• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Biz hep böyle mi yaşayacağız yani

Ben çocuklarımı gezidirip zaten gerekeni yapıyorum konu yalnızca gezmek değil bakarsanız eşim sorumlu olmadığımız bu konularda bana hakaret ediyor durduk yere kızıyor
Siz yeterli anlayışı gösteriyorsunuz anladığım kadarıyla. Aslında en azından evde geçirdiği zamanı, stresini sizin üzerinizde atarak geçirmese çok da sorun etmeyeceksiniz.
 
Adam size hakaret ediyorsa babasinin hasta olması biseyi değiştirmez. Adam yanlistir.
Kocamın yanlış bir adam olmadığını şuan biliyorum 12 yıldır hayatımda sevgisinden insanlığından saygısından vicdanından ve birçok güzel huyundan şüphem olmadı ama 3 4 aydır çok değişti ailesi her yönden çok etkiledi hı eminim diyorum ama belki de değişmeye yatkın bilmiyorum ama ben hiç hakaret duymadan geldim bu zamanlara 1 aydır ağzından kötü sözler çıkıyor.
 
Tabii siz de haklisiniz.Üstte yazildigi gibi uzun bir süreç ama herkeste degisken seyrediyor.Tedavisini,ilaclarini düzenli yaptiriyorlar degil mi? Ilaclarin iyi gelmesi lazim bir parca da olsa rahatlamasi lazim ki eşiniz de sizlere zaman ayirabilsin dediginiz gibi.Cocuklariniz az arali ve cok kücükler Allah bagislasin.Zor sizin tek basiniza yetmeye calismaniz.Umarim en kisa zamanda kp niz ilaclat ile rahatlar ve bu denli sık aramazlar esinizi ,en azindan geceleri evine vakitli gelir,pazarlari da size zaman ayirabilir 🙏
İlaçları saatli veriyorlar ama neden güzel sonuç alınmadı bilmiyorum yarın başka ilaç alacaklar belki etki ederde sakinler. Umarım rahat olur yani bizim için aylar yıllar böyle olursa zor gidecek
 
Gittikleri doktor çok iyiymiş bu durumu için ilaç vermiş bakalım yarın alacaklar sanırım ilacı başka destek almazlar sanırım çünkü burası küçük bir ilçe laftan sözden de çekiniyorlar. Ben yanlış anlaşıldım çoğu kişi tarafından ama ilgilenmesi sorun değil bize kötü zaman ayırması veya hiç ayırması sorun

Kimseyle muhattap olmak istemiyorum bu konuda ama ben demans hastalarıyla ve onların yakınlarıyla bi süre çalıştım ne kadar yıpratıcı bir durum olduğunu biliyorum, sizin aileniz adına da giden zamanın geri gelmeyeceğini biliyorum ve hayatta ne yaşanırsa yaşansın hayat devam ediyor ve dengenin kurulması lazım. Eşiniz profesyonel bir bakıcı hizmeti alacak o zaman o eve, kendisi de sık sık dolaşacak zaten anne ve abla evde. Bu şekilde onun sinir sistemi de dayanmaz.
 
Hhıı bunu düşündüğüm içinde ileride bu durumları yaşarım diye de korkuyorum saçma ama Allah göstermesin hep diyorum çok zor bir hastalık kimseye vermesin
İşte bu sizin iç sesiniz. Anlıyorum zor bir durum, ama şunu düşünüyorsanız biraz daha sabırlı olmanızı söylüyor vicdanınız muhtemelen. Onu dinleyin. Duruma kendinizce çözüm bulmaya çalışın, ayak uydurum dedyi götürdüğünde gezmeye siz de gidin mesela... Belliki oğlu ilgilenmeden yapamayacak, illaki ilgilenecek... O zaman...
 
