Sorun aslında onu götürüp bizi götürmemesi dışında onlarda olup eve gelmemesi geldiği zamanlarda da hep sorun çıkarması yani hep bir tartışma hali olması ama konuşmayı düşünüyorum bakalım ne yapacak kızmadan sorgulamadan söyleyeceğim hislerimi
Bence böyle zamanlarda iyice kenetlenmeniz gerekir ailenize. Eşinizin babası yerine sizin babanız hasta olabilrdi siz gitmez miydiniz ? Eşiniz problem çıkarsa üzülmez miydiniz ? Kp iniz sadece oğlunu hatırlıyormuş bakın bu yüzden yalnız bırakmak istemiyor. Demiyorum ki eşiniz sizi ve cocuklarınızı yalnız bıraksın örneğin haftasonu bi yere gideceğinizde babanızıda alın yanınıza size yük mü olur ? Eşiniz ailesine değer veriyor bunda sorun yok bence şuan onu hatırlayabiliyorken değerlendiriyor zamanlarını. Daha sonra zaten istesenizde yapamayacaklar. Bırakında hasta babasına destek olsun. Sizde yanında olun bu süreçte. O zaman size saygısı, sevgiside artar..
Şuan eşinize ne deseniz anlamaz sizi duymaz üstüne kavga eder sizle,zor gelir ilerde sizi suçlar bir sure sonra,ailesine söylese eşim böyle diyor zaman ayiracam isim var dese size karşı doldururlar düşman kesilir size,esinizinde orta yolu bulacağını pek sanmıyorum gözü kör devam ediyor gidip gelmeye Allah kolaylık versin,
Gerçekten üzüldüm eşiniz için. Benim eşim bu soylediklerinizi dedesi için yaptı zerre sorun etmedim . Yeterince zor bir durum ve eşiniz kendisine destek olmayan bir eşe sahip.
Hıjçh evet sorun bu asıl sorun bu yüzden gezdirmeye takılıyorum yemekte bizimle olmamasına takılıyorum bu yüzden içten içe kızıyorum
Kızlarımın zamanı benim içn herkesten ve her şeyden daha önemli o konumdan belli bir süre sonra rutinler oluşturarak aştım şuan çok temizlik yapmıyorum ama gerektiği kadar yapıp kızlarımdan almıyorum zaman bu dönemler önemli bana göre çocuklarda her anı yaşamak lazım dolu dolu. Kızlarım ile ilgili hep planlar var günlük ve mutlaka iki bebeğimle de dışarıya yürüyüşe çıkıyorum her gün brn üstüme düşeni yapıyorum ama 2 3 haftadır eşim hep kızgın 4 5 aydır bizimle akşam yemeği yemiyor ailesine gidiyor ben kızlarımla hep yalnız ilgileniyorum o bakmıyor kızım özlüyor babasını. Hayatta hiçbir şeyin garantisi yok ki. Kızlarıma bana bir şey olmayacağının garantisi var mı ki? Yok bize de zaman ayırması gerekmez mi? Bizden gidiyor hep eksiliyor büyük kızım babasının arkasından ağlarken artık o geliyor kızım yatmaya gidiyor ve bakmıyor babasına hiç normal mi bu durum yani bu süreçte
Akşam çok düşündüm uygun bir zamanda suçlamadan konuşacağım hatta doktor araştıracağım sunacağım ona. Eşim karakter olarak güçlüdür derdim ama değilmiş şuan gerçekten evliliğim çocuklarım kötü etkileniyor kızlarıma hiçbir şey belli etmiyorum eşim bağırırken susuyorum kızlarımla oyun oynuyorum zaten ne kadar görüyor ki onları birde yanlarında bağırıyor 10 20 dk da tedavi olması şart. Bende gerektiği gibi iletişime geçeceğim
Eşimle tartışan bir çift değiliz normalde ama ailesi müdahale ettiği zamanlardan beri yani 1 yıldır genelde iyi değiliz hasta değildi babası onlar yinede sorun çıkarıp zorladılar ben o günlerden eşime çok doldum boşanmayı düşündüm ve söyledim kendisine şimdi babasının hastalığı var 4 5 aydır sabrediyorum susuyorum gülüyorum konuşuyorum falan ama hakaret ile dönüyor bana böyle olunca da daha çok doluyor insan bakalım iyi bir dille konuşacağım ne olacakBenim iki kızım da düzgün uyumuyor. Birini uyutuyorum diğeri kalkıyor. Uykusuzluktan yorgunluktan o kadar tahammülsüz oluyorum ki hiç kızılmayacak şeylere kızıyorum. Kayınpeder bebek değil ki al kucağına gezdir. Onu tutması, kaldırması, zapt etmesi daha zor ve yorucu. O yüzden biraz anlayış. Çünkü aile olmak bunu gerektirir. Bir de bize vakit ayırmıyorsun diye suçlayıcı konuşursan iyice öfkelenir. Çok yorulduğunu biliyorum seni anlıyorum şeklinde konuşursan emin ol sakinlesecektir. Biz eşimle bunu 8 sene sonra anladık
Ben bu bakıcı işini başta dile getirdim onlar gibi bir aile bunu yapamazmış hatta eşim ben olsam bana bakmayacaksın yani dedi. Durumı yardım değil başımdan atma gibi görüyorlar kendilerine yapıyırlar yapacaklarını işte sonra bize. Onlar yıpranırken beni de çekiyorlar zaten onları hiç sevmiyorum yani ailesini birde böyle olunca işte daha kötü oluyor iş. Eşimle konuşup orta yolu bulmam lazım
Öncesini bilemiyorum ama hastadan çok hastaya bakan yıpranıyor. Tabi ki hakaret etmesini normal yapmaz.
