Biz hep böyle mi yaşayacağız yani

Size yansitmasini anlayamadim. Tamam kötü bir durum ama sizin suçunuz ney. Eşinizle bu şekilde konuştunuz mu?

Love_your_life .!.:

Atlar konusunda kızım baya takıldı sürekli anne baba at gittii diyor aradığında bile hep söylüyor o yüzden götürmek istedim 1 saat 2 saatte mi zamanı yok yani bize bu durumda 27 aylık kızıma hiç zaman ayırmıyor gezmek zaten geçtim oturup konuşmuyor oynamıyor bile eşime zaman veriyorum ama ne kadar belli değil belki 5 yıl böyle devam edecek var mı garantimiz yok benim çocuklarımda büyüyor ilgi istiyor kızım bazen baba diyor ağlıyor bazen uyku saatinde eve gelen babasına hiç bakmadan uyuyor bende üzülüyorum tabi

Genişletmek için tıkla...

Kiziniz bugün atlara takılır, yarin dinozora.
Oturun atlarla ilgili kitaplar okuyun, kendisine at resmi cizin, ustune pamuklar yapistirin, oyun hamurundan at yapin.
Legonun at ciftligi oyuncaklari var alin, 2 saat gorecegine hep oynar
Allah askina aylardir corona vardi, çocukların zaruri ihtiyaçları bile ertelendi, bence su konuya takilip kalmaniz luzumsuz.

Zaman ayirmamasi konusunda haklisiniz.
Ama daha sürecin basindasiniz. Hem isi, hem babasi, hem ailesine nasil zaman ayiracagi konusunda plansizlik yasamasi normal.
Kayinvalide ve gorumceye kizginliginiz ama kadin halleri ile kapiyi kilitleyip surekli kavga halinde olmalari onlara da babaya da bir yerden sonra fiziksel zarara dönecek.
Uzgunum keske bunu yasamasaydiniz ama simsi anlayisli olup, esinizin acigini kapatmak size dusen. Yasadiginiz kolay degil ama esinizden bu konuda sikayetci olmaniz simariklik. Adam keyfi bir sey yapmıyor
Sadece agresifligi konusunda sakin bir aninda baska seyler talep etmiyor oldugunuzda oturun konuşun.
Seni anlıyorum, bu surecte elimden gelen destegi vereceğim, senden bir beklentim de yok. Evde gecirdigin vakit bizim icin cok kıymetli. O vakti guzel gecirelim istiyorum, diyin oldu bitti.

Bu arada yasadiklarinizi ben ve kardeşlerim yasadik.
18 yas en kucuk kardesimle aramiz.
Dogdu, akil hastası halam ve 80 kusur yasinda babaannem ayni anda hasta oldu. 2 bakicilari vardi, ama halamla bas edilmiyordu.
18 yasimdaydim, 15 yas erkek kardesimle birlikte, 8 yas cocuguna ve 6 aylik bebege iki sene baktik.
Sadece okula gidebiliyorduk. O da benim devam zorunlulugum yoktu. Gitmezdim cogu zaman.

Demek istediğim haybeye konuşmuyorum.
2 sene sonunda halam vefat etti .
Biz o iki sene babami gun asiri sansliysak bir kac saat gorduk. Cogu zaman dus alip, ustunu degistirip giderdi.
Annemi de gunde 2-3 saat belki gorduk belki görmedik.
2 sene evde her gece yalniz kaldik.
Bu arada is yerinde ortagi vardı, babamin isinin basinda az bulunmasimi firsat bilip, milyonlarca lira dolandirdi :)
Hayat bu. Ben babama kizgin degilim. Hic bir kardesim degil.
Sonuçta bu onun secimi degildi. O da bizim gibi maruz kaldi.
Su durumu yasayan biri olarak kizim atlari goremedi derdinize sadece gülüyorum :) anneleri olarak basindasiniz, yapın her seylerini.

