Herkese merhaba,
Benim bir kedim var arkadaşlar. 4 yaşında. Çok iyi huylu, minnoş bir kedi.
Biz eşimle çok düşkünüz bu ufaklığa. Tatile gittik eve kamera sistemi kurdum iyi mi diye görmek için. Onu evde uzun süre yalnız bıraktığımız için üzülüp tatilimizi 2 defa yarım bırakıp geri gelmişliğimiz var.
Gelelim soruna:
Hamilelik sürecimde alıştırmak için yatak odasına almamaya başladım önce. Alıştı da bi kaç gece kapıda miyavladı sonra vazgeçti.
Bebek doğunca da bebeği ondan sakınmadık ama o bebeği yok sayıyor. Kıskanıyor sanırım, kızım diye bebeği severken koşa koşa geliyor kendini sevdirmeye.
Bebek doğduğundan beri evde yatılı misafir eksik olmadı, kedim yabancılardan çok korkar. Düzeni bozuldu misafirlerle aynı odada kalınca. Gelenler de korkuyor diye
Bi yatak odasına aldık bi almadık. Bu defa kafası karıştı.
Şimdi almayınca kapıda ağlamalar, yerleri tırmalamalar başladı.
Ama asıl sorun şu ki ben de eşim de kedimizle daha az ilgilenebilir olduk. Her akşam tüylerini tarar, lazer ışıkla oynatır, kucağımıza alıp yarım saat okşardık.
Şu an ise bebek uyuyunca biraz oturup dinlenmek ya da diğer işleri yapmak istiyoruz. Kedim miyavlayarak gelince tüm sinirim tepeme çıkıyor. Gece tuvalete çıkınca yine geliyor oynayalım diye, samimiyetle itiraf edeceğim çok kısa bir süre de olsa sinir oluyorum. Sonra vicdanım sızlıyor.
Ama biri susuyor biri başlıyor napayım? Tam bebeği uyutuyorum miyav miyav susmuyor uyandırıyor çocuğu.
Kendimi daha sabırlı, daha merhametli sanırdım. Resmen 2. Çocuğumuz gelince 1. Nin pabucunu dama attım.
İki kardeş olurlar diyordum ama zaten bebek daha çok küçük, buna rağmen kediyi görünce bağırıyor gülüyor ona :) ama kedi kızım tamamen yok sayıyor bebeği. Ondan korkmuyor ama asla ilgi de göstermiyor. Ben şimdi kedimle ilgilenmezsem ileride bebeğe düşman olur mu?
Üvey analık böyle mi oluyomuşçok suçlu hissediyorum.
Bi de bana kardeş yap diyolar, bi çocuğum daha olsa bu ikisiyle hiç ilgilenecek kapasite yokmuş bende ya.
Kedi tüyü yutanin ileride bebeği olmuyormuş bunu bir tanıdık abla söyledi kendi başına gelmiş bebeğim olmadı 10 yıl araştırıldı ünv. Hastanesinde ve sonunda bu bilgiye ulaşıldı dedi hem çok şaşırmış hemde çok üzülmüştüm o günden sonra kizalarima daha bir dikkat eder oldum kediyle yakınlaşmalari konusunda, konu sahibi bebeğin kedi tüyü yutmasin çok dikkat et demeye geldim
benim de kedilerim var spizella.
valla içim sızladı kediciğe okuyunca. psikolojisi nasıldır kimbilir ağzı var dili yok kıyamam. lütfen ne yap et ilgilen canım,onun dünyası sensin bunu unutma...
Seni yazdıklarından tanıyorum tum samımıyetınede ınanıyorum ama ben sımdı uvey anne mı oldum kısmı , sızce hıc olmuş mu? Gercekten konuda benı rahatsız eden kısım bu oldu
Onun dışında bebegınız gerçekten 2.cocuk gıbı olmuş . En nıhayetınde ılk cocugum dedıgınız sey aslında bır kedı. Yarın obur gun 2. cocugu yapmaya karar verdıgınızde bu yasadıklarınız *9 dıyeyım ben sıze
Evcili olan her anneyle aynı duygulara kapılmışsın en azından benimle aynı :)
Bende de 3 sene boyunca bebeğim gibi ilgilenip kafese dahi sokmadığım bir papağım vardı. Kızım doğduktan sonra kafese sokmak zorunda kaldım, günün belli saatleri dışarı çıkarıyorum artık. Hep vicdan.