Hımm bu şekilde olduğunu tahmin etmedim hiç görmedim çünkü öyle olurken ben gördüğümde sakince oturuyor kpim. Eşimin ilgilenmesi benim sorun ettiğim durum değil sorun eşimin bize hiç mi hiç zaman ayırmaması hiç ayırdığı zamanlarda da hakaret etmesi yani sorun gezmek vs değil aslında ilgi istemiyorum tamam ama kötü davranıyor
Çocuklarım varken aynı evde yaşamaya reddedip diğer şeylere karışmazdım. Çocuklarımı kendim getirir götürürdüm. Aynı yaşamayı reddetme nedenim ise gerçekten küçük çocuk varsa öyle bağıran vs çeşitli sorunlar çıkaran biri ile aynı evde olmuyor. Gördüm o durumu. Çocukta kalıcı sorunlar bırakıyor. Ama karşı tarafın da yapacağı bir şey yok. Eşinize muhtaçlar.
Kızlarımla her gün ikş tane olsalar da çıkıyorum annem geliyor yardım ediyor falan diğer işlere falan ama yine de eşimin olmaması çok etkiliyor. Birde hayatın garantisi yok ki evet o hasta ihtiyacı var ailesi zorda taamam ama benim Kızlarımla dışarıya çıktığımda başımıza kaza bela gelmeyeceğinin garantisi var mı yani burada çoğu kişi sanki brn gezmek istiyorum babası ile ilgilenmesini ailesine gitmesin diyorum gibi yapıp üstüme gelmeye çalıştı ama sorun tamda buarada yazanlar
O zaman iş değişir. Sizi üzüyorsa hele de çocukları üzüyorsa bence ve işiniz varsa boşanın derim. Evde hakaret eden bağıran adamdan hayır gelmez. Babalık da beklenmez.
Bizi nazlasın mı diyorum hanımefendi babasına gitmesin ailesine gitmesin mi diyorum? Lütfen dikkatli okuyun. Diyorum ki 4 5 aydır eşim bizimle akşam yemeği yemiyor kızlarım babalarını sadece sabah uyanınca görüyorlar 8:10 da uyanıyor 8:25 te evden çıkıyor wc kahvaltı dahil 15 dk bu sürede de eşim hakaretler sinirler savuruyor sizce normal mi? 2 3 haftadır hep telefon elimde arayınca gece koşuyor gündüz koşuyor Sizce brn nazlanmak mı istiyorum yoksa huzur mu? Benim ve çocuklarımın garantisi var mı Allah korusun kızlarımın başına bir kaza bela gelmeyeceğinin garantisi var mı? Hep hasta olanlar mı ölür? Hiç konuma böyle baktınız mı?
Normalde güldüm hoş sohbet ettim hep 4 5 ay ama 2 3 haftadır hakaretler sıklaştı bu yüzden gülesim gelmiyor hiç konuşmadan uyuyorum hiç konuşmadan uyanıyor gidiyor işe sonra yine aynı ama birqz toparlayalım konuşacağım
Nefret ediyorum başka dertleri olan adamların sorunlarını ailesine, çocuğuna ve eşine yansıtıp hıncını ve yorgunluğunu onlardan çıkaran adamlardan.
Atlar konusunda kızım baya takıldı sürekli anne baba at gittii diyor aradığında bile hep söylüyor o yüzden götürmek istedim 1 saat 2 saatte mi zamanı yok yani bize bu durumda 27 aylık kızıma hiç zaman ayırmıyor gezmek zaten geçtim oturup konuşmuyor oynamıyor bile eşime zaman veriyorum ama ne kadar belli değil belki 5 yıl böyle devam edecek var mı garantimiz yok benim çocuklarımda büyüyor ilgi istiyor kızım bazen baba diyor ağlıyor bazen uyku saatinde eve gelen babasına hiç bakmadan uyuyor bende üzülüyorum tabiÇocuklarınız cok kucuk zaten.
Babalarinin yoklugu onlari etkiler evet ama at göremedik diye kendilerini paralamazlar.
Onlar icin at gormeye gitmekle disarida hava almak arasinda fark yok.
Bu sizin gozunuzre buyuttugunuz bir sey.
Bilmiyorum, 3 cocugum var, 2 sinin 27 aylik zamanini tecrube ettim, digerinin de edeceğim insallah, ama boyle buyuttugunuz bir sey degil onlarin gezme ihtiyacı
O yuzden cocuklari one surmeyin.
Ve esinizin durumu keyfi degil.
Basiniz sagolsun, babanizi kaybetmissiniz
Ama bazi durumlari yasarken insanin aklindan olse daha iyiydi diye gecerinsallah kayinpederiniz o kadar kotulesmez de bunu tecrube etmezsiniz.
Bence bir sure esinize izin verin, o da duruma alissin.