Love_your_life .!.:

Ya sonunda anlayan birileri daha oldu sağolun bu bakıyor bakmasın gidiyor gitmesin meselesi değil benim meselem çocuklarına bana hiç mi hiç zaman ayırmaması ağrıdığı 15 20 dk da da kavga çıkarması bu hiçbir şekilde onu haklı yapmaz

Genişletmek için tıkla...

belki de eşinizin bu dönemde psikolojik desteğe ihtiyacı vardır. bilinçsiz de yapıyor olabilir. tedavi olmalı bence.
allah en çok sizin yardımcınız olsun

Anamnez .!.:

Kuzu esin geceleri de kendi ailesinin evinde kalsa haftada bir gününü ise size tümüyle ayirsa daha mı iyi olur sence? En azından olduğu bir kaç saat de sana kumtorbasi muamelesi yapmaz belki! Bence eşinin bir kızgınlığı var sana karşı da ..bilemiyorum ben öyle hissettim.Esinin annesi ve kardeşinin , çocukları annene bırakıp gidip kayinpederine bakman yönünde bir beklentileri olabilir mi? Veya oğullarının geceleri de orada kalması yönünde dusunceleri.?

Genişletmek için tıkla...

Onlarla asla kalmaz çünkü ailesi normalde de çok rahatsız tipler yoksa eşim iyice kafayı yer kaba tabirle. O kadar dır dırcı hayatta herkesten her şeyden şikayet ederler ki ömrünü bitirirler insanın çok farklılar. Benden bir şey bekleyemezler bilirler asla yapmam onlara hiç mi hiç yakın değilim sevmediğimi de biliyorlar. Günahımı vermem onlara ben oturup bakmamı beklemezler farkındalar çünkü

Calciferr .!.:

Demek ki o da yıprandı artık. Çıkış yolu bulmaya çalışıyor. Bir tarafta babasi diğer tarafta siz. Adam en sonunda akıl sağlığından olur

Genişletmek için tıkla...

Allah korusun. Ben ona hiçbir şeyi belli etmiyorum ki bir tarafta ağır bir ben yok aslında normalde bir kötü lafa horlayan ben hakarete susuyorum o da farkında aslında iyi bile yaptığımı düşünmeli normalde kişiliğim bu değil çünkü

Albatrosanda .!.:

İşte maalesef bu kafalar insanı yıpratıyor. Benim dedem de öyleydi. Bakıcı çağırınca kötülük ettiğini düşünüyordu. Ama bakıcılar çok sayıda böyle hasta gördüğü için daha profesyonel oluyor. Bakımı da daha profesyonel yapıyor. Bazıları hatta hemşire oluyor bakıcıların. Şimdi dedeme bakıcı tuttuk mesela. Yanında teyzem de var. Ne annem ne diğer teyzem kendi evini de ihmal etmeden haftada iki sefer gidip görerek gayet de güzel kotarıyorlar. Ama normal bir insanın demans hastasına bakması hem kendisi için de fiziki ve mental olarak çok yıpratıcı.

Genişletmek için tıkla...

Onlar bunu anlamak istemiyorlar işte bir kez söyledim sustum sonra yoksa ileri gidecek tartışma çıkacak sustum bakalım bekleyip göreceğiz ne olacak

Love_your_life .!.:

Kızlarımın zamanı benim içn herkesten ve her şeyden daha önemli o konumdan belli bir süre sonra rutinler oluşturarak aştım şuan çok temizlik yapmıyorum ama gerektiği kadar yapıp kızlarımdan almıyorum zaman bu dönemler önemli bana göre çocuklarda her anı yaşamak lazım dolu dolu. Kızlarım ile ilgili hep planlar var günlük ve mutlaka iki bebeğimle de dışarıya yürüyüşe çıkıyorum her gün brn üstüme düşeni yapıyorum ama 2 3 haftadır eşim hep kızgın 4 5 aydır bizimle akşam yemeği yemiyor ailesine gidiyor ben kızlarımla hep yalnız ilgileniyorum o bakmıyor kızım özlüyor babasını. Hayatta hiçbir şeyin garantisi yok ki. Kızlarıma bana bir şey olmayacağının garantisi var mı ki? Yok bize de zaman ayırması gerekmez mi? Bizden gidiyor hep eksiliyor büyük kızım babasının arkasından ağlarken artık o geliyor kızım yatmaya gidiyor ve bakmıyor babasına hiç normal mi bu durum yani bu süreçte

Genişletmek için tıkla...

