Ben mi kıskancım yoksa eşim mi yeğen sevgisini abartıyor.

clara84 · 12 Ocak 2020

Sizin çocugunuz olunca onlarla o kdr ilgilenmez merak etme. Kanı canı yiğeni normal yani kimü aşırı sever kimi sade. Ana bana ayrı falan diye üzülüyo ondan bu tutumu bnce.

civcivgagasi · 12 Ocak 2020

kocabebegim .!.:
keşke sen annemle evlenseydin keşke babam sen olsaydın

Bu çok berbat bir cümle. Eşinle konuşup yeğenine bunun çok sakat bir fikir olduğunu söylemesini sağlamalısın. Fakat onun dışında yeğenlerini sevmesi çok güzel bir şey bence.

Liman34 · 12 Ocak 2020

Çok haklısın eşin çok abartıyor.sakın taviz verme.herkes yerini bilsin.

Kelebegin ruhu · 13 Ocak 2020

Sizin kıskanmanız saçma açıkcası içinizde insan sevgisinin yerine büyük bir haset taşıdığınızı düşündüm ama çocuklarınız olsaydı yeğenleriyle çocuklarına eşit davransaydı o zaman durumlar değişirdi.

Hostesin Kirmizi Fulari · 13 Ocak 2020

Yani eşiniz abartmış gibi ama sizde abartmamaya çalışın kıskançlık duygunuzu bence çocuğunuz olsa yok olur bu davranışları eşinizin bukadar kalmaz

csi · 13 Ocak 2020

kocabebegim .!.:
Merhaba.
Psikolojim o kadar bozukki yanlış davranmaktan korkuyorum. Ben kendimce haklıyım fakat haksız da olabilirim en azından bu konuda bana yardımcı olmanızı istiyorum. Farklı bir gözle bakmayı da başarabilirim belki.

Konuya geleyim. Sorun yani benim sorun ettiğim eşimin yeğenleri. Daha doğrusu 2 yeğeni. Çok yeğeni var ama bu ikisine aşırı düşkün hatta babaları olmasına rağmen baba rolüne bürünmüş durumda.
Anne baba ayrı ve çocuklar babaları ile kalıyor arada sırada annelerine gidiyorlar. Eskiden yani çocuklar küçükken anne baba çok kavga ediyorlarmış ve o dönemlerden kalma eşimde o çocuklara karşı hassaslık var. Kısacası sorunlu bir anne babanın çocukları. Ama şu ande ayrı olmalarının dışında sorun yok.
Belki kıskançlık diyeceksiniz ama (ki doğrudur) eşimin kendisini onların babası yerine koymasına sinir oluyorum. Her adımında onlar var. Bir yere gitsek onlarda gelseydi keşke der, çok basit pasta yesek keşke onlarda olsaydı der, eve kola alırım bisküvi alırım hemen onlara verir. Düşünün evde köfte yapıyorum "ya .... da çok sever köfteyi ouda çağıralım mı" der. Sanki evde hiç yemek yemiyor bunlar. Babaanne dede baktığı için hiç bir şeyden mahrum kalmıyorlar. O öyle yaptıkça içimden de gelmiyor açıkcası onlara birşey yapmak. Her neyse yemek içmek konusunda hiç sorun çıkarmıyorum elbette çocuk onlar ve veriyorum da vermesine de birşey demiyorum. Ancak nasıl tarif etsem bilemiyorum sürekli onları düşünmesi sinirlendiriyor beni. Geçende evden çıkarken gördük naber dedim tüm sevecenliğimle, sonra eşim bana diyorki naber diyeceğine bi sarılsaydın diyor. iyide ben sokakta gördüğüm her çocuğa sarılmıyorum ki onlarında diğer çocuklardan hiçbir farkı yok benim gözümde. bebek olsa al kucağına sev ama koca çocuğu da kucağıma alıp sevemem ya.
Yine geçende odamda uyuyorum yeğeni gelmiş, beni sormuş eşimde uyuyor gir yanına yat demiş. Gelmedi tabi allahtan. Bize geldiklerinde hoşgeldin diyorum eğer duymadıysa onların yanında bana çocuklara hoşgeldin dedinmi diyor. Yani sürekli onları sevmem konusunda bana psikolojik baskı yapmasına da tahammülüm yok. O öyle yaptıkça seveceğim varsa da tepki olarak sevemiyorum çocukları.

