28 günlük anneyim. 2.5 yıllık evliyim. Evliliğin ilk gününden doğuma kadar mükemmel bir evliliğim vardı. Herkesin örnek gösterdiği, en ufak bir kavganın yaşanmadığı, sevgi saygı gördüğüm evliliğim 28 gündür cehennem gibi oldu.
Öncesinde aşırı üstüme düşerdi eşim çok aşıktı bana. Doğuma kadar. Sonra doğumda birden stres oldu gergin saçma sapan birine dönüştü. Annemle tartıştı. Ki normalde büyüklerine böyle şeyler yapacak biri değildi. Olaylar çok büyüdü.
Kayınvalidem evden gitti (normalde doğum için annen ve kayınvalidem bana gelmişti) gitme sebebi çok kavgalar oldu annem ve eşim arasında ben de lohusa psikolojisi ile boşanacağım dedim. Buna bozuldu gitti.
Olaylar olduğunda 2 günlük lohusaydım.
Boşanacağım dememe eşim de çok takıldı günlerce trip attı.
Şimdi çok ilgisiz, kaba saçma sapan birine dönüştü. Normalde ikimiz de çalışıyoruz ve büyük harcamalarda birbirimize danışırız çünkü benim maaşım onunkinin 3 katı.
Baktım iki gündür anlamsız alışverişler yapıyor kendi maaşının 2 katına oyun almış filan. Sormuyor bile. Güya çok sıkılmış onun da kendine ait bir alana ihtiyacı varmış boğuluyormuş filan.
Netice olarak sorum şu, ben bu karakterde bir insanla evli kalmam. Ama daha 28 günlük minicik kızımın hakkına girmek istemiyorum. Babasız büyümesin istiyorum. Babasız büyümek baya korkunç.
Bu adam düzelir mi? Anlık ve dönemsel bir şey midir? Bu yaşadıklarımı unutur muyum. Yoksa böyle bir gecede değişti ve artık geri dönüşü yok mu dersiniz? Bu durumda benim de kendime ait yolumu çizmem gerekir. Çünkü şu anki adamla evli kalmak istemiyorum.