Bence sizin ciddi anlamda bu çocuklarınızın zamanından çalmak meselesiyle ilgili sıkıntılarınız var. Yemekle temizlikle fazla ilgilenmiyorum çocuklarımın zamanından çalmak istemiyorum yazmıştınız bir konunuzda ordan hatırlıyorum sizi. En büyük çocuğunuz 27 aylık o yaş çocuğu babasıyla gittiği hayvanat bahçesini hatırlar, babasıyla gidemediği için bir ömür travma yaşar gibi bir tavır içindesiniz. Amaç sosyalleşmekse eşiniz olmadan da yapabilirsiniz. 2-3 haftadır böyle devam ediyor yazmışsınız biraz daha bekleyin derim. Eşinizin babası hasta ortada sağlık sorunu varken sizin memnun olmadığınız noktanın birlikte gezemiyoruz olması bence doğru değil. İki farklı şeyi karşılaştırıyorsunuz.
 
Son düzenleme:
Ben çocuklarımı gezdiriyorum büyük kızım baba diye ağlıyor çoğu gün eşim zaten babası ile ilgileniyor 7 gün gece gündüz eşimi darlamadım ama üzülüyorum o gelip babası ile sorun oldukça hakaretler ediyor evde kızıyor her şeye normal mi karşılamak lazım yani sırf hasta bir adam var üzgün insanlar var diye ezilmeli miyim

Tabi ki ezilmeyin
Ama şunu hesaplayın, eşinizin üzerinde şu an ciddi bir baskı var ve dengeyi kuramıyor
Eşlerden biri durumda olduğunda biraz destek gerekir
Sakin bir zamanda konuşun suçlamadan, şöyle yap böyle yap demeden, suçlamadan
Hakaret ciddi bir sorun, öncelikle bunu çözmeye çalışın
Babasının hastalığı insanı çok zorlayan bir durum, başka hastalıklarda iletişim mümkün ama akıl söz konusu olunca çok çaresiz kalıyor insan, düşünün babanız sizi unutuyor, yaşamını unutuyor, gün geçtikçe iletişime kapanıyor bununla baş etmek kolay değil. Biraz sabırla yoluna koyulmayacak iş yok, öncelikle ezilmeli miyim, haksızlık gibi kavramlar üzerinden gitmeyin, bu sizin psikolojinizi bozar. Zamanla bir raya oturacaktır, eşinize destek olun, gerekirse yardım almasını sağlayın, bu tip hastalıklarda hasta yakınlarının psikolojik yardım alması çok faydalı oluyor
 
19 ay var kızlarım arasında büyük 27 aylık her şekilde yardıma ihtiyacım var. Sırf ileride bende yaşarım diye susuyorum ama insan çok üzülüyor işte. Eşimin sürekli kızgın depresif olması çok garip geliyor yani ilk ve tek hasta babası sanki gibi bilmiyorum nasıl geçecek ama zor geçecek belli
Benim iki kızım da düzgün uyumuyor. Birini uyutuyorum diğeri kalkıyor. Uykusuzluktan yorgunluktan o kadar tahammülsüz oluyorum ki hiç kızılmayacak şeylere kızıyorum. Kayınpeder bebek değil ki al kucağına gezdir. Onu tutması, kaldırması, zapt etmesi daha zor ve yorucu. O yüzden biraz anlayış. Çünkü aile olmak bunu gerektirir. Bir de bize vakit ayırmıyorsun diye suçlayıcı konuşursan iyice öfkelenir. Çok yorulduğunu biliyorum seni anlıyorum şeklinde konuşursan emin ol sakinlesecektir. Biz eşimle bunu 8 sene sonra anladık 😒😒
 
Çok geçmiş olsun. Annem alzheimer hastasıydı 2012' de vefat etti. Sıkıntılarinizi çok iyi anlıyorum. Üzülerek şunu belirteyim kp niz belli bir süre sonra hiç yuruyemeyecek. Sonra yemek yiyemeyecek bir süre sonra da beslenme bozukluğu yüzünden aranızdan ayrılacak. Süreç bu şekilde ilerliyor. Son evreye gelen annemde bu gelişmeler yaşandı. Eşinize elinizden geldiği kadar destek olun emin olun o daha çok yıpranıyor.
Bizim doktor alzheimer hastalarının yakınlarının psikolojik destek alması lazım demişti. Gerçekten zor bir hastalık. Allah yardımcınız olsun.
Basın sağolsun ablacım 😔😔
 
