Acaba iyi olmamızı ben mi sağlıyordum bundan da emin değilim. Yazın diğer ablamı da kırdı. Ablam da hamile diye bi şey söylemiyorjm ama bi daha bu şekilde davranamaz falan demişti ben de boşver hamile demiştim.Kırgınlığınızı anlıyorum ama lohusayken kadınlar hormonları yüzünden çok dengesiz davranıyor. Normal zamanlarda iyi olduğunuzu söylüyorsunuz. Alttan almaya çalışın. Bu zamanda olmasa da düzelince sizden özür dileyecektir.
Yani şimdi ne diyeyim:)Evet sinirli sinirli ev temizliyor sonra. Ben dinlen diyorum ama öyle işte…
Şimdilik ılımlı olmaya devam edin.. Bir kaç ay sonra hala bu garip hallere devam ederse hiç de kendinizi ezdirmeyin mesafeyi hissettirin.Sünnetli çocuğumuz ve sarılıklı bebeğimiz iyileşti şükür. Bilmiyorum kafasına takacak bi durum da yok eşi de yardımcı olmaya çalışıyor. Bebek bir gün gece uyumamış ertesi gün bebeği aldık hemen uyuttuk dinlensin diye. Banyosunu da annem yaptırdı. Anlamadım ben de. Napacağımı bilmiyorum zaten döneceğiz yarın. Bundan sonra ne yapsam bilmiyorum.
25 yıllık ablanızı siz daha iyi bilirsiniz. Temelde tavırları bu şekildeyse, sizi kıran, inciten, kullanılmış hissettiren bir yapısı varsa mesafeli olmanız, en azından sizi bu şekilde hissettirmeyecek bir sınır koymanız en iyisi. Ama bu sınırın veya tavrın zamanı şimdi değil. Zaten dönmenize az kalmıştır. Yaptığınız iyilikleri denize atın. Biraz zaman geçsin (3-6 ay civarı tabi daha az daha fazla olabilir, ben 9 aya yakın kendime anca geldim), ablanızın tavırlarına bakın. Hala devam ediyorsa o zaman aksiyon alırsınız. Ama şimdi yaparsanız suçlu siz olursunuz.Acaba iyi olmamızı ben mi sağlıyordum bundan da emin değilim. Yazın diğer ablamı da kırdı. Ablam da hamile diye bi şey söylemiyorjm ama bi daha bu şekilde davranamaz falan demişti ben de boşver hamile demiştim.
Zaten yapacağınızı yapmışsınız ,Sünnetli çocuğumuz ve sarılıklı bebeğimiz iyileşti şükür. Bilmiyorum kafasına takacak bi durum da yok eşi de yardımcı olmaya çalışıyor. Bebek bir gün gece uyumamış ertesi gün bebeği aldık hemen uyuttuk dinlensin diye. Banyosunu da annem yaptırdı. Anlamadım ben de. Napacağımı bilmiyorum zaten döneceğiz yarın. Bundan sonra ne yapsam bilmiyorum.
Bundan sonra kendi hayatınıza odaklanın. Babanız hayatta mı bilmiyorum, annenizin panik atağıyla ilgili tedavi seçeneklerini gözden geçirin. Ailece imkanınız varsa günübirlik gezilere katılıp, kafa dağıtın.Sünnetli çocuğumuz ve sarılıklı bebeğimiz iyileşti şükür. Bilmiyorum kafasına takacak bi durum da yok eşi de yardımcı olmaya çalışıyor. Bebek bir gün gece uyumamış ertesi gün bebeği aldık hemen uyuttuk dinlensin diye. Banyosunu da annem yaptırdı. Anlamadım ben de. Napacağımı bilmiyorum zaten döneceğiz yarın. Bundan sonra ne yapsam bilmiyorum.
Ben tek otururken annem yanıma geldi. Anne ben bir daha gelmeyeceğim dedim. Evet farkındayım ama konuyu uzatma dedi ve gitti. Biz diğer ablamla aynj şehirdeyiz. Bu anlattığım ablam gurbette. Annem de ondan üzülüyor gurbetlik zor diye. Bahçemiz var bahçeden tek tük çıkan salatalığı bile saklıyoruz ablamla yeğenime. Biraz şımardı heralde.Zaten yapacağınızı yapmışsınız ,
Zamana bırakın
zaten telefon konuşmaları sırasında anlarsınız cinleri tepesinde mi hala
Normale dönerse gidersiniz tekrar
Anneniz farkında mı size davranışlarının?
Farkında ise ne diyor?