Bana sanki siz bütün hayatınızı çocuklarınızın psikolojik gelişimi üzerine kurmuşsunuz gibi geliyor, verdiğim örnekte de bunu anlatmak istedim. Bence bu doğru değil, her şeyin belli bir dozda olması gerek.

27 aylık bir çocuğun babam gitti beni bıraktı diye ağlayacağına ben çok ihtimal vermiyorum. Bir üye yazmıştı burda parkta bir kadın çocuğuna bağırmış bir yaşındaki kızı da anne ne oluyor der gibi yüzüne bakmış, demek istediğim bazen biz kendi düşündüklermizi çocukların davranışlarına ekleyebiliyoruz. Çocuk bu şimdi babası olmadan yatmaya alışır, düzeniniz normale döndüğünde babasıyla yatmaya alışır yine daha yaşı çok çok küçük. Konunuzu eleştirme sebebim verdiğiniz örneklerin gezmek üzerine olması. En başta konuyu eşim çok tahammülsüz, evde her şeye kızıyor, bizimle hiç ilgilenmiyor şeklinde açsaydınız daha farklı yorumlar alırdınız.

Yoruluyorsunuz anlıyorum ama eşiniz de yoruluyor. İki tarafta kendinden ödün verip fedakarlık yapmalı bu süreci atlatırken. Kayınpederinizin de yarın ölmeyeceğinin garantisi yok ki sizin mantığınızla bakarsak. Farzedelim dediğiniz gibi oldu Allah korusun sizi kaybettik yarın bunun eşinizin sizi hafta sonu çiftliğe götürmesiyle ne bağlantısı var? Anlattığınız hastalığı iyi bilen biri olarak yazıyorum eşinizin babasının söylediğiniz duruma göre öyle yaşayacak bi 10 senesi falan yok.

Yavrusum .!.:

İnsan olarak en büyük yanılgımiz yaşlıların gençlerden önce öleceğine kesin gözle bakmak. Hayat bu babadan önce oglu da olebilir. Bu kadar sert çıkmaya gerek yok bence. Evet ben de olsam babami gezdiririm ilgilenirim. Ama ne kadar ömrünün kaldığını bilemeyiz belki adam böyle 10 sene daha yaşayacak. O yüzden mecburen bir düzen kurulmalı. Beraber gidilecek yerlere açık havaya vs. Kp de goturulebilir. Hem hava almış olur. Oğlu biraz onunla ilgilenir biraz cocuklarla. Her akşam gitmesine gerek yok ya da gitme görme saatini bazı günler cocuklara göre ayarlayabilir. Kv görümce için çok zor olsa da onlar da biraz sorun çıktığında kendileri idare etmeyi öğrenmeli. Bazen idare etmeliler bazen oğlunu cagirabilirler. Yani güzellikle yapılacak çok şey var en azından denenebilir.

Genişletmek için tıkla...

Benimde istediğim bu zaten ama biz onların hayatında hep çok dahil olduk yıllarca eşmin babası alkol alan bir adamdı eve gelince kavga çıkardı eşim koşar ayırırdı hatta babası ile baya birbirlerine şiddet uyguladılar bazen kv dem alkol aldığı için kpime bağırıp çıkarırdı kavgayı eşim böyle böyle bizi hep dahil etti hep. Gece ararlar baban içmiş bir sefer eşim içtiyse bırak yatsın ses etme kavga etme demişti o kadar bıktı yani şuan hasta ihtiyaç var ama hep böyle böyle bizi etkilediler şuan zaten gitsin ama bizim garantimiz yok ki ya kızlarıma ya bana bişi olsa var mı garanti yok.

susuleta .!.:

Evdeki ablanın ehliyeti arabası falan yok mu?
Yük sadece eşinize binmemeli.cunku siz de bir ailesiniz.

