Bir anneci erkek, bir boşanma hikayesi de benden gelsin.

Gezegen X .!.:

Nereden başlayacağımı bilmiyorum. Bu gece bana uyku yok. Yazayım dedim.
Çok karmaşığım. Aynı anda bir sürü duygu hissediyorum.

En iyisi hikayenin başından başlamak.
11 yıl önce eşimle tanıştım. 6 yıldır evliyiz.
5 yıllık ilişkimiz süresince pek kavga etmedik. Bugün ayrılık aşamasındayız ama hala uyumlu olarak tanımlayabiliyorum ikimizi.
Ailelerimiz arasında kültür farkı, siyasi görüş, dini yaşama noktasında taban tabana zıttık. Fakat ben eşimi tanıdığımda bütün yaşantısı benimle aynıydı.
Çünkü orta okulda evden ayrılmış tatilden tatile köyüne giden, aile ve ortamına göre kendisi asimile olmuş bir adamdı veya öyle görünüyordu bilmiyorum.
Evlenince aileleri idare edebileceğimize karar verdik ve 5 yılın ardından kısa bir nişanlılık dönemini takiben evlendik.

Öte yandan eşim hiç bir şey çaktırmadı bana dersem doğru olur.
Ailesinden başka bir şehirde yaşıyordu. 5 yılda annesinin geldiği 3 kereyi geçmedi.
Arada bana annesinin, kendisini aramaması sebebiyle fırça attığını söylerdi.
Bunlar bana hep anneye veya aileye "bağımlı olmayı" geç pek "bağlı bile değil" mesajı veriyordu.

Gelelim kendi aileme,
Ben klişe bir şekilde ''baba sorunlu bir kızdım''
Ailem sıkıntılıydı, ben yansıtmazsam bile hayatıma girecek insanın bunu anlamaması pek mümkün değildi o zamanlar.
Eşim benim için en kötü günlerimde sığınağımdı. Aramızdaki uyum sanki hayatımda bir daha yakalayamayacağım bir şeydi.
Hep böyle hissettim.
Öte yandan hiç bir zaman evleneyim, ailemden kurtulayım gibi bir düşüncem olmadı. Evlilik benim için tabu gibi bir şeydi.

--------
Neyse ne olduysa evlendikten sonra oldu.
Ben istanbulluyum. İzmir'e geldim. Eşim buralı. (biz sevgiliyken eşim benim olduğum yerdeydi)
Benim için sorun yoktu şehir değiştirme konusunda.
Ailesiyle tanışınca (çok kısa bir nişanlılık ve il farkından tanıma fırsatım olmadı) eşimin ailesine hayır diyemediğini keşfettim.
1,5-2 yıl boyunca yok ya anneci değil, ben yanlış anlıyorumlarla geçti.
Sonra ben depresyona girdim.
Annesinin sözleri, benim o zamanlar sağlıklı tepkiler verememem falan derken sıkıntılı bir hale geldik.
Sonrasında ben sindiremedim. Eşimle tek kavgamız annesiydi.
Ben kendimi savunmaya başlayınca yüzüme konuşamayan bir kayınvalidem oldu.
Böyle en boş bulunduğum anlarda gelen abuk subuk mesajlar, benim kaale almamam, ben kaale almadıkça, mesafe koydukça içerleyen bir adam oldu eşim.
Belki de hep böyleydi ama benim evlenmeden önce tanıdığım adama benzemiyor.
Neyse sonrasında kavgalarımız başladı işte annesi yüzünden. Ben konuşuyorum ama havaya tepki yok. Duvara konuşur gibi olunca agresifleşmem ve kızgınlıkla büyük büyük konuşmak benim bu evlilikteki tek hatam.
Annesinin bana dediklerinin küçük bir kısmını benim ailem eşime derse kendisi ailemle konuşmayacağını dile getirecek kadar bana hak verip geç verdiği tepki anlamsız oldu.