Ben de aksi ve sinirliyim. Şimdilik sabrediyorum ama ters bir tarafıma denk gelip kötü şeyler söylemek istemiyorum. Bana akıl verin ne yapayım. Kendi kendime Kocabebeğim onlar daha çocuk anne baba ayrı ilgiye sevgiye ihtiyaçları var diyorum, sevaptır sev diyorum ama eşimde böyle yaptıkça içimden gelmiyor. Özellikle kız olanın keşke sen annemle evlenseydin keşke babam sen olsaydın gibi laflarını duyunca iyice sinir olmaya başladım. Eşimi görünce kucağından inmiyor ve bende sinirleniyorum tabi.

Sizce bu sadece benim kıskançlığımdan mı yoksa eşimin onlara olan sevgisi mi aşırı. İşte bu noktada çıkmazdayım. Kıskançlıksa susacağım ama kıskançlık değilse ve eşimin yaptığı normal değilse rahatsızlığımı konuşacağım.

Bir anda aklıma gelenler bunlar. Sormak istediğiniz şeyler olura anlatırım. Sonuçta bu anlattıklarıma göre değerlendiremeyebilirsiniz. Şimdiden teşekkür ediyorum okuduğunuz için.

Hiç uzatmayacağım m, hatalı ve kıskançsınız.

Ne eşimin yeğenlerini nasıl seveceğine, nasıl davranacağına karışırım ne de kendime karıştırtırım.

Çocuk onlar yahu, çocuk!! Üstelik anne baba ayrı. İçlerinde ne fırtınalar kopuyor hangimiz bilebiliriz ki?

Sırf eş soyu diye, el kadar çocuklara önyargılı davranmak bence çok da sağlıklı bir düşünce yapısı değil.

Albatrosanda · 13 Ocak 2020

Eşimin yeğenlerine sevgi duymak ilgilenmek zorunda değilim

gixxer_600 · 13 Ocak 2020

Yengemin kuzenide eşinden ayrılmış 10 yaşında bir oğlu var.Annesi babası ayrı diye etrafındaki herkes çocuğun her istediğini yapıyor bir dediğini iki etmiyorlar.Evet sahiplenmeleri,ilgilenmeleri çok güzel bir şey ama şu an o çocuk ne “hayır” dan ne de “olmaz” dan anlıyor.Her istediğinin yapılmasına,alınmasına o kadar alışmış ki geçenlerde çok çok pahalı bi lego seti istedi ve yengemin babası hemen “yazık babası yok üzülmesin” diye gitti aldı.Ve çocuk isteklerini yaptırmak için “Babamla annem ayrılmasaydı keşke” diyerek durumunu kullanıyor...Yani bu kadar üstüne düşerek iyi yapılmıyor.Boşanmak her çocuğun başına gelebilecek her ailede yaşanabilecek bir şey,çocuklar için evet çok yıkıcı üzücü etkileri oluyor ama eşiniz bu durumu çok çok abartıyor bence.Maddi manevi destek olup sahip çıkması çok güzel ama işin dozunu aşmış durumda.Hele kızın dediği “sen benim annemle evlenseydin keşke” vs. çok çok yanlış.

kocabebegim · 13 Ocak 2020

Konum neden gündeme geldi anlamadım.

Konuyu açtıktan sonra hamile kaldım ve şu an bir çocuğum var.

Çocuklarla kişisel bir problemim yok olamaz da zaten. Evet beni severler. Kızıma aşıklar. Eşimin o dönem sanki onlara ihanet etmiş gibi onlara yaranma çabasıydı konu açmama sebep olan. Hala çok sever, maddi manevi ilgilenir ama sorumluluk almaz. Anne baba zaten şu anda çalışıyor. Gerçi hala üstlerine sorumluluk almazlar, hala eşimden babaanneden maddi beklenti içindeler ama ufak tefek olunca sorun etmiyorum.

Evlenirken nasıl eşim dahil kimseden 5 kuruş maddi destek görmediysem ve beklemediysem çocuk doğururken de kimseye güvenmedim, kimseden bir beklenti içine girmedim. anne babaysan, içki-sigaraya para buluyorsan, 3 kuruşluk kitap parası için o çocukları hala, amca evine gönderip rencide etmeyeceksin. Bir zahmet çocuğunun ihtiyacını da karşılayacaksın.

Benim sıkıntım anne-baba bu kadar rahatken eşimin onların babası rolüne girmesiydi. Neyse ki düzeldi.

Visenyaa · 13 Ocak 2020

kocabebegim .!.:
Konum neden gündeme geldi anlamadım.