Kedine en azından şu yoğun dönemler geçene kadar birkaç oyuncak, tırmalama tahtası gibi oyalanacağı birseyler alsan?
Yoğun dönemler diyorum ama bebek emeklemeye-yürümeye başladıktan sonra işler daha karmaşık bir hal alıyor
Benim de yeni doğmuş bir bebeğim, bir de 3 yaşında kızım var. Büyük kızımla kediniz aynı konumda yani. =) Onun hayatında bir şeyler değiştirmemeye çalıştık olabildiğince. Eşim ya da ben bebekle ilgileniyorsak, diğerimiz büyük kızla ilgileniyor. Eskiden üçümüz birlikte yapardık bazı rutinleri, tek fark o, şimdi dönüşümlü yapıyoruz. Hep birlikte kitap okurduk, şimdi ben okurken eşim bebeğe bakıyor, o okurken ben, gibi... Siz bebeğe bakarken eşiniz tarasın yavrucuğun tüylerini, eşiniz bez değiştirsin, siz lazer şova geçin. =)) Yorucu ama onları ihmal etmekten daha kötü olamaz. İnsanı da hayvanı da aynı, ihmal edilince kalpleri kırılıyor. Kırılmasın minnoşlar.
İlk zamanlar olabilecek bişey üzmeyin kendinizi. Kediniz biraz kıskanır ama sonrası için düşmanlık temelleri atılmaz bence. Kediniz çocukları hiç sevmeyen bir kedi olabilir ama bu sizden kaynaklanmayadabilir.benim kedim de dört yaşını bitirdi. Oğlum çok sonradan katıldı bize. Ben de önceleri odaya almadım ama sonra saldım gitti. Ama bebekken de şimdi de kedim oğluma hep mesafeli. Pek sevmez ama hiç de saldırmadı. Tacizlerine uzaklaşarak karşılık verdi. Ben de isterdim YouTube videolarındaki gibi sıcak görüntüler olsun aralarında ama malesef olmadı. Kedinin karakterinden kaynaklanıyor bence. Yoksa ne tacizci bebekler var yine de kedi kendini sevdiriyor, uzaklaştırmıyor kendisinden. Bebeğiniz biraz büyüsün uygun görürseniz odanıza almaya tekrar başlayabilirsiniz, evden de kalabalık çekildiğinde eski haline döner. Bir de dinlenirken oynamasanız da kucağınıza alıp sevebilirsiniz. Biraz teskin eder heralde minnoşu.
Cok iyi anliyorum seni , oglum dogunca benim de kedime karsi hislerim degismese de ayirdigim vakit minimuma inmisti
Hem vicdan azabi cekiyodum hemde sinir oluyodum o da ilgi bekledikce
Sonunda esimle ayrilirken kediyi ona vermistim ama aradan 10 sene gecti hala icim sizlar onu dusundukce
Hayvancagizin dunyasi, hayati sen oluyorsun ama ilk vazgecilen kendisi oluyor. Bu böyle...
benim evcilim yok, tam konuyu anlayamayabilirim bu sebeple.
Ama sen iki cocuklu olanlar nasil yapiyorlar diye de sormussun, o sekilde cevap vericem.
bir yerde okumustum,
bebek kendini sevdirir, siz kendinizi icinizden o an gelmiyorsa bile buyuk cocugunuzu daha cok sevmeye zorlayin diyordu.
simdi bende var biri 2 digeri 5 yasinda, buyuk kucugu kiskanip onun yaptigi saklabanliklari yapmaya calisiyor, ve de hic sevimli olmuyor, ama iste bu duyguyu ona gecirmemeye calisiyoruz ve ilgiye ihtiyaci oldugunu gordugumuz an ilgileniyouz. Esim ve ben gerekirse cocuklari bolusuyoruz. Genelde beraber vakit geciririz aslinda ama bazi gunler farkli oluyor, fark ediyorsun, buyugun ya da kucugun daha cok kisisel zamana ihtiyaci oluyor, o zaman ayiriyoruz cocuklari, ayri odalarda kisisel olarak ilgileniyoruz.
Ben her zaman evcilleri çift bakarım bir kedi yerine iki kedi o zaman böyle sıkıntılar olmuyor birbirlerine yetiyorlar.
