Bence eşle barışmayı düşünmeden önce hayatta herşeyin altın tepsiyle önümüze sunulmayacağını anlamanız lazım.Hala boşanırken kendi kararınızı vermiş bunu hata olarak görmüş olmanıza rağmen kendi hatanıza ortak arıyorsunuz.Annenizi babanızı suçluyorsunuz.Acaba bu insanlara nasıl anlattınız evliliğinizi de size dene birdaha diyemediler.Sizde annesiniz evladınız aynı şekilde gelse illede git eşinle barışmı dersiniz,yoksa kapım sana açıkmı? Ayrıca aileniz çocuğunuzla sürekli ilgilenmek zorunda değil,sizi büyütmüşler,bu nedir insanların anne ve babalarının torunlara bakmak ilgilenmek zorundaymış gibi kendilerinde hak görmeleri.Senin ve evladının ihtiyaçlarını karşılıyorlarsa,durup dururken sorun çıkarmıyorlarsa fazlasını bekleyemezsiniz.Evlat sizin siz ilgileneceksiniz.O evde malesef anne ve babanızın ,ne olursa olsun kendi eviniz gibi olmaz orda annenizin kuralları geçer.Ayrıca siz eşinizi hiç sevmemişsiniz bence,insan birazcık sevse o kadar sert birşekilde terk etmezdi,yada o şekilde davranması için çok ciddi problemlerin olması gerekirdi.Siz eşinizden ayrılınca birileriyle denemişsiniz, amaçları farklıydı demişsiniz.Eğer karşınıza çıkan insanlar evlilik maksatlı yada düzgün ilişki yaşamak isteyen insanlar olsaydı kocanıza dönmek,oğlunuzun istekleri ,baba baba demesi umrunuzda olmazdı.Belki eşinizde birileriyle denemiştir kimbilir belki hayatında biri vardır bilemem.Ama size en büyük tavsiyem hayatınızla ilgili sorumluluğu üstünüze alın ve insanları suçlamaktan,onlardan sürekli sizin isteklerinizi yerine getirmelerini beklemekten vazgeçin.