Genişletmek için tıkla...

Evdeki abla bitkisel hayatta bir insan gibi hiçbir fonksiyonu yok tüketmeye gelmiş her şeyi

MaviRe .!.:

Size yansitmasini anlayamadim. Tamam kötü bir durum ama sizin suçunuz ney. Eşinizle bu şekilde konuştunuz mu?

Genişletmek için tıkla...

Konuşmadım hiç sadece bu davranışların bizi sana kaybettirecek dedim hiçbir şey demedim başka

turuncupijama .!.:

Kiziniz bugün atlara takılır, yarin dinozora.
Oturun atlarla ilgili kitaplar okuyun, kendisine at resmi cizin, ustune pamuklar yapistirin, oyun hamurundan at yapin.
Legonun at ciftligi oyuncaklari var alin, 2 saat gorecegine hep oynar
Allah askina aylardir corona vardi, çocukların zaruri ihtiyaçları bile ertelendi, bence su konuya takilip kalmaniz luzumsuz.

Zaman ayirmamasi konusunda haklisiniz.
Ama daha sürecin basindasiniz. Hem isi, hem babasi, hem ailesine nasil zaman ayiracagi konusunda plansizlik yasamasi normal.
Kayinvalide ve gorumceye kizginliginiz ama kadin halleri ile kapiyi kilitleyip surekli kavga halinde olmalari onlara da babaya da bir yerden sonra fiziksel zarara dönecek.
Uzgunum keske bunu yasamasaydiniz ama simsi anlayisli olup, esinizin acigini kapatmak size dusen. Yasadiginiz kolay degil ama esinizden bu konuda sikayetci olmaniz simariklik. Adam keyfi bir sey yapmıyor
Sadece agresifligi konusunda sakin bir aninda baska seyler talep etmiyor oldugunuzda oturun konuşun.
Seni anlıyorum, bu surecte elimden gelen destegi vereceğim, senden bir beklentim de yok. Evde gecirdigin vakit bizim icin cok kıymetli. O vakti guzel gecirelim istiyorum, diyin oldu bitti.

Bu arada yasadiklarinizi ben ve kardeşlerim yasadik.
18 yas en kucuk kardesimle aramiz.
Dogdu, akil hastası halam ve 80 kusur yasinda babaannem ayni anda hasta oldu. 2 bakicilari vardi, ama halamla bas edilmiyordu.
18 yasimdaydim, 15 yas erkek kardesimle birlikte, 8 yas cocuguna ve 6 aylik bebege iki sene baktik.
Sadece okula gidebiliyorduk. O da benim devam zorunlulugum yoktu. Gitmezdim cogu zaman.

Demek istediğim haybeye konuşmuyorum.
2 sene sonunda halam vefat etti .
Biz o iki sene babami gun asiri sansliysak bir kac saat gorduk. Cogu zaman dus alip, ustunu degistirip giderdi.
Annemi de gunde 2-3 saat belki gorduk belki görmedik.
2 sene evde her gece yalniz kaldik.
Bu arada is yerinde ortagi vardı, babamin isinin basinda az bulunmasimi firsat bilip, milyonlarca lira dolandirdi :)
Hayat bu. Ben babama kizgin degilim. Hic bir kardesim degil.
Sonuçta bu onun secimi degildi. O da bizim gibi maruz kaldi.
Su durumu yasayan biri olarak kizim atlari goremedi derdinize sadece gülüyorum :) anneleri olarak basindasiniz, yapın her seylerini.

Genişletmek için tıkla...