Konuyu açtıktan sonra hamile kaldım ve şu an bir çocuğum var.

Çocuklarla kişisel bir problemim yok olamaz da zaten. Evet beni severler. Kızıma aşıklar. Eşimin o dönem sanki onlara ihanet etmiş gibi onlara yaranma çabasıydı konu açmama sebep olan. Hala çok sever, maddi manevi ilgilenir ama sorumluluk almaz. Anne baba zaten şu anda çalışıyor. Gerçi hala üstlerine sorumluluk almazlar, hala eşimden babaanneden maddi beklenti içindeler ama ufak tefek olunca sorun etmiyorum.

Evlenirken nasıl eşim dahil kimseden 5 kuruş maddi destek görmediysem ve beklemediysem çocuk doğururken de kimseye güvenmedim, kimseden bir beklenti içine girmedim. anne babaysan, içki-sigaraya para buluyorsan, 3 kuruşluk kitap parası için o çocukları hala, amca evine gönderip rencide etmeyeceksin. Bir zahmet çocuğunun ihtiyacını da karşılayacaksın.

Benim sıkıntım anne-baba bu kadar rahatken eşimin onların babası rolüne girmesiydi. Neyse ki düzeldi.

Düzelmesine sevindim.

KubraO · 13 Ocak 2020

kocabebegim .!.:
Merhaba.
Psikolojim o kadar bozukki yanlış davranmaktan korkuyorum. Ben kendimce haklıyım fakat haksız da olabilirim en azından bu konuda bana yardımcı olmanızı istiyorum. Farklı bir gözle bakmayı da başarabilirim belki.

Konuya geleyim. Sorun yani benim sorun ettiğim eşimin yeğenleri. Daha doğrusu 2 yeğeni. Çok yeğeni var ama bu ikisine aşırı düşkün hatta babaları olmasına rağmen baba rolüne bürünmüş durumda.
Anne baba ayrı ve çocuklar babaları ile kalıyor arada sırada annelerine gidiyorlar. Eskiden yani çocuklar küçükken anne baba çok kavga ediyorlarmış ve o dönemlerden kalma eşimde o çocuklara karşı hassaslık var. Kısacası sorunlu bir anne babanın çocukları. Ama şu ande ayrı olmalarının dışında sorun yok.
Belki kıskançlık diyeceksiniz ama (ki doğrudur) eşimin kendisini onların babası yerine koymasına sinir oluyorum. Her adımında onlar var. Bir yere gitsek onlarda gelseydi keşke der, çok basit pasta yesek keşke onlarda olsaydı der, eve kola alırım bisküvi alırım hemen onlara verir. Düşünün evde köfte yapıyorum "ya .... da çok sever köfteyi ouda çağıralım mı" der. Sanki evde hiç yemek yemiyor bunlar. Babaanne dede baktığı için hiç bir şeyden mahrum kalmıyorlar. O öyle yaptıkça içimden de gelmiyor açıkcası onlara birşey yapmak. Her neyse yemek içmek konusunda hiç sorun çıkarmıyorum elbette çocuk onlar ve veriyorum da vermesine de birşey demiyorum. Ancak nasıl tarif etsem bilemiyorum sürekli onları düşünmesi sinirlendiriyor beni. Geçende evden çıkarken gördük naber dedim tüm sevecenliğimle, sonra eşim bana diyorki naber diyeceğine bi sarılsaydın diyor. iyide ben sokakta gördüğüm her çocuğa sarılmıyorum ki onlarında diğer çocuklardan hiçbir farkı yok benim gözümde. bebek olsa al kucağına sev ama koca çocuğu da kucağıma alıp sevemem ya.
Yine geçende odamda uyuyorum yeğeni gelmiş, beni sormuş eşimde uyuyor gir yanına yat demiş. Gelmedi tabi allahtan. Bize geldiklerinde hoşgeldin diyorum eğer duymadıysa onların yanında bana çocuklara hoşgeldin dedinmi diyor. Yani sürekli onları sevmem konusunda bana psikolojik baskı yapmasına da tahammülüm yok. O öyle yaptıkça seveceğim varsa da tepki olarak sevemiyorum çocukları.

Ben de aksi ve sinirliyim. Şimdilik sabrediyorum ama ters bir tarafıma denk gelip kötü şeyler söylemek istemiyorum. Bana akıl verin ne yapayım. Kendi kendime Kocabebeğim onlar daha çocuk anne baba ayrı ilgiye sevgiye ihtiyaçları var diyorum, sevaptır sev diyorum ama eşimde böyle yaptıkça içimden gelmiyor. Özellikle kız olanın keşke sen annemle evlenseydin keşke babam sen olsaydın gibi laflarını duyunca iyice sinir olmaya başladım. Eşimi görünce kucağından inmiyor ve bende sinirleniyorum tabi.