İnsan hayatın devam ettiğini düşünerek yaşamalı. Eşinizin yaptığı, hakaret etmesi, anlayışsız davranması size yaptığı bir ayıptır. Nedense hep idare kadınlardan beklenir. Demansı bilirim, yakınlarının neler yaşadığını daha iyi bilirim. Benim dedem bakıcıya teslim edemem diye senelerce ananeme kendi baktı, ama ne oldu kendisi de aşırı yıprandı, en sonunda o da hastalığa yakalandı. Ana babasına bakıp evlatlık görevini yapmayı herkes ister ama bu hayatta başka görevleri olduğunu da unutmadan. Bakın haftaiçi işe gittiğinde patrona diyebiliyor mu ben gidiyorum diye diyemez patronun kovması 5 dakika. Ama size diyebiliyor. Ama dememeli işte. Siz de anlayışsız, vicdansız bir kadın değilsiniz. Umarım eşiniz dengeyi kurar siz de daha fazla yıpranmazsınız. Ama bakıcı fikrini dile getirin bence çünkü böyle olmaz.
 
Sizi çok iyi anlıyorum. Benim annem de öyle idi. Benim yanımda kaldı vefat edene kadar. Ne balayın balayı oldu ne gezmelerim gezme. 8 yıl içinde eşimle 3 kere başbaşa dışarı çıktık ve her seferinde bir sorun oldu evde. Ya kustu, ya yataktan düştü, ya bakıcıya saldırdı. Emin olun o evde sorun oluyorsa bir erkek kuvveti gerektiği için cagiriyorlardir eşinizi. Erkek hasta, akil yerinde olmayınca inanılmaz zor oluyordur. Annem kaşığı ağzına götüremez, yürürken minik minik kambur yürürken, bir anda bakıcıya saldırdı mesela. Saçlarından tutup savurdu. Bir al insan çeker bırakır mesela, dakikalarca çekti kitlenmiş gibi. Ayiramadik yani, o derece. Alzheimer öyle bir hastalık ki bakım verenleri de bakım verenlerin ailelerini de derinden etkiler. Biz baş edemiyoruz, sizde kalsın demedikleri sürece kendinizi şanslı bile hissedebilirsiniz. Maalesef durum bu. Allah iki iyiliğin birini versin canım. Allah eşinden de binlerce kez razı olsun. Gerçekten çok zor..
 
İnsan hayatın devam ettiğini düşünerek yaşamalı. Eşinizin yaptığı, hakaret etmesi, anlayışsız davranması size yaptığı bir ayıptır. Nedense hep idare kadınlardan beklenir. Demansı bilirim, yakınlarının neler yaşadığını daha iyi bilirim. Benim dedem bakıcıya teslim edemem diye senelerce ananeme kendi baktı, ama ne oldu kendisi de aşırı yıprandı, en sonunda o da hastalığa yakalandı. Ana babasına bakıp evlatlık görevini yapmayı herkes ister ama bu hayatta başka görevleri olduğunu da unutmadan. Bakın haftaiçi işe gittiğinde patrona diyebiliyor mu ben gidiyorum diye diyemez patronun kovması 5 dakika. Ama size diyebiliyor. Ama dememeli işte. Siz de anlayışsız, vicdansız bir kadın değilsiniz. Umarım eşiniz dengeyi kurar siz de daha fazla yıpranmazsınız. Ama bakıcı fikrini dile getirin bence çünkü böyle olmaz.

Çok güzel yazmışsınız.
Evlatlık görevini yerine getiriyor oluşu baba ve koca görevini ihmal etmesi anlamına gelmemeli.

3 ay idare edelim meselesi de değil. Öyle olsa beklersin. Ne zamana dek böyle süreceği belli değil ki.

Çocuklar da küçük. Anne tek başına ikisini alıp dışarı nasıl çıkarsın.