Çokta uzatmaya gerek yok. Benim eşim de bir çeşit aile bağımlısı çıktı. Ben mesafe koyarken ses etmedi. Bu yüzden düzeliyoruz zannediyordum.
Kendisi de bana ayak uydurdu ama kayınvalidemin ramazanda attığı tehdit mesajından sonra eşim beni harcamayı tercih etti.
Tehdit mesajıda " sen bizim kurallara uymuyorsun bak oğlum bizi kaybedecek" kurallar dediği namaz kılmak, baş örtüsü vs meselesi. Ayrıca bu aileye torun vermiyor oluşum.
Orada bile evlenmeden önce manipüle edildiğimi daha yeni anlıyorum ya. Duygusal açlığımdan, zaafımdan, sevilme ihtiyacımdan faydalanmış eşim. Aslında o kadar melek değilmiş.

Hepsini bir kenara bırakalım.
Ben zaten yamuk yumuk giden bu evliliğe çocuk katmayarak aklımda acabalar vardı.
Bu acabalar düzelir mi, düzelmez mi derken benim başka bir derdim oldu. Hayat maalesef planladığımız gibi gitmiyor.
Hastalandım. Keşke hastalanmadan önce aklımı kurcalayan boşanma düşüncesini gerçeğe dökseymişim.
Eşim yanımdaymış gibi yapmış.
Benim en zayıf anımda beni biraz daha zayıflattı.
Kanser öntanısı aldım, testler devam ediyor. Geçen seneden beri canımla uğraşıyorum.
2 kere ameliyat oldum. Daha radyoterapi, kemoterapi vs tedavi durumları var.
Hatta yanımda olmak istiyor diye istanbula gitmedim, burada kaldım.
Zor doktor buldum. Çok zor ameliyat oldum. Sıkıntılı bir ameliyattı.
Şimdi tedavinin devamı var ama bir an önce evi boşaltıp gitmemi istiyor.
Tedavini hızlandır diyor bana. Sonra sıkıntı olmasın diye istediğin kadar kalabilirsin diyor.
Bir de maddiyat konusu var.
Şuan İşe girmek istersem giremem. 5 kuruş param yokken yaptı bunu.
Evlilik ya güveniyorsun. Ben eşime güveniyordum.
Parasal konularda ortaktık sözde. Şimdi para pul konusunda yan çizmeye çalışıyor.
Bazı konularda dezavantajlı durumdayım.
Şimdi kötü ayrılmayalım falan diyor. Bu adam ve ailesiyle iyi ayrılsam ne olacak?
Başka zaman olsaydı benden ayrılmayı isteseydi hay hay derdim. Nafaka vs bile düşünmezdim. Mesleğim var parasına mı kaldım derdim.
Şimdi inadına süreci uzatmak istiyorum. Çünkü kayınvalidem beni ekstra tahrik etti. Oğluşuna hemen birini bulmak için dualar ediyor.
Eşimin de annesinin ailesinin ağzıyla iş yapması öyle sinirimi bozdu ki anlatamam. Önceden de öyleymiş niye şimdi bozuluyorsun demeyin.
Mesele ilk defa ailesi etkilemiyormuş gibi davranıp benim kararım onlar bir şey demiyor demesi.
Benim hakkım helal değil.
Belki hata yapıyorumdur ama şuan aklımdaki tek şey süründürmek istemek. Bu boşanma meselesini ortaya atmak için bir sürü zaman ve an varken şimdi yaptı. Zamanlama beni çok öfkelendiriyor. Ben hastalığımla uğraşıp bu kadar üzülürken, hayatıma o kadar kolay devam edemeyecekken,
ona da ailesini de ben bir tokat atmak; uğraştırmak istiyorum. Hemen hayatlarına devam edemesinler istiyorum.
Şuan yaşadığım hissettiğim öfke, gelecek kaygısı, bir daha sevilmemekten korkmak.
Yas sürecinde gibi hissediyorum.
Son sözü söyleyen ben olmadığım için kendime kızıyorum.
Birileri bana her şey güzel olacak desin! İnandırın beni lütfen...
Edit: İzmir'de boşanma avukatı tavsiyeniz varsa lütfen yazın.