Sizce bu sadece benim kıskançlığımdan mı yoksa eşimin onlara olan sevgisi mi aşırı. İşte bu noktada çıkmazdayım. Kıskançlıksa susacağım ama kıskançlık değilse ve eşimin yaptığı normal değilse rahatsızlığımı konuşacağım.

Bir anda aklıma gelenler bunlar. Sormak istediğiniz şeyler olura anlatırım. Sonuçta bu anlattıklarıma göre değerlendiremeyebilirsiniz. Şimdiden teşekkür ediyorum okuduğunuz için.

Basta okurken Yegeni ya sever diye dusunmustum ama sonradan fikrim degisti tabii. Ya bazen sen iyi davranmak istesende esinin yaklasimi baskisi seni sinir etmis anladim. Bi bıraksa sen kendi durtulerinle zaten iyi davranmaya musait birisisin. Ama su annem olsaydin babam olsaydin vesaire hic hoc degil. Benim esim ben ya hadi cocuklari alalim bizde kalsinlar bugun dedigim halde olmaz oyle herkesin evi barki var der ama yegenlerini cok sever. Herseyin dozu var ya. Iyi bile sabretmissin. Cok sert yapma esinde ters tepki olur. Ama naz niyaz vesaire konusarak cozersin insallaj

KubraO · 13 Ocak 2020

kocabebegim .!.:
Konum neden gündeme geldi anlamadım.

Konuyu açtıktan sonra hamile kaldım ve şu an bir çocuğum var.

Çocuklarla kişisel bir problemim yok olamaz da zaten. Evet beni severler. Kızıma aşıklar. Eşimin o dönem sanki onlara ihanet etmiş gibi onlara yaranma çabasıydı konu açmama sebep olan. Hala çok sever, maddi manevi ilgilenir ama sorumluluk almaz. Anne baba zaten şu anda çalışıyor. Gerçi hala üstlerine sorumluluk almazlar, hala eşimden babaanneden maddi beklenti içindeler ama ufak tefek olunca sorun etmiyorum.

Evlenirken nasıl eşim dahil kimseden 5 kuruş maddi destek görmediysem ve beklemediysem çocuk doğururken de kimseye güvenmedim, kimseden bir beklenti içine girmedim. anne babaysan, içki-sigaraya para buluyorsan, 3 kuruşluk kitap parası için o çocukları hala, amca evine gönderip rencide etmeyeceksin. Bir zahmet çocuğunun ihtiyacını da karşılayacaksın.

Benim sıkıntım anne-baba bu kadar rahatken eşimin onların babası rolüne girmesiydi. Neyse ki düzeldi.

Çok sevindimmm

Bebeginizle esinizle mutlu huzurlu bir hayat dilerim

kocabebegim · 13 Ocak 2020

KubraO .!.:
Basta okurken Yegeni ya sever diye dusunmustum ama sonradan fikrim degisti tabii. Ya bazen sen iyi davranmak istesende esinin yaklasimi baskisi seni sinir etmis anladim. Bi bıraksa sen kendi durtulerinle zaten iyi davranmaya musait birisisin. Ama su annem olsaydin babam olsaydin vesaire hic hoc degil. Benim esim ben ya hadi cocuklari alalim bizde kalsinlar bugun dedigim halde olmaz oyle herkesin evi barki var der ama yegenlerini cok sever. Herseyin dozu var ya. Iyi bile sabretmissin. Cok sert yapma esinde ters tepki olur. Ama naz niyaz vesaire konusarak cozersin insallaj

Valla o zamanlar kalbimi evet kırdı. unutmuş görünsem de unutmam. Ama şimdi o kadar değil. Zaten çocuklar genç artık. Pek amcalarını umursamıyorlar.

kocabebegim · 13 Ocak 2020

KubraO .!.:
Çok sevindimmm Bebeginizle esinizle mutlu huzurlu bir hayat dilerim

Çok teşekkür ederim. Yanlış anlaşılmak istemediğim hassas bir konuydu. Umarım kendimi ifade edebilmişimdir.

chamallows · 13 Ocak 2020

kocabebegim .!.:
Valla o zamanlar kalbimi evet kırdı. unutmuş görünsem de unutmam. Ama şimdi o kadar değil. Zaten çocuklar genç artık. Pek amcalarını umursamıyorlar.

bende tam buyuyunce aralarindaki iliskinin boyutu degisir diyecektim ki oylede olmuş

Ruhum Buruk · 13 Ocak 2020

kocabebegim .!.:
Merhaba.
Psikolojim o kadar bozukki yanlış davranmaktan korkuyorum. Ben kendimce haklıyım fakat haksız da olabilirim en azından bu konuda bana yardımcı olmanızı istiyorum. Farklı bir gözle bakmayı da başarabilirim belki.