Oyy kiyamam
Bebeginiz kac aylik? Bebek sizin kucaginizdayken esiniz kedinizle ilgilense bir muddet? Lazerle oynatmak zahmetli degil o kadar, oturdugunuz yerden yaparsiniz. Yatak odasina girince bebege bir rahatsizlik vermiyorsa geceleri alin, yaninizda uyusun en azindan ozlemi gider:)
Allah kolaylik versin ama gecici durumlar bunlar, bebek ele avuca gelince duzeniniz de oturmus olur insallah
Kıyamam kız kıskanıyordur onunla da ilgilenin biriniz bebekle uğraşırken diğeri tüylü bebekle ilgilensin. kabullenir o zamanla çocuğun yanına yaklaşınca kovalamayın ama onlar biliyor kime nasıl davranacağını ilgiyi birden ondan çektiğiniz için küstürürsünüz hayvanı yapmayın.
Kedi tüyü yutanin ileride bebeği olmuyormuş bunu bir tanıdık abla söyledi kendi başına gelmiş bebeğim olmadı 10 yıl araştırıldı ünv. Hastanesinde ve sonunda bu bilgiye ulaşıldı dedi hem çok şaşırmış hemde çok üzülmüştüm o günden sonra kizalarima daha bir dikkat eder oldum kediyle yakınlaşmalari konusunda, konu sahibi bebeğin kedi tüyü yutmasin çok dikkat et demeye geldim
ben kedi tüyü yutuldugu taktirde zararlı olduğunu duymuştum üreme ne alakaTamam hemen atıyorum evden
Nolur kızmayın ama bu cümleleri 37261718. Defadır duyuyorum fenalık geldi.
Kedim aşılı
Kist yapıyor deseniz hadi diycem parazit vs için deniyor.
4 senedir kedim evde beraber yatıyorduk ilk istediğimiz ay hamile de kaldım. KEDi tüyünün üreme sistemimize ne zararı olabilir??
ben kedi tüyü yutuldugu taktirde zararlı olduğunu duymuştum üreme ne alaka
Herkese merhaba,
Benim bir kedim var arkadaşlar. 4 yaşında. Çok iyi huylu, minnoş bir kedi.
Biz eşimle çok düşkünüz bu ufaklığa. Tatile gittik eve kamera sistemi kurdum iyi mi diye görmek için. Onu evde uzun süre yalnız bıraktığımız için üzülüp tatilimizi 2 defa yarım bırakıp geri gelmişliğimiz var.
Gelelim soruna:
Hamilelik sürecimde alıştırmak için yatak odasına almamaya başladım önce. Alıştı da bi kaç gece kapıda miyavladı sonra vazgeçti.
Bebek doğunca da bebeği ondan sakınmadık ama o bebeği yok sayıyor. Kıskanıyor sanırım, kızım diye bebeği severken koşa koşa geliyor kendini sevdirmeye.
Bebek doğduğundan beri evde yatılı misafir eksik olmadı, kedim yabancılardan çok korkar. Düzeni bozuldu misafirlerle aynı odada kalınca. Gelenler de korkuyor diye
Bi yatak odasına aldık bi almadık. Bu defa kafası karıştı.
Şimdi almayınca kapıda ağlamalar, yerleri tırmalamalar başladı.
Ama asıl sorun şu ki ben de eşim de kedimizle daha az ilgilenebilir olduk. Her akşam tüylerini tarar, lazer ışıkla oynatır, kucağımıza alıp yarım saat okşardık.
Şu an ise bebek uyuyunca biraz oturup dinlenmek ya da diğer işleri yapmak istiyoruz. Kedim miyavlayarak gelince tüm sinirim tepeme çıkıyor. Gece tuvalete çıkınca yine geliyor oynayalım diye, samimiyetle itiraf edeceğim çok kısa bir süre de olsa sinir oluyorum. Sonra vicdanım sızlıyor.
Ama biri susuyor biri başlıyor napayım? Tam bebeği uyutuyorum miyav miyav susmuyor uyandırıyor çocuğu.
Kendimi daha sabırlı, daha merhametli sanırdım. Resmen 2. Çocuğumuz gelince 1. Nin pabucunu dama attım.
İki kardeş olurlar diyordum ama zaten bebek daha çok küçük, buna rağmen kediyi görünce bağırıyor gülüyor ona :) ama kedi kızım tamamen yok sayıyor bebeği. Ondan korkmuyor ama asla ilgi de göstermiyor. Ben şimdi kedimle ilgilenmezsem ileride bebeğe düşman olur mu?
Üvey analık böyle mi oluyomuşçok suçlu hissediyorum.
Bi de bana kardeş yap diyolar, bi çocuğum daha olsa bu ikisiyle hiç ilgilenecek kapasite yokmuş bende ya.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?