Bizim bakacağımızı biliyor o yüzden yaptırdı. Baktık da iyi şimdi yeğenim. Daha önce de hayatında çok zor bi dönemde evine gitmiştik. O zaman da kanepesinin yastıklarını toplamıştı. Güldük geçtik ama bu sefer kırıldım.Ablanız sünnet için daha uygun bir vakit bulamamış mı?
Kaç yıllık ablanızın evine ilk defa kalmaya gitmiyorsunuzdur diye düşünüyorum. Daha önceleri nasıldı? Bu zamana has bir agresiflik varsa üzerinde lohusaliktandır diyebiliriz.
Teşekkür ederim önerileriniz için. Ben sadece bi şeyi merak ediyorum. Acaba bu kadar canımı vermemeli miyim kardeşim olsa bile?Bundan sonra kendi hayatınıza odaklanın. Babanız hayatta mı bilmiyorum, annenizin panik atağıyla ilgili tedavi seçeneklerini gözden geçirin. Ailece imkanınız varsa günübirlik gezilere katılıp, kafa dağıtın.
Biraz şey gibi davranıyor normalde. Mesela diğer ablamla mesaj atarız canı isterse görüldü atar cevap vermez. Canı istemezse aramaz. Biraz bencil galiba. Biz onunkine hemen döneriz mesajına. Ararız. Önceliği ona veririz. Gurbette yalnız hissetmesin diye. Biraz daha bekleyeceğim böyle devam ederse diğer ablamla da konuşup sınır koyalım diyorum. Böyle olmaz25 yıllık ablanızı siz daha iyi bilirsiniz. Temelde tavırları bu şekildeyse, sizi kıran, inciten, kullanılmış hissettiren bir yapısı varsa mesafeli olmanız, en azından sizi bu şekilde hissettirmeyecek bir sınır koymanız en iyisi. Ama bu sınırın veya tavrın zamanı şimdi değil. Zaten dönmenize az kalmıştır. Yaptığınız iyilikleri denize atın. Biraz zaman geçsin (3-6 ay civarı tabi daha az daha fazla olabilir, ben 9 aya yakın kendime anca geldim), ablanızın tavırlarına bakın. Hala devam ediyorsa o zaman aksiyon alırsınız. Ama şimdi yaparsanız suçlu siz olursunuz.
Evet, vermemelisiniz. Anlatımınızdan ablanızın lohusalığın ardına sığındığı izlenimi oluştu bende.Teşekkür ederim önerileriniz için. Ben sadece bi şeyi merak ediyorum. Acaba bu kadar canımı vermemeli miyim kardeşim olsa bile?
+1000Hiç Lohusa duyarı yapamayacağım istisnalar tabi ki olabilir ama lohusalık böyle bir şey değil Ablanızı ailece iyi pohpohlamış, şımartmışsınız..
Mis gibi de bütün işlerine de sizi koşturup kullanmış kullanmış diyorum sonradan sergilediği tavırlar bunu gösteriyor.
Çok çok iyi bir ailesiniz ne güzel işi gücü bırakıp bir bebek, lohusa kadın ve zamansız sünnet ettirilen bir çocuğa gidip destek olmuşsunuz..
Kardeşiyle annesini kıracağına dizini kırıp bebeğine odaklansın..
Burdan az mı okuduk bebeğiyle yalnız bırakılan lohusaları. Yatsın kalksın size dua etsin.
Lohusa canım o afedersın bagırsa bıle alınma 25 yaşındasın ama doğum yapanlar nasıl kötü psıkolojıde oluo bılmıomusun? Kahve içerken bırszda kıtap oku araştır hayret bişey yaArkadaşlar iyi akşamlar.
Bir haftadır ablamın evindeyiz annemle birlikte. Yeğenim doğdu ve biz de ablamın yanına geldik. Doğuma aldılar apar topar o da hemen gelin dedi ben koştur koştur işten çıktım annemi de aldım otobüse bindik ve geldik. Bu bir hafta boyunca ablam büyük oğlunu sünnet ettirdi. Yeni doğan bebeğin sarılığı vardı vesaire biz burda koşturarak çocuklarla ilgilendik. Annem yemeklerini yaptı. Ben de ne iş istedilerse yok demeden yaptım. Ama ablamın tavırları çok canımı sıktı ve çok üzdü beni. Saatlerdir içim sıkılıyor. Durum şu:
Akşama kadar yüzü asık dolaşıyor. Normalde bana bi takma ad takmıştı onunla seslenirken kendi evinde adımla sesleniyor.