Yaşadıklarımıza üzüldüm. Ben kızlarım için elimden gelenin fazlasını yapıyorum atlarla ilgili birçok şeyi yaptık hee türlü etkinlik vs. Ama sonu olmayan bir hayatta kimin ne olacağının garantisi olmadan yaşıyoruz ben eşimin çocuklarımla ilgilenmesini istiyorum ya en basit kızıma sarılsın istiyorum çok saçma değil mi bu fırsat var ama sırf şartlar böyle gelişti diye benim çocuklarımın hayatından gidecek peki benim kızlarımın 1 saat sonra hayatta olacağının garantisi var mı evet bakın çok zor çokk ama hepimizin yıpranması çok daha zor değil mi? Ben neden 3 4 aydır eşimin elini tutmuyorum neden üzülüyorum neden hakarete susuyorum var mı benim garantim markete çıkacağım araba altında kalmayacağımın garantisi var mı? Yok bu düzenin içinde her şeyi ilmek ilmek işleyen bu günlere getiren ben yokum yıllar sürse 10 yıl mesela e ne oldu benim hayatım çocuklarımın hayatı inanın yaşananlar zor ama mantıklı değil hemde hiç mantıklı değil. Hı dediğim gibi ben kızım için elimden geleni yapıyorum elimde her imkanım var kızımı at çiftliğine gezmeye tek başıma götürdüm götürürüm konu bu değil. Anneliğim ve onlar için yapabileceğim şeylerin sınırı yok ama babamızda lazım

Love_your_life .!.:

Onlarla asla kalmaz çünkü ailesi normalde de çok rahatsız tipler yoksa eşim iyice kafayı yer kaba tabirle. O kadar dır dırcı hayatta herkesten her şeyden şikayet ederler ki ömrünü bitirirler insanın çok farklılar. Benden bir şey bekleyemezler bilirler asla yapmam onlara hiç mi hiç yakın değilim sevmediğimi de biliyorlar. Günahımı vermem onlara ben oturup bakmamı beklemezler farkındalar çünkü

Genişletmek için tıkla...

Yavrum senin onlara yakın olmaman , bakmayı dusunmemen ayrı birşey eşinin annesinin oğluna tüm gün "senin karın neden gelmiyor,bilmem kimin karısı kayinpederini sırtında taşıyor" diye seni kotulemesi başka şey

Love_your_life .!.:

Yaşadıklarımıza üzüldüm. Ben kızlarım için elimden gelenin fazlasını yapıyorum atlarla ilgili birçok şeyi yaptık hee türlü etkinlik vs. Ama sonu olmayan bir hayatta kimin ne olacağının garantisi olmadan yaşıyoruz ben eşimin çocuklarımla ilgilenmesini istiyorum ya en basit kızıma sarılsın istiyorum çok saçma değil mi bu fırsat var ama sırf şartlar böyle gelişti diye benim çocuklarımın hayatından gidecek peki benim kızlarımın 1 saat sonra hayatta olacağının garantisi var mı evet bakın çok zor çokk ama hepimizin yıpranması çok daha zor değil mi? Ben neden 3 4 aydır eşimin elini tutmuyorum neden üzülüyorum neden hakarete susuyorum var mı benim garantim markete çıkacağım araba altında kalmayacağımın garantisi var mı? Yok bu düzenin içinde her şeyi ilmek ilmek işleyen bu günlere getiren ben yokum yıllar sürse 10 yıl mesela e ne oldu benim hayatım çocuklarımın hayatı inanın yaşananlar zor ama mantıklı değil hemde hiç mantıklı değil. Hı dediğim gibi ben kızım için elimden geleni yapıyorum elimde her imkanım var kızımı at çiftliğine gezmeye tek başıma götürdüm götürürüm konu bu değil. Anneliğim ve onlar için yapabileceğim şeylerin sınırı yok ama babamızda lazım

Genişletmek için tıkla...

O konuda size hak verdim ve yazdim zaten.
Insanlar konusa konusa..
Uygun zaman kollayin, anlatin derdinizi.

turuncupijama .!.:

Zaman ayirmamasi konusunda haklisiniz.
Ama daha sürecin basindasiniz. Hem isi, hem babasi, hem ailesine nasil zaman ayiracagi konusunda plansizlik yasamasi normal.