Genişletmek için tıkla...

Muhtelif Evhamli Hatun .!.:

Kanım dondu. Bu nasıl bir puştluk ya?
İçin rahat olsun. Bu zor dönemindeki ahın yerde kalmaz. O kv kafasını taşlara vurur. ALLAH öyle ceza verir ki onlara umarım.
Süründür. Al tüm haklarını. Ay adi herif.

Genişletmek için tıkla...

Tayinnnnn .!.:

Evet bir şer... se denk gelmişsin.senin bir suçun yok.bosan nafakanida al.yanlarina kalmasın insallah bu mübarek bayramda. Eğer bir gün pişman olup dönerse de asla affetme .Allah büyük elbet onunda sırası gelir merak etme

Genişletmek için tıkla...

Gezegen X .!.:

Arabayı alırken eşimin babasına borçlandık. O zaman aklıma gelmemişti. Bir kaç aylık evliydik.
Sözde faizden kurtuluyorduk öyle iyilik adı altında yapıldı ama adam tutup babam bana hibe etti borç değil. Miras yerine geçer gibi bir şeyler zırvalarsa, elden ödediğimiz paralar ispatlanamayacağı için ( cahiliz bankadan anlamayız diyen insanlar) benim hiç hakkım yokmuş gibi oluyor. Halbuki benim çalıştığım dönemde yeri geldi direkt maaşımı çekip borç ödüyoruz diye verdik.,
Vicdanına kaldık ama ailece vicdansız oldukları ortaya çıktı.
İnsan hiç boşanmayacak gibi düşünüyor. Aptallıksa aptallık.

Genişletmek için tıkla...

Atlantistebiranka .!.:

Çekişmeli dava çok yorucu ve psikolojik olarak insanı sarsıyor ancaaaak o davada size yapılanı çatır çatır az da olsa alınca yüreğiniz bir soğumuyor değil. Ben de böyle çakal takımıyla baya uğraştım. Gözümün içine baka baka yalan söyleyip, iftiralar attılar duruşmalarda. Tüm yaşadıklarımı ispatladım. Siz şöyle cevval bir avukatla konuşun her detayı, mutlaka alacaktır. Ayrıca benden tavsiye, bu davalarda dürüstlük aramayın. İlk vuran ve en güçlü vuran kazanır. Zaman kaybetmeyin.
Ben kazandığım tazminatı sokak hayvanlarına mama alıp alıp dağıttım, eşyalarımı (çoğu kutuluydu) ihtiyacı olanlara dağıttım. Hayatım alt üst olmuştu, üzerime giyecek tişörtüm yoktu ya. Ne günlerden geçtim. Ama geçti işte. İğnenizi bırakmayın o varoş çakallara. Anladıkları dilden konuşun.
Sonra da ilahi adaleti bekleyin. Kendisi alınan ahların bedelini çıkarmakta inanılmaz yaratıcı.

Genişletmek için tıkla...

Jane_Eyre .!.:

tedavı surecındesınız kendınızı bu kadar zora sokmasanız bu hastalıkta stres yonetımı cok onemlı...

Genişletmek için tıkla...

Gezegen X .!.:

Şuan avukat araştırıyorum.
Bırakın dürüstlüğü, insanlık ve vicdanları olmadığını anladım.
Benim en azından 4 - 6 aya ihtiyacım var.
Boşanmamak için diretip (tedavi için) zaman kazanmayı düşünmüştüm ama işler çirkinleşecek gibi görünüyor.
1 çöp bile bırakmak istemiyorum.
İftiraları nasıl isptlrım bilmiyorum.
Elimde kayınvalidemin bana kndi iradesi ile yolldığı ses kayıtları, evime dönmememi salık verdiği, oğlunu başkasına nasip etmesini dilediği, eşim için bizi kaybecek vs tehditleri, kurallarımıza uymadın, hastaysan ( kısırsan çocuk olmuyorsa) tedavi ol/olun temalı sesli mesajlar...
Yaşadıklarıma şahit bir arkadaşım, o sadece anlttığımı ve basit şeylerde şahit olabilir. bir de psikayaristim var bilen ama onluk bir şey yok.
Kısacası kimse şahit olmaz bende yana.