Sonrasında ev süpürülecek mesela ben süpüreyim mi diyorum sen süpürgeyi bilmezsin bozarsın diyor. (25 yaşında bir yetişkinim bu arada ablam da 30 yaşında)
kahve fincanları çok güzel ben de bi iki fotoğraf çekip attım kitap kahve gibisinden sen benim evimden foto paylaşıyorsun sosyal medyadaki insanlar da bunun gibi yalan söylüyor kendilerini saklıyorlar dedi. Ben de dedim ki ben senin fincanların benim demedim ki beğendim çektim attım dedim.
Kahve içmeyi çok severim normalde. Asla bana kahve içelim mi diye teklif etmiyor. Ben soruyorum içelim mi diye. Sonra da çekinerek içiyorum. Sanki biraz evini kıskanıyor gibi hissettim. Evini hor kullanmamana rağmen ve aşırı çekinmeme rağmen. Geçen doğum gününde 4 bin liralık hediye aldım. Arada sıkıştıklarında da harçlık atıyorum çok ihtiyaçları olmasa da beni iyi hissettiriyor bu durum.
Ve şunu söylemek istiyorum gerçekten çok canciğer olduğumuzu düşünürdüm. Hamileliği sıkıntılıydı her anında yanındaydım. Başına büyük bir olay gelmişti onunla birlikte çok üzülmüştüm. Çocuklarına bakarken içim gidiyor sürekli onları koruma peşindeyim. Şimdi size sormak istiyorum. Ben mi çok alınganım yoksa ablam ayıp mı etmiş bana?
Öyle hissttiyseniz öyledir muhtemelen, anneniz kalsın siz gidin evinize yapılacak işlerim var dersiniz bir bahane bulursunuz. Hepimiz doğum yapıyoruz ama yardıma gelen insanlara surat yapmıyoruz. Ben olsam giderdim.Arkadaşlar iyi akşamlar.
Bir haftadır ablamın evindeyiz annemle birlikte. Yeğenim doğdu ve biz de ablamın yanına geldik. Doğuma aldılar apar topar o da hemen gelin dedi ben koştur koştur işten çıktım annemi de aldım otobüse bindik ve geldik. Bu bir hafta boyunca ablam büyük oğlunu sünnet ettirdi. Yeni doğan bebeğin sarılığı vardı vesaire biz burda koşturarak çocuklarla ilgilendik. Annem yemeklerini yaptı. Ben de ne iş istedilerse yok demeden yaptım. Ama ablamın tavırları çok canımı sıktı ve çok üzdü beni. Saatlerdir içim sıkılıyor. Durum şu:
Akşama kadar yüzü asık dolaşıyor. Normalde bana bi takma ad takmıştı onunla seslenirken kendi evinde adımla sesleniyor.
Sonrasında ev süpürülecek mesela ben süpüreyim mi diyorum sen süpürgeyi bilmezsin bozarsın diyor. (25 yaşında bir yetişkinim bu arada ablam da 30 yaşında)
kahve fincanları çok güzel ben de bi iki fotoğraf çekip attım kitap kahve gibisinden sen benim evimden foto paylaşıyorsun sosyal medyadaki insanlar da bunun gibi yalan söylüyor kendilerini saklıyorlar dedi. Ben de dedim ki ben senin fincanların benim demedim ki beğendim çektim attım dedim.
Kahve içmeyi çok severim normalde. Asla bana kahve içelim mi diye teklif etmiyor. Ben soruyorum içelim mi diye. Sonra da çekinerek içiyorum. Sanki biraz evini kıskanıyor gibi hissettim. Evini hor kullanmamana rağmen ve aşırı çekinmeme rağmen. Geçen doğum gününde 4 bin liralık hediye aldım. Arada sıkıştıklarında da harçlık atıyorum çok ihtiyaçları olmasa da beni iyi hissettiriyor bu durum.
Ve şunu söylemek istiyorum gerçekten çok canciğer olduğumuzu düşünürdüm. Hamileliği sıkıntılıydı her anında yanındaydım. Başına büyük bir olay gelmişti onunla birlikte çok üzülmüştüm. Çocuklarına bakarken içim gidiyor sürekli onları koruma peşindeyim. Şimdi size sormak istiyorum. Ben mi çok alınganım yoksa ablam ayıp mı etmiş bana?
Sonrasında ev süpürülecek mesela ben süpüreyim mi diyorum sen süpürgeyi bilmezsin bozarsın diyor.
Arada sıkıştıklarında da harçlık atıyorum çok ihtiyaçları olmasa da beni iyi hissettiriyor bu durum.