çevresindekiler söz hakkına sahip olamıyor.

Elbette konuşanlar yok mu? Vardır mutlaka.. Ama azmi hem kendine hem kızına yetiyor.
elnde gücü kuvvetı olanlar evet çalısmalı yılmamalı yuk olmamalı .fakat su durumda olanlar var.kadın kucucuk bebeğı var.bellı zaman geçmelı bebegıne baktırması ıcın (kımı annelerde sen doğurdun sen bak dıyorlar kadın bırakıp nasıl ıse gıtsın)esınden de hayır gormuyorsa mecburen aılesının ıcınde ezılıyor.kadına ya kocasının ıckısıne kumarına borcuna aldatmasına karsı aılesının onu ıtıp kakmasını secmek zorunda kalıyor.bır de ayakları ustunde durmak ve kendıne aıt ısteyıp aılesı tarafından dul dıye engellenenler var.
 
Çocuğunun babasını sevmiyorsun besbelli , çözüm yollarını bile en baştan kesitirip atmışsın , çünkü sevgisizliğin çözümü Yok ..... illa tekrar dönmek istiyorsan da küçük küçük adımlar at
 
Ayrılırken ne kadar net iseniz birleşme isteğinizde de çok net geldiniz bana.Pişmanlık hissi önemlidir bence o yüzden yavaş yavaş açılın çocuğunuzun babasına, duygularinizi dusuncelerinizi söyleyin ve en onemlisi özür dileyin.Olursa olur olmazsa da özürünüz bir nebzede olsa karşınızdaki kişinin içini sogutur.Bol şans...
 
Back