Konuya geleyim. Sorun yani benim sorun ettiğim eşimin yeğenleri. Daha doğrusu 2 yeğeni. Çok yeğeni var ama bu ikisine aşırı düşkün hatta babaları olmasına rağmen baba rolüne bürünmüş durumda.
Anne baba ayrı ve çocuklar babaları ile kalıyor arada sırada annelerine gidiyorlar. Eskiden yani çocuklar küçükken anne baba çok kavga ediyorlarmış ve o dönemlerden kalma eşimde o çocuklara karşı hassaslık var. Kısacası sorunlu bir anne babanın çocukları. Ama şu ande ayrı olmalarının dışında sorun yok.
Belki kıskançlık diyeceksiniz ama (ki doğrudur) eşimin kendisini onların babası yerine koymasına sinir oluyorum. Her adımında onlar var. Bir yere gitsek onlarda gelseydi keşke der, çok basit pasta yesek keşke onlarda olsaydı der, eve kola alırım bisküvi alırım hemen onlara verir. Düşünün evde köfte yapıyorum "ya .... da çok sever köfteyi ouda çağıralım mı" der. Sanki evde hiç yemek yemiyor bunlar. Babaanne dede baktığı için hiç bir şeyden mahrum kalmıyorlar. O öyle yaptıkça içimden de gelmiyor açıkcası onlara birşey yapmak. Her neyse yemek içmek konusunda hiç sorun çıkarmıyorum elbette çocuk onlar ve veriyorum da vermesine de birşey demiyorum. Ancak nasıl tarif etsem bilemiyorum sürekli onları düşünmesi sinirlendiriyor beni. Geçende evden çıkarken gördük naber dedim tüm sevecenliğimle, sonra eşim bana diyorki naber diyeceğine bi sarılsaydın diyor. iyide ben sokakta gördüğüm her çocuğa sarılmıyorum ki onlarında diğer çocuklardan hiçbir farkı yok benim gözümde. bebek olsa al kucağına sev ama koca çocuğu da kucağıma alıp sevemem ya.
Yine geçende odamda uyuyorum yeğeni gelmiş, beni sormuş eşimde uyuyor gir yanına yat demiş. Gelmedi tabi allahtan. Bize geldiklerinde hoşgeldin diyorum eğer duymadıysa onların yanında bana çocuklara hoşgeldin dedinmi diyor. Yani sürekli onları sevmem konusunda bana psikolojik baskı yapmasına da tahammülüm yok. O öyle yaptıkça seveceğim varsa da tepki olarak sevemiyorum çocukları.

Ben de aksi ve sinirliyim. Şimdilik sabrediyorum ama ters bir tarafıma denk gelip kötü şeyler söylemek istemiyorum. Bana akıl verin ne yapayım. Kendi kendime Kocabebeğim onlar daha çocuk anne baba ayrı ilgiye sevgiye ihtiyaçları var diyorum, sevaptır sev diyorum ama eşimde böyle yaptıkça içimden gelmiyor. Özellikle kız olanın keşke sen annemle evlenseydin keşke babam sen olsaydın gibi laflarını duyunca iyice sinir olmaya başladım. Eşimi görünce kucağından inmiyor ve bende sinirleniyorum tabi.

Sizce bu sadece benim kıskançlığımdan mı yoksa eşimin onlara olan sevgisi mi aşırı. İşte bu noktada çıkmazdayım. Kıskançlıksa susacağım ama kıskançlık değilse ve eşimin yaptığı normal değilse rahatsızlığımı konuşacağım.

Bir anda aklıma gelenler bunlar. Sormak istediğiniz şeyler olura anlatırım. Sonuçta bu anlattıklarıma göre değerlendiremeyebilirsiniz. Şimdiden teşekkür ediyorum okuduğunuz için.