Sadece agresifligi konusunda sakin bir aninda baska seyler talep etmiyor oldugunuzda oturun konuşun.
Seni anlıyorum, bu surecte elimden gelen destegi vereceğim, senden bir beklentim de yok. Evde gecirdigin vakit bizim icin cok kıymetli. O vakti guzel gecirelim istiyorum, diyin oldu bitti.

Genişletmek için tıkla...

ben acikcasi size hak verdim,
esinizi de cok iyi anliyorum, cok zor bir surec.

Maddi olanak varsa bence yardim alinmali,
kayinpederiniz icin tam zamanli olmasa da, en azindan haftanin bir iki gunu birine emanet edilebilmeli, bu sekilde kayinvalideniz esiniz de dinlenir biraz, hem de tam zamanli bakiciya verdik bakamadik diye dusunmezler.
Yine siz bir saatli bir bakici bulabilirsiniz belki, haftanin bir gunu bile cocuklari o bakiciya emanet edip kendi kendinize kalsaniz biraz dinlenirsiniz.

Uzun bir surec sizi bekliyor, o yuzden sanki yarin kayinpederiniz vefat edecekmis gibi gunluk yasamayin derim ben,
oyle de olabilir evet ama bilemezsiniz ki,
yillar yillar da surebilir ve dahil olan herkes cok yipranabilir,
bence guzel olan iliskiler yipranmadan onlemleri almak.

hastalık zor henüz iyi aşamada desem

çıkıp geziyor

bir sonraki aşamada yataktan dahi kalkamıyor vs vs

alzheimer hastalarının yanında kalana da doktor ilaç yazıyor

kv ye verdi mi böyle bir şey

ilaçları içince daha uyumlu oluyorlar idare ediyorlar

adamcağız dışarı çıkacaksa kv ve görümce gün içinde çıkarabilir

ille uzak yer gerekmez ki

kv niz hastalığı kabullendi mi

en büyük sorun, hastanın eşinin hastalıktan utanması

kv dem aylarca kp in hasta olduğunu yan komşudan bile gizledi

eşini aciz hissetti, çaktırmamaya çalıştı vs vs

onunla çıkıp sokakta gezmek zor geldi

şu an kp artık yatakta, uzun zamandır altı bağlıydı ama en azından odadan salona mutfağa vs gidiyordu

eşim görümcelerim uğruyor alış veriş vs yapıyor ama kv genelde evde

bakıcı kabul etmiyor ev işlerinde de kızları ile takılıyor

acil durumda eşiniz gider yine tabii ilgilenir ama her ufak atışmada eşinizi çağırmayıp hastayı yönetmeyi öğrenmeliler

mesela kv dem çok titizdir adam terleyince yıkayacağım diye tutturur o da yıkanmayacağım diye kavga ederdi

çok mu önemli biraz geçsin unutur yıkanır karşılıklı inatlaşırdı vs vs yani kv ve görümceyi hastaya bakmaya iyi yönlendirmek idare etmeyi öğretmek lazım

siz de bunalmışsınız iki küçük çocukla ama büyük kızınız da henüz küçük, eşiniz arada onun da gönlünü basit şekilde alabilir

Love_your_life .!.:

Normalde güldüm hoş sohbet ettim hep 4 5 ay ama 2 3 haftadır hakaretler sıklaştı bu yüzden gülesim gelmiyor hiç konuşmadan uyuyorum hiç konuşmadan uyanıyor gidiyor işe sonra yine aynı ama birqz toparlayalım konuşacağım

Genişletmek için tıkla...

Hic kolay bi durum degil Allah yardim etsin.Ama esinizde suan cok zor durumda.Allah kolaylik versin.

Eşinle empati yaptım ve bende olsam devamlı giderdim. Sonuçta kendi karım ve çocuklarım bir yere kaçmıyor ama baba ölebilir ve ileride pişmanlık duyabilir. Zaten evlat en kötü zamanlarda yanında olmayacaksa evlatlık ne işe yarar ki

Love_your_life .!.:

Konuşmadım hiç sadece bu davranışların bizi sana kaybettirecek dedim hiçbir şey demedim başka

Genişletmek için tıkla...