Zor bir durum ama adamın yaptığı yanlış. Dengeyi kurmayı bilmesi gerekirdi.
 
Ben babasını kaybetmiş bir bayanım o yüzden karşı çıkmıyorum ama büyük kızım sürekli eşimi soruyor hep yani bugün iki kez gitti arkasından ağladı o kadar üzüldü ki kıyamıyor insan benim kızlarımın iletişimi ne olacak babaları ile bu durumun sonu yok ki. İlerisi için korkuyorum o yüzden ses etmiyorum ama eşim sinirli davranıp her şeye kızıyor bizim huzurumuz kaçtı mesela ya of nebilim
Ay ne iletişimi hanımefendi ya önünüzde koca bir ömür var daha doyarlar babalarına adam çiftliğin atın derdinde mi. Babası yani canı sonuçta onun isteklerini yapmasın annesine sırtını dönüp sizi mi nazlasın. Çocuklara burada yazdığınız gibi bize zaman ayırmıyor şeklinde hissettirirseniz aglarlar, fakat gitmek zorunda, bugünlerde geçecek babanız iyi bir evlat şeklinde hissettirirseniz emin olun ileride meyvesini alırsınız. Sizi çok bencil buldum.
 
Kızlar eşimin babası alzheimer hastası son evresinde demiş doktor ama eşim ve damadı dışında kimseyi hatırlamıyor ara ara hatırlıyor çoğu zaman unutuyor falan. Hep gezmek dolaşmak istiyor 73 yaşında kendisi sokağa çıkma yasağı döneminde hep evde kaldı ama çok kez çıkmak için diretmiş derken dışarıya çıkmaması ile hastalık iyice ilerledi. Neyse konu şu aslında buara babası hep sorun çıkarıyor gezmek dolaşmak istiyor eşim onu her gün araba ile alıp çalıştığı dükkana götürüyor oturuyor orda ama o daha fazlasını istiyor. Babası anne ve 42 yaşında evlilik yapmamış ablası var onunla birlikte yaşıyor. Onları çok zorluyor ters yapıyor sokağa çıkıp gezmek istediği için kapıyı kilitliyorlar bu kez kavga çıkıyor falan. Şu notu düşmek istiyorum normalde eşimin ailesinde kp hariç kimseyi sevmiyorum hemde hiç sevmiyorum ama bu durumu yaşamaları beni üzüyor yani insani olarak zor bu yüzden eşimi her sorunda aramalarını falan sorun etmiyorum tabiki yardım edecek amaaa son zamanlarda çok çok sık arıyorlar ve eşim büyük bir zamanını onlarla geçiriyor kızlarıma ve bana zaman ayırmıyor hiç. Hatta iki üç gündür baya ters yapıyor sıkıntısını baya yansıtıyor. Her pazar babasını gezdiriyor araba ile sahile denize kuma güneşe dağa tepeye vs neyse bu da sorun değildi fakat bize hiç zaman ayırmıyor çünkü onu gezdirdikten sonra kv alıyor görümce arıyor sorun çıktı diye yine onlara gidiyor. Geçen hafta büyük kızımı eşimin arkadaşının çiftliğine götürecektik atları çok seviyor sorun çıktı ailesi ile olmadı ondan öncede öyle bugün de hayvanat bahçesi veya çiftlik yapalım dedim olmadı çünkü sorun çıkmış buarada toplu yerler değil gideceğimiz yerler hayvanat bahçesi ile iletişime geçtim son 2 3 haftadır da eşim işten sonra annesine gidiyor babası için geç geliyor ve ben kızlarımla tek yemek yiyorum uyuma faslına geçiyoruz falan. Kp hastalığı ve eşimin ailesinin eşime yüklediği görevlerle güzelim kocamı zaten değiştirmişlerdi şimdide iyice koparıyorlar ağlıyorlar kıyamıyor o da falan. Hhıı bunu düşündüğüm içinde ileride bu durumları yaşarım diye de korkuyorum saçma ama Allah göstermesin hep diyorum çok zor bir hastalık kimseye vermesin Allah ama onların hayatından giderken bizden benim kızlarımın hayatından eşimle iletişimimden gitmesi normal mi? Yani ben uygun görmüyorum ama abartıyor muyum? Eşimin onlar kavga eder vs diye bize yaa sizi şuraya götürürüm diye söz vermemesi üzücü geliyor ya. Pandemi ike zaten evdeyiz toplu olmayan yerlerde kızımda atları sevdiği için onlara yakın olacağı yerlerde gezmesi koşması nebilim fazla mı istiyorum kp 4 5 10 yıl bu sorun ile yaşasa bizim hayatımızdan da gidecek mi böyle
Eve geldigi kisitli vakitlerde cok guler yuzlu olun.Ne kadar moraliniz bozuk olsada pozitif enerji verin esinize.Yani esiniz sizinle dinlensin.O zaman kafa dinlemeye ihtiyaci oldugunu anlayacak.Ona daha fazla destek olun.Hasta yuku agirdir cok iyi bilirim.Ama dunyanin sonu degil gecici bi sure bu.Insana asla bitmicekmis gibi geliyo ama birakin esiniz baksin babasinaki ilerde vicdani rahat olsun.O zaman beraber gecirdiginiz zamanlarin acisini daha icten cikaracaginiza eminim.
 