Genişletmek için tıkla...

Tuzuguru .!.:

Katranı' kaynatsan olmaz ki şeker cinsini sevdiğim cinsine çeker.
Sen arabanın yarısını kurtar. Şerh koydur tez elden. Sonra anlaşmalı şutla gitsin. Tedavi sürecinde kafan rahat olsa daha iyi olur bence.
Benim bir kuzenim de hastalıklarla boğuşurken boşandı. Tedavisini oldu. Süreç uzundu ama iş güç oturtma, biraz para biriktirmeye uğraştı. Evliliği düşünmezken şimdi tekrar evleniyor. Çok mutlu. Gönlünü karartma. Nasibin neyse onu yaşadın. Şimdi geleceğe ve kendine odaklanma zamanı.

Genişletmek için tıkla...

Minnaklarimm .!.:

Katranı kaynatsan olmaz ki şeker cinsine tükürdugum cinsine çeker. Bizde böyle derler. Sen Kibarlıgindan yumuşatmissin

Genişletmek için tıkla...

Atlantistebiranka .!.:

O ses kayıtlarını yedekleyin. Mükemmel delil olabilir. Evliliğe aileyi karıştıran taraf kusurlu kabul ediliyor. Size kaynana denilen cisim karışamaz, böyle konuşamaz. Tedavi gördüğünüzü belgeleyin, zor anınızda sizi yalnız bıraktığını, hastalıkta destek yerine köstek hatta psikolojik olarak yıprandığınızın delili onlar. Psikiyatristinizden davada kullanabileceğiniz belgeler alabilirsiniz, bunun detayını avukat bilir. Psikolojinizin bozulduğunu, psikolojik şiddete uğradığınızı kanıtlarsınız ki psikolojik şiddete uğradığınızı ispatlamak en zoru normalde. Elinizde çok güzel kozlar var. Arkadaşınız bire bir şahit olmadıysa pek etkisi olur mu bilmem ama olsun yazdırın onu şahit. Aileniz var mı bilmiyorum, varsa anneniz babanız kardeşiniz psikolojik yıkımınızı anlatmak için şahit oluyor.
Düğün videosu altınlar için lazım. Bir çöp bile aldıysanız onun harcama kaydını, faturasını verin delil olarak. Aman bundan ne olacak demeyin, hakimler bakıyor.
Psikolojiniz müsaitse davayı açın, evi sizi zor durumda bırakıp terk ettiğini falan söyleyin hep. Bir duruşma verilene kadar aylar geçiyor zaten.
Onlara delil olabilecek hiçbir şey vermeyin. Ses kaydı atmayın, sizi kışkırtıp konuşturmaya çalışabiliyorlar asla düşmeyin. Delil olabilecek her şeyi toplayın ki eliniz güçlü olsun. Yoksa yalancı ve ahlaksızları alt etmek için çok çaba harcarsınız.

Genişletmek için tıkla...

Gezegen X .!.:

Biliyorum ama 5 kuruş param yok. Mal kaçırma derdindeler.
Paraya ihtiyacım var. Annemden alabileceğim bir maddi destek yok.
Mecburum bu sürece

Genişletmek için tıkla...

Nooption .!.:

anneni çağır yanına gelsin yalnız kalmanın seni hastalığın sürecinde psikolojik olarak olumsuz etkilediğini vs belirtirsin. bileti falanda delil olarak sakla.

Genişletmek için tıkla...

mel_dem .!.:

Kiyamam sana nasıl bir şerefsizlikki bu hasta zor durumda olan bir insana bunu yapiyorlar.Onlarin kildigi hic bir namaz kabul degilki cehennemlik yerleri.Ne akil vereyim bilemedim.İnsallah cok iyi olun ve tekrar çok mutlu olun.Ama eminimki onların hic bir isi rast gitmeyecek bu saatten sonra bunca ahın ustune.

Genişletmek için tıkla...