Ne dedi

Pinkflambe .!.:

Bana sanki siz bütün hayatınızı çocuklarınızın psikolojik gelişimi üzerine kurmuşsunuz gibi geliyor, verdiğim örnekte de bunu anlatmak istedim. Bence bu doğru değil, her şeyin belli bir dozda olması gerek.

27 aylık bir çocuğun babam gitti beni bıraktı diye ağlayacağına ben çok ihtimal vermiyorum. Bir üye yazmıştı burda parkta bir kadın çocuğuna bağırmış bir yaşındaki kızı da anne ne oluyor der gibi yüzüne bakmış, demek istediğim bazen biz kendi düşündüklermizi çocukların davranışlarına ekleyebiliyoruz. Çocuk bu şimdi babası olmadan yatmaya alışır, düzeniniz normale döndüğünde babasıyla yatmaya alışır yine daha yaşı çok çok küçük. Konunuzu eleştirme sebebim verdiğiniz örneklerin gezmek üzerine olması. En başta konuyu eşim çok tahammülsüz, evde her şeye kızıyor, bizimle hiç ilgilenmiyor şeklinde açsaydınız daha farklı yorumlar alırdınız.

Yoruluyorsunuz anlıyorum ama eşiniz de yoruluyor. İki tarafta kendinden ödün verip fedakarlık yapmalı bu süreci atlatırken. Kayınpederinizin de yarın ölmeyeceğinin garantisi yok ki sizin mantığınızla bakarsak. Farzedelim dediğiniz gibi oldu Allah korusun sizi kaybettik yarın bunun eşinizin sizi hafta sonu çiftliğe götürmesiyle ne bağlantısı var? Anlattığınız hastalığı iyi bilen biri olarak yazıyorum eşinizin babasının söylediğiniz duruma göre öyle yaşayacak bi 10 senesi falan yok.

Genişletmek için tıkla...

Evet çocuklarımın gelişimi hayatımdaki her şeyden daha önemli hayatlarına dair katabileceğim olumlu olumsuz her şeyin üstüne düşerim belki yanlış ama bana göre olması gereken bu şekilde şuan yaptığımda yanlış görmüyorum nasıl düşünür nasıl hisseder ne ister ne konuşmalı her şeyi düşünürüm. Dün eşim kızımı bırakırken kızım ağladı kusmaya başladı yerlere attı kendisini oluşan tablo buydu babamı istyiiimm diye ağlarken ben başka bir istek görmedim bayaa babasının arkasından ağladı. Aslında tekrar bakacağım konuma birçok şeyi yazdım aslında davranış sorunu ve ilgi ilginin içinde bu da var son zamanlarda o yüzden de bunu ekledim.

Alys .!.:

ben acikcasi size hak verdim,
esinizi de cok iyi anliyorum, cok zor bir surec.

Maddi olanak varsa bence yardim alinmali,
kayinpederiniz icin tam zamanli olmasa da, en azindan haftanin bir iki gunu birine emanet edilebilmeli, bu sekilde kayinvalideniz esiniz de dinlenir biraz, hem de tam zamanli bakiciya verdik bakamadik diye dusunmezler.
Yine siz bir saatli bir bakici bulabilirsiniz belki, haftanin bir gunu bile cocuklari o bakiciya emanet edip kendi kendinize kalsaniz biraz dinlenirsiniz.

Uzun bir surec sizi bekliyor, o yuzden sanki yarin kayinpederiniz vefat edecekmis gibi gunluk yasamayin derim ben,
oyle de olabilir evet ama bilemezsiniz ki,
yillar yillar da surebilir ve dahil olan herkes cok yipranabilir,
bence guzel olan iliskiler yipranmadan onlemleri almak.

Genişletmek için tıkla...

Maddi olarak karşılarlar mı bilmiyorum ama yapmak istemiyorlar bunu. Biz eşimle zama ayırmadan öyle devam edeceğiz sanırım hayatımıza şuan o normale dönmeden imkanı yok güzel günlerin sanırım çünkü kafası hep orada