Çocuklarınız cok kucuk zaten.
Babalarinin yoklugu onlari etkiler evet ama at göremedik diye kendilerini paralamazlar.
Onlar icin at gormeye gitmekle disarida hava almak arasinda fark yok.
Bu sizin gozunuzre buyuttugunuz bir sey.
Bilmiyorum, 3 cocugum var, 2 sinin 27 aylik zamanini tecrube ettim, digerinin de edeceğim insallah, ama boyle buyuttugunuz bir sey degil onlarin gezme ihtiyacı
O yuzden cocuklari one surmeyin.
Ve esinizin durumu keyfi degil.
Basiniz sagolsun, babanizi kaybetmissiniz
Ama bazi durumlari yasarken insanin aklindan olse daha iyiydi diye gecer 😞 insallah kayinpederiniz o kadar kotulesmez de bunu tecrube etmezsiniz.
Bence bir sure esinize izin verin, o da duruma alissin.
 
Babam hem alzheimer hem akciğer kanseriydi. Alzheimer konusunda babaanneden tecrübeli olduğumuz için süreci güzel yönettik ama ilk kez başına gelen için çok zor bir hastalık. Biz dört kardeş ve annemiz beş kişi aylarca sadece babayla ilgilendik. Bu süreçte ben yine aylarca eve uğramadım bile. Böyle zamanda insan en çok hayat arkadaşının desteğine ihtiyaç duyuyor. Eşim en büyük destekçimdi benim, hep yanımda olduğunu, beni anladığını hissettirdi. Bu süreçte onu değil ailemi, babamı düşünmem gerektiğini hep dile getirdi. Sizin gibi davransaydı ben de hırçınlaşırdım muhtemelen. Biz bu süreci birbirimize daha çok bağlanarak aştık, siz aranıza duvarlar örüyorsunuz.
 
Kp nin maaşını versinler birine baktırsınlar bize lazım derlerse de eşine o kadar yüklenmesinler
 
