Aramıza duvarlar ören eşim ben değilim. Ben ona güler yüzümü eksik etmedim her şey normal gibi davrandım 4 5 ay ama ama 2 3 haftadır eşim evde sürekli tartışma çıkarır bağırır oldu ben yap yapmıyorsun gel git vs hiçbir şey demeden. Çocuklarınız var mıydı bu süreçte. Onlar olmasa evet bende de bu dedikleriniz olurdu ama onlar varken hayat öyle istediğimiz yaparım dediğimiz gbi olmuyor
Bize lazım diyorlar zaten bu konuda benciller
Ben ona destek oluyorum hep her daim zaten ama o hep kızgınlıkla yaklaşıyor olacak şey mi hiç böyle olunca da hiç kenetlenmek gelmiyor içimden hakaret duydukça ağzına edesim geliyor daha çok yalan değil ama susuyorum hep susuyorum ama konuşacağım onunla yoksa bu süreç beni de içine aldı sürükleyecek
Eşime bir şey demedim sadece bizi kaybedeceksin görüyorum bunu dedim bir hakaret sonrası onun dışında gitme yapma asla demem zaten vicdansızlık bu mümkün değil böyle birisi değilim bekleyeceğim bakalım zamana bırakacağım biraz ne olacak göreceğiz ama konuşmayı düşünüyorum biraz toplayıp seçim için değil de hakaret ve tavır için
Tamam oldu madem.
Ya sonunda anlayan birileri daha oldu sağolun bu bakıyor bakmasın gidiyor gitmesin meselesi değil benim meselem çocuklarına bana hiç mi hiç zaman ayırmaması ağrıdığı 15 20 dk da da kavga çıkarması bu hiçbir şekilde onu haklı yapmaz
Asla göndermezler gelin bakıyor ik kadın ilgilenmedi derler diye yaptırmazlar bunu zaten bahane ile gelip huzur kaçırırdılar iyice koparız
Eşime muhtaçlar bunun kesinlikle farkındayım bu sorun değil eşim bize kötü dönüyor bu sorun. Bu yüzden de eşimle konuşmayı düşünüyorum
Konuşun konuşmak çoğu şeyi çözer. Bi sorun bakalım belki kendisi de bu süreçte çok yorulmuştur belkide sorumluluklar ağır geliyodur ve tartışdığınızda patlama oluyodur. Yani evlilik meselesi karşılıklı saygı ve sevgiyle ilerler. İyi günlerimiz olduğu kadar kötü günlerimizde var. İnsan en cok böyle zamanlarda destek görmek istiyo. Sizi anlıyorum ama sizde empati yapın lütfen.
Eşimin babası da çok zayıf bir adam ama eşim geçende çıkan bir sorun da çok güçleniyor ben bile zor tuttum dedi ben görmedim bilmiyorum o yüzden ama zor bir durum kesinlikle eşime bu yüzden hiç ses etmedim zaten etmiyorum da hakarete bile susuyorum ki asla tahammül etmem anında boşanırım çok ince çizgi benim için bu durum ama susuyorum işte özel durumuna kızlarım var ve onlar asla kavga görmemeli ama bu zamanda gördüler 27 aylık kızım sarılıyor bana sabah tartışan babasını görünce 15 dk da kavga çıkıyor mesela bu da nebilim hoş olmuyor işte bakalım biraz kendi kafamda toplayayım konuşacağım eşimle hatta destek alması için doktor bulacağım yoksa bilmiyorum aksini düşünmek istiyorum ama ben güzel gitmeyeceğini düşünüyorum hayatımızın
Belki evet konuşunca olur bir şeyler değişir. Sabah uyandırdığım için tartışıyor mesela düşünün durum bu kadar fena hakaret mesela kahvaltı hazırlıyorum 5 dk yiyor yumurtaya kızıyor peynire bahane buluyor süte koyduğum bal miktarına dönüp bana sen zaten neyi düzgün yaptın diyor şok oluyorum6 tabi buna bile susuyorum ki hırlarım normalde bakalım umarım anlar beni belki destek alır
Genelde desteğe açıktır aile terapisi içinde kendisi sunmuştu hep destek alalım bir bilenle konuşalım der her zmaan sorun etmez bence umarım güzel olur bizim için yani mutlu oluruz inşallah. Destek olup yazdığınız için teşekkür ederim.
Demek ki o da yıprandı artık. Çıkış yolu bulmaya çalışıyor. Bir tarafta babasi diğer tarafta siz. Adam en sonunda akıl sağlığından olur
İşte maalesef bu kafalar insanı yıpratıyor. Benim dedem de öyleydi. Bakıcı çağırınca kötülük ettiğini düşünüyordu. Ama bakıcılar çok sayıda böyle hasta gördüğü için daha profesyonel oluyor. Bakımı da daha profesyonel yapıyor. Bazıları hatta hemşire oluyor bakıcıların. Şimdi dedeme bakıcı tuttuk mesela. Yanında teyzem de var. Ne annem ne diğer teyzem kendi evini de ihmal etmeden haftada iki sefer gidip görerek gayet de güzel kotarıyorlar. Ama normal bir insanın demans hastasına bakması hem kendisi için de fiziki ve mental olarak çok yıpratıcı.
İnsan olarak en büyük yanılgımiz yaşlıların gençlerden önce öleceğine kesin gözle bakmak. Hayat bu babadan önce oglu da olebilir. Bu kadar sert çıkmaya gerek yok bence. Evet ben de olsam babami gezdiririm ilgilenirim. Ama ne kadar ömrünün kaldığını bilemeyiz belki adam böyle 10 sene daha yaşayacak. O yüzden mecburen bir düzen kurulmalı. Beraber gidilecek yerlere açık havaya vs. Kp de goturulebilir. Hem hava almış olur. Oğlu biraz onunla ilgilenir biraz cocuklarla. Her akşam gitmesine gerek yok ya da gitme görme saatini bazı günler cocuklara göre ayarlayabilir. Kv görümce için çok zor olsa da onlar da biraz sorun çıktığında kendileri idare etmeyi öğrenmeli. Bazen idare etmeliler bazen oğlunu cagirabilirler. Yani güzellikle yapılacak çok şey var en azından denenebilir.
