merhabalar.. konunu tümüyle okudum, bence ne sende ne çocuklarda suç var, tüm suç eşinde.. yeğenleriyle senin aranda bir denge kuramamış..
senin yerinde ben de olsam kıskanırdım, hatta kıskançlıkta değil, çocukların her yaptığı gözüme batmaya başlardı ki, daha vahim bir durum.. eşim bu kadar üstüme gelecek, onları zorla sevdirmeye çalışacak, her fırsatta eve çağıracak, onlarsız boğazımdan geçmiyor, ne yediğimden ne gezdiğimden zevk alıyorum diyecek, bi de seni onlara yakın davranmadın diye eleştirecek... yok arkadaşım ya, sen gene iyi dayanmışsın
ben kesin büyük bir kavga çıkartmıştım, sen yine sabırlıymışsın..
bazı üyeler, eşin çok merhametli, çok iyi baba olur, ee amcası sevcek tabi, falan demişler ama bu sevgi değil saplantı olmuş resmen.. karısının önüne geçmeye başlamış.. daha yeni evliymişsiniz, senle başbaşa kalmak için fırsat kollaması gerekirken onları çağırmasının merhametlikle alakası yok.
. merhametli olsaydı eşini düşünürdü, üzmezdi onu.. merhametli olsaydı tüm yeğenlerine aynı şekilde davranırdı, birine özel değil.. benim fikrim, baba olsa da eşiniz yine aynı aşırı sevgiyi çocuğuna ve eşine değil de, onlara göstercek gibi geldi.. :26:
ayrıca özellikle kız olanın eşine ve eşinin de ona olan düşkünlüğü düşündürücü.. sonuçta çocuk ergenliğe girdiğinde eşinize karşı başka türlü bir hayranlığı da başlayabilir.. ayrıca eşiniz onları çok şımartmış, her istediklerini yapmış, bu durum ilerde başınıza iş açabilir.. bence eşinizle ciddi ciddi konuşmanın vakti gelmiş..
yoksa ilerde siz ve çocuklarınız oldukça yıpranacak.. buarada çocukların velayetini annelerinin alma durumu yok mu? sonuçta yaşlı insanlar da bakarken zorlanabilir.. ya da babalarının evlenme durumu olsa belki sizden biraz uzaklaşırlar..