Kızlar eşimin babası alzheimer hastası son evresinde demiş doktor ama eşim ve damadı dışında kimseyi hatırlamıyor ara ara hatırlıyor çoğu zaman unutuyor falan. Hep gezmek dolaşmak istiyor 73 yaşında kendisi sokağa çıkma yasağı döneminde hep evde kaldı ama çok kez çıkmak için diretmiş derken dışarıya çıkmaması ile hastalık iyice ilerledi. Neyse konu şu aslında buara babası hep sorun çıkarıyor gezmek dolaşmak istiyor eşim onu her gün araba ile alıp çalıştığı dükkana götürüyor oturuyor orda ama o daha fazlasını istiyor. Babası anne ve 42 yaşında evlilik yapmamış ablası var onunla birlikte yaşıyor. Onları çok zorluyor ters yapıyor sokağa çıkıp gezmek istediği için kapıyı kilitliyorlar bu kez kavga çıkıyor falan. Şu notu düşmek istiyorum normalde eşimin ailesinde kp hariç kimseyi sevmiyorum hemde hiç sevmiyorum ama bu durumu yaşamaları beni üzüyor yani insani olarak zor bu yüzden eşimi her sorunda aramalarını falan sorun etmiyorum tabiki yardım edecek amaaa son zamanlarda çok çok sık arıyorlar ve eşim büyük bir zamanını onlarla geçiriyor kızlarıma ve bana zaman ayırmıyor hiç. Hatta iki üç gündür baya ters yapıyor sıkıntısını baya yansıtıyor. Her pazar babasını gezdiriyor araba ile sahile denize kuma güneşe dağa tepeye vs neyse bu da sorun değildi fakat bize hiç zaman ayırmıyor çünkü onu gezdirdikten sonra kv alıyor görümce arıyor sorun çıktı diye yine onlara gidiyor. Geçen hafta büyük kızımı eşimin arkadaşının çiftliğine götürecektik atları çok seviyor sorun çıktı ailesi ile olmadı ondan öncede öyle bugün de hayvanat bahçesi veya çiftlik yapalım dedim olmadı çünkü sorun çıkmış buarada toplu yerler değil gideceğimiz yerler hayvanat bahçesi ile iletişime geçtim son 2 3 haftadır da eşim işten sonra annesine gidiyor babası için geç geliyor ve ben kızlarımla tek yemek yiyorum uyuma faslına geçiyoruz falan. Kp hastalığı ve eşimin ailesinin eşime yüklediği görevlerle güzelim kocamı zaten değiştirmişlerdi şimdide iyice koparıyorlar ağlıyorlar kıyamıyor o da falan. Hhıı bunu düşündüğüm içinde ileride bu durumları yaşarım diye de korkuyorum saçma ama Allah göstermesin hep diyorum çok zor bir hastalık kimseye vermesin Allah ama onların hayatından giderken bizden benim kızlarımın hayatından eşimle iletişimimden gitmesi normal mi? Yani ben uygun görmüyorum ama abartıyor muyum? Eşimin onlar kavga eder vs diye bize yaa sizi şuraya götürürüm diye söz vermemesi üzücü geliyor ya. Pandemi ike zaten evdeyiz toplu olmayan yerlerde kızımda atları sevdiği için onlara yakın olacağı yerlerde gezmesi koşması nebilim fazla mı istiyorum kp 4 5 10 yıl bu sorun ile yaşasa bizim hayatımızdan da gidecek mi böyle
 
Bazı yorumlar şaşkınlık verici

Hiç ellemeyin adamı, babası değil mi ilgilenecek tabi, hastalık 10 yıl sürse ne olacak, adam babası ölünce bir gelecek hoppp bir tane 10 yaşında bir tane de 12 yaşında hazır büyütülmüş evlat ne güzel.

Gene bir gün ben şok
 
Bazı yorumlar şaşkınlık verici

Hiç ellemeyin adamı, babası değil mi ilgilenecek tabi, hastalık 10 yıl sürse ne olacak, adam babası ölünce bir gelecek hoppp bir tane 10 yaşında bir tane de 12 yaşında hazır büyütülmüş evlat ne güzel.

Gene bir gün ben şok

Zaten bu düzen böyle devam ederse o adamcağızda dert sahibi olacak, öğleden sonra işe götürüp akşama kadar oyalıyormuş olacak iş mi, kayınvalide ve görümce inanılmaz bencil bence.

Yaşadığımız yerde demans hastası bi adamla genç oğlunu aynı odada yatırmış anne, oğlu geceleri babaya sahip çıksın diye. Yani sorumluluğu gencecik bir çocuğa veriyor sanırım 16 yaşındayken. 24 yaşında o genç intihar etti yaşlı adam hala yaşıyor.
 
Back