Merhaba kızlar. Burda yeniyim. Bana tuhaf gelen bir konuda size yazmak istedim.
Ben memleketine 10saat uzaklıkta oturan yeni doğum yapmış biriyim.
Erkek kardeşimin kız arkadaşı ile 2 yıl önce babam vefat ettiğinde taziyeye geldiğimde tanıştım. O dönem acıma rağmen kafamız epey tutmuştu. Çok iyi anlaşmıştık. Bir hafta kadar hergün gelip gitti.
Sonra bi kaç ay sonra erkek kardeşimle birlikte yaşadığım yere geldiler kısa süre gezip gittiler. Ondan da bi Kaç ay sonra isteme ve nişan yapıldı.
İsteme ve nişan için bir hafta kadar erken gittim memlekete. Yaşadığım yerin meşhur yiyeceklerini hediyelik şekilde tek tek paketletip aldım. Eşim nişandan bir iki gün önce geldi çalıştığı için.
Ben orada 2hafta kalmama rağmen 1 gün arayıp hoşgeldin nasılsın gel bir kahve içelim demedi. Arabayla evin aşağısına kadar gelip asansörle bir kat çıkıp merhaba demedi.
Erkek kardeşime söyledim. Çok ayıp ediyor hiç söylemiyor musun geldiğimi biliyor dedim. Koskocaman insan ben mi uyarıcam neyin ne olduğunu biliyor dedi. Düğün öncesi tatsızlık çıkmasın düğünden sonra konuşurum dedi. Eyvallah dedim ona da.
Neyse sonra erkek kardeşime nişandan sonra sordum, hediyeliklerinden yediler mi beğendiler mi vs. Yok yememiş o öyle şeyleri sevmezmiş dedi. Ama bi tuhaflık olduğunu seziyorum.
Çünkü durduk yerde çok iyiyken birden bu kadar dönmesi ilginç geldi.
Neyse sonra birkaç ay sonra düğün zamanı geldi. Düğün zamanı ben yine erkenden gittim memlekete. Eşim daha sonra geldi. İki hafta erken gittim. Normalde kuaföre vs birlikte gidilir gelinle, ya da teklif edilir. Anneme sordum konuştunuz mu kuaför işini falan diye. Konuştuk istemedi kendi gidecekmiş dedi. Ona da tamam dedim. Bu arada erkek kardeşim biz evde otururken iş çıkışı kız evine gidip dini nikahını kıydırmış. Bize herşey bittikten sonra söyledi. Ben şok oldum. Annem zaten erkek kardeşim ne derse tuhaf bi şekilde kabul edip olsun der oturur. Erkek kardeşim eşyalarını kendi evine taşırken yine arabayla gelip Bi kere hoşgeldin demedi. Kuaför için de konuşma gereği duymadı. Aranızda bişey mi geçti bişey mi dediniz deseniz asla. Orda bile değilim.
Keza zaten yaşlarımız çok yakın olduğu için ben hiçbi zaman gelin görümce muhabbeti yapacak kardeşini kıskanacak birisi değilim. Hep bana arkadaş olsun isterdim.
Hem gizli gizli kız tarafıyla birlikte dini nikah gizli olur diyerek nikah kıymışlar bizi adam yerine koymadan, hem de düğünden bir gün önce arkadaşlarıyla kına eğlencesi yapmış. Yine yapabilirdi. Ben de yapmıştım eşimin tarafını çağırmadan, ama annesini arayıp ben arkadaşlarım arasında küçük bir kutlama yapmak istiyorum beni yanlış anlamanızı istemem demiştim nezaketen. Sanki bu bişeyleri kasıtlı yapıyor gibi hissettim.
Düğünde oynarken iki kere annem karşısındayken arkadaşlarına bakıp gözünü devirdiğini farkettim.
Bakın tekrar söylüyorum. Neyi nasıl istediyse herşey öyle oldu. Hiç kimse ağzını açıp bişey demedi.
Ona rağmen düğünde ne ihtiyacın olursa ara ben yardım etmeye çalışırım kardeşim konusunda ya da başka herhangi bir konuda lütfen hiç çekinme vb.
Sonra kabullendim dedim bu benimle konuşsa nolur konuşmasa nolur kendi bilir dedim.
Gel zaman git zaman hamile kaldım. İkiz bebeklerimden birisi doğumdan kısa bir süre sonra vefat etti. Yine kardeşime söyledim. Çok ayıp bu yaptığı ben bişey yapmadım bişey konuşmadım bi sebebi olmalı dedim. Yine aynı şekilde ben ne diyeyim kocaman insan herkese karşı böyle soğuk ve mesafeli diyor. Hayır öyle değil.
Kendimi çok zor toparladım. Bebeğim 6 aylık oldu. Kucağımda, sağlıklı çok şükür. Bu arada o da hamile ve doğum yapmak üzere.
Biz iki kardeşiz ve başka kimsemiz yok. O kadar isterdim ki kendi çocuğuma bişeyler alırken yeğenime de almayı. Yani çocuğumun anne tarafından başka kimsesi yok. Kuzeni doğacak ve bizim içinde bulunduğumuz durum..
2 yılda onca şey yaşadım bir telefon etmedi. Hiç kötü bişey yaşanmamasına rağmen.
Şimdi doğumda aramak hiç içimden gelmiyor. Çünkü o da beni ne doğumda ne cenazemde aramadı.
Anneme soruyorum anne sen sebebini sordun mu neden böyle yapıyor diye. Annem de onların geçimi bozulacak diye asla ağzını açamıyor hayır sormadım ama çok üzülüyorum diyor. Normalde anneler bu durumlara müdahale edip kızım bi sorun mu var der. Benim annem onu bile diyemiyor ki zaten kendisi sağ olsun hep evlat ayrımı yapan biridir. Bir cesaret edip sorarım Bi ara diyip geçiştiriyor. Annem buraya gelip iki ay kaldığında iki ayda onu da 1kere bile aramadı. Annem de farkında olmasına rağmen burdan yığınla eşya hediye alıp götürdü.
Şimdi ben sorunca hayır o kadar görüşmüyoruz vs dedikten iki gün sonra bize yemeğe geldiler diyor. Yani haftanın en az üç günü annemle yemekteler. Ve el üstünde tutulan hep onlar.
Dediğim gibi doğum için aramak içimden gelmiyor. Kendi yeğenim doğacak bebeğimin bi kuzeni olacak ama ortada bişey yokken sanki aileden dışlanıyormuşum gibi. Bilemiyorum böyle olması üzücü gerçekten