Valla haklisinda diyemem haksizda diyemem.Esinin senden cok birine ilgi sevgi gostermesini istemiosun ama onlarda yarim kalmis cocuklar esinde kendi yigenlerine sorumlu hissediyor.Senin konusman bir fayda saglamaz aksine cocuklari iyice mazlum sifatina koyarsin esin cocuklara daha bir sarilir.Sen kendine bir ugras bul esinin dediklerini duyma bundan sıkıldigini belli et oturup esinle bu konuyu konusma o konusunca da geçistir.Esinde anlar.Ama kendin kisisel olarak baslarini oksa sevaptir kin gutme onlar cocuk ve amcalarini paylasamiyor olabilirler senin esini paylasmak istemedigin gibi.Cocuklara karsiymis gibi davranma aksine cocuklarin gönlünü al ki sana karsi davranislari simdi ve ileride senin canini yakmak niyetli olmasin

kocabebegim · 13 Ocak 2020

chamallows .!.:
bende tam buyuyunce aralarindaki iliskinin boyutu degisir diyecektim ki oylede olmuş

Burada bazı arkadaşlar beni yanlış anladı sanırım. Yeğen sevgisini kıskandığımı sandılar, belki ben doğru ifade edemedim, bilmiyorum. Eşimin hassaslığı hala devam ediyor. Ama artık kızımız var, yeğenleri genç oldular pek gelip gitmiyorlar. Ya zaten derdim onları sevip sevmemesi filan değildi. Elbette ki sever yeğen bu evlattan farksızdır. Ama anna baba o kadar sorumsuzken baba rolüne girmesi ve beni de anne rolüne sokmak istemesi idi beni sinirlendiren.

En çok da çocuklara yazık oluyor. Amca hala ne kadar mükemmel olursa olsunlar çocuk için pek bir şey ifade etmiyor. O çocukların anne baba ilgisine ihtiyacı vardı. Amca ilgisine değil. bunu anlatamadım. Sen yapacağına kardeşine öncülük yap o yapsın, diyordum. İçlerinde anne baba eksikliğini hissetmesinler. Hala aynı düşüncedeyim.

Belki de ben yanlış düşünüyorum bilmiyorum.

Ruhum Buruk · 13 Ocak 2020

kocabebegim .!.:
Konum neden gündeme geldi anlamadım.

Konuyu açtıktan sonra hamile kaldım ve şu an bir çocuğum var.

Çocuklarla kişisel bir problemim yok olamaz da zaten. Evet beni severler. Kızıma aşıklar. Eşimin o dönem sanki onlara ihanet etmiş gibi onlara yaranma çabasıydı konu açmama sebep olan. Hala çok sever, maddi manevi ilgilenir ama sorumluluk almaz. Anne baba zaten şu anda çalışıyor. Gerçi hala üstlerine sorumluluk almazlar, hala eşimden babaanneden maddi beklenti içindeler ama ufak tefek olunca sorun etmiyorum.

Evlenirken nasıl eşim dahil kimseden 5 kuruş maddi destek görmediysem ve beklemediysem çocuk doğururken de kimseye güvenmedim, kimseden bir beklenti içine girmedim. anne babaysan, içki-sigaraya para buluyorsan, 3 kuruşluk kitap parası için o çocukları hala, amca evine gönderip rencide etmeyeceksin. Bir zahmet çocuğunun ihtiyacını da karşılayacaksın.

Benim sıkıntım anne-baba bu kadar rahatken eşimin onların babası rolüne girmesiydi. Neyse ki düzeldi.

Aa eski bir konuymus duzelmesine sevindim o zman

Yenianne59 · 13 Ocak 2020

Aslnda ben seni cok iyi anlıyorım benimde eşimin yeğeni var kendi çocugu gibi seviyordu hep el üstnde tutyor anne ve babasıda var üstelik bunu ben teyze olnca anladım bnde senin gibi kıslanlık yapıyordum artık normal geliyo anladım

mrsbride · 13 Ocak 2020

bence bir dna testi yaptır

Ben mi kıskancım yoksa eşim mi yeğen sevgisini abartıyor.

Aktif Üye

Açıyorum çiçek miçek

Aktif Üye

Aktif Üye

Asteria ☀️🌙🔮

Susuyorsam Asaletimdendir

Popüler Üye

Popüler Üye

Guru

Nirvana

Yeni Üye

Yeni Üye

Guru

Guru

🇹🇷 PARLA... 100 YAŞINDASIN 🇹🇷

Popüler Üye

Guru

Popüler Üye

Popüler Üye

👶🏻❤️

Benzer Konular